Bekijk volle/desktop versie : Paus maakt islamraad weer zelfstandig



Pagina's : [1] 2 3 4

29-05-2007, 09:54
Paus maakt islamraad weer zelfstandig
Uitgegeven: 29 mei 2007 09:25
Laatst gewijzigd: 29 mei 2007 09:27

LONDEN/TURIJN - Paus Benedictus XVI heeft zijn beslissing om de raad voor de dialoog tussen de godsdiensten samen te voegen met de raad voor de cultuur ongedaan gemaakt. De raad die onder meer de contacten van het Vaticaan met de islam behartigt, wordt weer een zelfstandig bestuursorgaan.

Dat heeft de op een na machtigste man binnen het Vaticaan, kardinaal-staatssecretaris Tarcisio Bertone, maandag volgens de BBC laten weten. "De verandering geeft aan hoe belangrijk wij de dialoog tussen de godsdiensten vinden", aldus Bertone.

Benedictus hief de raad als zelfstandig bestuursorgaan vorig jaar maart op. Een half jaar later wekte de paus veel verontwaardiging bij moslims door in een rede in Duitsland te suggereren dat er een verband tussen de islam en geweld bestaat. Benedictus zei dat zijn woorden uit hun verband waren gerukt en maakte de moslims duidelijk dat hij hen niet had willen kwetsen, maar hij maakte geen excuses.

Fitzgerald

Het is nog niet duidelijk of de Britse aartsbisschop Michael Fitzgerald, die de raad tot de fusie leidde, weer hoofd van het zelfstandige bestuursorgaan wordt. Fitzgerald, een deskundige op het gebied van de islam, is nu nuntius (ambassadeur) in Egypte en vertegenwoordiger van het Vaticaan bij de Arabische Liga.

De fusie werd algemeen beschouwd als een teken dat Benedictus meer waarde hechtte aan de dialoog met andere christelijke kerken dan aan die met andere godsdiensten als de islam, het hindoeïsme en het boeddhisme.

http://www.nu.nl/news/1093138/21/Paus_maakt_islamraad_weer_zelfstandig.html

29-05-2007, 10:09



Citaat:
De verandering geeft aan hoe belangrijk wij de dialoog tussen de godsdiensten vinden", aldus Bertone
hij bedoelt natuurlijk, tussen de gelovigen van diverse pluimage, die toch voor alles mens zijn.....en waarom hebben we een mondje gekregen van omhoog?
Enfin, na alle vuistenstrijd uit het verre en nabije verleden komt er miskien een dialoog, al is de versplintering in fakties, uiteenlopend van super-fundamenteel( beslist geen geweldschuwers) tot uiterst gematigd, binnen de islam...nogsteeds een teer punt, in het kader van een werkelijke dialoog.

29-05-2007, 10:11
Hij wil dus in dialoog gaan met moslims. Ik neem aan dat moslims voor altijd heel voorzichtig zullen blijven met zijn bedoelingen, gezien zijn uitlatingen over de Islam.

29-05-2007, 10:21

Citaat door wolfowitzen:
hij bedoelt natuurlijk, tussen de gelovigen van diverse pluimage, die toch voor alles mens zijn.....en waarom hebben we een mondje gekregen van omhoog?
Enfin, na alle vuistenstrijd uit het verre en nabije verleden komt er miskien een dialoog, al is de versplintering in fakties, uiteenlopend van super-fundamenteel( beslist geen geweldschuwers) tot uiterst gematigd, binnen de islam...nogsteeds een teer punt, in het kader van een werkelijke dialoog.



Citaat door Mocro_tram:
Hij wil dus in dialoog gaan met moslims. Ik neem aan dat moslims voor altijd heel voorzichtig zullen blijven met zijn bedoelingen, gezien zijn uitlatingen over de Islam.


Ach, ik zie het maar als een evolutie naar beter inzicht en een poging tot wederzijds begrip.

De hamvraag is natuurlijk:
Waar moet deze dialoog over gaan?
Dat kan van alles zijn.

Ik stel me zo voor een debat over

De almacht en de eenheid van het Godsbeeld als concept.
De vrije wil van de mens om te kiezen tussen goed / kwaad
De vrije wil van de mens om te kiezen voor welke religie dan ook.
De waarde (erkenning) profetische uitspraken.
De wederzijdse invloed van religies op de politiek en de gevolgen.
De invloed van Goddelijk recht en profaan recht.


etc. etc.


Trouwens ik zie niet in wat dit bijdraagt. Hoogstens voor Roomskatholieken misschien.

Een dialoog over "het bewijs van het bestaan van God" of over "de eerste oorzaak der dingen" of over "de evolutietheorie" zit er niet in volgens mij.

29-05-2007, 10:35



Citaat door aplat:
Ach, ik zie het maar als een evolutie naar beter inzicht en een poging tot wederzijds begrip.

De hamvraag is natuurlijk:
Waar moet deze dialoog over gaan?
Dat kan van alles zijn.

Ik stel me zo voor een debat over

De almacht en de eenheid van het Godsbeeld als concept.
De vrije wil van de mens om te kiezen tussen goed / kwaad
De vrije wil van de mens om te kiezen voor welke religie dan ook.
De waarde (erkenning) profetische uitspraken.
De wederzijdse invloed van religies op de politiek en de gevolgen.
De invloed van Goddelijk recht en profaan recht.


etc. etc.


Trouwens ik zie niet in wat dit bijdraagt. Hoogstens voor Roomskatholieken misschien.

Weet je wat ik mezelf afvraag. Als zo'n persoon echt van God houdt, waarom gedraagt hij zich dan als een popster? Al doet hij alsof hij dat allemaal niet wilt etc.. Toch kan hij dit allemaal afwijzen en zich gaan gedragen als de normale Christen. Je mag en kan niet op deze manier zo'n persoon (paus) eren!

29-05-2007, 10:42

Citaat door Mocro_tram:
Weet je wat ik mezelf afvraag. Als zo'n persoon echt van God houdt, waarom gedraagt hij zich dan als een popster? Al doet hij alsof hij dat allemaal niet wilt etc.. Toch kan hij dit allemaal afwijzen en zich gaan gedragen als de normale Christen. Je mag en kan niet op deze manier zo'n persoon (paus) eren!


Ik ben geen Katholiek, en Protestanten / Hervormden eren dan ook de Paus in het geheel niet.

Ik vat het op als een vorm van rituelen en tradities om het instituut KERK te handhaven (trouwens bij ELKE religie ziet men dat in een of andere vorm wel terug in een bepaalde symboliek), maar waarvan ik mij altijd afvraag of de uiterlijke vorm van dat instituut wel een rechtvaardiging is voor de inhoud van de geloofsboodschap zelf.

29-05-2007, 10:54

Citaat door aplat:
Ik ben geen Katholiek, en Protestanten / Hervormden eren dan ook de Paus in het geheel niet.

Ik vat het op als een vorm van rituelen en tradities om het instituut KERK te handhaven (trouwens bij ELKE religie ziet men dat in een of andere vorm wel terug in een bepaalde symboliek), maar waarvan ik mij altijd afvraag of de uiterlijke vorm van dat instituut wel een rechtvaardiging is voor de inhoud van de geloofsboodschap zelf.

Dat is mooi aplat dat je zo denkt. Symbolen worden soms verheven tot iets wat eigenlijk nooit de bedoeling kan zijn geweest. De kerk is niet BELANGRIJK, maar de mensen die hun medemens helpen zijn BELANGRIJK.

Ik vind het jammer dat Christenen geloven dat Jezus iets goddelijks heeft. Hoe zie jij dat?

29-05-2007, 11:26

Citaat door Mocro_tram:
Dat is mooi aplat dat je zo denkt. Symbolen worden soms verheven tot iets wat eigenlijk nooit de bedoeling kan zijn geweest. De kerk is niet BELANGRIJK, maar de mensen die hun medemens helpen zijn BELANGRIJK.

Ik vind het jammer dat Christenen geloven dat Jezus iets goddelijks heeft. Hoe zie jij dat?


Voor iemand die zich zelf geen Christen meer noemt heb ik desondanks wel een mening hierover.

Ik meen dat Jezus sprak volgens de ware bedoeling van zijn God en daar consequent naar heeft geleefd en ervan getuigd heeft.

Hij zou dan gelijk zijn aan een ziener, een profeet van de eerste orde.

Een ware profeet heeft inzicht in deze bedoeling en daarvan uitgaande kun je zeggen dat dit "ïets Goddelijks" (iets van God) in zich heeft.

29-05-2007, 11:28

Citaat door aplat:
Voor iemand die zich zelf geen Christen meer noemt heb ik desondanks wel een mening hierover.

Ik meen dat Jezus sprak volgens de ware bedoeling van zijn God en daar consequent naar heeft geleefd en ervan getuigd heeft.

Hij zou dan gelijk zijn aan een ziener, een profeet van de eerste orde.

Perfect.
Jij ziet het dus, zoals eigenlijk een moslim dat ook doet. Jezus is volgens elke moslim een profeet. Een bijzondere man, die veel bijzondere dingen heeft meegemaakt.

Gr,
Mocro_tram

29-05-2007, 11:31

Citaat door Mocro_tram:
Perfect.
Jij ziet het dus, zoals eigenlijk een moslim dat ook doet. Jezus is volgens elke moslim een profeet. Een bijzondere man, die veel bijzondere dingen heeft meegemaakt.

Gr,
Mocro_tram
Ja en veel vrijzinnig protestanten (een kleine groep eigenlijk, meer verwant met de zg. Christenhumanisten) zijn deze mening ook toegedaan.

29-05-2007, 11:38

Citaat door aplat:
Ja en veel vrijzinnig protestanten (een kleine groep eigenlijk, meer verwant met de zg. Christenhumanisten) zijn deze mening ook toegedaan.

Uiteindelijk zullen wel meer mensen zijn die het ook zo zullen zien. God's Eigenschappen zijn voor het menselijk verstand nooit verklaarbaar. Jezus kan je menselijke eigenschappen toekennen.

29-05-2007, 11:43

Citaat door Mocro_tram:
Uiteindelijk zullen wel meer mensen zijn die het ook zo zullen zien. God's Eigenschappen zijn voor het menselijk verstand nooit verklaarbaar. Jezus kan je menselijke eigenschappen toekennen.


Maar dan toch wel zeldzame eigenschappen.

In feite draait het er om volgens mij dat de mens wel degelijk een keuze heeft, namelijk uit vrije wil te kiezen voor goed, dan wel voor kwaad.

Maar niet ieder mens heeft dat volledig in zijn vermogen. Voor de een is dat moeilijker dan voor de ander, dat besef ik ter dege.

Daarom ben ik altijd voorzichtig in mijn oordeel naar een ander mens, ongeacht of deze mens van zich zelf zegt dat hij / zij het "juiste" geloof aanhangt (en daar naar zegt te leven).

29-05-2007, 12:02


Vanaf de 2de helft, van de (1de) 7de eeuw, toen er al sprake was van een rijk van enige grootte, kwam er in de regionale centra een grootschalige hermeneutische arbeid op gang, namelijk van interpretatie en toepassing van de overgeleverde richtlijnen( koran, noot) op de nieuwe, eigentijdse problemen. Die hermeneutiek vond typisch plaats onder de vorm van min of meer georganiseerde discussies, of "disputaties" (munâzarât) - in de moskeeën en later, onder de Abbâsidische kaliefen, ook in de kringen van het hof.

Uit die intense discussies en de problemen van elke dag heeft zich het omvangrijke corpus ontwikkeld van het islamitische recht (cilm al-fiqh, kortweg: fiqh) (10). Ook de vele tradities over het leven van de Profeet en de Gezellen gingen het voorwerp uitmaken van een systematisch onderzoek - wat resulteerde in de wetenschap-van-de-Traditie (cilm al-hadîth), die één van de hoofdwetenschappen zou worden in het islamitisch hoger onderwijs, samen met de verschillende hulpwetenschappen eraan verbonden: bv. de studie van de biografieën van de autoriteiten die een rol speelden in de (orale) overleveringsketen (isnâd).

Maar de discussies werden ook met niet-moslims gevoerd (de islam bleef de eerste eeuwen een minderheidsgodsdienst binnen het rijk): met christenen (in hun vele varianten), joden, manicheërs, mazdeërs, boeddhisten, enz. Dank zij die confrontaties met de vertegenwoordigers van de gevestigde religieuze tradities, kwamen de jonge moslimintellectuelen tot de constructie van een eigen, islamitische wereldbeschouwing en theologie, de zogenaamde cilm al-kalâm, kortweg: de kalâm (11).

Ook tijdens de eerste twee eeuwen van de islam was dat christelijke onderwijs nog hét uitgelezen kanaal langswaar een elementaire (want religieus geïnstrumentaliseerde) vorm van Grieks denken voor de moslims toegankelijk werd. De 9de-eeuwse introductie, vervolgens, van de Griekse wetenschappelijke teksten als zodanig, eerst nog in Syrische, nadien in Arabische vertalingen, dient gezien te worden als de "bekroning" van dat eeuwenlange acculturatieproces - waarvan de islam ook zélf een "product" was (23). Die introductie vond dus plaats, zoals Arkoun schrijft (24),

"op een terrein dat in mindere of meerdere mate reeds doordrongen was van wat men de Grieks-Semitische épistèmè zou kunnen noemen. Deze laatste is een complex waarin zich de bijdragen vermengen van het platonisme, aristotelisme, plotinisme, stoïcisme, epicureïsme, pythagorisme, de hermetica, het zoroastrisme, het manicheïsme, het oude semitisme, de joods-christelijke openbaringen, enz."

Met de rechtstreekse ontdekking, weliswaar, van de Griekse teksten kwam een volledig nieuwe, "rationele" attitude tot ontwikkeling, nl. die van de "filosofie" (in Arabische transcriptie: falsafa).

Zij was niet zozeer gericht op Gods schepping (khalq) als een verzameling van "tekens", maar op de fysische wereld en de mens-in-de-wereld. Vanuit die filosofische attitude was àlles voorwerp van kennis en wetenschap (cilm, macrifa), met inbegrip van God zelf, middels een bijzonder, menselijk kenvermogen dat natuurlijkerwijze op de waarheid gericht was: het intellect (caql).

De notie van een geopenbaarde belering, ontvangen als een genade, in een geest van deemoed en onderwerping, werd hier vervangen door het begrip van een (bijna) seculier, rationeel weten.

Op een methodische en systematische wijze werd dat weten geconstrueerd (beter: gededuceerd) door een menselijke geest die zowel zijn beweegredenen als zijn waarheidscriteria althans in eerste instantie in zichzelve vond. Het weze dan dat het object ervan objectief, d.w.z. buiten de menselijke geest, als "de Waarheid", gegeven was.

De échte spanning, in de islam, tussen caql en naql, d.w.z. tussen rede en geloof, moet op dàt fundamentele niveau gesitueerd worden. Zij bereikte haar culminatiepunt, en kreeg tegelijk ook haar rijkste formulering, in de polemische werken van, enerzijds, de mutakallim, of theoloog, al-Ghazâlî (gest. 1111) en, anderzijds, de Andalusische faylasûf Ibn Rushd (gest. 1198).(25)

aplat....http://www.flwi.ugent.be/cie/RUG/deley20.htm...dát waren nog eens tijden!

29-05-2007, 12:04

Citaat door wolfowitzen:
Vanaf de 2de helft, van de (1de) 7de eeuw, toen er al sprake was van een rijk van enige grootte, kwam er in de regionale centra een grootschalige hermeneutische arbeid op gang, namelijk van interpretatie en toepassing van de overgeleverde richtlijnen( koran, noot) op de nieuwe, eigentijdse problemen. Die hermeneutiek vond typisch plaats onder de vorm van min of meer georganiseerde discussies, of "disputaties" (munâzarât) - in de moskeeën en later, onder de Abbâsidische kaliefen, ook in de kringen van het hof.

Uit die intense discussies en de problemen van elke dag heeft zich het omvangrijke corpus ontwikkeld van het islamitische recht (cilm al-fiqh, kortweg: fiqh) (10). Ook de vele tradities over het leven van de Profeet en de Gezellen gingen het voorwerp uitmaken van een systematisch onderzoek - wat resulteerde in de wetenschap-van-de-Traditie (cilm al-hadîth), die één van de hoofdwetenschappen zou worden in het islamitisch hoger onderwijs, samen met de verschillende hulpwetenschappen eraan verbonden: bv. de studie van de biografieën van de autoriteiten die een rol speelden in de (orale) overleveringsketen (isnâd).

Maar de discussies werden ook met niet-moslims gevoerd (de islam bleef de eerste eeuwen een minderheidsgodsdienst binnen het rijk): met christenen (in hun vele varianten), joden, manicheërs, mazdeërs, boeddhisten, enz. Dank zij die confrontaties met de vertegenwoordigers van de gevestigde religieuze tradities, kwamen de jonge moslimintellectuelen tot de constructie van een eigen, islamitische wereldbeschouwing en theologie, de zogenaamde cilm al-kalâm, kortweg: de kalâm (11).

Ook tijdens de eerste twee eeuwen van de islam was dat christelijke onderwijs nog hét uitgelezen kanaal langswaar een elementaire (want religieus geïnstrumentaliseerde) vorm van Grieks denken voor de moslims toegankelijk werd. De 9de-eeuwse introductie, vervolgens, van de Griekse wetenschappelijke teksten als zodanig, eerst nog in Syrische, nadien in Arabische vertalingen, dient gezien te worden als de "bekroning" van dat eeuwenlange acculturatieproces - waarvan de islam ook zélf een "product" was (23). Die introductie vond dus plaats, zoals Arkoun schrijft (24),

"op een terrein dat in mindere of meerdere mate reeds doordrongen was van wat men de Grieks-Semitische épistèmè zou kunnen noemen. Deze laatste is een complex waarin zich de bijdragen vermengen van het platonisme, aristotelisme, plotinisme, stoïcisme, epicureïsme, pythagorisme, de hermetica, het zoroastrisme, het manicheïsme, het oude semitisme, de joods-christelijke openbaringen, enz."

Met de rechtstreekse ontdekking, weliswaar, van de Griekse teksten kwam een volledig nieuwe, "rationele" attitude tot ontwikkeling, nl. die van de "filosofie" (in Arabische transcriptie: falsafa).

Zij was niet zozeer gericht op Gods schepping (khalq) als een verzameling van "tekens", maar op de fysische wereld en de mens-in-de-wereld. Vanuit die filosofische attitude was àlles voorwerp van kennis en wetenschap (cilm, macrifa), met inbegrip van God zelf, middels een bijzonder, menselijk kenvermogen dat natuurlijkerwijze op de waarheid gericht was: het intellect (caql).

De notie van een geopenbaarde belering, ontvangen als een genade, in een geest van deemoed en onderwerping, werd hier vervangen door het begrip van een (bijna) seculier, rationeel weten.

Op een methodische en systematische wijze werd dat weten geconstrueerd (beter: gededuceerd) door een menselijke geest die zowel zijn beweegredenen als zijn waarheidscriteria althans in eerste instantie in zichzelve vond. Het weze dan dat het object ervan objectief, d.w.z. buiten de menselijke geest, als "de Waarheid", gegeven was.

De échte spanning, in de islam, tussen caql en naql, d.w.z. tussen rede en geloof, moet op dàt fundamentele niveau gesitueerd worden. Zij bereikte haar culminatiepunt, en kreeg tegelijk ook haar rijkste formulering, in de polemische werken van, enerzijds, de mutakallim, of theoloog, al-Ghazâlî (gest. 1111) en, anderzijds, de Andalusische faylasûf Ibn Rushd (gest. 1198).(25)

aplat....http://www.flwi.ugent.be/cie/RUG/deley20.htm...dát waren nog eens tijden!

Kan je me de conclusie nu in eigen woorden geven (kernachtig).

29-05-2007, 12:17

Citaat door wolfowitzen:
Vanaf de 2de helft, van de (1de) 7de eeuw, toen er al sprake was van een rijk van enige grootte, kwam er in de regionale centra een grootschalige hermeneutische arbeid op gang, namelijk van interpretatie en toepassing van de overgeleverde richtlijnen( koran, noot) op de nieuwe, eigentijdse problemen. Die hermeneutiek vond typisch plaats onder de vorm van min of meer georganiseerde discussies, of "disputaties" (munâzarât) - in de moskeeën en later, onder de Abbâsidische kaliefen, ook in de kringen van het hof.

Uit die intense discussies en de problemen van elke dag heeft zich het omvangrijke corpus ontwikkeld van het islamitische recht (cilm al-fiqh, kortweg: fiqh) (10). Ook de vele tradities over het leven van de Profeet en de Gezellen gingen het voorwerp uitmaken van een systematisch onderzoek - wat resulteerde in de wetenschap-van-de-Traditie (cilm al-hadîth), die één van de hoofdwetenschappen zou worden in het islamitisch hoger onderwijs, samen met de verschillende hulpwetenschappen eraan verbonden: bv. de studie van de biografieën van de autoriteiten die een rol speelden in de (orale) overleveringsketen (isnâd).

Maar de discussies werden ook met niet-moslims gevoerd (de islam bleef de eerste eeuwen een minderheidsgodsdienst binnen het rijk): met christenen (in hun vele varianten), joden, manicheërs, mazdeërs, boeddhisten, enz. Dank zij die confrontaties met de vertegenwoordigers van de gevestigde religieuze tradities, kwamen de jonge moslimintellectuelen tot de constructie van een eigen, islamitische wereldbeschouwing en theologie, de zogenaamde cilm al-kalâm, kortweg: de kalâm (11).

Ook tijdens de eerste twee eeuwen van de islam was dat christelijke onderwijs nog hét uitgelezen kanaal langswaar een elementaire (want religieus geïnstrumentaliseerde) vorm van Grieks denken voor de moslims toegankelijk werd. De 9de-eeuwse introductie, vervolgens, van de Griekse wetenschappelijke teksten als zodanig, eerst nog in Syrische, nadien in Arabische vertalingen, dient gezien te worden als de "bekroning" van dat eeuwenlange acculturatieproces - waarvan de islam ook zélf een "product" was (23). Die introductie vond dus plaats, zoals Arkoun schrijft (24),

"op een terrein dat in mindere of meerdere mate reeds doordrongen was van wat men de Grieks-Semitische épistèmè zou kunnen noemen. Deze laatste is een complex waarin zich de bijdragen vermengen van het platonisme, aristotelisme, plotinisme, stoïcisme, epicureïsme, pythagorisme, de hermetica, het zoroastrisme, het manicheïsme, het oude semitisme, de joods-christelijke openbaringen, enz."

Met de rechtstreekse ontdekking, weliswaar, van de Griekse teksten kwam een volledig nieuwe, "rationele" attitude tot ontwikkeling, nl. die van de "filosofie" (in Arabische transcriptie: falsafa).

Zij was niet zozeer gericht op Gods schepping (khalq) als een verzameling van "tekens", maar op de fysische wereld en de mens-in-de-wereld. Vanuit die filosofische attitude was àlles voorwerp van kennis en wetenschap (cilm, macrifa), met inbegrip van God zelf, middels een bijzonder, menselijk kenvermogen dat natuurlijkerwijze op de waarheid gericht was: het intellect (caql).

De notie van een geopenbaarde belering, ontvangen als een genade, in een geest van deemoed en onderwerping, werd hier vervangen door het begrip van een (bijna) seculier, rationeel weten.

Op een methodische en systematische wijze werd dat weten geconstrueerd (beter: gededuceerd) door een menselijke geest die zowel zijn beweegredenen als zijn waarheidscriteria althans in eerste instantie in zichzelve vond. Het weze dan dat het object ervan objectief, d.w.z. buiten de menselijke geest, als "de Waarheid", gegeven was.

De échte spanning, in de islam, tussen caql en naql, d.w.z. tussen rede en geloof, moet op dàt fundamentele niveau gesitueerd worden. Zij bereikte haar culminatiepunt, en kreeg tegelijk ook haar rijkste formulering, in de polemische werken van, enerzijds, de mutakallim, of theoloog, al-Ghazâlî (gest. 1111) en, anderzijds, de Andalusische faylasûf Ibn Rushd (gest. 1198).(25)

aplat....http://www.flwi.ugent.be/cie/RUG/deley20.htm...dát waren nog eens tijden!
Het is de tragiek van de Islam dat deze bloeitijden tot het verleden behoren.

Het is tevens de tragiek dat de geleerden (de grote Islamfilosofen) die jij opnoemt juist door de Khalieven destijds werden verketterd en verbannen.

Dat had nooit mogen gebeuren. Maar het is wel gebeurd.

Pagina's : [1] 2 3 4