aplat
18-07-2007, 04:20
Vogelaar kent de godsdiensten te veel eer toe
Wij moeten nu niet gaan denken dat het de religies zijn geweest waardoor Nederland internationaal een maatje groter is dan wat het behoort te zijn. Nederland is en blijft een klein land met kleine luiden en die soms erg hard schreeuwen en nog harder aan anderen willen laten zien dat zij zo vriendelijk willen zijn.
Verder is het zo dat de wortels van de Nederlandse cultuur en samenleving zijn gevormd aan het einde der Middeleeuwen in de nadagen van de Italiaanse renaissance (niet zoals velen denken bij het Christendom). Dat er slechts 2 of 3 eminente personen zijn geweest , Erasmus Spinoza en Huygens, waarvan slechts Huygens door de Christelijke meerderheid in later eeuwen kon worden geaccepteerd. Spinoza werd verbannen door zijn Joodse gemeenschap, Erasmus trok weg uit de Roomskatholieke bekrompenheid der lage landen. Dat de Joden in Nederland een zekere geëerde status hebben kunnen bereiken hebben zij niet erg te danken aan de tolerantie van den Hollander, maar aan zich zelf.
In feite komt een groot deel van dat stuk wat wij "kennen" als tolerantie voort uit winstbejag. Ik ben de "veel bekritiseerde VOC mentaliteit van Balkenende" niet vergeten, evenmin trouwens als de moord op Theo v. G, laten we wel even bij de les blijven.
Er veel Nederlanders (ook politici) die nu wel eens willen weten wat Moslims dan zo goed en mooi vinden aan die Nederlandse cultuur. Persoonlijk denk ik dat zij dit helemaal nog niet KENNEN en WETEN en zij er dus ook geen mening over kunnen hebben, anders dan alleen wat oppervlakkig geschreeuw.
In het onderstaande stukje wordt een tipje van de historische sluier opgelicht, waar Moslims in Nederland ook maar eens goede nota van mogen nemen.
Citaat:
Met haar visioen van een joodschristelijk-islamitische cultuur heeft minister Vogelaar een royaal gebaar gemaakt naar de moslims in ons land. Jullie horen er ook bij, aldus haar boodschap in Trouw en wel in die mate dat in de toekomst onze cultuur alle kenmerken zal dragen van deze drie monotheïstische godsdiensten, ook wel de religies van het Boek genoemd.
Haar gebaar is verfrissend na al die jaren waarin ons land zichzelf gevangen hield in een benepen wij-zij wereldje. Daarin beschouwden ’wij’ ons als vertegenwoordigers van een superieure cultuur en kregen moslims de rol toebedeeld van de ’anderen’, die ons cultuurgoed bedreigen met hun gevaarlijke, onderdrukkende godsdienst. Met haar visioen doorbreekt zij deze tegenstelling. Hulde daarvoor, ware het niet dat de minister tevens de vraag oproept of zij niet veel te veel eer toekent aan de drie godsdiensten. Hebben die echt zoveel betekend dat we nu mogen spreken van een joods-christelijke cultuur en straks van een joodschristelijk-islamitische cultuur?
Vooropgesteld, onze samenleving dankt veel aan het bestaan van religies. Het zijn rijke bronnen van zingeving in een vaak moeilijk te doorgronden wereld. Ze prediken allemaal de naastenliefde. Bovendien hebben het christendom, het jodendom, alsmede de islam een beslissende rol gespeeld in de doordenking van de fundamentele gelijkwaardigheid van mensen. Voor God en Allah is ieder mens immers gelijk, ook al heeft een calvinist vaak de grootste moeite met het hiërarchische denken van katholieken en is er een stevige discussie mogelijk of godsdiensten ook bereid zijn die gelijkwaardigheid toe te passen op de man-vrouw-verhouding, of tussen hetero’s en homo’s.
Het grote probleem met godsdiensten was en is echter dat ze met elkaar meestal niet door één deur kunnen. Op zulke momenten herinneren ze zich maar één ding, dat de ene godsdienst meer gelijk is dan de andere. Over joods-christelijke cultuur gesproken. In 1878 schreef Abraham Kuyper onbekommerd in zijn partijprogramma: „de antirevolutionaire of christelijk-historische richting vertegenwoordigt, voor zoveel ons land aangaat, den grondtoon van ons volkskarakter”. Alsof er in die tijd geen katholieken, liberalen, of socialisten bestonden. Om over joden maar te zwijgen. Pas na de Tweede Wereldoorlog was het christendom bereid zich zijn joodse wortels te herinneren, bij wijze van goedmakertje spraken we toen over onze joods-christelijke cultuur.
Overigens hoeven katholieken en moslims zich niet op de borst te slaan. Vorige week nog kregen protestanten van de paus te horen dat de rk-kerk de enige ware kerk is en zij niet meer voorstellen dan een verzameling genootschapjes. En in de wereld van de islam worden andere godsdiensten hooguit getolereerd. Een volwaardig burgerschap voor niet-moslims zit er meestal niet in. Kortom, vertegenwoordigers van godsdiensten zijn als het erop aankomt pretentieuze baasjes die andersdenkenden in het gunstigste geval dulden.
Van mij mogen ze, tenminste op één voorwaarde: als ze maar van de staat afblijven.
Dat is de les die in Engeland Thomas Hobbes(1588-1679) heeft getrokken en in Nederland Baruch de Spinoza (1632-1677).
Beide grote denkers zochten naar een bevredigende oplossing voor een door godsdiensten verscheurd Europa en beiden vonden die in de creatie van een soevereine staat, die haar kracht niet ontleent aan een godsdienst, maar aan de weloverwogen, rationele keuze van haar burgers om macht toe te kennen aan een instituut dat in staat is de Leviathan in ieder mens tot bedaren te brengen.
Aan dit denken danken we de kracht van onze Westerse cultuur. Maar ja, Spinoza wordt in eigen land nauwelijks geëerd. Geen plaats voor hem in de canon. Die is voorbehouden aan godsdiensten en hun soms wonderlijke pretenties.
http://www.trouw.nl/hetnieuws/nederland/article753117.ece/breedveld_Vogelaar_kent_de_godsdiensten_te_veel_ee r_toe
Ik vind dit een veel realistischer benadering dan zo maar snel even roepen dat Wilders zijn bek moet houden, of dat vrouw Vogelaar een landveraadster is. Vrouw Vogelaar is gewoon een beetje een domme vrouw evenals dat Wilders een domme man.
Beiden polariseren in populistische en naieve middelmatigheid.
Nederland zal voorlopig nog wel een conglomeraat van kleine vrome handelsluiden blijven die hier hun geluk zoeken achter de dijken en de duinen. Geen plaats hier voor de echte grote denkers. En als het aan de religieuzen ligt (van welke stroming dan ook) zal dat niet gebeuren voorlopig.
Vogelaars moed ligt in het feit dat zij een broze zeepbel heeft weten te blazen. Of deze veelkleurige illusie over zal gaan in een reeele verandering binnen de samenleving? Ik vrees van niet.
Wij moeten nu niet gaan denken dat het de religies zijn geweest waardoor Nederland internationaal een maatje groter is dan wat het behoort te zijn. Nederland is en blijft een klein land met kleine luiden en die soms erg hard schreeuwen en nog harder aan anderen willen laten zien dat zij zo vriendelijk willen zijn.
Verder is het zo dat de wortels van de Nederlandse cultuur en samenleving zijn gevormd aan het einde der Middeleeuwen in de nadagen van de Italiaanse renaissance (niet zoals velen denken bij het Christendom). Dat er slechts 2 of 3 eminente personen zijn geweest , Erasmus Spinoza en Huygens, waarvan slechts Huygens door de Christelijke meerderheid in later eeuwen kon worden geaccepteerd. Spinoza werd verbannen door zijn Joodse gemeenschap, Erasmus trok weg uit de Roomskatholieke bekrompenheid der lage landen. Dat de Joden in Nederland een zekere geëerde status hebben kunnen bereiken hebben zij niet erg te danken aan de tolerantie van den Hollander, maar aan zich zelf.
In feite komt een groot deel van dat stuk wat wij "kennen" als tolerantie voort uit winstbejag. Ik ben de "veel bekritiseerde VOC mentaliteit van Balkenende" niet vergeten, evenmin trouwens als de moord op Theo v. G, laten we wel even bij de les blijven.
Er veel Nederlanders (ook politici) die nu wel eens willen weten wat Moslims dan zo goed en mooi vinden aan die Nederlandse cultuur. Persoonlijk denk ik dat zij dit helemaal nog niet KENNEN en WETEN en zij er dus ook geen mening over kunnen hebben, anders dan alleen wat oppervlakkig geschreeuw.
In het onderstaande stukje wordt een tipje van de historische sluier opgelicht, waar Moslims in Nederland ook maar eens goede nota van mogen nemen.
Citaat:
Met haar visioen van een joodschristelijk-islamitische cultuur heeft minister Vogelaar een royaal gebaar gemaakt naar de moslims in ons land. Jullie horen er ook bij, aldus haar boodschap in Trouw en wel in die mate dat in de toekomst onze cultuur alle kenmerken zal dragen van deze drie monotheïstische godsdiensten, ook wel de religies van het Boek genoemd.
Haar gebaar is verfrissend na al die jaren waarin ons land zichzelf gevangen hield in een benepen wij-zij wereldje. Daarin beschouwden ’wij’ ons als vertegenwoordigers van een superieure cultuur en kregen moslims de rol toebedeeld van de ’anderen’, die ons cultuurgoed bedreigen met hun gevaarlijke, onderdrukkende godsdienst. Met haar visioen doorbreekt zij deze tegenstelling. Hulde daarvoor, ware het niet dat de minister tevens de vraag oproept of zij niet veel te veel eer toekent aan de drie godsdiensten. Hebben die echt zoveel betekend dat we nu mogen spreken van een joods-christelijke cultuur en straks van een joodschristelijk-islamitische cultuur?
Vooropgesteld, onze samenleving dankt veel aan het bestaan van religies. Het zijn rijke bronnen van zingeving in een vaak moeilijk te doorgronden wereld. Ze prediken allemaal de naastenliefde. Bovendien hebben het christendom, het jodendom, alsmede de islam een beslissende rol gespeeld in de doordenking van de fundamentele gelijkwaardigheid van mensen. Voor God en Allah is ieder mens immers gelijk, ook al heeft een calvinist vaak de grootste moeite met het hiërarchische denken van katholieken en is er een stevige discussie mogelijk of godsdiensten ook bereid zijn die gelijkwaardigheid toe te passen op de man-vrouw-verhouding, of tussen hetero’s en homo’s.
Het grote probleem met godsdiensten was en is echter dat ze met elkaar meestal niet door één deur kunnen. Op zulke momenten herinneren ze zich maar één ding, dat de ene godsdienst meer gelijk is dan de andere. Over joods-christelijke cultuur gesproken. In 1878 schreef Abraham Kuyper onbekommerd in zijn partijprogramma: „de antirevolutionaire of christelijk-historische richting vertegenwoordigt, voor zoveel ons land aangaat, den grondtoon van ons volkskarakter”. Alsof er in die tijd geen katholieken, liberalen, of socialisten bestonden. Om over joden maar te zwijgen. Pas na de Tweede Wereldoorlog was het christendom bereid zich zijn joodse wortels te herinneren, bij wijze van goedmakertje spraken we toen over onze joods-christelijke cultuur.
Overigens hoeven katholieken en moslims zich niet op de borst te slaan. Vorige week nog kregen protestanten van de paus te horen dat de rk-kerk de enige ware kerk is en zij niet meer voorstellen dan een verzameling genootschapjes. En in de wereld van de islam worden andere godsdiensten hooguit getolereerd. Een volwaardig burgerschap voor niet-moslims zit er meestal niet in. Kortom, vertegenwoordigers van godsdiensten zijn als het erop aankomt pretentieuze baasjes die andersdenkenden in het gunstigste geval dulden.
Van mij mogen ze, tenminste op één voorwaarde: als ze maar van de staat afblijven.
Dat is de les die in Engeland Thomas Hobbes(1588-1679) heeft getrokken en in Nederland Baruch de Spinoza (1632-1677).
Beide grote denkers zochten naar een bevredigende oplossing voor een door godsdiensten verscheurd Europa en beiden vonden die in de creatie van een soevereine staat, die haar kracht niet ontleent aan een godsdienst, maar aan de weloverwogen, rationele keuze van haar burgers om macht toe te kennen aan een instituut dat in staat is de Leviathan in ieder mens tot bedaren te brengen.
Aan dit denken danken we de kracht van onze Westerse cultuur. Maar ja, Spinoza wordt in eigen land nauwelijks geëerd. Geen plaats voor hem in de canon. Die is voorbehouden aan godsdiensten en hun soms wonderlijke pretenties.
http://www.trouw.nl/hetnieuws/nederland/article753117.ece/breedveld_Vogelaar_kent_de_godsdiensten_te_veel_ee r_toe
Beiden polariseren in populistische en naieve middelmatigheid.
Nederland zal voorlopig nog wel een conglomeraat van kleine vrome handelsluiden blijven die hier hun geluk zoeken achter de dijken en de duinen. Geen plaats hier voor de echte grote denkers. En als het aan de religieuzen ligt (van welke stroming dan ook) zal dat niet gebeuren voorlopig.
Vogelaars moed ligt in het feit dat zij een broze zeepbel heeft weten te blazen. Of deze veelkleurige illusie over zal gaan in een reeele verandering binnen de samenleving? Ik vrees van niet.