Het leven van een onschuldig meisje bleek toch niet zo onschuldig te zijn.

[NRA_]

Ik wil het ook een keer proberen. Ik heb nooit verhalen geschreven, dus hoop dat het jullie bevalt.. Zo niet, wees dan eerlijk. Dan stop ik er meteen mee!


Tringggg.. Er werd aangebeld. Nora, doe jij de deur open?! riep m'n moeder. 'Wagha' riep ik terug.. Ik rende naar de deur en deed open..
Het was de Kankerbestrijding. Meestal vertrouw ik die mensen niet zo.. 'Hallo' zei ik.. ' - Dag mevrouw, ik ben Jolanda van de Kankerbestrijding Nederland'- bla bla bla.. Heel lang verhaal, maar waar het eigenlijk om ging is de donatie.. Was ik bereid om haar een donatie te geven? Ach, voor deze keer dan, dacht ik bij mezelf.. Meestal poeier ik die mensen af, omdat ik niet geloof dat ze dat geld niet in eigen zak steken. Ik wil met m'n eigen ogen kunnen zien, waar het geld naartoe gaat. Pas dan, zal ik geloven dat het in goeie handen is.
'Heeft u een klein momentje, dan pak ik mijn portemonnee even'. Ik liet de deur openstaan en mn moeder keek Jolanda strak aan. 'Ja, hoor. Doet u maar rustig aan. Ik heb alle tijd van de wereld'. En bij die woorden had ik m'n bedenkingen. Niemand heeft alle tijd van de wereld. Tijd is schaars. Vooral in Nederland. Iedereen is gehaast en heeft nooit meer tijd over. We komen tijd tekort. Ik zocht m'n portemonnee en gaf haar 2.50 euro'. Alsjeblieft en veel succes nog vandaag, hè?' zei ik met m'n gemaaktste lach ooit. 'Dankjewel, u ook een fijne dag verder'. 'Danku, dag'. En ik gooide de deur dicht. 'Wie was dat?' vroeg m'n moeder. Oh, ze wilt geld voor de Kankerbestrijding, probeerde ik haar uit te leggen in het berbers.
Mijn moeder is de liefste en leukste moeder in de hele wereld. Ze is jong, mooi en niet alleen een moederfiguur, maar zeker ook een vriendin! Alleen haar Nederlands is niet zo heel goed, wat veel problemen met zich mee heeft gebracht..

Ik neem jullie mee terug in de tijd..

Mijn prachtige moeder is na de geboorte van 2 kinderen direct gescheiden van haar man, mijn vader. Hij is nooit een vader voor ons geweest. En ik heb dus ook niet het gevoel dat hij nog een rol kan spelen in mijn leven.
Aangezien mijn moeder mij heeft opgevoed, heb ik zielsveel respect voor haar. Mijn moeder was 20 toen ze mij kreeg, ze trouwde op haar 18e en kreeg op haar 21e nog een zoon. We zijn dus met z'n drieen. Mijn verwekker heeft haar dus op haar 21e verlaten.. Ze was hier pas een paar jaar en ze kon dus helemaal geen Nederlands. Mijn vader deed vroeger alles, zoals de rekeningen betalen, boodschappen doen, met de buren praten.. Mijn moeder heeft nooit kansen gehad om Nederlands te leren.. En eigenlijk vond ze het ook niet nodig, want voor het huishouden en het opvoeden van je kinderen had je, naar haar mening, geen Nederlands nodig..
In ieder geval, ze was dus achtergelaten, zonder enig woord Nederlands te kunnen spreken met 2 nog erg jonge kinderen. Ze kon zichzelf dus niet redden!

'Mama, ben je al klaar?' vroeg ik.. Onze plannen van vandaag zijn lekker shoppen! Ik heb dat al sinds tijden niet gedaan, in verband met school, werk etc. 'Bijna' zei ze.. Ik hoefde alleen m'n haar nog in een staart te doen en m'n schoenen aan en dan klaar! Ik keek hoe m'n moeder haar hoofddoek opdeed. Mensen zeiden altijd dat ik op m'n moeder leek. Ik vond het een super groot compliment, aangezien mijn moeder echt een schoonheid is. Ze heeft prachtige licht bruine ogen en mooie volle lippen en een baby-zacht huidje. Ze keek naar me en vroeg; Staat het zo goed? Ik glimlachte en zei; 'Perfect!'. En daar gingen we dan.. SHOPPENNNNN!
Ik heb lekker veel gewerkt en nu kon ik het lekker uitgeven aan mooie dingen. Ik ging naar de schuur, pakte onze fietsen en gingen lekker op de fiets naar de stad.

Aangekomen in de stad..



-Misschien is het begin van het verhaal een beetje saai, maar het zal later een wending krijgen.. Ik hoop dat jullie dit stukje wel een beetje mooi vinden en mijn schrijfstijl waarderen. Zo niet, vertel me dan eerlijk.. Ik hou van opbouwende kritiek.

Liefs, NRA_-

[Mar0cia_17]

^___Oewp

[NRA_]

Aangekomen in de stad..

Het was druk.. Ik heb het nooit leuk gevonden om op een drukke middag te shoppen. Mijn humeur werd daarom ook een stuk minder goed. We liepen van winkel naar winkel. Ik kreeg zo'n trek..
'Mama, kom we gaan wat eten. Ik heb honger'. zei ik. 'We gaan thuis wel eten, zei m'n moeder. Ze is altijd voorzichtig met geld'. Maar ik heb zo'n hongerrrrrrrrrr, zei ik. 'Oke, zied a zjoe3'. Ik kreeg weer eens mijn zin! M'n moeder wilde gewoon niet voorschut staan buiten, vandaar dat ze maar toestemde. We gingen naar de 'La Place en namen allebei een lekkere salade. 'Dit had ik thuis ook wel kunnen maken, zei m'n moeder droog'. 'Hahahaha, niet zo lekker, denk ik..'
We waren bijna klaar met eten, totdat er een groep Marokkaanse jongens binnenkwamen.. Ik herkende ze niet, ze kwamen zeker niet uit ons dorpje.
Ik voelde me niet op m'n gemak. Ik heb een hekel aan jongens. Ik kon ze nooit leuk vinden, had geen band met ze en het ergste was.. Als ik een jongen zag, moest ik altijd denken aan m'n vader. En dan walgte ik van al die jongens. Ik kon gewoon niet op een normale manier met ze communiceren. En daarnaast, als er jongens in de buurt waren, werd ik stil, praatte ik weinig en voelde alleen maar afschuw.
Ik had daarom in mijn dorpje ook een reputatie van een stil, rustig maar zeker als het erop aankomt ook een hard meisje.
'Mama, zullen we gaan?' 'Wacht, nog even m'n drinken opdrinken, zei m'n moeder..' Maar ze begreep de hint, want ze zag de jongens ook binnenkomen. Het ergste was.. Ze gingen precies achter m'n moeder zitten, dat betekent dat ze mij konden aankijken. Ik voelde me niet op m'n gemak, totaaaaaaaal niet.
M'n moeder had het door en draaide zich om. Ze zag dat de jongens keken en ze keek terug, heel lang. Ik moest stiekem wel een beetje lachen, want mijn moeder zegt altijd alles wat ze denkt. Ik dacht echt dat ze iets zou zeggen in het berbers van; 'Hadden jullie geen beter plekje kunnen uitzoeken?' maar nee, Alhamdoelilah, zei ze niets.
Mn moeder dronk haar drinken snel op en we gingen weer weg. Ik hoorde een van de jongens zeggen; Zo zo.. Ik vroeg mezelf af waar hij het over had, maar schonk er verder geen aandacht aan.
Onze buikjes waren vol en we gingen op weg naar huis.. Thuis aangekomen, moest ik Al-asr en Ma3reb bidden. Het eerste wat ik deed is mn handen wassen, deed een hoofddoek op en ging bidden.
Na het gebed, plofte ik op mijn bed. Ik had zo'n heerlijk twee-persoonsbed. Iedereen was altijd jaloers op mijn bed. Zo lekker groot, zacht en helemaal alleen voor mij. Na een tijdje te hebben gelegen, kwam m'n moeder mn kamer in en zei; 'Ga je nieuwe kleren en schoenen even passen' 'Eens kijken hoe leuk het bij elkaar staat', zei ze vrolijk. Ik stemde toe, stond op en ging alles passen.. Het stond prachtig! M'n moeder zei de hele tijd; TbarkAllah. Ik voelde me goed in de nieuwe kleding en had weer wat zelfvertrouwen. Het was een perfecte combi om aan te trekken op de eerste dag school.
Want ja.. Het was voor mij weer tijd voor een nieuwe school, nieuwe mensen, nieuwe stad. Ik wist niet wat ik moest verwachten, maar ik vond het heel spannend. Ik moest er toch wel leuk uitzien. Eerste indruk is alles, vond ik.
Het was al 20.00 uur en m'n broertje was nog niet thuis. M'n moeder werd ongerust en probeerde hem te bellen. Hij nam niet op.. Ik werd ook bang, want normaal gesproken is hij 18.00 uur al wel thuis. Ik kreeg allemaal gekke dingen in m'n hoofd. Oh, hij zal toch geen ongeluk hebben gehad? Oh, hij zal toch niet.. Ik maakte mezelf gek. M'n moeder liep ook de hele tijd heen en weer met de mobiele telefoon in haar hand. Ik hoorde haar de hele tijd fluisteren; Ya Allah.. Mijn broertje is 17, maar hij is nooit tot na 19.00 uur buiten. En is hij dat wel, dan belt hij even.. Hij moet bellen, als hij dat niet doet, krijgt hij preken. Net als bij mij.. M'n moeder is erg ongerust!!
'Mama, ik ga hem zoeken. Stel je voor dat er wat gebeurd is Allahi 7fed. Ik ga even naar de Buurthuis verderop, misschien zit hij daar wel en is hij de tijd vergeten'. 'Nee, doe maar niet. Straks overkomt jou wat. Allahi 7fed. We wachten nog eventjes en als hij er dan nog niet is, mag je gaan kijken'.
Ik stemde toe.. Het was al bijna kwart voor 9 en hij was er nog niet. Dit was niets voor hem. Hij was geen straatjongen.
'Oh, waar blijft mijn jongen toch? Oh, wat is er met hem gebeurd? Oh, waarom belt hij niet? M'n moeder werd gek van de zenuwen.
'Ga maar zoeken, Nora. Hou je telefoon bij je, zodat ik je kan bereiken'.
Ik trok een joggingbroek aan, warme trui, pet op en ik ging zoeken.. Allereerst naar de buurthuis. Ik haatte het, het was een soort speelhal voor (vooral Marokkaanse) jongeren. Er mochten geen meisjes in, bedacht ik toen ik er bijna was. Hoe ga ik dit aanpakken?
Ik zag wat jongens buiten staan.. Zal ik het aan hun vragen, dacht ik.
'Ewa chickie', hoorde ik een van de jongens zeggen.. En ja hoor.. Ik werd gek. 'Hou je bek man, wat denk je wel niet. Zou je het ook leuk vinden als er ook zo tegen je zusje werd gedaan?' Hij was stil en iemand anders zei; Wat brengt jou hier, meid? Ik bekeek de jongen, hij kwam me niet bekend voor. Hij had lichte ogen, mooi kort haar, leuke kledingstyle, alleen zo jammer dat hij tussen de junkies zat. 'Ik ben op zoek naar m'n broertje Brahim. Hij is lang, breed, en lijkt op mij'. Welke Brahim bedoelt zij, zeiden ze tegen elkaar. Ik voelde allemaal blikken en wilde echt zo snel mogelijk weg. Ik voelde me echt bekeken.. 'Ik zei; Weten jullie wie hij is, of niet? Anders ben ik weg hier'.
Ik weet wie je bedoeld, zei die mooie jongen. Hij zit op het ROC, toch? MBO Recht en Arbeid, als ik me niet vergis? Niemand wist wie ik bedoelde, behalve die ene jongen.. Juist, dat is mijn broertje. Is hij binnen?
Die jongen ging voor me kijken en ik wachte af.. Ya Rabbi is hij binnen, Ya Rabbi. Anders wordt ik gek. Het duurde wel lang, maar ik had geduld..
Geduld wordt beloond, zeggen ze. De jongens die achterbleven probeerden mij te versieren. Ik gaf geen aandacht en deed net of ik niets hoorde. 'Ewa, hoe oud ben je dan?' 'Heb je 'n vriend?' 'Zullen we een keertje uitgaan?' Ik geloofde m'n oren niet.. Wat hebben zij lef, zeg. Ik probeerde mijn frustraties binnen te houden. En dat lukte..
De jongeman kwam weer terug en daar achteraan liep m'n broertje.
Ik begon bijna te huilen, want ik was zo bang dat er wat was gebeurd met hem. Ik schreeuwe; Waar was jij? Wat doe jij nog zo laat buiten in dit hok? Denk je dat mama en ik relax thuis zitten ofzo. Wij stressen ons dood, sukkel. Brahim, waar zijn je hersenen?!' Hij beveel me te stoppen met schreeuwen en deed z'n arm om me heen'. Sorry zei hij. Ik was echt boos en ik belde meteen m'n moeder op. 'Mama, ik heb 'm gevonden'. We komen nu naar huis'. Mn broertje voelde zich schuldig en zei de hele tijd sorry, ik was de tijd vergeten etc. Ik was al blij genoeg dat er niets was gebeurd.
Die jongens schrokken toen ze mijn broertje zagen. Mijn broertje is echt groot, breed en sterk. Hij ziet er niet uit als een 17 jarige, meer als een 21 jarige ofzo. M'n broertje is ook fanatiek bezig met boksen, vandaar ook zijn bouw.
Ik vond het geweldig hoe ze bang keken naar mn broertje. Het waren jongens van 19, 20 jaar oud. Ik zei tegen ze, nu zijn julie stil hè? Daarnet hadden julie wel wijze praatjes met; A chickie, zullen we afspreken enzo? Ik zweer het, als je nog eens zo praat, hij breekt je tanden.
Mn broertje was boos en zei; Heb respect, heb.. Ik ouwhoer ook niet met jullie zusjes. En toen pakte hij me bij mn arm en we liepen weg.

Thuis aangekomen..

'Waar was jij'? Waarom heb je niet gebeld? M'n moeder gaf m'n broertje, zoals voorspeld, een hele preek..
Het was een leuke middag, maar een drama-avond. Een avond om snel te vergeten..

Ik was zo moe. Ik besloot het laatste gebed eerder te bidden en meteen mn bed in te duiken. Ik hoorde mijn moeder nog steeds preken, haha. Arme Brahim.. Hij heeft er wel zelf naar gemaakt, dacht ik in mezelf.

Zzzzzzzzzz..

[NRA_]

Ik stond vroeg op.. Ging douchen, bidden en ontbijten. M'n moeder had lekker ontbijt voor me gemaakt. Lekkere warme croissantjes. Na het ontbijten, ging ik even op de computer.. Ik ben al weken niet op MSN geweest. Ik besloot om weer eens te kijken wie er online waren..
Ik had veel mensen die me hadden toegevoegd op MSN. Ik accepteerde alleen de meisjes, de jongens niet. Er was een emailadres die me had toegevoegd, waarbij ik niet wist of het van een meisje of van een jongen was. Naadje, het leek op Nadia of Nadoua. Ik ging ervan uit dat jongens niet zulke emailadressen aanmaakten.. Ik accepteerde en subhaanAllah, diegene was meteen online.. Eens kijken wie het was.
Ik: Wie ben jij?
N: Naad.
Ik: Ik neem aan dat je een meisje bent, hè?
N: Ja..
Ik: Mooi zo, jongens verwijder ik namelijk meteen, haha.
N: Haha, goedzo.
Ik: Maar ik weet niet wie je bent, hey?
N: Je kent me wel van gezicht.
Ik: Hmm, vertel hoe zie je eruit dan?
N: Ja, ik ben langer dan jij, lichte ogen.. Wat moet ik verder vertellen? Het is nogal lastig om jezelf te omschrijven.
Ik: Da's waar.. Gewoon even 'Hoi' zeggen als je me ziet, goed?
N: Oke, is goed.
Ik: Maar wat grappig, hoe kom je aan m'n MSN dan?
N: Lach me niet uit, maar van doorstuurmailtjes. Ik zag je naam staan en toen dacht ik wel dat jij het was. En ja hoor, jij bent het --->
Ik: Ik schrok, want ik had mijn foto op display. Normaal haal ik die weg, als mensen me toevoegen die ik niet ken, of waarvan ik denk dat ze wat met m'n foto kunnen doen. Haha, ja dat ben ik. Ik deed m'n foto direct weg.
N: Waarom doe je je foto nu weg?
Ik: Oh, gewoon.. Is een lelijke foto, vandaar.
N: Nee joh, hij is prachtig.
Ik: Haha, oke. Dankjewel.
N: Hoe oud ben jij eigenlijk?
Ik: Bij die vraag, begon ik te twijfelen of zij wel een meisje was.. Meestal vragen jongens die vragen en aangezien ik niet wist wie zij was, twijfelde ik enorm. Ik ben 18 jaar jong. En jij?
N: Oh, je ziet er ouder uit. Ik ben 21.
Ik: Hahaha, serieus? Ik hoop dat ik dat mag opvatten als een compliment, of niet? En 21? Bijna tijd om te trouwen. Grapje.
N: Haha, nee joh. Ik ben nog op zoek naar de ware.
Ik: Aha, tegenwoordig zijn er geen 'goede jongens' meer. Ze zijn allemaal aan de nicotine, drank, drugs en anders aan de sex.
N: Je hebt gelijk man, wallahille.
Ik: Ach ja.. Dan wordt het maar trouwen met een illie zhi ma3reb.
N: Hahahahahahahahahahaha, dat nooit.
Ik: Waarom niet? Die doen wel alles voor je.
N: Nee man, het enige wat ze willen is papieren.
Ik: Mwah, misschien wel. Maar vraag me echt af wie je bent, man. Heb je geen foto?
N: Nee, nu niet. Ik laat een andere keer wel zien, goed. Mijn hele pc is opnieuw geformateerd, dus alles is weg.
Ik: Oke, is goed. Je bent me toch niet voor de gek aan het houden, hè?
N: Ik zou niet durven..
Ik: Haha, oke.
N: Maar hey, ik moet gaan. Boodschappen doen..
Ik: Haha ik ook.. Waar ga je boodschappen doen, dan kan ik even zien wie je bent!
N: Bij de C1000.
Ik: Ik ook!!! Misschien kom ik je tegen, oke? Wel hoi zeggen, anders weet ik nog niet wie je bent.
N: Oke, ik zal kijken of ik durf..
Ik: Haha, oke doeidoei, tot spreeks.
N: Dag meid..

Ik sluitte de pc af en voelde me een beetje vreemd. Volgens mij was dat nieuwsgierigheid. Ik kleedde mezelf aan, deed m'n haar en ging boodschappen doen.
'Mama, wat moet ik halen?' Ik ga boodschappen doen.. Mama, gaf me pen en papier en zei wat ik halen moest.. Een hele boodschappenlijst.
Ik ben zo terug, gaf haar een kus op haar voorhoofd en ging ervandoor. Beslama'.

Daar aangekomen..

[CheriiseMeidd12]

Ga snel verdeR!

[Princessjuhh]

[Up]
Je doet het geweldig meid

[CheriiseMeidd12]

Schiet op!!

[Princessjuhh]

Up

[NRA_]

Ik ben nu even bezig, ik ga straks of morgen inshaAllah verder, oke?

Dankjewel voor jullie complimenten en voor het uppen!

[Beautiful_hOpe]

Ga verder meis
Hij is egt leuk

[Princessjuhh]

Citaat door NRA_:

Ik ben nu even bezig, ik ga straks of morgen inshaAllah verder, oke?

Dankjewel voor jullie complimenten en voor het uppen!

Is goed meid

[CheriiseMeidd12]

[glow=''yellow'']Prachtig!! Ik hoop dat er snel een vervolg komt!! Wachtt al op de vervolgen!![/glow]

[Princessjuhh]

Citaat door CheriiseMeidd12:

[glow=''yellow'']Prachtig!! Ik hoop dat er snel een vervolg komt!! Wachtt al op de vervolgen!![/glow]

Wij blijven in de tussentijd wel Uppen

[Princessjuhh]

[CheriiseMeidd12]

Kom zo terug, even een vervolg op mijn verhaal plaatsen !