Verschillende wegen, die langs mijn ogen voorbij komen,
SOms zelfs het ergste...als in mijn enge dromen.
Mijn verleden met zoveel pijn en verdriet,
Maar er is niemand die het ook maar voelt, en/of ziet.
Het is allemaal verborgen in mijn hart,
Soms laat het me verdwalen, en vraag ik mezelf waar is de nieuwe start??
Mijn hart heeft zoveel pijn gekent.
Na al die jaren, ben ik het nog niet gewend.
Mijn Oma allayrhma heeft ons 19-7-2006 verlaten,
Mijn hart voelt nog steeds die verloren gaten..
Voor me ogen, verliet ze het leven op aarde,
Ashadoe an laa ilaha illah allah, wa ashadoe ana Mohammed rasoel allah.. U woorden lieve oma bracht mijn hart veel waarde...
En net een weekje geleden, heeft mijn andere oma ons ook verlaten,
Het gemis in mijn hart, is onbeschrijvelijk..het liefst wil ik nog tegen haar praten.
Mijn vader meskien,die zich groot houdt.maar binnen in zijn hart ook kapot gaat.
Als ik in mijn vader zijn ogen kijk, boort zijn pijn in mijn hart en ziel.
Wanneer het leven op aarde, even stabiel blijkt te gaan,
Is er elke dag iemand, die zijn weg naar Allah sobhanna wa ta3ala laa baant.
Soms wens ik, om terug te gaan in de tijd...de tijd dat ik de realiteit van de echte wereld nog niet wist,
De tijd dat ik nog niet goed begreep, hoe het zou zijn als je iemand mist.
Welke gevoelens er in je hart opkomen,
Welke streven er voor jou zijn, je toekomstige dromen.
En eerlijk gezegt..wens k soms ook deze aarde te verlaten...
Zodat ik veilig naar de weg van Allah sobhanna wa ta3ala kan gaan volgen..
Maar daar heb k nix over te zeggen,
Allah allah sobhanna wa ta3ala.
Op een dag gaan we inschaAllah allen heen.
En zien we elkaar inschaAllah terug in de paradijs amien!
Ik wou even mijn hart luchten, dus bij deze,
Liefs Nadia,