Bekijk volle/desktop versie : de sprookje die in een nachtmerrie leek te beindigen.



20-07-2007, 01:04
beste lezer,
bij het schrijven van mijn verhaal, leerde ik mezelf beter kennen,
en kon mijn verdriet een plek geven,
dat gaf mij de moed om het met jullie te delen,
zwijgen is voor mij weggelegd ,en heb ik voorgoed achter mij gelaten .
mijn verhaal is een verhaal van vele vrouwen en de vrouw in mij
vond de kracht om het met jullie te delen,
met mijn verhaal hoop ik vele te steunen die zich zelf erin herkennen,
het is me genoegen om lid .

de sprookje die in een nachtmerrie leek te beindigen.
ongeduldig stond ik op hem te wachten,en voeldde ineens handen voor mijn ogen , gauw trok in zijn handen van mijn gezicht, en draaide mij om ,hij duwde een roosje in mijn handen , verrast rook ik eraan, en haalde een diepe zucht, stevig hield hij mij vast.
zullen we gaan schat, zei hij.
hij steldde voor bij zijn neef samen film te kijken,
ik gaf toe dat ik het te snel vond gaan , pas twee weken kendde wij elkaar,
hij ging op het bankje achter ons zitten, boog zijn hoofd naar beneden,iksloeg mijn armen om hem heen en vroeg wat er was?
hij keek mij aan ,met een blik die nooit eerder tot mij gedrongen is ,
en zei:ik hou van je sabrine , en vervolgde ik wil niets anders dan jou aan mijn zij hebben , ik wil dat je mij vertrouwt,
ik voeldde mij stom, ik wildde niets anders dan hem het vertrouwen geven,
lieverd, ik ga met je mee , alleen moet ik wel op tijd thuis zijn,
waar wachten we nog op zei hij opgelucht

20-07-2007, 11:02


Ga Verder!

Vertel Ons Jouw Verhaal zuster

KusJeZuster

20-07-2007, 17:50
thuis op de bank , ging hij naast mij zitten en keek mij diep in de ogen,
en zei:ik hou van je. ik gaf toe dat ik genoot van ons samen zijn.
geen dag dat we elkaar niet zagen en geen nacht dat we elkaar niet spraken.
thuis vertelde ik mijn zusje wat er zich afspeelde,ooh zusje,wat ik voel is totaal nieuw, maar het fijnste wat ik ooit heb gevoeld.
op een dag nam hij mij mee, naar de duinen.
en zei: sabrine trouw met mij, jij bent de vrouw met wie ik oud wil worden.
ik was volslagen verrrast, het ging snel maar zo snel had ik niet verwacht,
stil werd ik ervan, en ver in gedachten, ergens zag ik een ja en erachteraan een ?en in de vertte een nee.
voor ik antwoord kon geven, begon hij te vertellen , dat het nooit zijn bedoeling is om mij te kwetsen, maar dat hij voor zijn best wel ergens over had gelogen.
ik draaide mij om en vroeg waar over hij had gelogen,
hij zei:ik woon niet met mijn moeder in purmerend, ik ben illigaalen en woon in dat huis waar wij samen zijn geweest.
lieverd, waarom heb je daar over gelogen, dat ik van je hou draait niet om wat je hebt maar om wie je bent.
onder de douche liet ik mijn tranen vallen, en schrok van het geluid van mijn telefoon, rendde de badkamer uit en nam op:
hoi, met mo, sabrine niet huilen en weet dat je wat er ook gebeurt altijd in mijn hart voort zult leven.
met woorden droogde hij mijn tranen en ik zei: ik hou van je .
nooit eerder had ik zoveel liefde voor iemand gevoeld, ik wist het wij hoorde bij elkaar.
de weken die er volgeden waren spannend voor ons, de ontmoeting tussen zijn broer en mijn ouders .
voor een week ging ik alleen naar marokko voor het regelen van het huwelijksakte , aangekomen in het dorp, voelde ik meteen al liefde voor de plek waar mijn geliefde ter wereld kwam.
in de vertte zag ik een oud vrouwtje, aangekomen bij haar bleek het zijn moeder te zijn , wij omhelsden elkaar , en huilde .
dagelijks beldde hij mij en we spraken uren met elkaar.
bij het afscheid, smeekte zijn moeder mij goed voor haar zoon te zorgen,
zo goed als ik voor mezelf zorg zo goed zou ik voor mijn man zorgen.
aangekomen in schiphol, zag ik hem met een bosje bloemen in zijn handen.
vermoeid van de reis,ging naar bed en nam afscheid ven hem ,
de volgende dag kwam hij niet opdagen, en niet eens gebeld,
die avond beldde ik hem en vroeg waar hij was gebleven,
hij zei : jij ging gister naar bed en gaf mij geen aandacht, ik legdde uit dat ik moe was.
zonder het te beseffen begeon de nachtmerrie,
op mijn 18e kreeg ik een huis, stoptte met school en vond een vastte baan.
het regelen van het huwelijksfeest was een ramp, sabrine sprak ik mezelf in gedachte , het komt allemaal goed,en liet alles gaan zoals het ging.

20-07-2007, 18:19
ik voelde mij met iemand verbonden, niet meer alleen maar samen, elke keer als de twijfels plaats namen stoptte ik die diep weg,
ik had een keus gemaakt een beslissing genomen,
al mijn liefde wilde ik hem geven,en geloofde in ons liefde en dat die alles zou overwinnen.
eenmaal samen beloofde ik mezelf te vechten, vechten voor mijn liefde.
op een dag kregen wij ruzie,en op het moment dat ik op stond en richting de slaapkamer liep trok hij aan mijn haren,en sloeg met zijn vuist in mijn gezicht ik gilde en hij liet mij meteen los, ik huilde en vroeg, waarom doe je mij dit aan, is dit de liefde die je mij beloofde ?
ik rendde de deur uit , op staat beseftte ik twee verschillende schoenen aan te hebben, het kon mij niets schelen, als ik maar alleen kon zijn.
met mijn haar door de war , zocht ik een plek langs het water,
hij bleef maar bellen, en na de zoveelste keer nam ik op, aan de andere kant hoorde ik gehuil en gesmeek, het spijt me , kom dan praten we het uit , sabrine geef mij een kans, waar ben je dan kom ik naar je toe ?ik verteldde hem alleen te willen zijn en beloofde later thuis te komen.
de regen spoelde mijn tranen , was bang , bang voor mijn huwelijk,
hoeveel kracht had ik om te vechten?en beseftte lang nog niet dat iets wat verloren heeft nooit zal winnen.drijfnat en reldde ven de kou, bleef ik zitten, had er alles voor over om alleen te zijn , en dacht en hoe ik moest overleven , overleven met al zijn twijfels , tewijl ik alles gaf en wat ik niet gaf werd mij afgenomen.
aangekomen thuis droogde hij mij haren, hij kookte en voerde mij ,en keek mij aan en zei: ik zal je nooit meer kwetsen ,jij bent mijn liefde ,
zijn woorden geven mij hoop , en maakte mij sterk om door te gaan, de liefde die hij mij gaf zorgde ervoor dat ik weer in mijn droom belandde, en dat ik even uit mijn nachtmerrie ontsnapte .........

20-07-2007, 18:49


op mijn werk nam een collega mij appart, en vroeg wat er met mijn gezicht was gebeurd, ik ontkendde en zei uitgegleden te zijn.
thuis keek in in de spiegel, diep in mijn voelde ik de pijn en uit mijn ogen viel er een traan.
op een nacht was hij niet thuisgekomen, en duizende gedachten spookte door mijn hoofd, en zorgde ervoor dat het in mijn hoofd druk werd.
vroeg in de ochtend hoorde ik de sleutel in de deur, ik sprong van de bank, ik was er eerder bij en omhelsde hem, tranen waren voor woorden,
waar was je ? je telefoon was uit?en ik was erg ongerust.
hij antwoorde ik wil slapen en morgen vertel ik wat er is gebeurt, en ging liggen met al zijn kleding aan.
terwijl ik in de deuropening stond keek hem aan, en voelde voor het eerst haat , wat haatte ik hem ,ik haatte hem om zijn belooftes die hij nooit na kwam.
hij had mij in zijn macht, zijn dienst meisje,dweilen , koken en onverwachtte pakslagen waren mijn dagelijksbezigheden, in deze situatie belandden was makklijker er er uit vluchten.
ik besloot alles met hem te bespreken, ik wilde mijn man terug de man waar ik ooit van heb gehouden.
na een jaar werd ik zwanger, trots aaide hij over mijn buik,
hoopte dat hij na de geboorte van ons kind zou veranderen.
tijdens mijn zwangerschap bleef hij slaan , geen varandering, ik zag geen oplossing en ging naast hem zitten, en begon mo: ik kan zo niet langer en ik ga bij je weg, ik kan ook vertrekken zonder dat je er bent, maar ben eerlijk naar je toe , dit is niet wat ik heb verdiend, alles is mij ontnomen,
van mijn werk naar huis , heb het huishouden op me genomen, maar elke keer beloof je te zullen veranderen , maar ik geloof niet meer in jou.
het is voorbij tussen mij en jou ................

20-07-2007, 19:10
op dat moment paktte hij de electriche pan en deed de stekker in de stopcontact, verbaasd keek ik toe, hij zei: ik ga je genezen van de pijn, kom naast mij zitten, en haalde heilige kruiden uit zijn zak,
ik schoot in de lach ,en dacht wat een idioot,en ging naast hem zitten,
hij legdde zijn hand op mijn voorhoofd, en bewoog zijn lippen zachjes , ik vestond niet wat hij zei, wel was het een soort koran, na een half uur, hield hij op en ruimde alles op , ik ging op de bank zitten , en keek om mij heen , en belandde in mijn sprookje,
hij nam plaats naast mij en ik keek naar mij koffer en zei: ooh, heb ik mijn koffer ingepakt, en begon te smeken en beloofde nooit meer bij hem weg te gaan . in mijn ogen werd hij nog mooier en verklaarde zijn liefde voor hem, hij bleef maar lachen.
elke keer als ik de werkelijkheid zag en ik besloot hulp te zoeken , stak hij de (tebgira) zogenaamde heilige kruiden aan .
niets meer kon mij schelen, zelfs niet toen ik erachter kwam dat hij vreemd ging, heb ik gezwegen.
mijn rekening had hij leeg geplunderd en ik betraptte hem achter de gokautomaat, ook die dag maakte hij mij rustig met zijn kruiden.
aan het slaan was ik al gewend, maar hoe dan ook ik zou vechten ik was eenmaal een vechter............

20-07-2007, 19:43
de mooiste dag van mijn leven , de geboorte van mijn kind, het was een wonder, alleen was ik toen zij ter wereld kwam en ik ontving haar met open armen, hij kwam uren later, wist niet eens dat hij vader was geworden.
op een dag kregen wij ruzie en ik besloot een stukje te gaan wandelen, met mijn kind van 3maanden in mijn armen , sloeg hij mij .
geschrokken liet ik mijn armen los en viel mijn prinsesje op de grond, ik rendde naar de huisarts en daar werd zij gecontroleerd,
god zij dank zij had niets , alleen moest ik haar iedere uur wakker maken,
ik liep huilde en huilde, zocht een park en sprak mijn kindje toe , mama zal jou beshermen , het is mij over komen en ik zal jou ervoor beschermen.
vergeef het mij prinsesje .
ik besloot naar mijn ouders te gaan en liet mijn kind daar achter, voor het eerst zag ik mijn vader huilen, ik sprak mijn ouders toe: mama papa , jullie krijgen jullie dochter terug en ik wil mezelf terug.
eerst ben ik naar het politie bureau gegaan en heb aangifte gedaan wegens mishandeling.
vervolgens beldde ik een advocaaten vroeg de echtscheiding aan,
daarna ging ik naar huis en ruide zijn spullen en veranderde de sleutelslot,
en beldde hem, met de mededeling te zijn genezen,
voor de deur wachtte ik hem op, in de vertte zag ik henm aankomen,
sabrine zei ik mezelf toe , en nu moet je sterk zijn .
ik zei: mo , het is afgelopen jij komt er nooit in , het is voorbij.
hij mompelde zachjes: laten we naar binnen gaan ,
ik antwoorde : wat wil je boven , ooh je magische krachten laten zien,
god zal je vervloeken, voor het geloof in de satan.en nou, weet ik genoeg,
deed de deur keihard achter mij dicht en ging naar binnen.
thuis paktte ik mijn spullen in en kwam fotoalbums tegen, voor het eerst keek ik naar mijn trouwfotos , als of ik naar een ander keek en het niet om mij ging, ik haalde een diepe zucht, en voelde mij bevrijdt .
de maanden daarne hield ik mij sterk, en bleef voor een tijd bij mijn ouders wonen , ik besloot nooit meer in het huis te wonen waar wij samen ooit hadden gewoond,ik zette door, en volgde een opleiding verpleegkundige .
kwam in aanmerking voor een woning ruil en trok er met mijn kind in.
hij bevindt zich nu in zijn dorp , waar hij ter wereld kwam, via , via wil hij het contact herstellen.
wij zijn al gescheiden en het is een wel vreemde voor mij ,
het enige wat wij nog samen hebben is een kind, die hij amper kent.
mijn kind is inmiddels al bijna vier en het mooiste wat ik heb , voor haar zal ik vechten en doorgaan zonder ooit te stoppen.
beste lezers dit was mijn verhaal, of wel een deel uit mijn verhaal,
ik leef erg mee met degene die zich in mijn situatie van toen bevinden,
praat er a.u.b over , en maak keuzes die goed zijn voor u en u kinderen,
wij vrouwen hebben meer recht dan het aanricht,
het is niet voor niets dat de pardijs onder de voeten van de moeder ligt.

20-07-2007, 19:50
de mooiste dag van mijn leven , de geboorte van mijn kind, het was een wonder, alleen was ik toen zij ter wereld kwam en ik ontving haar met open armen, hij kwam uren later, wist niet eens dat hij vader was geworden.
op een dag kregen wij ruzie en ik besloot een stukje te gaan wandelen, met mijn kind van 3maanden in mijn armen , sloeg hij mij .
geschrokken liet ik mijn armen los en viel mijn prinsesje op de grond, ik rendde naar de huisarts en daar werd zij gecontroleerd,
god zij dank zij had niets , alleen moest ik haar iedere uur wakker maken,
ik liep huilde en huilde, zocht een park en sprak mijn kindje toe , mama zal jou beshermen , het is mij over komen en ik zal jou ervoor beschermen.
vergeef het mij prinsesje .
ik besloot naar mijn ouders te gaan en liet mijn kind daar achter, voor het eerst zag ik mijn vader huilen, ik sprak mijn ouders toe: mama papa , jullie krijgen jullie dochter terug en ik wil mezelf terug.
eerst ben ik naar het politie bureau gegaan en heb aangifte gedaan wegens mishandeling.
vervolgens beldde ik een advocaaten vroeg de echtscheiding aan,
daarna ging ik naar huis en ruide zijn spullen en veranderde de sleutelslot,
en beldde hem, met de mededeling te zijn genezen,
voor de deur wachtte ik hem op, in de vertte zag ik henm aankomen,
sabrine zei ik mezelf toe , en nu moet je sterk zijn .
ik zei: mo , het is afgelopen jij komt er nooit in , het is voorbij.
hij mompelde zachjes: laten we naar binnen gaan ,
ik antwoorde : wat wil je boven , ooh je magische krachten laten zien,
god zal je vervloeken, voor het geloof in de satan.en nou, weet ik genoeg,
deed de deur keihard achter mij dicht en ging naar binnen.
thuis paktte ik mijn spullen in en kwam fotoalbums tegen, voor het eerst keek ik naar mijn trouwfotos , als of ik naar een ander keek en het niet om mij ging, ik haalde een diepe zucht, en voelde mij bevrijdt .
de maanden daarne hield ik mij sterk, en bleef voor een tijd bij mijn ouders wonen , ik besloot nooit meer in het huis te wonen waar wij samen ooit hadden gewoond,ik zette door, en volgde een opleiding verpleegkundige .
kwam in aanmerking voor een woning ruil en trok er met mijn kind in.
hij bevindt zich nu in zijn dorp , waar hij ter wereld kwam, via , via wil hij het contact herstellen.
wij zijn al gescheiden en het is een wel vreemde voor mij ,
het enige wat wij nog samen hebben is een kind, die hij amper kent.
mijn kind is inmiddels al bijna vier en het mooiste wat ik heb , voor haar zal ik vechten en doorgaan zonder ooit te stoppen.
beste lezers dit was mijn verhaal, of wel een deel uit mijn verhaal,
ik leef erg mee met degene die zich in mijn situatie van toen bevinden,
praat er a.u.b over , en maak keuzes die goed zijn voor u en u kinderen,
wij vrouwen hebben meer recht dan het aanricht,
het is niet voor niets dat de pardijs onder de voeten van de moeder ligt.