DJMISSN
06-10-2003, 21:44
"Didi, wacht op mij!!" rende Ushi achter me aan.
Iman was mijn beste vriendin, ik kon haar vanaf groep drie. Ik noemde haar Ushi omdat ze spleetoogjes had. We waren dag in dag uit samen, sommige mensen vermoeden dat er meer was dan vriendschap. Ze konden het zich gewoon niet voorstellen dat een vriendschap waar je iedere dag mee bezig was zo lang kon duren. Ushi was het type meisje dat overal voor ging, ze had overal schijt aan. Daardoor kwam ze regelmatig in de problemen, en dan was ik er om haar te redden.
"Man jij hebt een conditie," zei ze tegen mij.
"Dat komt omdat ik vaker naar de sportschool ga," zei ik lachend tegen haar.
"Heb je haast of wat?" vroeg ze.
"Nee, ik moet thuis zijn voor zessen."
"Waarom?" vroeg ze nieuwsgierig verder.
"Omdat mijn broer me anders vermoord, hij heeft de auto nodig."
"Jeetje, ik dacht dat er iets gebeurd was of zo. Ik laat mijn broers altijd op me wachten," zei ze.
"Dat weet ik maar daardoor kom jij altijd in de problemen," zei ik terwijl ik haar zachtjes een tik gaf.
"Niet iedereen is zo lief als jij, hoor!"
"Ik ben niet lief," zei ik verdedigend.
"O, nee. Ik kan me niet herinneren dat jij de laatste keer iets ergs hebt uitgevreten," zei ze geniepig.
"Dat komt omdat ik verstandig ben," zei ik.
"Dat kan wel, maar je bent zo saai."
"Vind je me saai?" vroeg even later aan haar.
"Saai in de vorm van dat je perfect bent in wat je doet," zei Ushi.
"Zal ik dat opvatten als een compliment?" vroeg ik aan haar.
Bij het avondeten vroeg mijn moeder of ik wat boodschappen wilden doen. Ik had er geen moeite mee, dus tegen een uur of zeven liep ik met mijn boodschappentas om de arm naar de buurtsuper. Op het moment dat ik wilde oversteken werd ik bijna omver gereden door een of andere eikel. En hij had ook nog de middelvinger fijn omhoog gestoken. Ik was zo kwaad dat ik in het Marokaans begon te schelden. Ik liep de buurtsuper naar binnen en liep naar de bakkersafdeling, ik hoorde er een bekende stem. Het leek wel of Ushi in de winkel aanwezig was. En inderdaad, ik wist dat ze bij de chocolade-afdeling stond. Ze stond er te praten met een jongen, en het gesprek was aardig op gesprek totdat ik opdook.
"Ushi meid, spreek je tegenwoordig hier af?" zei ik tegen haar.
Ze draaide zich om en keek me verschrikt aan, ik keek naar de jongen die me toelachte.
"Ik moest van mijn moeder wat boodschappen halen," zei ze.
"Toevallig, ik moest van mijn moeder het zelfde doen."
"Ja, uhhhhh Nis. Ik spreek je later wel," zei ze terwijl ze een beetje bloosde.
Hij nam afscheid van ons en vertrok. Ushi draaide zich woest om, ze begon tegen me te schelden dat ik haar voorschut had gezet. Dat het nu net leek alsof ze met alle jongens afsprak in de supermarkt. Ik zei dat ze het allemaal veel te negatief zag, en dat ze zich niet zo druk moest maken.
"Je vind hem dus leuk?" zei ik tegen haar toen we bij mij thuis aankwamen.
"Ik weet niet zo goed wat ik van hem moet vinden," zei ze verwarrend.
"[COLOR=silver]Als Allah het wil komen jullie wel bij elkaar," zei ik.
"Dat zal wel zo zijn," zei ze met een zucht.
We keken naar een aflevering van 'Goede Tijden Slechte Tijden'. Ik zag dat Ushi alleen maar lag te dromen van haar lover. Normaal kon ze GTST niet missen, maar nu keek ze niet eens naar het beeldscherm van tv. Ik begreep af en toe niets van haar, ondanks ik haar zo lang kon.
De volgende dag belde Ushi me op om advies.
"Ik wil wel graag met hem afspreken, maar niet op de manier van vriendje & vriendinnetje," zei ze.
"Moet je doen," zei ik tegen haar.
"Ja, maar hoe?"
"Gewoon zeggen van ik wil iets met je afspreken, maar dan wel als vrienden."
"Kan ik dat gewoon zo zeggen?" vroeg ze.
"Tuurlijk, dat zeggen ze allemaal op tv dus die smoes kan je best gebruiken."
"Goed, ik probeer het gewoon."
"Succes, en ik hoor het wel." "Thanks Didi, je bent de beste."
x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x
(Lijkt het jullie iets?)
Iman was mijn beste vriendin, ik kon haar vanaf groep drie. Ik noemde haar Ushi omdat ze spleetoogjes had. We waren dag in dag uit samen, sommige mensen vermoeden dat er meer was dan vriendschap. Ze konden het zich gewoon niet voorstellen dat een vriendschap waar je iedere dag mee bezig was zo lang kon duren. Ushi was het type meisje dat overal voor ging, ze had overal schijt aan. Daardoor kwam ze regelmatig in de problemen, en dan was ik er om haar te redden.
"Man jij hebt een conditie," zei ze tegen mij.
"Dat komt omdat ik vaker naar de sportschool ga," zei ik lachend tegen haar.
"Heb je haast of wat?" vroeg ze.
"Nee, ik moet thuis zijn voor zessen."
"Waarom?" vroeg ze nieuwsgierig verder.
"Omdat mijn broer me anders vermoord, hij heeft de auto nodig."
"Jeetje, ik dacht dat er iets gebeurd was of zo. Ik laat mijn broers altijd op me wachten," zei ze.
"Dat weet ik maar daardoor kom jij altijd in de problemen," zei ik terwijl ik haar zachtjes een tik gaf.
"Niet iedereen is zo lief als jij, hoor!"
"Ik ben niet lief," zei ik verdedigend.
"O, nee. Ik kan me niet herinneren dat jij de laatste keer iets ergs hebt uitgevreten," zei ze geniepig.
"Dat komt omdat ik verstandig ben," zei ik.
"Dat kan wel, maar je bent zo saai."
"Vind je me saai?" vroeg even later aan haar.
"Saai in de vorm van dat je perfect bent in wat je doet," zei Ushi.
"Zal ik dat opvatten als een compliment?" vroeg ik aan haar.
Bij het avondeten vroeg mijn moeder of ik wat boodschappen wilden doen. Ik had er geen moeite mee, dus tegen een uur of zeven liep ik met mijn boodschappentas om de arm naar de buurtsuper. Op het moment dat ik wilde oversteken werd ik bijna omver gereden door een of andere eikel. En hij had ook nog de middelvinger fijn omhoog gestoken. Ik was zo kwaad dat ik in het Marokaans begon te schelden. Ik liep de buurtsuper naar binnen en liep naar de bakkersafdeling, ik hoorde er een bekende stem. Het leek wel of Ushi in de winkel aanwezig was. En inderdaad, ik wist dat ze bij de chocolade-afdeling stond. Ze stond er te praten met een jongen, en het gesprek was aardig op gesprek totdat ik opdook.
"Ushi meid, spreek je tegenwoordig hier af?" zei ik tegen haar.
Ze draaide zich om en keek me verschrikt aan, ik keek naar de jongen die me toelachte.
"Ik moest van mijn moeder wat boodschappen halen," zei ze.
"Toevallig, ik moest van mijn moeder het zelfde doen."
"Ja, uhhhhh Nis. Ik spreek je later wel," zei ze terwijl ze een beetje bloosde.
Hij nam afscheid van ons en vertrok. Ushi draaide zich woest om, ze begon tegen me te schelden dat ik haar voorschut had gezet. Dat het nu net leek alsof ze met alle jongens afsprak in de supermarkt. Ik zei dat ze het allemaal veel te negatief zag, en dat ze zich niet zo druk moest maken.
"Je vind hem dus leuk?" zei ik tegen haar toen we bij mij thuis aankwamen.
"Ik weet niet zo goed wat ik van hem moet vinden," zei ze verwarrend.
"[COLOR=silver]Als Allah het wil komen jullie wel bij elkaar," zei ik.
"Dat zal wel zo zijn," zei ze met een zucht.
We keken naar een aflevering van 'Goede Tijden Slechte Tijden'. Ik zag dat Ushi alleen maar lag te dromen van haar lover. Normaal kon ze GTST niet missen, maar nu keek ze niet eens naar het beeldscherm van tv. Ik begreep af en toe niets van haar, ondanks ik haar zo lang kon.
De volgende dag belde Ushi me op om advies.
"Ik wil wel graag met hem afspreken, maar niet op de manier van vriendje & vriendinnetje," zei ze.
"Moet je doen," zei ik tegen haar.
"Ja, maar hoe?"
"Gewoon zeggen van ik wil iets met je afspreken, maar dan wel als vrienden."
"Kan ik dat gewoon zo zeggen?" vroeg ze.
"Tuurlijk, dat zeggen ze allemaal op tv dus die smoes kan je best gebruiken."
"Goed, ik probeer het gewoon."
"Succes, en ik hoor het wel." "Thanks Didi, je bent de beste."
x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x
(Lijkt het jullie iets?)