Bij gelti aangekomen belde Omar aan. “Shkoun?”. “Ana a gelti, Omar!”, zei Omar en ze maakte de deur open. Ze liepen naar boven. Gelti zat in de keuken. Ook zij had het nieuws gehoord. Het nieuws wat allemaal gelogen was. Omar kuste haar op haar hoofd. “Salaam a gelti.”, en hij ging zitten. Mijn aanwezigheid verbaasde haar. Ze zag dat ik gehuild had. Geloofde ze mij? Of wat ze eerder had gehoord? Ik kwam dichterbij en voor ik het wist sloeg ze haar armen om me heen. Toen wist ik het, ze geloofde mij. Ik was al weer aan het huilen en slaakte een snik. “Safie a bni safie!”, trooste ze mij. Ik maakte me van haar los. “En Yemma dan, a gelti?”, huilde ik verder. “Ik zal het tegen haar zeggen. Haar zoon zal ze meteen geloven.”, zei ze. Ik stopte met huilen en veegde m`n tranen weg. “Shokran, shokran bezaf!”, bedankte ik gelti. “Hiernaast is er een kamer met twee bedden. Slapen julllie maar deze nacht hier.”, zei gelti. Ze was zeker een tweede moeder voor ons. Alleen wilde ik Yemma weer terug. Al te graag weer terug. Omar trok me mee naar de slaapkamer. Ik was moe, verdrietig, boos, woedend. Maar nee, ik had rust nodig. Ik lag met m`n rug op bed. Achlem, waarom? Waarom ik? M`n hart had ik in de handen van het mooiste meisje gelegd. En kijk wat ze ermee heeft gedaan. In de handen van de beste vriendin van m`n zus. In de handen van… van Achlem! “Is goed! Wil je het zo hebben?”, dacht ik uitdagend. “Mijn wraak zul je nog krijgen, lieverd. Wacht maar geduldig af”….
De volgende ochtend werd ik laat wakker. Een alsmaar bonkende hoofd wekte me. Omar kwam net binnen en zag me overeind komen. “Gelti heeft Yemma gesproken.”, zei hij. Verbaasd en ongeduldig wachtte ik op het antwoord. Ik voelde iemand in de deuropening. Iemand die me een goed gevoel gaf. Yemma! Ik zag haar ogen glinsteren van tranen. Op m`n knieën kwam ik dichterbij Yemma en pakte haar hand vast en kuste die. “Alsjeblieft, geloof me a yemma. Ik zou dit nooit doen. Waarom geloof je me niet?”, ik begon meteen te huilen. Ik huilde en huilde als een kind. Ze hielp me overeind en kuste m`n voorhoofd. “Rustig maar a bni. Ik geloof je best. Ik geloof je best.”, zei ze en omhelsde me. Ik kon wel huilen. Hoe kon ik aan m`n eigen Yemma nog twijfelen? “Shokran Ya Rabbi, dat ik Yemma terug heb.”, dacht ik met gesloten ogen. Ik maakte me enigszins los van Yemma en ze verdween samen met gelti de woonkamer in. Omar had een plastic tas in z`n hand. “Ik ben net naar huis gegaan om yemma op te halen en pakte meteen wat kleren van je koffer. Alsjeblieft.”, en hij gaf me de plastic tas aan. “Dank je wel, broer. Ik houd van je!”, bedankte ik. Ik pakte wat schone kleren en verdween de badkamer in. M`n tranen liet ik de vrije loop ingaan samen met de hete stralen uit de douchekop. “Wat gebeurd er met me? Alles leek goed te gaan. Ineens lag alles op z`n kop. Bijna de hele familie keerde tegen me. M`n vader wilde me niet meer zien. Een man bijna doodgetrapt, waarom? Omdat hij boos was dat ik hem met m`n bumper raakte? “Zoiets doe ik nooit!”, dacht ik. Ik zuchtte. Misschien heeft ze me nu gepakt, maar daar blijft het niet bij. Daar blijft het zeker niet bij.