Ik snap nog steeds niet waarom ze dit nou doen.
Waarom ik er aan mee doe.
Meskina je had er moeten zien toen se de kantine binnenkwam.
Ze was helemaal overstuur.
Ik blijf er maar aan denken,het lukt maar niet om te slapen.
Ik kan toch niet slapen, waarom sta ik niet gewoon op dan?
Dus sta ik op. Ik loop naar beneden, en maak thee voor mezelf.
Ik loop langs een spiegel. Ik gaap naar m'n spiegelbeeld. Ik loop slaperig door.
Ik denk na, wie weet slaap-wandel ik nu? Ik lach mezelf uit. Ik ga op de bank zitten, ik zit niet goed dus ga ik liggen.
5 minuten lang lig ik op de bank maar dat begint te vervelen. Ik sta op.
Oh ja! De thee. Ik loop sloom naar de keuken, en doe thee in een beker.
"Wil je ook?" vraag ik aan de lucht. "Ja graag, bentie," hoor ik een stem zeggen.
Ik schrik me dood. Oh mijn god .. Wie was dat. Ik zie m'n moeder de trap af lopen.
Ik kijk opgelucht, oh zij was het. "Waarom slaap je niet?" Ik gaap haar aan. "Geen slaap," lieg ik.
Ze loopt naar de keuken en pakt míjn beker. Ik protesteer maar niet.
"Ga nog maar even proberen te slapen," zegt m'n moeder. Ik hoor haar niet, ik ben er niet echt bij met m'n gedachten.
Ik moet steeds maar aan Selma denken...
Ik loop naar boven en probeer weer te slapen.