Bekijk volle/desktop versie : Liefde mijn gedachten..


23-05-2007, 13:49
heej op deze topic zal ik mijn gedachten in een gedichte of brief proberen te verwoorden. kwil weten wat jullie ervan vinden ...

23-05-2007, 13:52


[COLOR="Black"]Pijn en verdriet[/COLOR]

Pijn en verdriet om jou…
Niemand weet hoeveel ik van je hou
Troost me en zeg dat het goedkomt.

Wanneer krijg ik eindelijk die geluk
Mn hart doet pijn, ik wil bij je zijn
Tranen in mn ogen, zoveel verdriet vanbinnen
Troost me en vertel me dat je bij me blijft.

Geef me je hand, samen staan we sterk en laat me nooit meer los
Ik heb je nodig.. ik kan je niet laten gaan
Huilende nachten die ik heb moeten ondergaan
Besef je zelf wat je mij aandoet?
Troost me en vertel me dat je ervoor me bent

Ik laat je niet meer los,
ik weet niet hoe het moet gaan zonder jou
Tranen rollen over mn wangen
Het doet zeer vanbinnen
Ik wil je armen om me heen
Troost me en vertel me dat ik me geen zorgen hoef te maken

Waarom doet het zoveel pijn
Neem de pijn van me weg. Help me..
Ik wil dit niet meer voelen, ik kan het niet aan
Zo kan ik niet verder leven
Troost me en vertel me dat de pijn verdwijnt

Vertel me gewoon wat je voelt
Voel je dit ook of wil je niet dat alles goedkomt
Voel je dit ook of wil je niet bij me blijven
Voel je dit ook of wil je er niet voor me zijn
Voel je dit ook of moet ik me zorgen maken
Voel je dit ook?

Of zal het eeuwige pijn en verdriet zijn..
23-05-2007, 13:56
Weet je het

Weet je wel hoeveel gevoelens ik voor je heb
Of kan het je allemaal niet schelen

Weet je wel wat je mn hartje aandoet
Of vind je het doodnormaal

Weet je wel hoeveel pijn ik leid
Of zie je het gewoon niet

Weet je hoeveel tranen ik voor je laat vallen
Of wil je het niet weten misschien
23-05-2007, 16:06
Liefste,

Waarom? Ik huil van binnen. zoveel verdriet. Waarom doet het zoveel pijn, gewoon omdat ik bij je wil zijn.
Merk je het dan niet, dat ik zoveel om je geef. Vertellen mijn ogen dan niet de waarheid. Voel je het niet aan?
Ik wil mn leven met je delen. Je toekomstige zijn… de moeder van je kinderen.
Zoveel intense gevoelens, en jij die het niet zien kan
Hoe maak ik het je duidelijk, dat jij het bent die me kan laten lachen, dat jij het bent die me alleen gelukkig kan maken.
Jouw glimlach doet mn hartje sneller slaan. Ik wil het je duidelijk maken, dat ik echt om je geef. Ik huil.
Het doet verdomme zoveel pijn. Als ik jou zie slaat mn hartje een slag over. Maar zo wil ik het niet, ik wil voor eeuwig bij je zijn.
en daarom doet het zoveel pijn. waarom is dit geluk niet voor me bestemd. Waarom zie je het niet dat ik zoveel om je geef.
Jongen.. weet je hoeveel tranen ik steeds voor je laat vallen, weet je hoeveel verdriet ik heb..
Niemand begrijpt me.. Ze zien me huilen maar begrijpen het niet. Ik kan het niet uitleggen, want wat ik voor je voel kan ik niet beschrijven.
Dit is niet zomaar een verliefdheid, dit gevoel gaat gewoon dieper, véél dieper.
Ik haat je verdomme. Weet je hoeveel ik je haat. Ik haat je om het feit dat je mn verdriet niet ziet. Ik haat je omdat je me niet kan helpen. Ik haat je omdat je kan blijven lachen. Ik haat je omdat je gewoon je leven verder leid. Ik haat je omdat je niet beseft wat je me aandoet.
Ik haat je.. maar dat maak ik mezelf gewoon wijs.
Ik hou gewoon verdomme van je.

Een meid die ECHT om je geeft
24-05-2007, 01:36


Het is middennacht, thuis is het stil, slechts het getik van me toetsenbord vult de ruimte die ik als eigen kamer erken. Er heerst rust om me heen, maar diep van binnen ben ik een en al puinhoop. Verscheidene gedachtes en gebeurtenissen overlappen mekaar waardoor ik geen controle over mezelf heb. Ik raak mezelf kwijt, ik voel me met de seconde verslappen. Het meisje die ik eens was, lijkt verdwenen te zijn. Als boter in een pan smolt ik weg op het moment toen dromen vervaagde en realiteit het overnam. Je verliet me, zonder pardon. Kan ik het je kwalijk nemen? Nee, want het was je volle recht. In mijn fantasieen hadden we samen dat wat ik altijd had gewild. In mijn dromen kuste je me, beminde je me, streelde je me maar bovenal: had je me lief. In mijn dromen had ik het recht om de woorden:ik hou van je, hardop uit te spreken. Daar ontving ik ze vol ontroering terug.

'Kijk me nog 1 keer diep in me ogen voordat ik het licht doof
Nog een keer, liefdevol aan
Me hart is omsingeld met liefde voor jou
bij jou vind ik terug waar k zoveel van houd
Ik vind rust, als je me kust....'

De woorden van Volumia drijven me tot waanzin. Ik walg van mezelf slechts omdat ik het mezelf toesta om me zo te vernederen waardoor ik gedwongen ben te zijn wie ik vandaag ben. Je hebt me gevormd, gekneed met je daden. Toen je me verliet, nam je me levenslust mee....en nu ben ik hier alleen, een omhuls zonder inhoud. Een lichaam zonder ziel.
Zoals Volumia zingt....Nog een keer dat je van me houd...

en de woorden sterven af..
Maar mijn liefste ik draag je met mee ondanks dat wat je me hebt aangedaan
24-05-2007, 18:05
Voor jou

Voor jou deze brief. Deze brief die al mijn gevoelens verwoord.
Als ik je zie weet ik het gewoon. Jij bent het waarmee ik mijn leven wil delen.
Jij bent de toekomstige vader van mn kinderen.
Maar dit kan ik gewoon verder dromen. En zoals ze zeggen de meeste dromen zijn bedrog.
En dat doet me pijn. kan deze droom geen werkelijkheid zijn. weet je hoeveel pijn ik lijd.
Ik wil dat je het ziet, ik wil dat je het weet en even zelf ervaart.
Want dit is een gevoel dat ik niemand wens.
Dit is pijnlijk. Jou zien lachen en gelukkig zijn, terwijl ik huil van binnen.
Geef me een kans alstublieft. Ik zal me bewijzen, ik zal bewijzen dat ik je gelukkig kan maken, en dat ik voor altijd van je ga houden.
Geef me alstublieft een kans. Ik ben diegene die een kans verdient en geen ander. Als je weet hoeveel ik van je hou.
Als je weet hoe vaak je in mn gedachten bent. Pfff…
Weet je hoeveel pijn het doet, weet je het? Nu ik deze brief schrijf ben ik aan het huilen. En niemand zal ooit begrijpen waarom. Niemand.
En jij zal het ook nooit begrijpen. Maar geef me gewoon een kans.
Ik smeek je. ik hou verschrikkelijk veel van je. kzie steeds je ogen in mn gedachten, steeds weer die mooie ogen.
Ik wou dat ik die ogen altijd kon zien, telkens ik s’morgends wakker word en naast me kijk, wil ik je ogen zien. Jou ogen zijn diegene die me mogen wekken. Verdomme weet je hoeveel pijn het doet.
Ik wil je haten om wat je me aandoet, maar het ga niet.
Weet je, ik kan je niet haten. Ik wil het, maar ik kan het gewoon niet
ik weet dat ik je nooit zou kunnen haten.
Ik wil gewoon dat je mij verlost van dit verdriet.