Maar buiten de pijn die in mijn hart verscholen was, voelde ik vreemde steken in mijn buik. De krampen werden steeds heviger. Opeens besefte ik dat mijn water gebroken was en dat ik bijna ging bevallen. Ik werd paniekerig en riep Omar. Voor even vergat ik mijn problemen. Omar gilde ik het uit van de pijn. Hij was er onmiddellijk gevolgd door mijn Selwa en mounir. Wat, is er? Hij werd ook onrustig.
Selwa wist meteen wat er aan de hand was. Ze gaat bevallen. Kom ik zal haar spullen bijeen zoeken, breng jij haar maar al naar het ziekenhuis. Omar haast je toch, wat sta je daar zo suf te kijken. Hij leek verstijfd te zijn. Gelukkig dat zijn zus de touwtjes in handen nam. Dankbaar keek ik Selwa aan. Zij was de enige die mij altijd heeft gesteund en nog nooit heeft ze me teleurgesteld. In het ziekenhuis wacht ik bang af. Omar wist niet wat hij met mijn houding moest aanvangen. Maar toen ik het uitschreeuwde van de pijn hield hij mijn hand vast. Ik keek hem dankbaar aan. De bevalling heeft me zweet en veel pijn gekost. Maar toen ik mijn 2 baby'tjes in mijn armen had, was ik alles op slag vergeten. Allelei emoties overspoelde mijn lichaam. Ik voelde me gelukkig. Omar deelde dezelfde gevoelens en keek vertederd ons aan. Zijn ogen waren vochtig. Hij kuste mij op mijn voorhoofd en fluisterde in mijn oren dat hij nog veel had uit te leggen.
Vermoeid gaf ik hem de baby's. Mijn moeder was apentrots dat ze oma was geworden van 2 flinke meisjes. Iedereen bewonderde mijn flinke dochtertjes. Het voelde zo ongelooflijk. Iedereen had vol afwachting naar mijn bevalling uit gekeken. Nu waar ze er hier en vulde mijn hart vol geluk. Ik was vermoeid, zoveel emoties die vandaag te verwerken had. Verward keek ik Omar aan. Ik zag de blijdschap, maar ook de droefheid in zijn ogen weerspiegeld. Mijn zus Sanea had zich opzettelijk op de achtergrond gehouden. Gelukkig voor haar, maar wat moest ik nu van haar denken. Waarom had ze zoiets gedaan? Want eerst wou ik het niet geloven, maar het was zij die mijn man had gekust. Ik wou er mijn hoofd niet meer breken en keek naar mijn dochtertjes. Ze moesten nog een naam krijgen. Omar leek mijn gedachten te lezen en zei dat we hun namen moesten kiezen. Opeens doken er 2 namen in mij op. Anissa en Esma zei ik. Ja, iedereen vond die namen perfect. Hé, en hoe moeten wij weten wie esma of anissa is, zei Selwa al glimlachend. Oh, daar zullen wij wel iets op vinden zei ik.
Voila speciaal voor moroccan_angel