Bekijk volle/desktop versie : -^* Didi... *^-



Pagina's : [1] 2

06-10-2003, 21:44
"Didi, wacht op mij!!" rende Ushi achter me aan.
Iman was mijn beste vriendin, ik kon haar vanaf groep drie. Ik noemde haar Ushi omdat ze spleetoogjes had. We waren dag in dag uit samen, sommige mensen vermoeden dat er meer was dan vriendschap. Ze konden het zich gewoon niet voorstellen dat een vriendschap waar je iedere dag mee bezig was zo lang kon duren. Ushi was het type meisje dat overal voor ging, ze had overal schijt aan. Daardoor kwam ze regelmatig in de problemen, en dan was ik er om haar te redden.
"Man jij hebt een conditie," zei ze tegen mij.
"Dat komt omdat ik vaker naar de sportschool ga," zei ik lachend tegen haar.
"Heb je haast of wat?" vroeg ze.
"Nee, ik moet thuis zijn voor zessen."
"Waarom?" vroeg ze nieuwsgierig verder.
"Omdat mijn broer me anders vermoord, hij heeft de auto nodig."
"Jeetje, ik dacht dat er iets gebeurd was of zo. Ik laat mijn broers altijd op me wachten," zei ze.
"Dat weet ik maar daardoor kom jij altijd in de problemen," zei ik terwijl ik haar zachtjes een tik gaf.
"Niet iedereen is zo lief als jij, hoor!"
"Ik ben niet lief," zei ik verdedigend.
"O, nee. Ik kan me niet herinneren dat jij de laatste keer iets ergs hebt uitgevreten," zei ze geniepig.
"Dat komt omdat ik verstandig ben," zei ik.
"Dat kan wel, maar je bent zo saai."
"Vind je me saai?" vroeg even later aan haar.
"Saai in de vorm van dat je perfect bent in wat je doet," zei Ushi.
"Zal ik dat opvatten als een compliment?" vroeg ik aan haar.

Bij het avondeten vroeg mijn moeder of ik wat boodschappen wilden doen. Ik had er geen moeite mee, dus tegen een uur of zeven liep ik met mijn boodschappentas om de arm naar de buurtsuper. Op het moment dat ik wilde oversteken werd ik bijna omver gereden door een of andere eikel. En hij had ook nog de middelvinger fijn omhoog gestoken. Ik was zo kwaad dat ik in het Marokaans begon te schelden. Ik liep de buurtsuper naar binnen en liep naar de bakkersafdeling, ik hoorde er een bekende stem. Het leek wel of Ushi in de winkel aanwezig was. En inderdaad, ik wist dat ze bij de chocolade-afdeling stond. Ze stond er te praten met een jongen, en het gesprek was aardig op gesprek totdat ik opdook.
"Ushi meid, spreek je tegenwoordig hier af?" zei ik tegen haar.
Ze draaide zich om en keek me verschrikt aan, ik keek naar de jongen die me toelachte.
"Ik moest van mijn moeder wat boodschappen halen," zei ze.
"Toevallig, ik moest van mijn moeder het zelfde doen."
"Ja, uhhhhh Nis. Ik spreek je later wel," zei ze terwijl ze een beetje bloosde.
Hij nam afscheid van ons en vertrok. Ushi draaide zich woest om, ze begon tegen me te schelden dat ik haar voorschut had gezet. Dat het nu net leek alsof ze met alle jongens afsprak in de supermarkt. Ik zei dat ze het allemaal veel te negatief zag, en dat ze zich niet zo druk moest maken.
"Je vind hem dus leuk?" zei ik tegen haar toen we bij mij thuis aankwamen.
"Ik weet niet zo goed wat ik van hem moet vinden," zei ze verwarrend.
"[COLOR=silver]Als Allah het wil komen jullie wel bij elkaar," zei ik.
"Dat zal wel zo zijn," zei ze met een zucht.
We keken naar een aflevering van 'Goede Tijden Slechte Tijden'. Ik zag dat Ushi alleen maar lag te dromen van haar lover. Normaal kon ze GTST niet missen, maar nu keek ze niet eens naar het beeldscherm van tv. Ik begreep af en toe niets van haar, ondanks ik haar zo lang kon.
De volgende dag belde Ushi me op om advies.
"Ik wil wel graag met hem afspreken, maar niet op de manier van vriendje & vriendinnetje," zei ze.
"Moet je doen," zei ik tegen haar.
"Ja, maar hoe?"
"Gewoon zeggen van ik wil iets met je afspreken, maar dan wel als vrienden."
"Kan ik dat gewoon zo zeggen?" vroeg ze.
"Tuurlijk, dat zeggen ze allemaal op tv dus die smoes kan je best gebruiken."
"Goed, ik probeer het gewoon."
"Succes, en ik hoor het wel." "Thanks Didi, je bent de beste."
x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x~x


(Lijkt het jullie iets?)

06-10-2003, 22:15


ga vooral door meid
niet stoppen hoor.

07-10-2003, 13:13
Yoehooeee....Je doet t supperr!

07-10-2003, 17:50
Thanxxx meiden

07-10-2003, 17:53


[GLOW=darkblue]Sinds Ushi met Nisrin had zag ik haar minder, terwijl haar moeder dacht dat ze al haar tijd hier doorbracht. Hoe vaak haar moeder niet belde of er was, en ik tegen die arme vrouw moest liegen. Ik werd dan zo kwaad op Ushi, want ik moest weer het rotklusje afhandelen terwijl zij ergens in een restaurantje zat met haar geliefde. En die avond belde haar moeder weer eens op om te vragen waar ze bleef, ik loog en zei dat ze onderweg was naar huis. Ondertussen belde ik Ushi op met de mededeling dat als ze binnen tien minuten niet thuis was er grote problemen op haar lagen te wachten. Ze bedankt me voor de duizenste keer, en verbrak de verbinding. Ik ging op mijn kamer zitten en keek naar de foto van mijn vader die boven mijn bed hing. Mijn vader woonde in Marokko, hij wilde niet meer in Nederland blijven wonen, na zijn pensioen had hij ons verlaten. Er waren altijd problemen tussen mijn ouders, waarvan wij de helft mee kregen. Ik vond het erg dat ik hem niet zo vaak kon zien, maar als hij zo gelukkig was, dan was ik blij voor hem. Mijn moeder liet hij doodongelukkig achter toen hij een paar jaar geleden voorgoed vertrok. Ze heeft hem sindsdien ook niet meer gezien of gesproken, ze deed net alsof hij niet meer bestond. Hij had inmiddels in Marokko ook een nieuwe vrouw, en daar heeft hij ook kinderen mee gekregen. Ik had er zelf geen moeite mee, ik vond het alleen heel erg voor mijn moeder. Mijn broer praatte nooit over zijn gevoelens, hij belde wel eens met mijn vader maar hij zei nooit dat hij hem mistte of zo. Ik mistte mijn vader wel, vooral op het begin lag ik soms urenlang in mijn bed te huilen en hoopte ik diep in mijn hart dat hij terug zou komen. Maar helaas hij wilde zo graag in Marokko blijven, hij had het goed daar.
De volgende ochtend kreeg ik van Ushi alle details te horen van haar afspraakje. Hij was zo lief, en hij had dit voor haar gekocht, en dat gezegd. Ik werd helemaal gek van haar verliefdheid, ik luisterde maar naar de helft van het gesprek. Ze had al de grootste plannen met hem, en ze wilde ook met hem trouwen. Ze hadden van alles met elkaar besproken, en hij vond alles goed. Hij was heel anders als de andere jongens, enz.
Ik had Nisrin zelf een paar keer gezien, maar er was iets met hem. Ik weet niet wat het was, maar ik voelde het gewoon aan. Hij had iets mysterisch over hem heen, het leek wel alsof hij zich verschuilde. Ik had nog nooit met hem gepraat, hij zei amper hallo. En ik had het ook al een paar keer tegen Ushi gezegd maar zij zei alleen dat hij verlegen was. Ik vond het een rare jongen, stille wateren hebben diepe gronden.
Ik reed die avond terug naar huis, ik had de ramen open staan. Het was een zwoele zomeravond, ik had een Rai cd op staan, en scheurde naar huis, want mijn broer stond op me te wachten. Ik had helemaal niet in de gaten dat ik 90 km per uur reed over een weg in de bebouwde kom. Maar daar kwam ik snel achter toen een politie-agent op de moter me achterna kwam. Ik ging gelijk aan de kant, ik wist wat me te wachten stond.
Mijn handen begonnen te trillen, ik was bang dat ik nu een bekeuring zou krijgen.
"Mevrouw," begon hij terwijl hij zijn helm afzette.
Het was een knappe donkere jonge politie-agent, hij kon best van Marokkaanse afkomst zijn. Ik lachte zenuwachtig maar schaamde me dat ik werd aangehouden.
"Zullen we maar eens beginnen bij de riem," zei hij lachend.
"De riem?" zei ik verbaasd.
"Ja, de riem. Die heeft u namelijk niet om."
"O, nou ik heb het heel erg druk," zei ik zonder na te denken.
"U heeft het druk?" zei hij lachend.
"Ja?" lachtte ik.
"Mevrouw als u even te hard remt dan vliegt u door de vooruit de straat op, en dan kunt u opslag dood zijn. En u heeft het te druk? Het is maar een kwestie van een paar seconden," zei hij kwaad.
Ik knikte een keek beschamend naar mijn schoenen.
"En dan maar nog niet spreken over het feit dat u hier 90 rijd, terwijl dat maar 50 mag zijn. Als hier toevallig iemand de straat oversteekt die u niet op tijd kan zien, rijdt u die zo dood. Maar ach nee, u had het te druk," zei hij kwaad.
Hij pakte het bonneboekje bij de hand en begon een bon te schrijven.
"Meneer, het spijt me zeer. Ik zal mijn riem in het vervolg echt omdoen, en mij aanhouden aan de maximale snelheid." Ik probeerde het een beetje goed te maken met mijn glimlach.
"Ja, madam. Maar de bon krijg je toch, ik ben niet om te kopen met een lieve glimlach," zei hij.
"Schrijft u die bon maar, ik heb ook verdiend. U heeft gewoon gelijk, het is mijn eigen stomme fout."
Hij keek me verbaasd aan, en zuchtte.
"Wat is uw naam?" vroeg hij nors.
"Didi,.......ik bedoel Dounia El Sidi."
"Dounia, laten we dit afspreken. Als ik je nog een keer betrap dat je de wet overtreed, dan mag je een nachtje overnachten in de cel." Hij scheurde de bon kapot, en deed zijn helm weer op. Ik had het weer goed geregeld, om iets te bereiken moet je je bovenstaande gewoon altijd gelijk geven. Not but-kissing, maar gewoon gelijk geven.[/GLOW]

07-10-2003, 17:54
( Voor het geval jullie het afvroegen, Ik heb dit gewoon op Word staan, dus het is een kwestie van kopieren en plakken )

07-10-2003, 17:58
[GLOW=silver]Mijn broer was naar Frankrijk, en mijn moeder en ik waren alleen thuis. Het was vrijdagavond en de volgende avond spraken Ushi en ik af om uit te gaan. Het was niet gewoonlijk dat Marokkaanse meiden op stap gingen, maar ik wilde ik een keer een bad-girl zijn. Ushi zette me aan het denken over het feit dat ik zo saai was, en dat ik nooit iets deed wat niet juist was. Ik voelde me wel een beetje schuldig omdat ik tegen mijn moeder moest liegen. Maar ik kon haar moeilijk gaan vertellen dat ik uit zou gaan. Ze zou dan gelijk een beroerte krijgen, dus er zat maar een ding op en dat was liegen. Mijn moeder keek naar het late journaal op de Marokkaanse zender, en ging daarna na bed. Ze wenste me weltrusten en liep naar boven. Ik zapte en keek naar een romantische film waar Brad Pitt in voorkwam. Ik kon me amper voorstellen dat liefde ook zo in het echte leven liep. Het echte leven was heel erg hard, 'zo hard als een baksteen' zou Ushi zeggen.
De volgende ochtend maakte ik voor mijn moeder ontbijt, terwijl ik de ochtendkrant las met een kop koffie erbij zag ik een advertentie staan over een auditie bij ons in de buurt. Het was altijd mijn grote droom geweest om een zangeres te worden, en ik wilde de hele wereld veroveren met mijn stem. Ik zong altijd maar zodra ik mensen om mij heen zag dan leek het net alsof er geen geluid meer uit mijn keel kwam. Ik sloot me af voor de buitenwereld, en wie wilde nou een zangeres hebben die niet publiekelijk durfde te zingen. Ik wilde anders zijn, ik was veel te verlegen. Als ik iets wilde bereiken moest ik eerst mijn houding veranderen in plaats van dat brave schoolmeisje te spelen. Ik had een hekel aan mijn eigen imago, hoe kon ik zo mijn droom tot werkelijkheid uitbrengen. Ik nam de krant mee naar boven, ik wilde me misschien toch inschrijven.
"Didi," schreeuwde Ushi beneden aan de trap. Het was een wonder ze was een keer te vroeg.
"Boven," schreeuwde ik terug.
Ze kwam mijn kamer naar binnen stormen met een krant in haar hand.
Je raad nooit wat ik erin heb gelezen.
"Nou?"
"Je kan vanaf maandag audities doen bij CJ, dat is een platenmaatschappij. Ze zoeken nieuw talent," zei ze enthousiast.
"Ja, wat heb ik er dan mee te maken?" vroeg ik.
"Ik dach die Didi wil zich vast inschrijven."
"Maar ik kan niet zingen."
"Jij kan heel mooi zingen, maar je durft niet met mensen erbij te zingen."
"Ja, wat heeft het dan voor zin om voor een jury te zingen als er geen noot uit mijn keel komt."
"Het lukt je wel Didi, je moet het gewoon een paar keer proberen."
"Jij hebt makkelijk zeggen, jij durft alles," zei ik.
"Ewa denk er gewoon niet bij na," zei ze.
Dat deed ik niet, mijn gedachte ging de hele tijd naar die auditie. Zou ik het wel of niet doen. Ewa wat had ik te verliezen, ik kon makkelijk op mijn bek gaan, maar ik kon er toch niemand. Maar dan moest ik een liedje hebben die ik makkelijk kon zingen en die mooi in de oren klinkt. Ik ging achter mijn pc zitten en keek op internet naar een paar songteksten.
"Wat doe je?" vroeg Ushi toen ze mijn kamer binnen kwam.
"Niets, ik ben gewoon wat aan het surfen op internet."
"O, het is namelijk al acht uur. Ik heb alvast tegen je ma verteld dat je zogenaam bij mij komt slapen, en aangezien mijn ouders toch niet thuis zijn komen ze er nooit achter waar we geweest zijn."
"Goed, ik ga me alvast aankleden en een beetje opmaken."
"Ik ga alvast mijn Nisje bellen, kijken wat hij uitspookt."

Tegen negen uur vertrokken we vanuit mijn huis naar de bushalte om de hoek. Nisrin stond er al opeltje, hij had een sigaret in zijn mond. Hij gaf me een hand, en hield de deur voor me open.
"O, Nisrin mijn schatje. Wat heb ik je toch gemist," begon Ushi gelijk.
Ik werd er helemaal misselijk van, dat was echt weer Ushi style.
"Ewa waar gaan we naar toe?" vroeg hij terwijl hij stiekem in de achterspiegel keek. Ik keek hem aan maar antwoorde niet. Mijn gedachten gingen alleen naar de audities, ik moest het gewoon proberen. Ik was vastbesloten, niemand kon me nog ompraten.
We gingen naar "Ice Palace" dat lag niet echt bij ons om de hoek, dus ik wist dat het bijna onmogelijk was om bekenden tegen te komen. Nisrin parkeerde zijn auto terwijl Ushi en ik alvast naar binnen liepen, we lieten onze jas achter bij de gaderobe.
We liepen met zijn alle naar binnen, de zogenaamde R&B zaal. Ze draaiden Blue met One Love, ik liep langs de dansvloer waarzowel met mensen met elkaar danste als inelkaar. We liepen naar een tafeltje boven op een balkon en vanuit daar had je zicht op de gehele dansvloer.
Het was echt een te gekke plek, het was er lekker druk en er werden leuke platen gedraaid. Nisrin en Ushi gingen ook danssen terwijl ik alleen achterbleef. Ik keek over de balkon naar de dansende mensen, ik wilde ook zo graag danssen.
"Hoi," klonk er een stem achter me. Ik draaide me om en keek recht in zijn gezicht, hij kwam me heel erg bekend voor. Ik bleef hem aan kijken, ik wist zeker dat ik hem ergens van kon. Wie was hij ook alweer?
"Hoi," zei ik heel kalm.
"Jij bent ook hier?" zei hij lachend. Hij lachtte zo mooi, hij had kuiltjes in zijn wangen.
"Uhhh zoals je ziet wel, he. Jij komt me erg bekend voor, maar ik kan je nergens plaatsen."
"Jij komt me ook bekend voor Dounia," zei hij weer lachend.
"Je weet zelfs mijn naam?"
"Ja, jij bent die mevrouw die het te druk heeft."
Toen hij dat zei kwam weer alles naar boven, het was die politieagent die me laatst had aangehouden.
Ik begon te lachen, en volgens mij kreeg ik ook een kleurtje....[/GLOW]

07-10-2003, 17:58
Leuk verhaal

07-10-2003, 18:07
he meid je hebt een leuk verhaal

kun je a.u.b. nog een stukje knipppen en plakkken???

ps het niet zo schuin zetten? ik ben al scheel en dit helpt niet echt

07-10-2003, 18:11
Hahahaha Miertje, Ik zal er rekening mee houden!! Hahahaha miskiena..

Okey, nog een paar klikjes op de muis voor je

07-10-2003, 18:14
hahah oke dan


mijn ogen danken uw

07-10-2003, 18:15
"Nu komt weer alles naar boven," zei ik.
"Ben je hier alleen?" vroeg hij nieuwsgierig.
"Uhhh, nee mijn vriendin en haar vriend zijn ook hier. Ze staan daar ergens te danssen," zei ik terwijl in de richting wees van de dansende menigte.
"Wil je misschien wat drinken?" vroeg hij.
"Doe me maar een cola-light," zei ik. Hij stond op en liep weg.
"O my God," zei ik hardop. Het was zo'n knappe jongen, mijn politieagentje. Dat ik hem net nou daar treffen, het moest gewoon destiny zijn. Hij kwam weer terug, hij schoof een stoel aan en ging zitten.
"Kom je hier vaak?" vroeg ik maar om het gesprek te herstartten.
"Ligt eraan welke dienst ik draai," zei hij.
"Dat is wel het nadeel van je werk," zei ik weer.
"Ik vind het geen nadeel hoor, als je een nachtdienst moet draaien gebeurt er veel meer. "
Ik keek naar Ushi die de trappen op kwam lopen met Nisrin achter haar aan. Ze gingen aan een ander tafeltje zitten, en gaf me een knipoog. Die trut wilde natuurlijk dat ik wat met hem kreeg, en op dat moment realiseerde ik me dat ik zijn naam nog niet eens wist.
"Mag ik vragen hoe je eigenlijk heet?"
"Ik heet Jalil," antwoorde hij erop.
"Mooie naam," zei ik.
"Dank je, maar Dounia is toch veel mooier."
Ik lachtte verlegen en keek naar de dansende mensen.
"Jouw vriendin komt volgens mijn niet meer terug," zei hij.
"Denk je dat?" vroeg ik.
"Misschien is ze ontsnapt," zei hij lachend.
"Als je het perse wil weten zit ze aan de overkant," zei ik.
"Goed, mag ik je dan nu ten dans vragen?" zei hij.
"Tuurlijk," zei ik enthousiast.
We liepen naar beneden terwijl ik stiekem mijn duim omhoog stook naar Ushi. Jalil pakte mijn hand vast terwijl we de trappen afliepen. Ik bleef zijn hand ook vast houden, ik kon hem niet meer los laten.
Eenmaal op de dansvloer gearriveerd begonnen we rustig te dansen op Okay van Big Brovaz. Ik keek Jalil aan in zijn mooie donkere ogen en voelde dat mijn hele lichaam tintelde. Het waren de eerste tekens van verliefdheid. En zo gingen we een paar uur door, totdat ik in de gaten kreeg dat ik een droge keel had. Jalil liep naar de bar, en ging weer terug op mijn plek zitten. Ik keek op de klok en ik zag dat het al twee uur was, ik raakte in paniek en belde Ushi op.
"Hey Genza," nam ze op.
"Waar ben je?" vroeg ik.
"Ik zit nog altijd aan de overkant, maar ik wil eigenlijk zo gaan danssen."
"Heb je wel eens op de klok gekeken?"
"Ja, mama we gaan over een uur okee!"
"Over een uur en geen minuut later," zei ik.
Ze verbrak de verbinding en terwijl ik naar de overkant keek stak ze haar duim omhoog. Jalil kwam terug met de glazen in zijn handen.
"Bedankt," zei ik.
"Graag gedaan, my lady."
"Your lady?" zei ik lachend.
"Ja, of mag ik dat nog niet zeggen."
Ik ging er verder niet op in, ik luisterde naar de zwoele muziek op de achtergrond.
"Heb je dan al een vriendje?" vroeg hij.
"Nee."
"Goed dan zal ik een poging doen om je voor mezelf te winnen," zei hij.
"Je mag altijd een poging doen maar of het je ook lukt is een tweede."
"Als ik maar een kans krijg, dan zal ik ervoor zorgen dat het me lukt," zei hij zelfverzekerd.
Hij pakte mijn hand vast en wreef erover heen, ik kreeg kippenvel. We bleven verder praten en voor ik het wist was het uur al voorbij. Ik zag Ushi en Nisrin opstaan en vertrekken.
"Ik moet zo gaan," zei ik tegen hem.
"Is het al zo laat?" zei hij verbaasd.
"Ja, ik moet nu echt gaan."
"Goed ik zal met je meelopen naar de uitgang," zei hij. We stonden op en schoven te stoelen aan.
Hij hield mijn hand vast en liep met me mee naar de gaderobe, ik gaf het meisje dat achter de bali stond het nummer en ze pakte mijn jas.
"Laat mij maar," zei Jalil en hij. Hij hield de jas voor me open zodat ik makkelijk met mijn armen erin kon.
"Bedankt," zei ik.
"Graag gedaan."
"Ik wil je ook bedanken voor de leuke avond die je me bezorgd hebt," zei ik lachend.
"Jij hebt me ook een leuke avond bezorgd," zei hij. Hij wreef over mijn gezicht heen, hij hield mijn hand vast.
"Ik moet nu gaan," zei ik.
"Goed, ik hoop dat we elkaar nog een keer zien," zei hij.
"Ik hoop het ook," zei ik. Hij gaf me een visitekaartje waar al zijn telefoonnummers op stonden, ik mocht hem altijd bellen. We namen afscheid van elkaar, en ik liep naar buiten. Het was keihard aan het regenen ik rende naar de auto waar Nisrin met de deur open stond. Ik ging zitten en het enige waar ik aan kon denken was Jalil...

07-10-2003, 18:16



Citaat:
Origineel gepost door miertje
hahah oke dan


mijn ogen danken uw
Zo goed meissie??!!

Lezer(es) is koning(in)...

07-10-2003, 18:20
je bent een schat !!

07-10-2003, 18:34
Ga verder :blauwkus:

Pagina's : [1] 2