GodSend
28-02-2007, 12:13
Door minder te provoceren, bereik je ook minder…
Wo 28 Feb 2006 - Marcel Duyvestijn
Jan van Zanen, voorzitter van de VVD en wethouder in Utrecht: "Als je weinig of niets wilt bereiken kan ’wegkijken’ van een probleem natuurlijk ook. Omzeilen, omzwachtelen, vriendelijk nietszeggend knikken, uitzitten, handen schudden, een commissie benoemen, aan gezellige televisiepanels meedoen, duiken, weglopen, opiniepeilingen volgen, een taskforce ermee belasten. Het is allemaal mogelijk. Een debat uitlokken, een (betere) prestatie nastreven, het geven van een (andere) mening, het bieden van een oplossing, soms door te tergen, leidt tot iets. Je verantwoorden en je steeds opnieuw rekenschap geven is bovendien duurzaam. Ook bij tegenwind en zelfs bij rukwinden. Uitlokken, tergen is overigens iets anders dan kwetsen en krenken, maar daarover gaat de stelling niet".
Max van den Berg, Europarlementariër voor de PvdA: Ayaan heeft een missie. Provoceren hoort daar bij. Voor een goed politiek debat is dat ook nuttig. Voor een debat zijn wel partijen nodig die naar elkaar luisteren en in elkaars mening geïnteresseerd zijn. Dat vergt gezamenlijke inspanning om een "universe of discourse" te creëren. Niet dus uitsluitend "uitzenden en prediken". Prediken met slechts één missie kan politiek, die ook iets echt verandert of berecht, erg beperken. Maar ieder zijn rol!
Maarten van Poelgeest, fractievoorzitter van Groenlinks in Amsterdam: Met provoceren op zich is niets mis. Roel van Duyn en Robert Jasper Grootveld hebben dat al veel eerder bewezen. Iets anders is geen oog willen hebben voor de vele schakeringen binnen de islam en deze religie consequent in de hoek van de orthodoxie te willen drukken. En dit terwijl het juist nu nodig is de polarisatie tussen bevolkingsgroepen te doorbreken. Overigens veronderstelt een goede provocatie ook het vermogen tot enige zelfrelativering. Dat lijkt nog wel eens te ontbreken bij Ayaan.
Frank de Wolf, PvdA raadslid in Amsterdam: Waarom krijg ik een onrustig gevoel bij deze stelling? Is het, omdat het merendeel van mijn leeftijdsgenoten met een beetje politieke interesse zijn begonnen in een tijd, waarin de stelling zou hebben geluid: ‘Door te provoceren bereik je meer!’ ? Is het, omdat de stelling intrinsiek onjuist is? Provoceren of uitdagen leidt in de meeste gevallen tot reactie en er zal een kwantitatief verband zijn. Is het, omdat de stelling impliciet zo conservatief is, maar vooral ook betuttelend? Is het, omdat god betere het drie VVD politici en een al dan niet gewezen Fortuynist handelend en sprekend worden opgevoerd en ik denk: waar is Wouter?
Ayaan Hirsi Ali legt een aantal belangrijke emancipatie vraagstukken op tafel. Die vraagstukken zijn uitdagend. Wat ze heeft bereikt is dat ze op de agenda staan en erover gepraat en geschreven wordt. En natuurlijk is er de zwarte reactie, die onder het mom van respect alles bij het oude, ongelijke, onrechtvaardige wil laten. De reactie die wil uitsluiten. Dat is niet erg. Emancipatie kan niet zonder religieusconservatieven. Erg is de reactie die wil ontnemen; de anonieme bedreiging.
De stelling weerspiegelt het laffe gelijk van geweld.
Peter Klerks, PvdA raadslid in Amsterdam: Hirsi Ali moet kunnen betogen wat ze nodig vindt en een debat is zinvol, ook over de ’binnenkant’ van een godsdienstbeleving. De vraag is wel of het effectief is. De discussie zou beter in de geloofsgemeenschap zelf kunnen worden gevoerd, en in contacten tussen belijdende moslims en anderen op basis van wederzijds begrip en respect. Het zal veel niet-moslims echter aan kennis en durf ontbreken om die discussie aan te gaan. Verder is helaas van een zelf-kritisch debat bij moslims onderling, gericht op een moderne interpretatie van hun geloof, nog weinig te merken. Om die reden zijn aanjagers als Hirsi Ali vooralsnog onontbeerlijk om de kwestie op de agenda te houden.
Henk Krol, hoofdredacteur van de Gaykrant: Ayaan Hirsi Ali zei het in de ogen van velen erg ferm, Job Cohen doet het op een gematigde manier, Ahmed Aboutaleb is juist weer zeer voorzichtig. En het resultaat? Ze staan alle drie op een dodenlijst. Kennelijk is de toonzetting van onderschikt belang. Je kunt al provoceren zonder dat je die bedoeling hebt. Laat elk vogeltje zingen zoals het is gebekt. Zolang we elkaar met woorden proberen te overtuigen zijn we goed bezig, vuisten, messen en kogels zouden agumenten nooit mogen ondersteunen.
Godelieve van Heteren, PvdA Tweede-Kamerlid: Er is een verschil tussen intelligente en botte provocatie. Intelligente provocatie daagt uit ideeën aan te scherpen, of tegenvisies te presenteren. Botte provocatie schoffeert alleen maar, en doen dan weinig goed. Ik heb de laatste dagen, sinds de terugkeer van Ayaan, eigenlijk nog geen provocaties gehoord. Dus helaas ook geen intelligente. Het circus wint het van het echte debat.
John Goring, VVD raadslid in Amsterdam: ’Misschien zegt de commotie over Hirsi Ali veel meer over de vooringenomenheid van haar critici dan over haarzelf. Ik lees toch duidelijk in de krant dat zij aankondigt door te gaan met haar ’strijd tegen de beginselen van de Islam die onverenigbaar zijn met de beginselen van de liberale democratie.’ Wat is hier nou provocatiefs aan? Dit hàd of mòet elke andere andere democratisch ingestelde volksvertegenwoordiger kunnen zeggen. Laat de critici maar uitleggen wat hier nou verkeerd aan is. Nergens lees ik dus over een strijd van Ayaan tegen de Islam in zijn algemeen. Soms kan provocatie effectief zijn als middel om een politiek of maatschappelijk doel te bereiken. Helaas is de wereld en zeker de politiek daar gevoelig voor. Ik realiseer me bovendien dat er een dunne scheidslijn is tussen provoceren en actie voeren. Als ik zie wat voor een middelen de tegenstanders van minister Dekker inzetten in de strijd tegen haar huurplannen, dan zitten daar naast terechte inhoudelijke kritiek ook stemmingmakerij, feiten verdraaien, demagogie en provocatie bij. Dat doen ze echt niet omdat ze verwachten dat dit niet zou werken.’
Rachid Jamari, PvdA raadslid in Amsterdam: Mee eens, omdat overmatige provocatie vaak gebaseerd is op een uitspraak, een uitbeelding of een beeldspraak die voornamelijk, naast kritische kantekeningen, beoogt om de tegenpartij in diskrediet te brengen, ongeloofwaardig te maken, of niet serieus te nemen. Dit geldt in meerdere mate als de provocerende partij een publieke functie uitoefent. Op het moment dat de provocatie de overhand neemt over de inhoud, dan loop je het risico dat er niet serieus wordt ingegaan op de inhoudelijke kritiek. De overmatige provocatie dient in dit geval een politiek doel van andere orde. Deze laat helaas nauwelijks ruimte over om op basis van argumenten te discussiëren.
Kasper van Noppen, directeur van BBK/Door Vriendschap Sterker, voormalig campagnemanager PvdA, vaste columnist van deze website: Hard is niet altijd duidelijk, en duidelijk hoeft niet altijd hard te zijn. Vanuit electoraal oogpunt kiest de VVD nu - gelukkig - een toon die wat meer past bij een liberale volkspartij; de ramkoers van Ayaan Hirsi Ali dient geen ander doel dan haar eigen doel. 16 Miljoen Nederlanders moeten een modus vinden om samen verder te komen. Er is geen andere weg. Daarin past geen uitsluiting en collectieve vingerwijzing, en daarin past geen gewelddadig extremisme. Ayaan Hirsi Ali mag haar Submissions blijven maken. Het is een vrij land. Dat willen we graag zo houden. Maar iedereen moet zichzelf wel de vraag blijven stellen wat hij of zij daar nu werkelijk aan toevoegt? Olie op de golven, of blussen en zorgen voor rustiger vaarwater waar de redelijken en de goedwillenden worden gestimuleerd en excessen blootgelegd en waar nodig aan de kaak gesteld en waar mogelijk vervolgd.
http://www.amsterdam.pvda.nl/nieuwsbericht/1538
Wo 28 Feb 2006 - Marcel Duyvestijn
Jan van Zanen, voorzitter van de VVD en wethouder in Utrecht: "Als je weinig of niets wilt bereiken kan ’wegkijken’ van een probleem natuurlijk ook. Omzeilen, omzwachtelen, vriendelijk nietszeggend knikken, uitzitten, handen schudden, een commissie benoemen, aan gezellige televisiepanels meedoen, duiken, weglopen, opiniepeilingen volgen, een taskforce ermee belasten. Het is allemaal mogelijk. Een debat uitlokken, een (betere) prestatie nastreven, het geven van een (andere) mening, het bieden van een oplossing, soms door te tergen, leidt tot iets. Je verantwoorden en je steeds opnieuw rekenschap geven is bovendien duurzaam. Ook bij tegenwind en zelfs bij rukwinden. Uitlokken, tergen is overigens iets anders dan kwetsen en krenken, maar daarover gaat de stelling niet".
Max van den Berg, Europarlementariër voor de PvdA: Ayaan heeft een missie. Provoceren hoort daar bij. Voor een goed politiek debat is dat ook nuttig. Voor een debat zijn wel partijen nodig die naar elkaar luisteren en in elkaars mening geïnteresseerd zijn. Dat vergt gezamenlijke inspanning om een "universe of discourse" te creëren. Niet dus uitsluitend "uitzenden en prediken". Prediken met slechts één missie kan politiek, die ook iets echt verandert of berecht, erg beperken. Maar ieder zijn rol!
Maarten van Poelgeest, fractievoorzitter van Groenlinks in Amsterdam: Met provoceren op zich is niets mis. Roel van Duyn en Robert Jasper Grootveld hebben dat al veel eerder bewezen. Iets anders is geen oog willen hebben voor de vele schakeringen binnen de islam en deze religie consequent in de hoek van de orthodoxie te willen drukken. En dit terwijl het juist nu nodig is de polarisatie tussen bevolkingsgroepen te doorbreken. Overigens veronderstelt een goede provocatie ook het vermogen tot enige zelfrelativering. Dat lijkt nog wel eens te ontbreken bij Ayaan.
Frank de Wolf, PvdA raadslid in Amsterdam: Waarom krijg ik een onrustig gevoel bij deze stelling? Is het, omdat het merendeel van mijn leeftijdsgenoten met een beetje politieke interesse zijn begonnen in een tijd, waarin de stelling zou hebben geluid: ‘Door te provoceren bereik je meer!’ ? Is het, omdat de stelling intrinsiek onjuist is? Provoceren of uitdagen leidt in de meeste gevallen tot reactie en er zal een kwantitatief verband zijn. Is het, omdat de stelling impliciet zo conservatief is, maar vooral ook betuttelend? Is het, omdat god betere het drie VVD politici en een al dan niet gewezen Fortuynist handelend en sprekend worden opgevoerd en ik denk: waar is Wouter?
Ayaan Hirsi Ali legt een aantal belangrijke emancipatie vraagstukken op tafel. Die vraagstukken zijn uitdagend. Wat ze heeft bereikt is dat ze op de agenda staan en erover gepraat en geschreven wordt. En natuurlijk is er de zwarte reactie, die onder het mom van respect alles bij het oude, ongelijke, onrechtvaardige wil laten. De reactie die wil uitsluiten. Dat is niet erg. Emancipatie kan niet zonder religieusconservatieven. Erg is de reactie die wil ontnemen; de anonieme bedreiging.
De stelling weerspiegelt het laffe gelijk van geweld.
Peter Klerks, PvdA raadslid in Amsterdam: Hirsi Ali moet kunnen betogen wat ze nodig vindt en een debat is zinvol, ook over de ’binnenkant’ van een godsdienstbeleving. De vraag is wel of het effectief is. De discussie zou beter in de geloofsgemeenschap zelf kunnen worden gevoerd, en in contacten tussen belijdende moslims en anderen op basis van wederzijds begrip en respect. Het zal veel niet-moslims echter aan kennis en durf ontbreken om die discussie aan te gaan. Verder is helaas van een zelf-kritisch debat bij moslims onderling, gericht op een moderne interpretatie van hun geloof, nog weinig te merken. Om die reden zijn aanjagers als Hirsi Ali vooralsnog onontbeerlijk om de kwestie op de agenda te houden.
Henk Krol, hoofdredacteur van de Gaykrant: Ayaan Hirsi Ali zei het in de ogen van velen erg ferm, Job Cohen doet het op een gematigde manier, Ahmed Aboutaleb is juist weer zeer voorzichtig. En het resultaat? Ze staan alle drie op een dodenlijst. Kennelijk is de toonzetting van onderschikt belang. Je kunt al provoceren zonder dat je die bedoeling hebt. Laat elk vogeltje zingen zoals het is gebekt. Zolang we elkaar met woorden proberen te overtuigen zijn we goed bezig, vuisten, messen en kogels zouden agumenten nooit mogen ondersteunen.
Godelieve van Heteren, PvdA Tweede-Kamerlid: Er is een verschil tussen intelligente en botte provocatie. Intelligente provocatie daagt uit ideeën aan te scherpen, of tegenvisies te presenteren. Botte provocatie schoffeert alleen maar, en doen dan weinig goed. Ik heb de laatste dagen, sinds de terugkeer van Ayaan, eigenlijk nog geen provocaties gehoord. Dus helaas ook geen intelligente. Het circus wint het van het echte debat.
John Goring, VVD raadslid in Amsterdam: ’Misschien zegt de commotie over Hirsi Ali veel meer over de vooringenomenheid van haar critici dan over haarzelf. Ik lees toch duidelijk in de krant dat zij aankondigt door te gaan met haar ’strijd tegen de beginselen van de Islam die onverenigbaar zijn met de beginselen van de liberale democratie.’ Wat is hier nou provocatiefs aan? Dit hàd of mòet elke andere andere democratisch ingestelde volksvertegenwoordiger kunnen zeggen. Laat de critici maar uitleggen wat hier nou verkeerd aan is. Nergens lees ik dus over een strijd van Ayaan tegen de Islam in zijn algemeen. Soms kan provocatie effectief zijn als middel om een politiek of maatschappelijk doel te bereiken. Helaas is de wereld en zeker de politiek daar gevoelig voor. Ik realiseer me bovendien dat er een dunne scheidslijn is tussen provoceren en actie voeren. Als ik zie wat voor een middelen de tegenstanders van minister Dekker inzetten in de strijd tegen haar huurplannen, dan zitten daar naast terechte inhoudelijke kritiek ook stemmingmakerij, feiten verdraaien, demagogie en provocatie bij. Dat doen ze echt niet omdat ze verwachten dat dit niet zou werken.’
Rachid Jamari, PvdA raadslid in Amsterdam: Mee eens, omdat overmatige provocatie vaak gebaseerd is op een uitspraak, een uitbeelding of een beeldspraak die voornamelijk, naast kritische kantekeningen, beoogt om de tegenpartij in diskrediet te brengen, ongeloofwaardig te maken, of niet serieus te nemen. Dit geldt in meerdere mate als de provocerende partij een publieke functie uitoefent. Op het moment dat de provocatie de overhand neemt over de inhoud, dan loop je het risico dat er niet serieus wordt ingegaan op de inhoudelijke kritiek. De overmatige provocatie dient in dit geval een politiek doel van andere orde. Deze laat helaas nauwelijks ruimte over om op basis van argumenten te discussiëren.
Kasper van Noppen, directeur van BBK/Door Vriendschap Sterker, voormalig campagnemanager PvdA, vaste columnist van deze website: Hard is niet altijd duidelijk, en duidelijk hoeft niet altijd hard te zijn. Vanuit electoraal oogpunt kiest de VVD nu - gelukkig - een toon die wat meer past bij een liberale volkspartij; de ramkoers van Ayaan Hirsi Ali dient geen ander doel dan haar eigen doel. 16 Miljoen Nederlanders moeten een modus vinden om samen verder te komen. Er is geen andere weg. Daarin past geen uitsluiting en collectieve vingerwijzing, en daarin past geen gewelddadig extremisme. Ayaan Hirsi Ali mag haar Submissions blijven maken. Het is een vrij land. Dat willen we graag zo houden. Maar iedereen moet zichzelf wel de vraag blijven stellen wat hij of zij daar nu werkelijk aan toevoegt? Olie op de golven, of blussen en zorgen voor rustiger vaarwater waar de redelijken en de goedwillenden worden gestimuleerd en excessen blootgelegd en waar nodig aan de kaak gesteld en waar mogelijk vervolgd.
http://www.amsterdam.pvda.nl/nieuwsbericht/1538