nihad_marokaan
02-08-2007, 22:05
Salaam Alikom lieve zusters en broeders
Hij herinnerde dat zijn grootmoeder hem
waarschuwde om het gebed op tijd te verrichten, "Lieverd je moet je
gebeden niet uitstellen". Zijn grootmoeder was 70 jaar oud maar
wanneer ze de adaan hoorde, stond ze meteen op en verrichte het
gebed. Terwijl hij zelf niet van zijn ego kon winnen om meteen op
te staan en de salaat te verrichten. Wat hij ook deed, zijn
gebed werd altijd uitgesteld en als laatste gedaan en dan ging hij
zo snel mogelijk bidden om het binnen de tijden te voltooien.
Denkend aan dit, stond hij op en kwam erachter dat hij nog 15
minuten over had voordat salaat-ul-isha zou ingaan. Hij ging snel
wudu doen en verrichte salaat-ul-maghrib. Tijdens de tasbeeh,
herinnerde hij zich zijn grootmoeder en schaamde zich voor
zijn gebed. Zijn grootmoeder deed
het gebed zo rustig en met
kalmte.
Hij begon dua te doen en ging een extra sujuud neerknieling
doen en bleef neergeknield voor een tijdje met zijn voorhoofd op de
grond. Hij was de gehele dag op school en was zo moe. Hij
schrok wakker en hoorde een harde geluid en zoveel geluid van
geschreeuw, hij zweette hevig. Hij keek om zich heen, het was druk
overal waar hij keek waren er mensen. Sommige stonden bevroren
vooruit te staren, sommige waren aan het rennen naar links en
rechts, sommige waren knielend aan het wachten. Massale angst en
verbazing had hij, toen hij zich realiseerde waar hij was, zijn
hart wilde bijna breken. Het was de Dag des Oordeels. Toen hij nog
leefde, hoorde hij veel dingen over de Dag des Oordeels en de
vragen die gesteld zouden worden, maar het leek zo lang geleden.
"Ben ik nu aan het hallucineren, nee, dit is echt.
Mijn angst heeft een hoogte bereikt dat dit waar moet zijn." De
namen werden genoemd om naar voren te komen, ". (O zoon/dochter van
die en die)." Hij ging naar mensen toe om te vragen of zijn naam al
is genoemd. Maar niemand had tijd of kon antwoorden, iedereen was
verstijfd van de angst. Opeens hoorde hij zijn naam, de menigte
ging opzij, twee mensen grepen hem vast en leidde hem naar voren.
Hij liep naar voren met zijn hoofd naar beneden gezakt en zijn hele
leven speelde in zijn hoofd zoals een snelle film. Hij opende zijn
ogen maar zag een hele andere wereld. De mensen hielpen elkaar, hij
zag zijn vader rennen van de ene lezing naar de andere en gaf zijn
geld uit omwille van Allah. Zijn moeder nodigde mensen uit en was
goed voor de gasten en was goed voor het gezin. De jongen begon aan
zichzelf te denken. Ik vastte altijd de ramadan
en hielp altijd
mijn medemens, ik deed mijn best
om kennis over te brengen, wat Allah aan mij verplicht stelde, deed
ik en wat hij ons verboden heeft daar gehoorzaamde ik Allah in.
Hij begon te huilen en dacht eraan hoeveel hij houdt van
Allah. Hij wist dat wat hij ook had gedaan in zijn leven aan goeds
nooit kon zijn wat Allah eigenlijk verdiende en zijn enigste
bescherming is Allah. Hij begon hevig te zweten zoals nooit
tevoren, zijn ogen waren gericht op de weegschaal, wachtend op zijn
uiteindelijke oordeel. En de oordeel werd geveld. Twee engelen met
vellen van papier in hun handen keerden zich naar de menigte. Zijn
benen hielden hem bijna niet meer. De engelen noemden de namen op
wie de jahanem, de hel zouden ingaan, en zijn naam werd als eerst
opgenoemd. Hij viel op zijn knieën en begon te schreeuwen,
"Hoe kan ik naar jahanem
gaan terwijl ik mijn best heb gedaan."
Zijn ogen stroomdeN vol en twee engelen pakte hem
beet en sleepte hem mee door de menigte richting de vonkende?
bulderende vuur van jahanem. Hij begon nog harder te schreeuwen en
hoopte op iemand die hem zou gaan helpen en begon zijn goede daden
schreeuwend op te noemen, "Ik ben goed geweest voor mijn moeder en
vader, ik heb mensen geholpen? ik heb vaak de koran gelezen." Maar
niemand wilde hem helpen en de engelen droegen hem nog steeds. Ze
kwamen steeds dichterbij het helle vuur. De jongen keek om en dacht
aan de woorden van de profeet (salla Allahu 'alayhi wa salaam) "Als
er een rivier was bij de deur (van het huis) van één van jullie; en
hij baadde daar elke dag vijf maal in; zou je dan nog zeggen dat er
vuil bij hem was achtergebleven?" Ze zeiden, "Geen vuil zou dan op
hem kunnen achterblijven." De profeet (salla Allahu 'alayhi wa
salaam) zei, "Dat is het voorbeeld van de vijf gebeden waardoor
Allah de zonden weg wast." Hij begon te schreeuwen "Mijn gebeden, mijn gebeden, mijn gebeden." De twee engelen stopten niet en gingen door, ze kwamen bij de rand van
het helle vuur. De vlammen van het helle vuur brandden in zijn
gezicht, en hij keek voor de laatste keer achterom, hij hoorde een
persoon reciteren, "NazzaAAatan lilshshawaa." (Het zal zijn huid
afschroeien.) (Surah Al-Ma'aaridj: 16) Zijn tranen waren
opgedroogd van de hitte, en hij had geen hoop meer en de engelen
duwden hem erin, en hij begon te vallen in de ongelofelijke diepte
en toen opeens tijdens het vallen werd hij vastgepakt bij zijn arm.
Hij keek om en zag dat het een oude man was met een lange witte
baard. De jongen veegde wat stof van zijn gezicht
weg en vroeg
verbaasd aan hem, "Wie ben jij?" De oude man antwoordde
glimlachend, "Ik ben je gebeden." Boos zei de jongen, "Waarom ben
je zo laat, ik was bijna in het helle vuur gevallen." De
oude man glimlachte en schudde zijn hoofd en zei, "Je heb mij ook
altijd op het nippertje verricht, ben je dat alweer vergeten?" Op
dat moment kwam deze jongen weer bij en kwam hij uit de sujuud,
neerknieling, met zweet op zijn voorhoofd, hij hoorde de adaan van
buiten voor salaat-ul-isha en deed meteen wudu en ging rennen naar
de moskee.
wa salaam Alykom jullie zuster fie dien
Hij herinnerde dat zijn grootmoeder hem
waarschuwde om het gebed op tijd te verrichten, "Lieverd je moet je
gebeden niet uitstellen". Zijn grootmoeder was 70 jaar oud maar
wanneer ze de adaan hoorde, stond ze meteen op en verrichte het
gebed. Terwijl hij zelf niet van zijn ego kon winnen om meteen op
te staan en de salaat te verrichten. Wat hij ook deed, zijn
gebed werd altijd uitgesteld en als laatste gedaan en dan ging hij
zo snel mogelijk bidden om het binnen de tijden te voltooien.
Denkend aan dit, stond hij op en kwam erachter dat hij nog 15
minuten over had voordat salaat-ul-isha zou ingaan. Hij ging snel
wudu doen en verrichte salaat-ul-maghrib. Tijdens de tasbeeh,
herinnerde hij zich zijn grootmoeder en schaamde zich voor
zijn gebed. Zijn grootmoeder deed
het gebed zo rustig en met
kalmte.
Hij begon dua te doen en ging een extra sujuud neerknieling
doen en bleef neergeknield voor een tijdje met zijn voorhoofd op de
grond. Hij was de gehele dag op school en was zo moe. Hij
schrok wakker en hoorde een harde geluid en zoveel geluid van
geschreeuw, hij zweette hevig. Hij keek om zich heen, het was druk
overal waar hij keek waren er mensen. Sommige stonden bevroren
vooruit te staren, sommige waren aan het rennen naar links en
rechts, sommige waren knielend aan het wachten. Massale angst en
verbazing had hij, toen hij zich realiseerde waar hij was, zijn
hart wilde bijna breken. Het was de Dag des Oordeels. Toen hij nog
leefde, hoorde hij veel dingen over de Dag des Oordeels en de
vragen die gesteld zouden worden, maar het leek zo lang geleden.
"Ben ik nu aan het hallucineren, nee, dit is echt.
Mijn angst heeft een hoogte bereikt dat dit waar moet zijn." De
namen werden genoemd om naar voren te komen, ". (O zoon/dochter van
die en die)." Hij ging naar mensen toe om te vragen of zijn naam al
is genoemd. Maar niemand had tijd of kon antwoorden, iedereen was
verstijfd van de angst. Opeens hoorde hij zijn naam, de menigte
ging opzij, twee mensen grepen hem vast en leidde hem naar voren.
Hij liep naar voren met zijn hoofd naar beneden gezakt en zijn hele
leven speelde in zijn hoofd zoals een snelle film. Hij opende zijn
ogen maar zag een hele andere wereld. De mensen hielpen elkaar, hij
zag zijn vader rennen van de ene lezing naar de andere en gaf zijn
geld uit omwille van Allah. Zijn moeder nodigde mensen uit en was
goed voor de gasten en was goed voor het gezin. De jongen begon aan
zichzelf te denken. Ik vastte altijd de ramadan
en hielp altijd
mijn medemens, ik deed mijn best
om kennis over te brengen, wat Allah aan mij verplicht stelde, deed
ik en wat hij ons verboden heeft daar gehoorzaamde ik Allah in.
Hij begon te huilen en dacht eraan hoeveel hij houdt van
Allah. Hij wist dat wat hij ook had gedaan in zijn leven aan goeds
nooit kon zijn wat Allah eigenlijk verdiende en zijn enigste
bescherming is Allah. Hij begon hevig te zweten zoals nooit
tevoren, zijn ogen waren gericht op de weegschaal, wachtend op zijn
uiteindelijke oordeel. En de oordeel werd geveld. Twee engelen met
vellen van papier in hun handen keerden zich naar de menigte. Zijn
benen hielden hem bijna niet meer. De engelen noemden de namen op
wie de jahanem, de hel zouden ingaan, en zijn naam werd als eerst
opgenoemd. Hij viel op zijn knieën en begon te schreeuwen,
"Hoe kan ik naar jahanem
gaan terwijl ik mijn best heb gedaan."
Zijn ogen stroomdeN vol en twee engelen pakte hem
beet en sleepte hem mee door de menigte richting de vonkende?
bulderende vuur van jahanem. Hij begon nog harder te schreeuwen en
hoopte op iemand die hem zou gaan helpen en begon zijn goede daden
schreeuwend op te noemen, "Ik ben goed geweest voor mijn moeder en
vader, ik heb mensen geholpen? ik heb vaak de koran gelezen." Maar
niemand wilde hem helpen en de engelen droegen hem nog steeds. Ze
kwamen steeds dichterbij het helle vuur. De jongen keek om en dacht
aan de woorden van de profeet (salla Allahu 'alayhi wa salaam) "Als
er een rivier was bij de deur (van het huis) van één van jullie; en
hij baadde daar elke dag vijf maal in; zou je dan nog zeggen dat er
vuil bij hem was achtergebleven?" Ze zeiden, "Geen vuil zou dan op
hem kunnen achterblijven." De profeet (salla Allahu 'alayhi wa
salaam) zei, "Dat is het voorbeeld van de vijf gebeden waardoor
Allah de zonden weg wast." Hij begon te schreeuwen "Mijn gebeden, mijn gebeden, mijn gebeden." De twee engelen stopten niet en gingen door, ze kwamen bij de rand van
het helle vuur. De vlammen van het helle vuur brandden in zijn
gezicht, en hij keek voor de laatste keer achterom, hij hoorde een
persoon reciteren, "NazzaAAatan lilshshawaa." (Het zal zijn huid
afschroeien.) (Surah Al-Ma'aaridj: 16) Zijn tranen waren
opgedroogd van de hitte, en hij had geen hoop meer en de engelen
duwden hem erin, en hij begon te vallen in de ongelofelijke diepte
en toen opeens tijdens het vallen werd hij vastgepakt bij zijn arm.
Hij keek om en zag dat het een oude man was met een lange witte
baard. De jongen veegde wat stof van zijn gezicht
weg en vroeg
verbaasd aan hem, "Wie ben jij?" De oude man antwoordde
glimlachend, "Ik ben je gebeden." Boos zei de jongen, "Waarom ben
je zo laat, ik was bijna in het helle vuur gevallen." De
oude man glimlachte en schudde zijn hoofd en zei, "Je heb mij ook
altijd op het nippertje verricht, ben je dat alweer vergeten?" Op
dat moment kwam deze jongen weer bij en kwam hij uit de sujuud,
neerknieling, met zweet op zijn voorhoofd, hij hoorde de adaan van
buiten voor salaat-ul-isha en deed meteen wudu en ging rennen naar
de moskee.
wa salaam Alykom jullie zuster fie dien