Bekijk volle/desktop versie : ..'Marteling'..



15-03-2007, 15:53
‘Het is niet veel maar je moet het er maar mee doen’. Ik kink en wacht tot dat ze het kamertje uit loopt. ‘We eten om 6 uur’. Ik antwoord weer met een knik. Ze kijkt me even aan, draait zich dan om, loopt de kamer uit en trekt de deur achter haar dicht. Met een zucht ga ik zitten op het bed en schrik even van het gekraak van het bed. Nu pas kijk ik om me heen. Het is een kamertje van twee bij twee meter en behalve een bed is er ook een klein raampje. De muren zijn wil en kaal. Ik sta op en loop naar het raam toe. Het raam heeft een uitzicht op een plein met een klein speelplaatsje. Hier en daar zie je kinderen spelen en volwassenen die van het heerlijke weer genieten. Het is begin februari maar het lijkt een zomerse dag.
Ooh ja. Wat onbeleefd. Ik heb me nog niet voorgesteld. Mijn naam is Lina Porado. Ik ben 14 jaar en woon… Ik woon eigenlijk nergens. Sinds ik me kan herinneren zit ik een weeshuis en ga van het ene naar het andere pleeggezin. Vandaag zit ik weer in één of andere pleeggezin. Het kan me niet schelen ook. Alsof ze me hier aan kunnen of zo. Het oude vrouwtje van net heeft me zogenaamd hier opgenomen in haar huis. En volgens mij ben ik niet de enige. Maar goed ze houdt het minstens 2 weken met me uit daarna zal ze of in het ziekenhuis belanden met een te hoge bloeddruk of ze brengt me terug naar het weeshuis. Net als altijd verken ik alles. Ik buk en steek me hoofd onder het bed. Een nies is wat volgde. Er ligt een dikke laag stof onder het bed. In het hoekje zit een muizenholletje. Gelukkig, ik dacht al dat ik niet kon slapen zonder de gezelschap van een muis. In het weeshuis zaten er twee in mijn kamer. Het kamertje was groter dan deze maar niet veel groter. ‘Ik kijk op de klok en zie dat het al 10 voor zes was. Ik kijk naar me kleren. Ik draag een groene tuinpak. Zo noem ik dit ding het is een trui en broek aan elkaar vast. Daaronder een ruitjes bloes. ‘Is het wel goed genoeg voor de ontmoeting met de anderen’, zeg ik hard op. Ach joh wat kan het mij nou schelen. Warm is het hier wel zeg. Ik pak een elastiekje en doe mijn haar in een staart. Ik kijk om me heen en loop dan de kamer uit.

15-03-2007, 16:41


♥ Up! ♥

16-03-2007, 15:02
Welkom dames ..

‘Jo’, zeg ik wanneer ik de kamer inloop. Een zestal hoofden kijken me aan als ik ga zitten. Het begint eng te worden. ‘Wat’, zeg ik als ik er genoeg van heb. De oudere man, ik schat hem in de vijftig, schraapt zijn keel om wat te zeggen. ‘Uhm, wij begroeten elkaar hier met respect jongedame’, zegt hij dan. Ik kijk hem even aan. ‘Ja dat zal wel, wat eten we?’ Hij kijkt de vrouw aan en wil dan wat zeggen maar hij bedenkt zich als de vrouw haar hoofdschut. ‘Wij eten aardappelen met biefstuk, Lina’, zegt de vrouw. Vervolgens staat ze op en haalt het eten en zet het op tafel. Wanneer ik mijn hand uitsteek om wat aardappelen op te scheppen slaat mijn hand weg van het bord. Mijn wenkbrauw schiet omhoog. ‘Ehm, Lina wij bidden eerste voordat we beginnen met het eten’, zegt de vrouw dan snel. ‘Ja goed maar ik begin vast’. ‘Nee je begint niet,’ zegt de man zijn stem proberend te beheersten. Het valt me nu pas op dat de man een keppeltje op heeft. ‘Ik ben niet joods, hoor’. ‘God hoort iedereen Lina,’ zegt de vrouw. Het zestal sluit hun ogen, met hun vuist onder hun kin. De man mompelt een tijdje wat. Ik besluit mee te doen want honger heb ik zeker. Wat een gemompel zeg, doe normaal. Ik schiet bijna in de lach maar hou me net in. Wanneer ze klaar zijn kijken ze op en beginnen te eten. Ik schep mijn bord vol met aardappelen en pak twee stukken vlees. Hun kijken allemaal toe. ‘Hoeveel magen heb je wel niet, Lina,’vraagt de vrouw dan’. ‘Zover ik weet 1 maar hij is behoorlijk groot’. De vier kinderen schieten in de lach maar zijn als snel stil als de man hun boos aankijkt. De vrouw schenkt wat water in en legt het naast mijn bord neer. ‘Ik drink liever melk bij het eten’. ‘Lina bij ons dient vlees en melkproducten strikt gescheiden te worden.’ Ik knik. Ik besluit maar niet te vertellen dat ik een Christen ben. ‘Wat zijn jullie spraakzaam zeg’, besluit ik maar te zeggen als ik niet meer tegen de stilte kan. In het weeshuis wordt er constant gepraat en gelachen. ‘Eten is een serieuze zaak’, zegt de man. Ik haal me schouders op en boer een dikke boer. In het weeshuis zat ik vaak bij de jongens en dan deden we wie het hardst kan boeren. Dat was echt het hoogtepunt bij het eten. ‘Pardon, jongedame’, zegt de man mij boos aankijkend. ‘Wat’? ‘Heb je nooit geleerd dat boeren onder het eten onbeleefd is’, zegt hij dat. ‘Uhm, nee dat gaat een beetje moeilijk in een weeshuis en ik vind er niks ombeleefd aan’, zeg ik mijn schouders ophalend. Zonder op een reactie te wachten sta ik op. ‘Waar denk jij naar toe te gaan?,’ vraagt de man. ‘Naar mijn kamer waar anders.’ ‘Wij wachten in dit huis altijd op elkaar Lina,’ zegt de vrouw. ‘Ja dus,’zeg ik mijn schouders ophalend. ‘Jij woont hier ook en dient je dus ook aan de regels te houden’. Ik haal mijn wenkbrauw op en loop weg. ‘Jezus wat een regels zeg’, mompel ik ondertussen onverstaanbaar. ‘Had je iets, Lina?’ Ik kijk hem aan en loop dan door zonder te antwoorden.

14-04-2007, 14:41
hey meid ga ga uw verder

06-05-2007, 23:31


Mooi begin meid