Bekijk volle/desktop versie : -->Gegund geluk<--



19-04-2007, 18:19
Sallam meiden,

Dit verhaal heb ik wel eens eerder geopend hier,maar had toen een klein stukje geschreven en niet afgemaakt.Doordat er wat dingen zijn gebeurd heb ik geen tijd gehad om verder te gaan.Daarom wil ik nu opnieuw beginnen met een aantal veranderingen en insh'allah meer vervolgen.
Excuses voor de gene die lang hebben moeten wachten.Hoop dat ik het hiermee goed kan maken.

Ik zal het verhaal vanaf het begin plaatsen zodat jullie weer weten waar het over ging.

Gegroet,

Ibtissam.

19-04-2007, 18:49


nou meid ik heb het verhaal nog nooit gezien op marokko.nl maar ik wacht op je vervolg ik ben je eerste fann dus kom op typen met die vingertjeuuhhs !!

19-04-2007, 18:52
Leukk dat je weer verder gaat het was echt een mooi verhaal...
Incha'Allah maak je het verhaal af..
Ik ben benieuwd...


19-04-2007, 19:06
Dit is een waargebeurt verhaal.


Korte samenvatting:
Soukaina, 18 jarige meid met een goed innerlijk en een normaal(niet lelijk,niet mooi) uiterlijk.Ze werkt als schoonmaakster in een ziekenhuis en komt uit een groot gezin met 4 jongens, 6 meisjes en beide ouders.
Hiervan zijn 3 meisjes en 2 jongens getrouwd.Thuis is zij de oudste en is zij dus de gene die het meeste verantwoordelijkheid op zich neemt voor de jongeren.
Wanneer haar ouders voor een maandje weg zijn wegens familieomstandigheden,beleeft ze de meest ergste , maar ook mooiste dingen van haar leven.[/SIZE][/FONT]

[FONT="Arial Narrow"][SIZE="5"]-->Gegund geluk<-- [/SIZE][/FONT]



[FONT="Arial Narrow"][SIZE="2"]'Geef me je hand zeg ik toch 'boos grijpt een vrouw het kleine handje van haar dochter.'maar mama ik wil chips 'piept het kleine meisje.'hou nou je mond verdomme,je weet toch dat mama niet genoeg geld heeft 'sist ze kwaad.Het meisje kijkt haar moeder teleurgesteld aan en laat een paar traantjes. 'Dat is dan &#8364;2,55 mevrouw 'Geschrokken grijp ik snel naar de portemonnee en kiep het over de steun heen,stuivers en centen rollen eruit.Ik schaam me dood wanneer ik een hele rij mensen ongeduldig achter me zie staan.. snel tel ik de stuivers en de centen en leg na een paar minuten die wel eeuwen leken te duren het bedrag in de hand van de caissi&#232;re . 'Bedankt en een fijne dag verder'...'hetzelfde' mompel ik en loop met me broertje van 7 de winkel uit.Het voetgangersstoplicht staat op rood en blijven beide stil staan.'Soukaina,meisje ook arm net als ons? ' vraagt me broertje opeens.Geschrokken kijk ik hem aan hoe hij betreurt zijn oogjes neerslaat.Bukkend leg ik het boodschappentasje naast me neer en hef met me duim en wijsvinger zijn kleine kinderkinnetje op.'wij zijn niet arm lie....'Auw' onderbrak ik schreeuwend me zin wanneer 1 van de 2 onbekende jongens op me teen trapt. Blijkbaar interesseerde ze dat niet en lopen ze arrogant door.Wat onbeschoft dacht ik en richt me aandacht weer op Anouar ' lieverd, we hebben wel geld ,alleen kunnen we dat niet zomaar voor alles gebruiken.Later nadat ik heb gestudeerd zal ik goed betaald werk vinden en mag jij alles hebben wat je maar wil.Oke lief? 'fluister ik hem geruststellend toe.Al snel veranderde zijn betreurde oogjes in pretoogjes.Ik geef hem een aai over zijn bol en pak het boodschappentasje van de grond en steken samen het zebrapad over.

Nadat ik me thuisjurk aan heb, loop ik naar de keuken die er rommelig uit ziet.De kinderen spelen in de tuin,moeder zit in de woonkamer met de buurvrouw bij te kletsen en vader was weg,vast naar een theehuis.Ik zet een mooi nummer op van Mourad Sallam en begin met de keukenkasten.

Na 2 uurtjes veeg ik de laatste druppels water van de aanrecht weg en loop naar de kamer waar ik en me zusje van 12 in slapen.De kamer was best klein ,2 bedden en een klerenkast pasten er net in.Het zalmkleurige behang en de rood met gouden lijnen dekbedden gaven de kamer een gezellig sfeertje.
Ik plof op m'n bed neer en pak me studieboeken erbij, niet dat ik me er op kan concentreren.Buiten was het warm en dus erg druk,kinderen hoor je roepen en schreeuwen.
'Soukaina,hayat heeft je gebeld' hoorde ik me moeder na een paar minuten vanuit de woonkamer.Hayat is &#233;&#233;n van mijn schoonzussen,de vrouw van mijn oudste broer Rachid.Ik sta op en loop snel richting de telefoon.'hey Hayat..ja...oke..komt goed..ja hoor..oke,dan zie ik je straks 'Ik hang op en antwoord op me moeder's vragende blik' Hayat komt me rond zeven uur ophalen,Rachid heeft nachtdienst en ze wil niet alleen slapen'..'en school dan ?'vraagt ze verbaast.'ze brengt me vroeg in de ochtend met haar auto' antwoord ik.' dan is goed' antwoord ze terug. Ik schenk me moeder en de buurvrouw een vriendelijke glimlach toe en loop terug naar de kamer om me kleren in te pakken.

Het is half 6,het eten wordt op tafel gezet door mij en me moeder.Gezamenlijk beginnen we na 1 van de namen van Allah(Bismillah) te hebben genoemd aan het eten.Me Ouders hebben ons streng opgevoed en terecht ook.Af en toe als ik me vriendinnen hoor praten over hoe hun broertjes en zusjes met elkaar omgingen met elkaar stond ik versteld.Me ouders mochten dan niet zoveel inkomen hebben ,maar de normen en waarde binnen- en buiten het gezin hadden ze ons flink aangeleerd.
Na het eten doe ik de afwas zoals gewoonlijk.Nadat ik klaar ben en de klok heb bekeken,merk ik op dat de tijd was gevlogen.Het was vijf voor zeven en Hayat belt niet lang daarna aan.
Ik pak me kleren van de kamer terwijl Hayat nog wat bijpraat met me ouders.
' We kunnen' roep ik nadat ik me schoenen aan heb.Samen nemen we afscheid van me ouders en lopen we richting de auto.

De avond bij hayat verliep zoals altijd.Tv gekeken, ondertussen bijgepraat over school en daarna gaan slapen.
Het is vroeg in de ochtend,Hayat staat in de douche zich klaar te maken voor haar werk en ik maak het ontbijt.Ik was makkelijk voor de spiegel,borstel door me haar en een hoofddoekje op,voor de rest kon het me niet zoveel schelen.
Iets voor zeven uur hoor ik de sleutels in het slot en niet lang daarna verschijnt er een vermoeide Rachid achter de woonkamerdeur.Hij geeft me een speelse duw als begroeting en loopt naar boven.
Na een ruime uur zit ik naast hayat in de auto die richting mijn school rijdt.Trouwens ik doe laatste jaar vwo en hoop insh'allah hierna voor rechten te gaan studeren.
'Bedankt voor je gezelschap schat,beslama 'zei hayat nadat ik uitstapte ' graag gedaan, bedankt voor het brengen beslama 'zei ik terug.Ze knikt en ik sluit het portier achter me dicht.Op naar een nieuwe schooldag met boordevol saaie lessen.
Ik loop het lokaal binnen waar ik het vak aardrijkskunde volg en ga op me vaste plek zitten dat zich voorin bevindt naast Safia,een leuke,lieve meid met een half Nederlandse en half Marokkaanse nationaliteit.Als ze me opmerkt groet ze me met in dit geval de 3 gebruikelijke kusjes en vertelt over hoe haar dagje gisteren was.Alles wat ze me vertelde was zo duur meegenomen,ze komt uit een rijk gezin en leeft in een rijk omgeving.Was ik maar zo rijk denk ik dan, ik kon er slechts alleen van dromen.
'luister je wel' zegt Safia op een onverwachtse moment.Ik was weer helemaal buiten westen en had de helft niet gehoord.'eh ja..'loog ik..'dus niet,maar goed ik zal alles herhalen zoals altijd 'zei ze op een wat boze toon.'sorry, vertel.ik beloof dit keer echt te luisteren'..'weet ik,mohim ik zag gisteren weer brahim 'haar wenkbrauwen gingen op en neer,Brahim is een jongen vlak bij mij in de buurt waar Safia helemaal gek op was.'Hij kwam naar mij toe en vroeg hoe laat het was' ging ze verder.'Natuurlijk sloeg dat nergens op,boven hem hoofd hing een grote kerkklok,nadat ik dat tegen hem zei..gaf hij toe dat hij kennis met me wilde maken 'haar stem klonk steeds trotser.'hij vroeg me een date en ik heb ja gezegd'..ongelofelijk kijk ik haar aan 'echt?' vroeg ik voor de zekerheid' hmmmm,hmmm' knikte ze,wat was ik blij voor haar.'echt leuk joh en wanneer?'vroeg ik haar.'vandaag,hij komt me ophalen rond 4 uur van school 'antwoord ze blij.'echt leuk joh,ben blij voor je 'zeg ik,ze wilde nog wat zeggen maar de docent kwam binnen en eiste om stilte.ze geeft me een knipoog en richt haar aandacht op de docent.
'Zoals jullie allemaal al weten hebben we de module 'industrie en landbouw' afgerond en beginnen we nu met een nieuwe module 'Arm en rijk'.Bij het woordje arm voelde ik me gezicht rood worden,Safia kijkt me even aan en schenkt me een ongemakkelijke glimlach.Zij wist hoe ik leef en daar schaam ik me voor.
'Ik heb een vraagje aan ieder van jullie,stel je nou eens voor dat je 50.00000 euro wint van de postcode loterij,wat zouden jullie met het geld doen?'Zijn ogen gleden over de leerlingen en bleven zoals verwacht bij mij steken. 'Soukaina?' vragend kijkt hij me aan.Op zulke momenten heb ik zo een spijt dat ik voorin zit,ik ben altijd de eerste die de beurt krijgt.Safia legt een aanmoedigende hand op me knie en knik.Deze vraag was niet moeilijk, ik heb zeker een antwoord ,maar zal ik die dan ook blootstellen?

19-04-2007, 19:11



Citaat door zonnetje89:
nou meid ik heb het verhaal nog nooit gezien op marokko.nl maar ik wacht op je vervolg ik ben je eerste fann dus kom op typen met die vingertjeuuhhs !!
Welkom meid,veel lees plezier.


Citaat:
Geplaatst door xMiss_Amalx
Leukk dat je weer verder gaat het was echt een mooi verhaal...
Incha'Allah maak je het verhaal af..
Ik ben benieuwd...

Shokran meid,inshallah.

Jij ook veel lees plezier natuurlijk.

19-04-2007, 19:59
'Ik..eh..ik' ik voel me heet worden en heb het gevoel dat m'n hoofd nog roder werd dan een tomaat.Ik kijk Safia aan , die net als de rest op me antwoord wacht.Ik sla mijn ogen neer en begin: 'Ik eh.. ik zou mijn.. eh..mijn familie gelukkig maken,ik zou me broertjes en zusjes er mee opvoeden, me ouders geld geven voor de bedevaart.Kortom het gezin waarin ik in leef een leventje schenken dat nu nog dromen zijn.' Na de laatste paar woorden bijt ik op me onderlip om mijn tranen in bedwang te houden.De klas was doodstil en ik voelde me ongemakkelijk.Al snel voelde ik na een paar seconde de eerste paar tranen ontsnappen.Snikkend sta ik op en verlaat het lokaal en ren richting de toilet.Ik laat de kraan stromen en zet m'n handen gebogen eronder zodat het koele water erin kon stromen.Met beide natte handen glijd ik langzaam over mijn gezicht met als gedachte: 'Waarom mijn familie dit beleven moest en niet andere? De spiegel weerkaatst mijn droevige gezicht.Al snel had ik spijt van deze gedachte .Zo een leven wenste ik niemand anders toe,moge allah mij vergeven.Ik strijk me hoofddoek van voren goed en veeg me gezicht af met papier.
Terug naar de les gaan, heb ik geen zin in.Daar schaam ik me nu te erg voor en bovendien zou ik alleen maar medelijdende blikken ontvangen.En dat is iets wat ik niet nodig heb op dit moment.Ik trek de deur open en loop naar de kantine.Het was er heerlijk rustig en koel.Ik neem plaats en wacht op het volgende lesuur .

'Beslama, tot morgen insh'allah' roep ik Safia nog na.Ze schenkt me een snelle glimlach en stapt bij Brahim in de auto.'Oef,na zo een vermoeide schooldag, komt het fietsen in de brandende zon er ook nog eens bij.'denk ik terwijl ik Safia's fiets uit de fietsenrek pak.Het is ver fietsen van school naar huis en andersom.Tja dat krijg je er van als je in een dorp woont en de school in de stad ligt.Ik doe de mp3 aan die ik net van Safia heb geleend en begin te fietsen richting huis.
De warme zon brandt op me huid en het zweet voelde ik over me gehele lichaam.Ik fiets met de muziekritme mee dat knalde alsof het leven er vanaf hangt.
Na ruim een uur,doe ik me fiets op slot achter in de tuin.'wat raar' denk ik hardop 'waar zouden de kinderen toch uithangen.Met deze gedachte probeer ik de tuindeur open te krijgen,maar dat niet lukt.Verbaast klop ik op de deur,geen reactie.Nogmaals klop ik,maar dit keer wat harder, weer geen reactie.De ergste gedachte gingen door me heen,snel loop ik naar de voorkant van het huis en bel aan,geen reactie.Ik begon in paniek te raken en blijf maar aanbellen.
'Soukaina,Soukaina,kom eens hier, lief.' ik draai me hoofd om en zie de buurvrouw aan de overkant uit haar raam roepen.Ik zag aan haar gezichtsuitdrukking dat er wat aan de hand was en liep angstig naar haar toe.Ze deed het raam dicht en even later opende ze de voordeur.'Je ouders zijn weg,lief..'

19-04-2007, 21:10
Mooiii vervolg

Ga snel verder


20-04-2007, 12:48
Upp!!

20-04-2007, 17:17
Mooi meid,ga zo door.

20-04-2007, 18:24
Tranen rollen oneindig over mijn wangen.De buurvrouw geeft me een zachte schouderklopje en laat me alleen achter op de bank. Snikkend denk ik aan mijn ouders die zijn vertrokken naar Marokko voor mijn oma.Mijn lieve oma die altijd voor ons klaar heeft gestaan lag nu op het sterfbed.Mijn Opa is Allah ie rahma al 4 jaar geleden gestorven aan longkanker.Ondanks dat was mijn oma altijd een sterke,dappere vrouw geweest.Al het zware werk nam ze op haar schouders zonder te klagen. Ze zag ons altijd als haar eigen kinderen en gaf ons liefde vanuit de grond van haar hart.
Ik veeg me wangen droog en sta op om me broertjes en zusjes, Anouar(7),Redouan(7),Anissa(10) en Kautar(11) , naar binnen te roepen die aan de overkant stonden te spelen met de buurtkinderen. Door hun lieve ,onschuldige gezichtjes kan je zien dat ze van niets wisten.Lachend komen ze alle vier naar binnen.Ze trekken hun schoentjes netjes uit bij de voordeur en lopen druk pratend de woonkamer binnen.De komende maand zal ik voor ze moeten zorgen,dat zal een moeilijke klus worden.Maar Allah is groot,Hij zal me inch’Allah bijstaan.
Ik loop me kamer binnen en trek me huisjurk aan zodat ik het eten voor vanavond kan klaar maken. ‘Souhaila,mag ik binnen komen?’ hoor ik Anouar zeggen.’ja schat,kom maar.’ Antwoord ik terug.Zijn lieve gezichtje komt achter de kamerdeur tevoorschijn.’waal is mama en papa?’ zegt hij weer.Even weet ik niet of ik de waarheid moet spreken ,maar besloot toch om het niet te vertellen.Hij zou het niet kunnen verdragen.Oma was één van zijn dierbaarste persoon die hem altijd de lekkerste snoepjes gaf.’Mama en papa zijn naar Marokko,ze komen snel terug’ antwoord ik terwijl ik hem optil en op bed leg. Zoals ik al vreesde vroeg hij zich af waarom ‘Tante sala is ziek en ze gaan haar beter maken,schatje’verzin ik ter plekke.Even leek het of hij me niet gelooft,maar zijn knikje maakt dat goed. Huppelend verlaat hij de kamer en ga ik met een zucht op bed liggen.’Jarab,vergeef mij om deze leugens.’ denk ik hard op.
Was ik maar niet ongesteld dan had ik een doe’a voor mijn oma gebeden. Ik voel dat de tranen weer omhoog komen.’trut,doe eens dapper.Je bent de oudste hier die voor kleintjes moet zorgen.Geef ze het juiste voorbeeld.’ Bijt ik mezelf streng toe.
Ik sta op en loop naar de keuken om wat eten klaar te maken.

‘Aan tafel,jallah handen wassen zied,zied’roep ik terwijl ik de tafel dek.Alle vier rennen ze tegelijk naar de keuken en zoals verwacht ontstaat er ruzie over wie het eerst zijn handen mocht wassen.’Anissa,Kautar doe niet zo kinderachtig en laat jullie broertjes voor’ roep ik vanuit de woonkamer’Maar ik was eerst’ roept Anissa terug.’ Helemaal niet,ik’ roept Redouan.De andere twee beginnen zich in het geschreeuw te mengen,ik voel me bloeddruk stijgen en loop naar ze toe.’Jallah wie nu niet zijn mond dicht houdt gaat meteen naar bed met een lege maag’ roep ik boos het geschreeuw tot stilte.Acht geschrokken oogjes kijken me aan.’Jullie zijn zussen en broers van elkaar zo gaan jullie toch niet met elkaar om?!Jallah doe lief tegen elkaar zoals oma da…’Bij het woordje oma houd ik geschrokken me mond en loop betreurd de keuken uit.Ik leg het eten op tafel en loop terug om het brood en water te pakken.Tot mijn verbazing zie ik dat ze alle vier achter elkaar in de rij staan en om de beurt hun handjes wassen.Wanneer ze me opmerken,draaien ze alle vier om en kijken me verdrietig aan. ’sorry, Souhaila we zullen altijd lief zijn tegen elkaar’ zegt Anouar.’ Ja Souhaila,je had gelijk oma is heel lief tegen ons en wij moeten dat ook zijn tegen elkaar.’ Zegt Anissa.Ik loop naar ze toe en knuffel ze alle vier.’maak niet uit lieverds,gelukkig weten jullie nu dat het fout is om gemeen te zijn tegen elkaar.Jallah kom, het eten wordt koud’zeg ik terwijl ik ze een aai over hun bol geef.Met z’n vijven lopen we naar de eettafel en beginnen we met eten nadat we ‘bismillah’ hebben gezegd.

20-04-2007, 19:01
Moooiiii vervolg

20-04-2007, 19:02
Upp!!