Jarirodana
15-05-2007, 12:51
De huidige tijd is een waarin moslims met fascisten worden vergeleken, en Islam met fascisme, zonder dat de precieze reden hiertoe wordt duidelijk gemaakt. Zonder twijfel ligt dit in het verlengde van eerdere stappen waaronder Islam door buitenstaanders wordt gekarakteriseerd aan de hand van termen zonder feitelijke betekenis, of termen zonder helder omschreven betekenis, die enkel ten doel hebben negatieve emoties bij mensen op te roepen wanneer geconfronteerd met Islam of de moslims: “extremisten”, “radicalen”, et cetera.
Dit artikel heeft echter niet ten doel deze link gelegd tussen Islam en fascisme te weerleggen; deze beschuldiging is zo ongegrond en staat zo duidelijk los van de realiteit, dat dit noch de moeite waard is, noch nodig is. Dit weerwoord, zo men wil, heeft ten doel te bevestigen dat de paralellen tussen het fascisme van het interbellum van de 20e eeuw en de huidige tijd inderdaad legio zijn, maar niet noodzakelijkerwijs op de manier die men zou vermoeden.
Wanneer men iets in de huidige tijd wenst te vergelijken met het fascisme, dan is het niet noodzakelijk dat men zich in allerlei bochten wringt om maar uit te kunnen komen bij Islam of de moslims als hedendaags equivalent. In de aanloop naar de recente presidentsverkiezingen in de Verenigde Staten, sprak de running-mate van destijds zittend president George W. Bush, Dick Cheney:
“Ik vraag u, welke leider heden ten dage heeft de visie, de wilskracht, en inderdaad, de vastberadenheid om ons ten beste te beschermen? Het duidelijke antwoord op die vraag is de reden dat ik hier vanavond samen met u ben in deze zaal.
Er zijn sommige gekken die ons zouden doden, mochten ze daar de kans toe krijgen. Daarom heeft onze leider ons verteld: ‘Al de persoonlijke plannen, het private leven, alles is in feite herroepen geworden door dit algemeen gevaar, de zaak van het grootste belang’.
Maar waar is de nationale eenheid in dit land op het moment dat dit het meest nodig is? Ik kan me de tijd herinneren toen de Democraten het een plicht vonden om voor de zaak van de vrijheid te vechten tegen de tirannie.
Onze soldaten geven niet alleen vrijheid in het buitenland; zij beschermen haar ook hier thuis. In dit uur van gevaar heeft onze leider de moed om op te staan. En ik ben er trots op samen met hem op te staan.
Moge God dit prachtige land zegenen, en moge God onze leider zegenen.”
Een speech zoals de wereld die zo onderhand wel kent van de zijde van George W. Bush en de zijnen. Als altijd over de bedreiging die bestreden dient te worden; de bedreiging die al het andere te bovengaat; zo groot een bedreiging dat haar bestrijding leiderschap vereist en - belangrijker nog - zwijgzaam volgen van deze leiding; over vrijheid, hetgeen dat de tirannie van de bedreiging moet overwinnen; en natuurlijk vol referenties naar God. Ter ondersteuning van de mensen die zoeken naar voorbeelden van fascisme in de huidige tijd, iets minder dan een eeuw geleden sprak een hooggeplaatste persoon binnen ‘s werelds meest roemruchte fascistische natie ooit, Jozef Goebbels van Nazi-Duitsland:
“Geconfronteerd met een vijand die de meest dodelijke van wapens zoekt, kunnen we niet afwachten tot de volgende aanval. Dit is niet het moment voor een leider die waait met de politieke wind, die de ene dag dit zegt maar de andere dag iets anders. Ons land heeft sterk leiderschap nodig voor onze acties overzees, en hetzelfde geld voor hier thuis. En wat de Democraten doen is simpelweg onacceptabel.
In het buitenland, onder het leiderschap van onze leider, zullen we onze grote macht gebruiken voor grootse doelen; we zullen het thuisland beschermen door de krachten van terreur terug te duwen en te verslaan, en door vrijheid en hoop te verspreiden over heel de wereld.
Onze natie mag trots zijn op wat we hebben bereikt; niet enkel omdat we deze bedreigingen hebben weten te verwijderen, maar ook omdat we andere landen helpen op hun pad naar vrijheid. En dus zullen we voortgaan en onze vijanden thuis en in het buitenland vervolgen, en alles wat binnen onze mogelijkheden ligt benutten om het vaderland te beschermen.
Onze leider staat iedere dag op vastberaden om ons land veilig te houden, opdat de komende generaties de vrijheid zullen kennen die wij hebben genoten.”
De overeenkomsten tussen beide speeches zijn zo sterk, dat naar alle waarschijnlijkheid niemand opgemerkt zou hebben dat in werkelijkheid de eerste speech van Jozef Goebbels is en de tweede van Dick Cheney, hadden we niet (bij deze) onze excuses aangeboden voor het feit dat we - om onze stelling kracht bij te zetten - de speech van Jozef Goebbels hebben gepresenteerd als die van Dick Cheney, en vice versa.
Indien men werkelijk van wil is om het fascisme te spiegelen op de realiteit van vandaag de dag, dan hoeft het niet te blijven bij een vergelijking van de speeches van Goebbels en Cheney. In 1922, bij de oprichting van Gestapo, zei Adolf Hitler:
“Er bestaat een kwaad dat iedere man, vrouw en kind in onze grootse natie bedreigd. We zullen stappen moeten ondernemen om de nationale veiligheid te garanderen en het thuisland te kunnen beschermen”,
Bekend met de ellende dat degene die verklaarde Duitsland te zullen verlossen van het “kwaad dat haar bedreigde” het land in werkelijkheid uiteindelijk heeft gebracht, wie herinnert zich dan niet de woorden van een van de grootste denkers in de geschiedenis van de mensheid, Plato:
“Dit, en geen ander is de wortel waaruit groeit de tiran; wanneer hij ten eerste male verschijnt is hij een beschermer”.
De gedachten van menig geschiedkundige kunnen dan toch niet anders als afdwalen naar wat reeds geweest is, wanneer zij nu George W. Bush horen zeggen:
“Amerika mag niet hetgeen haar bedreigt negeren. In het aanzicht van duidelijk bewijs voor problemen, mogen we niet wachten op alomvattend bewijs (alvorens in actie te komen); het ‘rokende pistool’ kan komen als een wolk in de vorm van een champignon.”
En:
“Ik zal nooit nalaten Amerika te beschermen - wat het ook moge kosten!”
Van praktisch nut is het niet vergelijkingen als deze te maken tussen George W. Bush en Adolf Hitler, Nazi-Duitsland en kapitalistisch-Amerika; wat kan men er mee? Maar in antwoord op de verkondigers van de term “islamo-fascisme” vervuld het een belangrijke een rol, ook al daar de overeenkomsten tussen deze aangehaalde heren niet tot enkel deze quote beperkt zijn gebleven.
De meeste mensen zijn op de hoogte van de “speciale band” die George W. Bush voelt met God. De president van het land waarover George Washington, een van haar stichters zei:
“De regering van de Verenigde Staten is op geen enkele manier gebaseerd op de christelijke religie”
heeft hieraan verschillende malen publiekelijk uiting aan gegeven:
“Ik voel dat God wil dat ik voor het presidentsschap ga. Ik kan het niet uitleggen, maar ik voel dat mijn land mij nodig zal gaan hebben.
Er staat iets te gebeuren… Ik weet dat het niet gemakkelijk zal zijn voor mij en mijn familie, maar God wil dat ik het doe.”
En:
“Ik ga er van uit dat God door mij spreekt. Zonder dit zou ik mijn werk niet kunnen doen.”
Wat minder bekend, echter, is dat George W. Bush niet de eerste leider is die een relatie met God zo benadrukte. Adolf Hitler zei:
“Ik dank de Almachtige God dat Hij van alle mensen mij heeft gekozen dit gevecht te voeren voor het Duitse volk.”
En:
“Ik volg het pad dat de Voorziening mij getoond heeft.”
En ook:
“Er is iets waarin ik geloof, en dat is dat er een God is.”
Dus de overeenkomst tussen beide heren, en daarmee tussen Nazi-Duitsland en hedendaags Amerika, stopt dus niet bij de nadruk die beiden in hun beleid leggen op veiligheid en de bedreiging van buiten en de rol van beschermer die zij zichzelf toedichten. Maar ook nog, Hitler - niet George W. Bush! - was de eerste die de retoriek van vrijheid benutte ter rechtvaardiging van alles wat feitelijk niet te rechtvaardigen valt, toen hij zei:
“Wat van belang is voor een natie is vrijheid.”
En:
“We zullen pas weer vrijheid kennen wanneer we de vijanden van de vrijheid vernietigd hebben”
Dit artikel heeft echter niet ten doel deze link gelegd tussen Islam en fascisme te weerleggen; deze beschuldiging is zo ongegrond en staat zo duidelijk los van de realiteit, dat dit noch de moeite waard is, noch nodig is. Dit weerwoord, zo men wil, heeft ten doel te bevestigen dat de paralellen tussen het fascisme van het interbellum van de 20e eeuw en de huidige tijd inderdaad legio zijn, maar niet noodzakelijkerwijs op de manier die men zou vermoeden.
Wanneer men iets in de huidige tijd wenst te vergelijken met het fascisme, dan is het niet noodzakelijk dat men zich in allerlei bochten wringt om maar uit te kunnen komen bij Islam of de moslims als hedendaags equivalent. In de aanloop naar de recente presidentsverkiezingen in de Verenigde Staten, sprak de running-mate van destijds zittend president George W. Bush, Dick Cheney:
“Ik vraag u, welke leider heden ten dage heeft de visie, de wilskracht, en inderdaad, de vastberadenheid om ons ten beste te beschermen? Het duidelijke antwoord op die vraag is de reden dat ik hier vanavond samen met u ben in deze zaal.
Er zijn sommige gekken die ons zouden doden, mochten ze daar de kans toe krijgen. Daarom heeft onze leider ons verteld: ‘Al de persoonlijke plannen, het private leven, alles is in feite herroepen geworden door dit algemeen gevaar, de zaak van het grootste belang’.
Maar waar is de nationale eenheid in dit land op het moment dat dit het meest nodig is? Ik kan me de tijd herinneren toen de Democraten het een plicht vonden om voor de zaak van de vrijheid te vechten tegen de tirannie.
Onze soldaten geven niet alleen vrijheid in het buitenland; zij beschermen haar ook hier thuis. In dit uur van gevaar heeft onze leider de moed om op te staan. En ik ben er trots op samen met hem op te staan.
Moge God dit prachtige land zegenen, en moge God onze leider zegenen.”
Een speech zoals de wereld die zo onderhand wel kent van de zijde van George W. Bush en de zijnen. Als altijd over de bedreiging die bestreden dient te worden; de bedreiging die al het andere te bovengaat; zo groot een bedreiging dat haar bestrijding leiderschap vereist en - belangrijker nog - zwijgzaam volgen van deze leiding; over vrijheid, hetgeen dat de tirannie van de bedreiging moet overwinnen; en natuurlijk vol referenties naar God. Ter ondersteuning van de mensen die zoeken naar voorbeelden van fascisme in de huidige tijd, iets minder dan een eeuw geleden sprak een hooggeplaatste persoon binnen ‘s werelds meest roemruchte fascistische natie ooit, Jozef Goebbels van Nazi-Duitsland:
“Geconfronteerd met een vijand die de meest dodelijke van wapens zoekt, kunnen we niet afwachten tot de volgende aanval. Dit is niet het moment voor een leider die waait met de politieke wind, die de ene dag dit zegt maar de andere dag iets anders. Ons land heeft sterk leiderschap nodig voor onze acties overzees, en hetzelfde geld voor hier thuis. En wat de Democraten doen is simpelweg onacceptabel.
In het buitenland, onder het leiderschap van onze leider, zullen we onze grote macht gebruiken voor grootse doelen; we zullen het thuisland beschermen door de krachten van terreur terug te duwen en te verslaan, en door vrijheid en hoop te verspreiden over heel de wereld.
Onze natie mag trots zijn op wat we hebben bereikt; niet enkel omdat we deze bedreigingen hebben weten te verwijderen, maar ook omdat we andere landen helpen op hun pad naar vrijheid. En dus zullen we voortgaan en onze vijanden thuis en in het buitenland vervolgen, en alles wat binnen onze mogelijkheden ligt benutten om het vaderland te beschermen.
Onze leider staat iedere dag op vastberaden om ons land veilig te houden, opdat de komende generaties de vrijheid zullen kennen die wij hebben genoten.”
De overeenkomsten tussen beide speeches zijn zo sterk, dat naar alle waarschijnlijkheid niemand opgemerkt zou hebben dat in werkelijkheid de eerste speech van Jozef Goebbels is en de tweede van Dick Cheney, hadden we niet (bij deze) onze excuses aangeboden voor het feit dat we - om onze stelling kracht bij te zetten - de speech van Jozef Goebbels hebben gepresenteerd als die van Dick Cheney, en vice versa.
Indien men werkelijk van wil is om het fascisme te spiegelen op de realiteit van vandaag de dag, dan hoeft het niet te blijven bij een vergelijking van de speeches van Goebbels en Cheney. In 1922, bij de oprichting van Gestapo, zei Adolf Hitler:
“Er bestaat een kwaad dat iedere man, vrouw en kind in onze grootse natie bedreigd. We zullen stappen moeten ondernemen om de nationale veiligheid te garanderen en het thuisland te kunnen beschermen”,
Bekend met de ellende dat degene die verklaarde Duitsland te zullen verlossen van het “kwaad dat haar bedreigde” het land in werkelijkheid uiteindelijk heeft gebracht, wie herinnert zich dan niet de woorden van een van de grootste denkers in de geschiedenis van de mensheid, Plato:
“Dit, en geen ander is de wortel waaruit groeit de tiran; wanneer hij ten eerste male verschijnt is hij een beschermer”.
De gedachten van menig geschiedkundige kunnen dan toch niet anders als afdwalen naar wat reeds geweest is, wanneer zij nu George W. Bush horen zeggen:
“Amerika mag niet hetgeen haar bedreigt negeren. In het aanzicht van duidelijk bewijs voor problemen, mogen we niet wachten op alomvattend bewijs (alvorens in actie te komen); het ‘rokende pistool’ kan komen als een wolk in de vorm van een champignon.”
En:
“Ik zal nooit nalaten Amerika te beschermen - wat het ook moge kosten!”
Van praktisch nut is het niet vergelijkingen als deze te maken tussen George W. Bush en Adolf Hitler, Nazi-Duitsland en kapitalistisch-Amerika; wat kan men er mee? Maar in antwoord op de verkondigers van de term “islamo-fascisme” vervuld het een belangrijke een rol, ook al daar de overeenkomsten tussen deze aangehaalde heren niet tot enkel deze quote beperkt zijn gebleven.
De meeste mensen zijn op de hoogte van de “speciale band” die George W. Bush voelt met God. De president van het land waarover George Washington, een van haar stichters zei:
“De regering van de Verenigde Staten is op geen enkele manier gebaseerd op de christelijke religie”
heeft hieraan verschillende malen publiekelijk uiting aan gegeven:
“Ik voel dat God wil dat ik voor het presidentsschap ga. Ik kan het niet uitleggen, maar ik voel dat mijn land mij nodig zal gaan hebben.
Er staat iets te gebeuren… Ik weet dat het niet gemakkelijk zal zijn voor mij en mijn familie, maar God wil dat ik het doe.”
En:
“Ik ga er van uit dat God door mij spreekt. Zonder dit zou ik mijn werk niet kunnen doen.”
Wat minder bekend, echter, is dat George W. Bush niet de eerste leider is die een relatie met God zo benadrukte. Adolf Hitler zei:
“Ik dank de Almachtige God dat Hij van alle mensen mij heeft gekozen dit gevecht te voeren voor het Duitse volk.”
En:
“Ik volg het pad dat de Voorziening mij getoond heeft.”
En ook:
“Er is iets waarin ik geloof, en dat is dat er een God is.”
Dus de overeenkomst tussen beide heren, en daarmee tussen Nazi-Duitsland en hedendaags Amerika, stopt dus niet bij de nadruk die beiden in hun beleid leggen op veiligheid en de bedreiging van buiten en de rol van beschermer die zij zichzelf toedichten. Maar ook nog, Hitler - niet George W. Bush! - was de eerste die de retoriek van vrijheid benutte ter rechtvaardiging van alles wat feitelijk niet te rechtvaardigen valt, toen hij zei:
“Wat van belang is voor een natie is vrijheid.”
En:
“We zullen pas weer vrijheid kennen wanneer we de vijanden van de vrijheid vernietigd hebben”