Nogatlady
21-09-2007, 16:31
Bij de ingang van het CS staat een groepje jongens. Ze dragen Versace en leren jassen met bontkragen. Verder zijn het net apen. Ze springen, ze schreeuwen en ze krijsen. Wanneer ik dichterbij kom houd ik mijn adem in en zorg ik dat ik goed rechtop loop. Met een tikkeltje arrogantie - ik weet toch wel dat ik hoger op de maatschappelijke ladder sta dan zij - loop ik dwars door het groepje heen. Ik zie alle ogen mijn kant uit draaien, monden houden op te bewegen en alles gaat in slow motion. Ik zie armen omhoog gaan en hoor gefluit. De eerste komt me al achterna. 'Ey schatje, ken ik jou niet ergens van?' Gladjanus. Ik wil iets terug zeggen. Ik wil ad rem zijn. Iets zeggen waardoor zijn vrienden hem keihard uitlachen, ik kan niets bedenken. Ik versnel mijn pas, maar hij doet dat ook. Mijn benen kunnen me door de zenuwen haast niet dragen. Ik hoor de jongen tegen me praten. Het klinkt als het gezoem van een vlieg. Mijn zenuwen beginnen nog harder te werken en zelfs mijn gezicht begint rare trekjes te vertonen.
Waarom laat hij me niet gewoon met rust?
Waarom laat hij me niet gewoon met rust?