Abu Bakr Sadiq kwam naar de bestemming waar de profeet saw lag, hij praatte met niemand, hij ging naar het hoekje waar de profeet saw lag, waar de profeet saw bedekt was met een stof (Hibra), hij haalde de stof weg, boog zich, en kuste hem en huilde , zeggende, "Moge mijn beide ouders opgeofferd worden voor jou, rasulallah"
(Sahih Bukhari: Volume 5, Book 59, Number 733)
(Sahih Bukhari: Volume 5, Book 59, Number 734)
En hij naar de mensen en zei , " De mensen onder jullie die Mohammad saw aanbidden, laat hun weten dat de profeet saw dood is, maar wie Allah aanbidt, laat hem weten dat Allah swt leeft en geen sterfelijheid kent, Allah swt zegt:
Surah al imaran
144. En Mohammed is slechts een boodschapper. Waarlijk, alle boodschappers vóór hem zijn heengegaan. Zul je u dan op de hielen omkeren als hij sterft of gedood wordt? Hij, die zich omkeert zal aan God in het geheel geen schade berokkenen. En God zal de dankbaren gewis belonen.
(Sahih Bukhari: Volume 5, Book 59, Number 733)
Ibn Abbas رضّى الله عنه
zei, " Het was alsof de mensen nooit op de hoogte waren van deze vers, totdat Abu Bakr ra het reciteerde"
(Sahih Bukhari: Volume 5, Book 59, Number 733)
Umar
(رضّى الله عنه
zei " Bij Allah , Toen Abu Bakr deze vers reciteerde, verlamden mijn benen en viel ik neer op mijn knien, op het moment dat hij zei dat de profeet saw dood was"
(Sahih Bukhari: Volume 5, Book 59, Number 733)
Zo groot was de liefde van Umar ibn al khattab voor de profeet vzmh.
Umar en Abu Bakr waren bij de profeet saw, bezig met het arrangeren van zijn jenaza samen met de andere aanwezigen, onder andere Ali ra, Abbas ra etc. een man genaamd Mughirah bin Shubah (رضّى الله عن
kwam en zei " O zoon van Khattab", kom hier, Umar ra antwoordde, ga weg, we zijn bezig met het regelen van de jenaza voor rasulallah saw. De man antwoordde " er is iets gebeurd op Saqifah Bani Sa’idah, de ansaar zijn bezig hun krachten te bundelen, dit was een gevaarlijke situatie, er zou een grote burgeroorlog tussen de stammen kunnen ontstaan, hierop antwoordde Umar " Abu Bakr laten we gaan "
bron: Al Faruq, door Allamah Shibli Numani, Volume 1, pagina 87
Abu Bakr sadiq ra was in de eerste instantie niet weggegaan bij de profeet saw, Umar ra stuurd hem 1 boodschap om snel te komen dat de situatie kritiek was, Abu Bakr ra ging niet hij stuurde een boodschap terug zeggende dat hij bezig was met het verzorgen van de profeet saw, pas bij de 2e poging ging Abu Bakr ra naar Saqifa.
(The History of al-Tabari, Vol.10, p.3)
De twee shaykhayn wouden heel graag met de profeet saw blijven, maar er kwam bijna een burgeroorlog, door het toedoen van een 3de man die hen waarschuwde en om hulp vroeg mbt de gebeurtenissen die plaatsvonden op Saqifah. Zeggende,rr de ansaar zijn op het punt om hun eigen khalifah te kiezen, en verklaren de oorlog aan elke stam die hun khalifa niet accepteert.
Citaat:
(The) Ansar said: “In case they reject our Caliph, we shall drive them out from Al-Medinah at the point of our swords.” However, the few Muhajirs in the assembly protested against this attitude and this led to a dispute and disorder of a serious nature and a war between the Muhajirs and Ansars seemed possible. When the situation took this ugly turn, Mughirah ibn Shubah left the trouble spot and came to the Prophet’s Mosque to relate what was going on in Saqifah Banu Sa’idah.
(Tareekh Al-Islam, Vol.1, p.273-274)
Dit zou een grote zonde zijn, en al het werk dat de profeet saw had verricht om te muslimien te verenigen zou verwoest worden door een burgerloorlog.Het werk waarvoor de profeet saw zijn zweet en bloed had gegeven
Abu Bakr, Umar en Abu Ubaidah ra, drie leden van de Ashara Mubash Shararah (10 v/d metgezellen die jennah beloofd was) om de situatie onder controle te krijgen.
We lezen
So the two of them (Abu Bakr and Umar) hurried toward them (the Ansar); they met Abu Ubaidah ibn al-Jarrah (on the way), and the three of them marched towards them (the Ansar).
(The History of al-Tabari, Vol.10, p.3)
Umar ra zei
Citaat:
I told Abu Bakr that we should go to our brothers, the Ansar, so we went off to go to them, when two honest fellows met us (on the way) and told us of the conclusion the people (the Ansar) had come to (i.e. to declare their own Caliph). They (the two honest fellows) asked us where we were going, and when we told them, they said that there was no need for us to approach them and we must make our own decision (i.e. elect our own Muhajir Caliph).
(Ibn Ishaq, Seerah Rasool-Allah, p.685)