I want to be a superstar

[babyface03]

[COLOR="RoyalBlue"][COLOR="Red"]Inleiding

Ken je de zin; dromen zijn maar bedrog. Dromen zijn maar dromen. Het wordt tijd om in de realiteit te leven en je erbij neerleggen wat het leven voor ons in petto heeft. Ik wil dat allemaal niet . Ik droom van een leven in de schijnwerpers, bekend te zijn ;een entertainer. Dit is wat ik wil doen met mijn leven. Ik wil geen nine to five job., huisvrouwtje spelen dit is gewoon mijn ding niet. Iets doen in de media; Een talkshow hebben. Reportages maken over modehuizen en de nieuwe fashiontrixs. Dit is wat ik wil doen.

Maar, zal mijn droom wel werkelijkheid worden of blijft het maar fantasie?
Door al dat getob kom ik nog knettergek. En val ik in bodemloze put. Met de vraag kunnen mijn dromen realiteit worden of is het beter om niet meer te dromen.[/I]

Deel 1

TUUTTTTUUUTTTTTTTUUUT; TUUUUTUUUUUT. Stomme wekker. Na weer een slapeloze nacht, sta ik op. Weer niet kunnen slappen na al dat getob. Ik zit hier echt met een dilemma. Moet ik mijn kans wagen om mijn droom te verwezenlijken. Of blijf ik het bedeesde, verlegen meisje. Dat nooit iets verkeerds doet.
Zal ik mijn kans wagen en denk ik aan mezelf en niet meer aan de anderen.

Binnen twee weken is er een casting voor dé verkiezing van het jaar. Als ik door deze selectie geraak en misschien haal ik de overwinning. Dit zal me ongelooflijk veel kansen bieden in het leven en heel wat contacten opleveren. Ik zal dan eindelijk mijn droom kunnen verwezenlijken.
[/COLOR]
Xxxx

Een begin, willen jullie meer? Laat het me weten en ik doe dan verder.
xxxbabyface[/COLOR]

[babyface03]

niemand?
Boodschap begrepen dan
xxx

[Miss_Techel7iet]

uuupppppppppp!!!!!!!!

[chahrazed_13]

upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupuppupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupuppupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupuppupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupuppupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupuppupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupuppupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupuppupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupuppupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupuppupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupuppupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupuppupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupuppupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupuppupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupuppupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupuppupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupuppupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupuppupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupuppupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupuppupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupuppupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupuppupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupuppupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupuppupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupuppupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupuppupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupuppupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upuppupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu puppupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup uppupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu ppupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupp upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupuppu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupuppup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupuppupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupuppupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupuppupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupuppupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupuppupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupuppupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupuppupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupuppupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupuppupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupuppupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupuppupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupuppupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupuppupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupuppupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupuppupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupuppupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupuppupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupuppupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupuppupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupuppupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupuppupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupuppupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupuppupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupuppupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupuppupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupuppupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupuppupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupuppupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupuppupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupuppupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupuppupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupuppupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupuppupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupuppupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupuppupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupuppupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupuppupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupuppupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupuppupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupuppupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupuppupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupuppupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upuppupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu puppupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup uppupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu pupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupu ppupupupupupupupupup

[Miss_Tahmiina]

nieuwe fan
ga door meid heel leuk verhaal

[babyface03]

Gedaan met tobben. Ik denk aan niets meer dan aan deze verkiezing en ik moet nog door de preselectie. Ik droom teveel, ik moet terug naar de realiteit en dat is snel in de douche of ik kom nog te laat op school.

Hoi effe snel voorstellen. Ik ben Nena, 22 jaar en ik zit in mijn voorlaatste jaar reclame en media. Mijn beste vriendin is Dina en goeie vrienden zijn momo, mourti en scratch.
Die kennen me door en door en weten alles van me en aanvaarden me zoals ik ben en niet anders.

In de loop van het verhaal zul je ook andere namen tegenkomen.



Ik kom uit de douche en ik hol snel snel naar mijn kamer. Ik weet echt niet wat ik moet dragen. Het zal weer een jeans zijn met mijn zwarte naaldhakken en mijn zwarte coltrui. Snel zoek ik mijn boeken en mijn rugzak en hol ik naar beneden om nog mijn tram te halen. Nu is het 08.30 en mijn les begint om 09.00. Het zal weer nipt zijn. De docent zal niet raar opkijken als ik weer vijf minuten later ben, die is dat toch gewoon. De lessen gaan zeer traag vooruit, ben er niet helemaal bij. Ik denk constant aan deze stomme verkiezing. Hoe ga ik gekleed gaan, hoe doe ik mijn haar en de vraag is ga ik nog of niet? Ik heb al zo weinig zelfvertrouwen laat staan als ik daar allemaal bloedmooie meiden zie, mijn hart zou breken en ik zou me minderwaardig voelen.

Eindelijk het is 13.00; Einde van de les; Had maar een halve dag les. Vandaag spreek ik af met mijn beste vriendin Dina. Ze zit op school in Gent, maar komt speciaal naar me toe in Antwerpen. We zullen lekker wandelen langs de Meir, een terrasje pikken en wat kletsen over onze rampzallige liefdesleven. En of ik ga of niet naar de preselectie van de verkiezing.

Nena: Zeg Dina nog iets gehoord van Moutlu.
(Moutlu is een Turkse voetballer die Dina een maand geleden leren kennen heeft. Die is nu terug naar Turkije omdat hij daar profvoetballer is. Ze ontmoetten elkaar een maand geleden en dat bloeide uit tot een relatie. )

Dina: Ja, niet verwacht maar die stuurt me practisch alle dagen een smsje, en rinkelt af en toe om te tonen dat hij aan me denkt.
Nena: Ohhhhhhhh, ben jaloers. Ik wil ook iemand hebben die aan me denkt, gewoon dat gevoel kennen van verliefd te zijn. Ik mis dat echt. Ik leer alleen freaks kennen. Nooit een deftige jongen. En als ik op iemand val die toont dan geen interesse in me. Echt klote jong. Maar schat ben wel gelukkig voor je, je verdient het echt met wat je al meegemaakt had met je ex.

[babyface03]

Dina: Bedankt zoetje, ik weet dat je het meent. Ik weet niet wat ik zou doen zonder je.
Nena: Het is niets schat; Ik zal er altijd voor je zijn. Nooit zal ik je vooroordelen en je mag alles kwijt bij me.
Dina: Ik weet dat zoet en het is ook vice versa. Maar schat, hoe zit dat nu met die verkiezing. Het is bijna. Nog dertien dagen. Ga je of niet?
Nena: Ik weet het echt niet. Ik twijfel constant. Soms zeg ik gewoon dat ik ga en dat er niets of niemand me tegen zal houden; andere keren zeg ik gewoon dat ik niet ga, dat het toch mijn ding niet is. Maar ik wil later geen spijt hebben als ik niet geweest ben.
Dina: Denk er gewoon over, je hebt nog tijd. En je weet, ik zal er zijn voor je en ik zal je steunen bij alles wat je doet.
Nena: Dank u schat, ik zal het zeker nodig hebben.
Dina: Maar ik moet er nu vandoor. Ik moet nog mijn trein halen, anders heb ik weer ambras (ruzie, woordwisseling) thuis.
Nena: Wacht effe, snel afrekenen.
Dina: Hoeveel is mijn schuld.
Nena: Nee, zot! Het is op mijn kosten.
Ik reken snel af aan de kassa en dan hollen ik en Dina naar het Centraal station zodat ze haar trein kan halen. Gelukkig haalt ze hem op tijd en zwaai ik haar uit en doe ik nog teken van " ik bel je vanavond".
Ik ben wel blij dat ik ze vandaag gezien heb. We zien elkaar niet meer zoveel, maar we horen elkaar practisch alle dagen aan de telefoon. Nu ze vertrokken is met de trein, voel ik me weer zo alleen. Ik slenter op't gemak langs de winkelstraten, maar kijken doe ik niet echt.

[babyface03]

Ik voel me echt down. Zin om naar huis te gaan heb ik niet echt. Maar ik moet wel, ik kan nergens naartoe. En zie het echt niet zitten om weer geroep en gescheld van mijn ouders aan te horen. Ik kan het echt niet meer aan. Ik kan mzelf niet zijn thuis. Ik doe me altijd anders voor dan ik ben. Bij vrienden voel ik me meer op m'n gemak. Bij hen lach ik en voel ik me relaxt. Thuis lach ik bijna nooit, altijd met een lang gezicht. Ik weet dat ik mijn ouders daarmee kwets. Maar zij kwetsen me ook, door achterbaks te zijn, over mij praten als ik er niet ben en mijn kamer onderste boven halen om iets te vinden dat ze tegen me kunnen gebruiken.
Ik kijk op m'n horloge "fuck" het is al 20.00u. Gezaag zal ik weer krijgen thuis.
Ik vind het al raar dat ik niet wordt opgebeld met geschreeuw "waar zit je nu weer"?
Zachtjes sluip ik binnen, maar zachtjes hoeft het eigenlijk niet. Nu weet ik waarom ze me niet opbelde. Het is weer volop ruzie tussen mijn ouders. Wat ben ik dat kotsbeu om dat gezeik aan te horen. Van kleins af maken mijn ouders ruzie en voor wat? Voor geld. Je verbruikt teveel, je kan niet omgaan met het geld enz... Al dat gezever.
Ik kan het niet meer aan. Ik heb echt medelijden met mijn broertje ( Nouri van acht jaar). Die is zo jong en moet dit ook meemaken.

Snel ga ik kijken wat hij aan het doen is. Zachtjes open ik de deur van zijn kamer en gelukkig ligt hij al te slapen. Hopelijk maken ze hem niet wakker met hun geschreeuw.