Fadoua_Belgique
08-10-2007, 07:05
Dit verhaal ga ik schrijven op aanraden van Cutty, jullie kennen haar wel van haar fanatstische verhalen zoals " waarom samir, waarom". Dit verhaal dat ik ga schrijven is waargebeurd, maaar ik verander wel alle namen.
Ik ga dit verhaal vanuit een ik-persectief schrijven van het hoofdpersonage. Het gaat over een heel naïef meisje Zorah....
Dit verhaal speelt zich 2 zomers geleden af in België....
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxx
(... zomerzaterdagmiddag...)
ik= zorah
Wejow wat een saaie dag man, ik verveel me dood. Ik bel gauw men vriendinnen op om samen gezellig naar 't stad te gaan. Ik heb met Farah, en Siham (2zusjes van elkaar) afgesproken in de McDonalds. Ik ging er naartoe met de tram. Ik zat helemaal achteraan en keek door het raam. Ik was echt misselijk man, al die verschillende geuren van mensen in de hitte, ieuwww...
Toen kwam er een groepje jongens ook aan men kan zitten, een groepje marokkanen. Ze voelden zich heel stoer, wat eigenlijk niet zo is. Een ervan is naast me komen zitten. De jongens praten onderling met elkaar, zogezegd "stoere praat"... Toen sloeg die jongen naast mij zijn arm om me heen en vroeg wat men naam was. Ik probeerde hem gwn te negeren en trok zijn arm weg. Ik wou opstaan om ergens anders een plaatsje te vinden maar hij trok me terug en zei; Wat is er schatje? je hebt toch geen schrik van me? En ik antwoorde: Nee heb geen schrik laat me gwn...( eigenlijk had ik wel bang) Toen stond een andere jongen van de groep (Soufiane) op en riep tegen zijn vriend; Laat haar toch gwn met rust, ze moet niets van je hebben. Soufiane keek me aan en glimlachte naar me, ik wist niet hoe ik moets reageren. Moest ik 'dankje' zeggen, of gwn terug glimlachen? Ik glimlachte gwn maar en werd zo rood als een tomaat. Wejow wat is hij knap, ik heb nog nooit zo'n knappe marokkaan gezien (dacht ik bij mezelf) We stapten allemaal aan dezelfde halte uit, toeval of niet ze gingen ook naar de McDonalds, TFFFOE...
Ik ging snel naar men vriendinnen en begroette hen, wejow ik had ze echt gemist, een maand lang niet gezien.
We gingen aan een tafeltje zitten en praatten over van alles en nog wat. Toen merkte 1 van men vriendinnen, Farah, dat er een jongen naar onze tafel staarde.
Farah: Waarom staart die goorlap zo naar ons?
Ik: Welke goorlap?
Farah: hij daar met zijn pet op.
Ik keek en ja hoor het was die jongen die me verdedigde/ beschermde.
Hij merkte op dat ik naar hem keek en lachte naar me. Oh my God ik schaamde me zo, wat gaat hij van me denken...
Siham: Zorah ken je hem of zo?
Ik: nee niet echt waarom?
Siham: Jullie lachten naar elkaar...
Ik: Nee is niet waar, hij lachte naar mij ik niet naar hem
Farah: ZoZo je hebt een aanbidder
Ik: Nee, ik heb daarnet met hen in de tram gezeten, 1 van hen viel me lastig en hij verdedigde mij, meer moet je er niet achter zoeken
Farah: hij is wel knap hoor, wow
Ik: Nee niet echt (ik loog, hij was echt echt knap, lang , gespierd en een mooie bruine teint, zijn oogkleur had ik niet gezien, jammer)
Siham: Zorah, als jij dat niet knap vindt?!
Ik: ander onderwerp graag... Gaan jullie strax meewinkelen?
Siham: Nee sorry gaat niet, we hebben strax familiebezoek en we moeten binnen een uurtje thuis zijn, we gaan het hierbij laten schat.
Ik: ah ok, is wel jammer
Farah/Siham: beslama
Ik: laat iets weten wanner jullie tijd hebben, dan kunnen we weer eens afspreken.
Farah: is goed
Daar was ik dan, helemaal alleen. Ik stond op en ging winkelen. Ik stapte 100en winkels binnen maar ik vond niets leuk. Het is bijna 18uur, sluitingstijd van de winkels. Ik besloot dan maar om naar huis te gaan. Aan de tramhalte zag ik hem weer, "mijn redder". Ik wist niet wat ik moest doen of zeggen. Ik deed alsof ik hem niet zag, maar ik wist wel dat hij naar me keek... 5min later... Tram is er, ik stap als 1ste in en zoek er een leuk plaatsje uit. Deze keer ga ik niet meer achteraan zitten, daar komen meestal van die groepjes zitten. Ik zit ergens in het midden ,en oh nee wie komt over mij zitten? HIJ! Ik staarde naar de grond, ik durf hem niet aan te kijken. Hij had een krant bij zich en las die. Ik keek even op en zag dat hij naar me keek. Ik had oogcontact met hem. Ik kon niets zeggen of doen, het was net of ik bevroor. Hij had mooie ogen, bruingroen...
Hij stak zijn hand uit en zei; salam, ik ben Soufiane, aangenaam. En jij?
Zorah aangenaam. Hij glimlachte en ik smolt gwn weg. Toen kwam hij naast mij zitten en...
-----------
vervolg komt later als jullie meer willen weten
beslama kheb school nu
Ik ga dit verhaal vanuit een ik-persectief schrijven van het hoofdpersonage. Het gaat over een heel naïef meisje Zorah....
Dit verhaal speelt zich 2 zomers geleden af in België....
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxx
(... zomerzaterdagmiddag...)
ik= zorah
Wejow wat een saaie dag man, ik verveel me dood. Ik bel gauw men vriendinnen op om samen gezellig naar 't stad te gaan. Ik heb met Farah, en Siham (2zusjes van elkaar) afgesproken in de McDonalds. Ik ging er naartoe met de tram. Ik zat helemaal achteraan en keek door het raam. Ik was echt misselijk man, al die verschillende geuren van mensen in de hitte, ieuwww...
Toen kwam er een groepje jongens ook aan men kan zitten, een groepje marokkanen. Ze voelden zich heel stoer, wat eigenlijk niet zo is. Een ervan is naast me komen zitten. De jongens praten onderling met elkaar, zogezegd "stoere praat"... Toen sloeg die jongen naast mij zijn arm om me heen en vroeg wat men naam was. Ik probeerde hem gwn te negeren en trok zijn arm weg. Ik wou opstaan om ergens anders een plaatsje te vinden maar hij trok me terug en zei; Wat is er schatje? je hebt toch geen schrik van me? En ik antwoorde: Nee heb geen schrik laat me gwn...( eigenlijk had ik wel bang) Toen stond een andere jongen van de groep (Soufiane) op en riep tegen zijn vriend; Laat haar toch gwn met rust, ze moet niets van je hebben. Soufiane keek me aan en glimlachte naar me, ik wist niet hoe ik moets reageren. Moest ik 'dankje' zeggen, of gwn terug glimlachen? Ik glimlachte gwn maar en werd zo rood als een tomaat. Wejow wat is hij knap, ik heb nog nooit zo'n knappe marokkaan gezien (dacht ik bij mezelf) We stapten allemaal aan dezelfde halte uit, toeval of niet ze gingen ook naar de McDonalds, TFFFOE...
Ik ging snel naar men vriendinnen en begroette hen, wejow ik had ze echt gemist, een maand lang niet gezien.
We gingen aan een tafeltje zitten en praatten over van alles en nog wat. Toen merkte 1 van men vriendinnen, Farah, dat er een jongen naar onze tafel staarde.
Farah: Waarom staart die goorlap zo naar ons?
Ik: Welke goorlap?
Farah: hij daar met zijn pet op.
Ik keek en ja hoor het was die jongen die me verdedigde/ beschermde.
Hij merkte op dat ik naar hem keek en lachte naar me. Oh my God ik schaamde me zo, wat gaat hij van me denken...
Siham: Zorah ken je hem of zo?
Ik: nee niet echt waarom?
Siham: Jullie lachten naar elkaar...
Ik: Nee is niet waar, hij lachte naar mij ik niet naar hem
Farah: ZoZo je hebt een aanbidder
Ik: Nee, ik heb daarnet met hen in de tram gezeten, 1 van hen viel me lastig en hij verdedigde mij, meer moet je er niet achter zoeken
Farah: hij is wel knap hoor, wow
Ik: Nee niet echt (ik loog, hij was echt echt knap, lang , gespierd en een mooie bruine teint, zijn oogkleur had ik niet gezien, jammer)
Siham: Zorah, als jij dat niet knap vindt?!
Ik: ander onderwerp graag... Gaan jullie strax meewinkelen?
Siham: Nee sorry gaat niet, we hebben strax familiebezoek en we moeten binnen een uurtje thuis zijn, we gaan het hierbij laten schat.
Ik: ah ok, is wel jammer
Farah/Siham: beslama
Ik: laat iets weten wanner jullie tijd hebben, dan kunnen we weer eens afspreken.
Farah: is goed
Daar was ik dan, helemaal alleen. Ik stond op en ging winkelen. Ik stapte 100en winkels binnen maar ik vond niets leuk. Het is bijna 18uur, sluitingstijd van de winkels. Ik besloot dan maar om naar huis te gaan. Aan de tramhalte zag ik hem weer, "mijn redder". Ik wist niet wat ik moest doen of zeggen. Ik deed alsof ik hem niet zag, maar ik wist wel dat hij naar me keek... 5min later... Tram is er, ik stap als 1ste in en zoek er een leuk plaatsje uit. Deze keer ga ik niet meer achteraan zitten, daar komen meestal van die groepjes zitten. Ik zit ergens in het midden ,en oh nee wie komt over mij zitten? HIJ! Ik staarde naar de grond, ik durf hem niet aan te kijken. Hij had een krant bij zich en las die. Ik keek even op en zag dat hij naar me keek. Ik had oogcontact met hem. Ik kon niets zeggen of doen, het was net of ik bevroor. Hij had mooie ogen, bruingroen...
Hij stak zijn hand uit en zei; salam, ik ben Soufiane, aangenaam. En jij?
Zorah aangenaam. Hij glimlachte en ik smolt gwn weg. Toen kwam hij naast mij zitten en...
-----------
vervolg komt later als jullie meer willen weten
beslama kheb school nu