Isli
02-08-2007, 13:05
Artikel Metro krant, 2 augustus 2007.
Jaarlijks laten honderden moslimmeisjes hun maagdenvlies voor het huwelijk herstellen
Moslimmeiden moeten volgens de islamitische cultuur nog steeds als maagd het huwelijk in. Bij de meiden bij wie dit niet lukt, hangt de huwelijksnacht als een zwaard van Damocles boven het hoofd. Een maagdenvlies hersteloperatie biedt uitkomst. “Ik doe alles, als ik maar bloed.”
“Ik was enorm opgelucht toen het achter de rug was.” Yasmina, een 22-jarig meisje uit Rotterdam zit op een bankje in het Zuiderpark. Ze draagt een spijkerbroek met een leren jasje en aan haar oren hangen grote zilveren ringen. Na lang wikken en wegen heeft Yasmina uiteindelijk toegezegd om te praten over één van de grootste taboes in de islamitische gemeenschap: de maagdenvlieshersteloperatie. Yasmina: “Ik was negentien en tot over mijn oren verliefd op een jongen van school. Hij was ook islamitisch en toen hij hoorde van mijn vriendinnen dat ik hem leuk vond raakten we aan de praat. Mijn vriendinnen waarschuwden mij nog dat ik moest uitkijken omdat hij bekend stond als een player, maar ik was te verliefd om te luisteren. Bovendien zei hij tegen me dat ik de ware was. Precies drie maanden nadat ik met hem omging is het gebeurd. Hij zwoor bij me te blijven, maar toen ik hem de volgende dag belde maakte hij het uit.” Op dat moment besefte Yasmina dat ze nooit als maagd het huwelijk in zou gaan. “Ik voelde me verschrikkelijk. Ontmaagding voor het huwelijk is één van de grootste zondes binnen de islam. Mijn moeder vertelde mij vroeger altijd dat meisjes die hun maagdenvlies weggeven nooit zullen trouwen. Ik wilde dolgraag trouwen en hield uit angst mijn mond.” Drie jaar later, als Yasmina op het punt staat te trouwen begint de paniek opnieuw. “Ik begon als een blok op te zien tegen de huwelijksnacht. Mijn verloofde maakte er geen geheim van dat hij het erg belangrijk vond dat ik nog maagd was. Ik was dan ook doodsbang wat hij zou doen als ik niet bloedde. Waarschijnlijk zou hij meteen weer van mij scheidden. Met toeval stuitte ik op het internet op een kliniek die maagdenvlies hersteloperaties aanbood. Op dat moment leek het mij de perfecte oplossing. Een paar dagen geleden ben ik geopereerd en volgende week ga ik trouwen. Ik weet wel dat ik het verleden niet kan uitwissen, maar de hersteloperatie heeft mij in ieder geval weer maagd gemaakt.”
Yasmina is één van de honderden meisjes in Nederland die jaarlijks een maagdenvlies operatie ondergaan. De operatie is vooral populair bij moslimmeisjes van Turkse, Marokkaanse en Hindoestaanse afkomst. Bij deze groep heerst vaak enorme onduidelijkheid over het maagdenvlies. De meiden worden opgevoed met het idee dat het maagdenvlies een soort glazen vlies is die de vagina afsluit en waar alleen menstruatiebloed door kan vloeien. Tijdens de huwelijksnacht wordt dit vlies doorboord en zal het meisje bloeden. In veel Noord-Afrikaanse landen is het zelfs gebruikelijk om de volgende dag de bebloede lakens aan de familie te tonen. Wanneer een meisje geen maagd meer is, wordt ze volgens de traditie verstoten. In Nederland wordt ondanks de huidige tijd nog steeds hardnekkig vastgehouden aan deze traditie. Meiden die zonder huwelijk ontmaagd zijn, raken dan ook volledig in paniek.
Wies Obdeijn- Van Welij, arts en seksuologe, krijgt jaarlijks zo’n 50 meisjes bij zich die smeken om een nieuw maagdenvlies. “De meeste meiden die hier komen denken nog steeds dat ze moeten bloeden als ze worden ontmaagd. Dat klopt alleen niet. Vroeger was het misschien zo dat in de islamitische cultuur zeker 90 procent van de meisjes bloedde tijdens de huwelijksnacht. Maar dit kwam voornamelijk omdat ze erg jong trouwden en door uithuwelijking hun echtgenoot nog maar nauwelijks kenden. Door de zenuwen was er geen staat van opwinding en dat resulteerde in een bloeding. Tegenwoordig bloedt zeker 40 procent van de meiden niet tijdens de eerste keer. Ook is het maagdenvlies geen vlies dat doorboord moet worden, maar slechts een randje weefsel.”
Toch besluiten veel meiden een hersteloperatie te ondergaan. Obdeijn- Van Welij: “Het idee van bloeden zit vaak zo diep dat ze nauwelijks iets anders geloven. Ze willen gewoon het allerliefst bloeden tijdens de huwelijksnacht. Zoals de traditie voorschrijft. Een operatie kan daar voor zorgen. Tijdens de ingreep trekken we de randjes van het maagdenvlies wat strakker zodat het meisje vrijwel zeker zal bloeden. Wanneer het achter de rug is gaan ze vaak dolblij naar huis. Maagdelijkheid hangt bij deze meiden sterk samen met het vlies. Wanneer dat in tact is zijn ze wat hun betreft maagd.”
Saida, een 25-jarig meisje uit Amsterdam, liet twee jaar geleden een maagdenvliesoperatie uitvoeren. Ze zit in een stationsrestauratie in Den Haag omdat ze bang is om in haar eigen woonplaats herkend te worden. “Hoewel elke moslim weet dat het gebeurt, praat niemand er onderling over”, zegt ze. “Dit is voor het eerst dat ik het vertel. Toen ik zeventien jaar was ben ik ontmaagd. Het was een jongen uit de klas waar ik op dat moment verkering mee had. Natuurlijk voelde ik me achteraf best schuldig, maar mijn angst begon pas toen ik ging trouwen. Ik zou koste wat kost bloeden tijdens de huwelijksnacht. Ik wilde mijn man niet teleurstellen en ook al hoef je zelfs als maagd niet te bloeden, mijn man zou dat nooit begrijpen. Bovendien had ik geen zin in moeilijke gesprekken tijdens mijn trouwen. Het moest gewoon perfect zijn. Daarom heb ik een hersteloperatie gedaan. De huwelijksnacht was perfect. Ik bloedde en mijn man was dolgelukkig.”
Toch is de maagdenvlies hersteloperatie omstreden. Veel gynaecologen weigeren de operatie uit te voeren omdat het de mythe rond het maagdenvlies in stand zou houden. Ineke van Seumeren is gynaecoloog bij het UMC in Utrecht en doet de ingreep heel zelden en op uitzonderlijke indicatie. Wanneer wij de gedachte steunen dat meisjes bloeden tijdens de huwelijksnacht zal er nooit wat veranderen. Niet alleen stemmen wij in met het idee dat een maagd moet bloeden, ook helpen wij mee de traditie in stand te houden. Een traditie die volgens Van Seumeren vol tegenstrijdigheden zit. Het is toch raar dat mannen wel seksueel contact hebben voor het huwelijk, maar zelf een maagd eisen? Daarbij krijg ik ook herhaaldelijk meisjes aan de deur die al jaren anticonceptie gebruiken, vervolgens willen ze voor hun huwelijk nog even snel een herstel.
Obdeijn-Van Welij beaamt het verhaal van de gynaecoloog. “Natuurlijk klopt er een hoop niet. Er komen zelfs meisjes bij me die nog gewoon maagd zijn en zeker willen weten dat ze bloeden. Toch denk ik dat het niet aan ons is om de traditie te veranderen. Je moet niet vergeten dat deze meiden tweede generatie gastarbeiders zijn. Dit zijn meisjes die een enorm dubbel gevoel hebben. Aan de ene kant groeien ze op in het vrije Nederland. Aan de andere kant willen ze hun ouders niet teleurstellen. Ik denk dat de situatie vanzelf zal veranderen. Tot die tijd, zal ik meisjes zo goed mogelijk begeleiden. Daar ben ik arts voor.”
Yasmina laat trots het planningsboek voor haar huwelijk zien. Meegenomen in een plastic zak van de Albert Heijn. “Kijk, dit heb ik verzameld”, zegt ze terwijl ze mijmerend de bladzijdes omslaat. “Allemaal plaatjes die de sfeer van mijn huwelijk weergeven. De dag wordt vast fantastisch.” Yasmina kijkt gelukzalig naar een plaatje van een crèmekleurige jurk. “Zo ziet mijn jurk er ongeveer uit. Ik trouw in Marokko dus deze kan ik gemakkelijk vervoeren. We vertrekken overmorgen al.” Over de huwelijksnacht lijkt het meisje zich totaal geen zorgen meer te maken. “Door de ingreep is mijn probleem opgelost. Mijn echtgenoot zal mijn maagdenvlies stukmaken en ik zal voor hem bloeden. Precies zoals het hoort.”
Jaarlijks laten honderden moslimmeisjes hun maagdenvlies voor het huwelijk herstellen
Moslimmeiden moeten volgens de islamitische cultuur nog steeds als maagd het huwelijk in. Bij de meiden bij wie dit niet lukt, hangt de huwelijksnacht als een zwaard van Damocles boven het hoofd. Een maagdenvlies hersteloperatie biedt uitkomst. “Ik doe alles, als ik maar bloed.”
“Ik was enorm opgelucht toen het achter de rug was.” Yasmina, een 22-jarig meisje uit Rotterdam zit op een bankje in het Zuiderpark. Ze draagt een spijkerbroek met een leren jasje en aan haar oren hangen grote zilveren ringen. Na lang wikken en wegen heeft Yasmina uiteindelijk toegezegd om te praten over één van de grootste taboes in de islamitische gemeenschap: de maagdenvlieshersteloperatie. Yasmina: “Ik was negentien en tot over mijn oren verliefd op een jongen van school. Hij was ook islamitisch en toen hij hoorde van mijn vriendinnen dat ik hem leuk vond raakten we aan de praat. Mijn vriendinnen waarschuwden mij nog dat ik moest uitkijken omdat hij bekend stond als een player, maar ik was te verliefd om te luisteren. Bovendien zei hij tegen me dat ik de ware was. Precies drie maanden nadat ik met hem omging is het gebeurd. Hij zwoor bij me te blijven, maar toen ik hem de volgende dag belde maakte hij het uit.” Op dat moment besefte Yasmina dat ze nooit als maagd het huwelijk in zou gaan. “Ik voelde me verschrikkelijk. Ontmaagding voor het huwelijk is één van de grootste zondes binnen de islam. Mijn moeder vertelde mij vroeger altijd dat meisjes die hun maagdenvlies weggeven nooit zullen trouwen. Ik wilde dolgraag trouwen en hield uit angst mijn mond.” Drie jaar later, als Yasmina op het punt staat te trouwen begint de paniek opnieuw. “Ik begon als een blok op te zien tegen de huwelijksnacht. Mijn verloofde maakte er geen geheim van dat hij het erg belangrijk vond dat ik nog maagd was. Ik was dan ook doodsbang wat hij zou doen als ik niet bloedde. Waarschijnlijk zou hij meteen weer van mij scheidden. Met toeval stuitte ik op het internet op een kliniek die maagdenvlies hersteloperaties aanbood. Op dat moment leek het mij de perfecte oplossing. Een paar dagen geleden ben ik geopereerd en volgende week ga ik trouwen. Ik weet wel dat ik het verleden niet kan uitwissen, maar de hersteloperatie heeft mij in ieder geval weer maagd gemaakt.”
Yasmina is één van de honderden meisjes in Nederland die jaarlijks een maagdenvlies operatie ondergaan. De operatie is vooral populair bij moslimmeisjes van Turkse, Marokkaanse en Hindoestaanse afkomst. Bij deze groep heerst vaak enorme onduidelijkheid over het maagdenvlies. De meiden worden opgevoed met het idee dat het maagdenvlies een soort glazen vlies is die de vagina afsluit en waar alleen menstruatiebloed door kan vloeien. Tijdens de huwelijksnacht wordt dit vlies doorboord en zal het meisje bloeden. In veel Noord-Afrikaanse landen is het zelfs gebruikelijk om de volgende dag de bebloede lakens aan de familie te tonen. Wanneer een meisje geen maagd meer is, wordt ze volgens de traditie verstoten. In Nederland wordt ondanks de huidige tijd nog steeds hardnekkig vastgehouden aan deze traditie. Meiden die zonder huwelijk ontmaagd zijn, raken dan ook volledig in paniek.
Wies Obdeijn- Van Welij, arts en seksuologe, krijgt jaarlijks zo’n 50 meisjes bij zich die smeken om een nieuw maagdenvlies. “De meeste meiden die hier komen denken nog steeds dat ze moeten bloeden als ze worden ontmaagd. Dat klopt alleen niet. Vroeger was het misschien zo dat in de islamitische cultuur zeker 90 procent van de meisjes bloedde tijdens de huwelijksnacht. Maar dit kwam voornamelijk omdat ze erg jong trouwden en door uithuwelijking hun echtgenoot nog maar nauwelijks kenden. Door de zenuwen was er geen staat van opwinding en dat resulteerde in een bloeding. Tegenwoordig bloedt zeker 40 procent van de meiden niet tijdens de eerste keer. Ook is het maagdenvlies geen vlies dat doorboord moet worden, maar slechts een randje weefsel.”
Toch besluiten veel meiden een hersteloperatie te ondergaan. Obdeijn- Van Welij: “Het idee van bloeden zit vaak zo diep dat ze nauwelijks iets anders geloven. Ze willen gewoon het allerliefst bloeden tijdens de huwelijksnacht. Zoals de traditie voorschrijft. Een operatie kan daar voor zorgen. Tijdens de ingreep trekken we de randjes van het maagdenvlies wat strakker zodat het meisje vrijwel zeker zal bloeden. Wanneer het achter de rug is gaan ze vaak dolblij naar huis. Maagdelijkheid hangt bij deze meiden sterk samen met het vlies. Wanneer dat in tact is zijn ze wat hun betreft maagd.”
Saida, een 25-jarig meisje uit Amsterdam, liet twee jaar geleden een maagdenvliesoperatie uitvoeren. Ze zit in een stationsrestauratie in Den Haag omdat ze bang is om in haar eigen woonplaats herkend te worden. “Hoewel elke moslim weet dat het gebeurt, praat niemand er onderling over”, zegt ze. “Dit is voor het eerst dat ik het vertel. Toen ik zeventien jaar was ben ik ontmaagd. Het was een jongen uit de klas waar ik op dat moment verkering mee had. Natuurlijk voelde ik me achteraf best schuldig, maar mijn angst begon pas toen ik ging trouwen. Ik zou koste wat kost bloeden tijdens de huwelijksnacht. Ik wilde mijn man niet teleurstellen en ook al hoef je zelfs als maagd niet te bloeden, mijn man zou dat nooit begrijpen. Bovendien had ik geen zin in moeilijke gesprekken tijdens mijn trouwen. Het moest gewoon perfect zijn. Daarom heb ik een hersteloperatie gedaan. De huwelijksnacht was perfect. Ik bloedde en mijn man was dolgelukkig.”
Toch is de maagdenvlies hersteloperatie omstreden. Veel gynaecologen weigeren de operatie uit te voeren omdat het de mythe rond het maagdenvlies in stand zou houden. Ineke van Seumeren is gynaecoloog bij het UMC in Utrecht en doet de ingreep heel zelden en op uitzonderlijke indicatie. Wanneer wij de gedachte steunen dat meisjes bloeden tijdens de huwelijksnacht zal er nooit wat veranderen. Niet alleen stemmen wij in met het idee dat een maagd moet bloeden, ook helpen wij mee de traditie in stand te houden. Een traditie die volgens Van Seumeren vol tegenstrijdigheden zit. Het is toch raar dat mannen wel seksueel contact hebben voor het huwelijk, maar zelf een maagd eisen? Daarbij krijg ik ook herhaaldelijk meisjes aan de deur die al jaren anticonceptie gebruiken, vervolgens willen ze voor hun huwelijk nog even snel een herstel.
Obdeijn-Van Welij beaamt het verhaal van de gynaecoloog. “Natuurlijk klopt er een hoop niet. Er komen zelfs meisjes bij me die nog gewoon maagd zijn en zeker willen weten dat ze bloeden. Toch denk ik dat het niet aan ons is om de traditie te veranderen. Je moet niet vergeten dat deze meiden tweede generatie gastarbeiders zijn. Dit zijn meisjes die een enorm dubbel gevoel hebben. Aan de ene kant groeien ze op in het vrije Nederland. Aan de andere kant willen ze hun ouders niet teleurstellen. Ik denk dat de situatie vanzelf zal veranderen. Tot die tijd, zal ik meisjes zo goed mogelijk begeleiden. Daar ben ik arts voor.”
Yasmina laat trots het planningsboek voor haar huwelijk zien. Meegenomen in een plastic zak van de Albert Heijn. “Kijk, dit heb ik verzameld”, zegt ze terwijl ze mijmerend de bladzijdes omslaat. “Allemaal plaatjes die de sfeer van mijn huwelijk weergeven. De dag wordt vast fantastisch.” Yasmina kijkt gelukzalig naar een plaatje van een crèmekleurige jurk. “Zo ziet mijn jurk er ongeveer uit. Ik trouw in Marokko dus deze kan ik gemakkelijk vervoeren. We vertrekken overmorgen al.” Over de huwelijksnacht lijkt het meisje zich totaal geen zorgen meer te maken. “Door de ingreep is mijn probleem opgelost. Mijn echtgenoot zal mijn maagdenvlies stukmaken en ik zal voor hem bloeden. Precies zoals het hoort.”