Bekijk volle/desktop versie : Waarom moet iemand een Madhhab volgen?-Sheikh Muhammad Sa`id Ramadan al-Bouti



17-02-2007, 17:47
Waarom moet iemand een Madhhab volgen?
Het debat met Sheikh `Eid al-`Abbasi
Sheikh Muhammad Sa`id Ramadan al-Bouti

Bouti: Wat is uw methode om de regels van Allah (Hoog en Verheven is Hij!) te begrijpen? Leidt u ze af van de Koran en Sunnah, of neemt u het over van de Imams van de ijtihād?

`Abbasi: “Ik onderzoek de standpunten van de Imams en hun bewijs ervoor, en dan neem ik het standpunt over wat het meest met de Koran en Sunnah overeenkomt.”

Bouti: Stel u heeft vijfduizend Syrische pond die u in zes jaar tijd heeft gespaard. Daarna koopt u koopwaar en begint te handelen. Wanneer betaalt u zakāt op de handelswaar, na zes maanden of na een jaar?

`Abbasi: (Hij dacht na, en zei) “Uw vraag geeft de indruk dat u gelooft dat er zakāt over handelskapitaal betaald dient te worden.”

Bouti: Ik vraag het alleen maar. U zou op uw eigen manier moeten antwoorden. Voor u bevindt zich een bibliotheek aan boeken met Koranexegese, Hadīth, en de werken van mujtahid Imams.

`Abbasi: (Hij dacht voor een ogenblik na, en antwoordde toen) “Broeder, dit is de dīn en geen eenvoudige zaak. Iemand zou zo uit zijn hoofd kunnen antwoorden, maar het vergt nadenken, onderzoek en studie; dit alles kost tijd. Bovendien zijn we hier gekomen om iets anders te bespreken.”

Bouti: (Ik liet de vraag voor wat het was, en zei) Goed. Is het voor iedere Moslim verplicht om de bewijzen voor de standpunten van de Imams te onderzoeken, en dat standpunt over te nemen dat zich het dichtst bij de Koran en Sunnah bevindt?

`Abbasi: “Ja.”

Bouti: Dat betekent dat iedereen hetzelfde vermogen voor de ijtihād bezit als de Imam van de madhhabs; of zelfs een nog groter vermogen, aangezien iemand die de standpunten van de Imams kan beoordelen en evalueren aan de hand van de Koran en Sunnah, ongetwijfeld meer moet weten dan hen allemaal.

`Abbasi: “In werkelijkheid zijn er drie categorieën van mensen: de muqallid, de volger van een gekwalificeerde geleerde, zonder de primaire bewijzen te kennen; de muttabi`, de volger van de primaire bewijzen; en de mujtahid, de geleerde die de regelgeving direct uit de primaire teksten bewijzen kan afleiden (ijtihād). Diegene die de madhhabs met elkaar vergelijkt en datgene kiest wat het dichtste bij de Koran is, is een muttabi`, een volger van primaire bewijzen. Dit is een tussenrang tussen het volgen van geleerden (taqlīd) en het afleiden van regelgeving vanuit de primaire teksten (ijtihād).”

Bouti: Wat is dan een volger van geleerden (muqallid) verplicht te doen?

`Abbasi: “De mujtahid te volgen waar hij het mee eens is.”

Bouti: Is er een probleem voor die persoon om er slechts één te volgen, hem aan te houden en niet te veranderen?

`Abbasi: “Ja dat is er. Het in verboden (harām).”

Bouti: Wat is het bewijs dat het verboden is?

`Abbasi: “Het bewijs is, dat hij zichzelf iets verplicht te doen waar Allah (Hoog en Verheven is Hij!) hem niet toe verplicht heeft.”

Bouti: Met welke van de 7 gebruikelijke manieren van recitatie (qira’āt) reciteert u de Koran?

`Abbasi: “Die van Hafs.”

Bouti: Reciteert u alleen maar op deze manier, of reciteert u iedere dag op een andere manier?

`Abbasi: “Nee, ik reciteer alleen op deze manier.”

Bouti: Waarom reciteert u het alleen op deze manier als Allah (Hoog en Verheven is Hij!) u niets anders heeft verplicht dan de Koran te reciteren zoals het is overgeleverd, met de zekerheid van tawātur (overgeleverd zijn door een dermate groot aantal getuigen in iedere fase van de overlevering, dat hun alleen al het grote aantal het vervalsen of wijzigen uitsluit) van de Profeet (Allah zegene hem en geve hem vrede)?

`Abbasi: “Omdat ik de kans niet heb gekregen om de andere gebruikelijke manieren van recitatie te bestuderen, of om de Koran anders dan op deze manier te reciteren.”

Bouti: Maar de persoon die de fiqh van de Shāfi`ī school bestudeert, heeft ook de mogelijkheid niet gehad om de andere madhhabs te bestuderen, of om de regelgeving van zijn religie te begrijpen behalve dan door middel van deze Imam. Dus als u zegt dat hij al de ijtihāds van de Imams moet kennen, om zodoende hen allemaal te kunnen overwegen, dan volgt hieruit dat u ook alle manieren van reciteren moet leren, om zodoende op al deze manieren te kunnen reciteren. En als u uzelf hiervan excuseert omdat u er niet toe in staat bent, dan moet u hem ook excuseren. Hoe dan ook, wat ik zeg is: waar heeft u het vandaan dat het verplicht is voor een volger van een geleerde (muqallid) om alsmaar te veranderen van de ene madhhab naar de andere, als Allah (Hoog en Verheven is Hij!) hem dat niet verplicht heeft? Dus, zoals hij niet verplicht is om aan een bepaalde madhhab vast te houden, zo is hij ook niet verplicht deze steeds te veranderen.

`Abbasi: “Wat er verboden voor hem is, is dat hij er aan vasthoudt met de overtuiging dat Allah (Hoog en Verheven is Hij!) hem dat verplicht heeft.”

Bouti: Dat is wat anders, en dat is zonder enige twijfel waar en zonder enig meningsverschil tussen de geleerden. Maar is er een probleem om een bepaalde mujtahid te volgen, gelovend dat Allah (Hoog en Verheven is Hij!) hem dat niet heeft verplicht”?

`Abbasi: “Dat is geen probleem.”

Bouti: Maar de karrās [van al-Khajnādī], waar u uit onderwijst, spreekt u tegen: het zegt dat dit verboden is. Op sommige plaatsen wordt zelfs gesuggereerd dat diegene die één bepaalde Imam aanhoudt en geen andere, een ongelovige (kāfir) is.

`Abbasi: (Hij zei) “Waar”? (en hij begon toen in de karrās te kijken, de tekst en uitlatingen bekijkend, concentrerend op de woorden van de auteur) “Diegene die één bepaald iemand van hen volgt in alle zaken is een blinde, imiterende, zich vergissende onwetende fanaticus, en ‘Behorend tot degenen die hun godsdienst hebben opgesplitst en tot groepen zijn geworden’” [Koran, Sūrat al-Rūm 30:32] (Hij zei) “Met ‘volgt’ bedoeld hij iemand die gelooft dat het wettelijk verplicht is voor hem om dit te doen. De bewoording komt een beetje tekort.”

17-02-2007, 17:47


Bouti: Welk bewijs is er dat hij dat bedoelde? Waarom geeft u niet gewoon toe dat de auteur zich heeft vergist? (Hij stond erop dat de uitdrukking correct was, en dat deze begrepen moest worden als iets dat een onuitgedrukte voorwaarde bevat [namelijk, “wanneer iemand gelooft dat het verplicht is te doen”] en hij sprak de auteur vrij van enige vergissing erin. Ik zei Maar als het bekeken wordt vanuit dat oogpunt, slaat de uitdrukking op niemand of heeft geen enkele betekenis. Geen enkele Moslim is zich ervan onbewust dat het volgen van die en die bepaalde Imam niet wettelijk verplicht is. Geen enkele Moslim doet dit, anders dan uit zijn eigen vrije wil en keuze.

`Abbasi: “Hoe kan dat dan, als ik van vele gewone mensen en sommige geleerden hoor dat het verplicht is om een bepaalde rechtsschool te volgen en dat een persoon niet de ene school voor de andere school mag wisselen?”

Bouti: Noem één persoon van de mensen of geleerden die dat tegen u gezegd heeft. (Hij zei niets en leek verrast dat hetgeen ik zei waar kon zijn. Hij bleef herhalen dat hij dacht dat veel mensen het verboden achten om van de ene madhhab naar de andere te veranderen. Ik zei U zult vandaag de dag niemand vinden die in dit misverstand gelooft, hoewel het overgeleverd wordt vanuit het laatste deel van de Ottomaanse periode, dat ze het veranderen van de Hanafī rechtsschool naar een andere als een slechte daad beschouwden. En zonder enige twijfel, indien waar, dan was dit totale onzin; een blinde, onaangename fanatisme. (Daarna zei ik Waar heeft u dit onderscheid tussen de muqallid, ‘volger van een geleerde’ en de muttabi`, ‘volger van bewijs’ vandaan? Is er een origineel, lexicaal onderscheid [in het Arabisch] of is het slechts terminologie?

`Abbasi: “Er is een lexicaal verschil.”

Bouti: (Ik bracht hem woordenboeken waarmee het lexicale verschil tussen de twee woorden duidelijk zou moeten worden. Hij kon niets vinden. Toen zei ik Abū Bakr (Moge Allah tevreden met hem zijn) zei tegen een Arabische bedoeïen, die bezwaar maakte tegen de voor hem door de Moslim opgelegde landverdeling, “Als de emigranten het maar accepteren, jullie zijn slechts volgers”, het woord ‘volgers’ (tabi`īn) gebruikende met de betekenis: zonder twijfel aan het ondergeschikt zijn, vragen of discussie. [Vergelijkbaar hiermee is het woord van Allah (Hoog en Verheven is Hij!) “Wanneer degenen die gevolgd werden (uttubi`&#363 zich los verklaren aan degenen die hen volgen (attaba`ū en zij zagen de bestraffing en (dat) de banden met hen verbroken waren.” (Koran, Sūrat al-Baqara 2:166), die gebruik maakt van ‘volgt’ (ittba`) voor de meest simpele blinde navolging.]

`Abbasi: “Laat dit dan een technisch verschil zijn; heb ik het recht niet om een terminologisch gebruik vast te stellen?”

Bouti: Uiteraard, maar uw terminologie verandert de feiten niet. De persoon die u muttabi` noemt zal een expert zijn in de bewijzen en in het afleiden daaruit, wat hem een mujtahid maakt. Of, als hij geen expert is en niet in staat is af te leiden uit de bewijzen, dan is hij een muqallid. En als hij één hiervan is bij sommige vraagstukken, en de andere bij andere vraagstukken, dan is hij een mujtahid bij die vraagstukken en een muqallid bij de andere. In ieder geval is het een ‘of-of’ onderscheid, en de regelgeving voor ieder van deze is helder en duidelijk.

`Abbasi: “Een muttabi` is iemand die onderscheid kan maken tussen de posities van de geleerden en hun bewijzen ervoor, en die kan beoordelen welke sterker is dan de andere. Dit is een rang die verschilt van slechts het overnemen van de conclusies van geleerden.”

Bouti: Als u hiermee bedoelt, het onderscheid maken tussen standpunten, verschil makend ertussen in overeenstemming met de sterkte of zwakte van de bewijzen ervoor, dan is dit de hoogste rang van ijtihad. Bent u hier persoonlijk toe in staat?

`Abbasi: “Ik doe zo goed als ik kan.”

Bouti: Ik ben me ervan bewust dat u de fatwa uitvaardigt dat een drievoudige scheidingsuitspraak op één enkele gelegenheid, slechts als één keer telt. Heeft u voordat u deze fatwa van u uitvaardigde, de posities van de Imams en hun bewijzen ervoor nagetrokken en beoordeeld volgens hun sterkte, om zo de fatwa aan de hand daarvan uit te kunnen vaardigen? Nu is het zo dat `Uwaymir al-`Ajlānī een drievoudige scheidingsuitspraak in één keer deed in het bijzijn van de Profeet (Allah zegene hem en geve hem vrede), nadat hij haar openlijk had beschuldigd van overspel (li`ān), met de woorden, “als ik aan haar vasthoud O Boodschapper van Allah, dan zou ik tegen haar gelogen hebben: zij is [hierbij] drievoudig gescheiden.” Wat weet u over deze Hadīth, zijn verband met deze vraag, en zijn geschiktheid als bewijs voor de positie van het merendeel van de geleerden [namelijk dat een drievoudige scheidingsuitspraak op één gelegenheid, bindend is], in tegenstelling tot het standpunt van Ibn Taymiya [namelijk dat een drievoudige scheidingsuitspraak op één gelegenheid, slechts als éénmalig geldt]?

`Abbasi: “Ik kende deze Hadīth niet.”

Bouti: Hoe kon u dan een fatwa uitvaardigen over deze kwestie, die indruist tegen datgene waar de vier madhhabs unaniem in overeenstemmen, zonder ook maar hun bewijs of de sterkte ervan te kennen? Daar zit u dan, het principe dat u zegt na te volgen en ons wil doen navolgen naast u neerleggend, het principe van ittiba`, ‘het volgen van het bewijs van de geleerden’, in de betekenis die u terminologisch eraan heeft toegeschreven.

`Abbasi: “Toentertijd beschikte ik niet over genoeg boeken om de standpunten van de Imams en hun bewijzen te onderzoeken.”

Bouti: Wat zette u er dan toe aan om zo gehaast een fatwa uit te vaardigen die ingaat tegen de meerderheid van de Moslims, terwijl u hun bewijzen niet eens heeft gezien?

`Abbasi: “Wat had ik anders kunnen doen? Ik had het nagevraagd en ik had maar een klein aantal bronnen tot mijn beschikking.”

Bouti: U had datgene kunnen doen wat alle geleerden en Imams hebben gedaan, namelijk zeggen: “Ik weet het niet.” Of u had de vrager de standpunten van zowel alle vier de Imams als van diegenen die hen tegenspreken kunnen geven; zonder een fatwa uit te vaardigen voor één ervan. U had dit kunnen doen, beter gezegd dit was verplicht voor u om te doen, helemaal gezien het niet uw persoonlijke probleem was zodat u uzelf zou moeten dwingen om tot de ene of de andere oplossing te komen. Door een fatwa uit te vaardigen die tegen de consensus (ijma`) van de vier Imams ingaat, zonder hun bewijzen te kennen zoals u zelf heeft toegegeven, enkel in navolging van de voldoening in uw hart met de bewijzen van de oppositie, begaat u het uiterste voorbeeld van fanatisme waar u ons juist van beschuldigd.

`Abbasi: “Ik heb de meningen van de Imams gelezen in [nā’iil al-awtār, van] Shawkāni, subūl al-salām [van al-Amīr al-San`ānī] en fiqh us-sunnah van Sayyid Sābiq.”

Bouti: Dat zijn de boeken van de tegenstanders van de vier Imams op dit punt. Zij spreken allen vanuit één kant van het verhaal, en vermelden alleen bewijzen die hun standpunt ten goede komt. Zou u een beschuldigde willen vrijspreken enkel vanwege zijn eigen woorden en dat van zijn getuigen en familieleden?

`Abbasi: “Ik zie niets wat mij verweten kan worden. Ik was verplicht de vrager een antwoord te geven, en dit was zoveel als ik kon bereiken mijn begrip.”

Bouti: U zegt dat u een ‘volger van bewijzen van geleerden’ (muttabi`) bent, en dat wij dat ook zouden moeten zijn. U heeft ‘het volgen van bewijs’ uitgelegd als het onderzoeken van de standpunten van alle madhhabs, het bestuderen van hun bewijzen en datgene ervan over te nemen wat in overeenstemming is met het correcte bewijs. Terwijl met hetgeen u gedaan heeft, u dit hele principe naast u neer heeft gelegd. U weet dat er een unanieme consensus van de vier madhhabs bestaat over het feit dat een drievoudige scheidingsuitspraak in één geval als een drievoudige, volbrachte scheiding geldt. U weet ook dat zij hier bewijzen voor hebben waar u niet specifiek van op de hoogte bent. Desondanks keert u zich van hun consensus af, naar de mening die uw persoonlijke voorkeur verlangt. Was u er op voorhand al zeker van dat het bewijs van de vier Imams het verdiende om verworpen te worden?

`Abbasi: “Nee, maar ik was er niet van op de hoogte aangezien ik niet eens referentiewerken van hun had.”

Bouti: Waarom wachtte u er dan niet mee? Waarom haasten als Allah (Hoog en Verheven is Hij!) u nooit verplicht heeft om zoiets te doen? Was uw onwetendheid van de bewijzen van de meerderheid van de geleerden, een bewijs dat Ibn Taymiyya het bij het rechte eind had? Is dit iets anders dan het fanatisme waar u ons van beschuldigd?

`Abbasi: “Ik heb de bewijzen gelezen in de boeken die tot mijn beschikking stonden, en die mij overtuigden. Allah (Hoog en Verheven is Hij!) heeft mij niet genoten om meer dan dat te doen.”

Bouti: Als een Moslim ergens een bewijs voor ziet in een boek dat hij leest, geeft dat voldoende reden om de madhhabs die zijn standpunt tegenspreken te negeren, ook al kent hij hun bewijzen niet?

`Abbasi: “Het is voldoende.”

17-02-2007, 17:48
Bouti: Een jongeman, net bekeerd en zonder enige Islamitische studie, leest het woord van Allah (Hoog en Verheven is Hij!): “En aan Allah behoren het Oosten en het Westen. Waarheen jullie je ook wenden, daar is het Aangezicht van Allah. Voorwaar, Allah is Alomvattend en Alwetend.” (Koran, Sūrat al-Baqara 2:115) Hij maakt hieruit op dat een Moslim in iedere richting die hij wil mag bidden, aangezien de blijkbare bedoeling van dit vers dit met zich mee lijkt te brengen. Maar hij heeft gehoord dat de vier Imams het er unaniem over eens zijn dat het nodig is om in de richting van de Ka’ba te bidden, en hij weet dat zij hier bewijzen voor hebben waar hij niet van op de hoogte is. Wat moet hij doen wanneer hij wil bidden? Moet hij zijn overtuiging volgen die hij heeft afgeleidt uit het voor hem beschikbare bewijs, of moet hij de Imams volgen die unaniem zijn over het tegenovergestelde van wat hij zelf heeft begrepen?

`Abbasi: “Hij zou zijn eigen overtuiging moeten volgen.”

Bouti: En naar het Oosten bidden bijvoorbeeld? En zijn gebed zou geldig zijn?

`Abbasi: “Ja. Hij is verantwoordelijk om zijn persoonlijke overtuiging te volgen.”

Bouti: Wat als zijn persoonlijke overtuiging hem ertoe leidt om te geloven dat het niet erg is om de liefde te bedrijven met de vrouw van zijn buurman, of zijn buik te vullen met wijn of onrechtmatig andermans in te nemen? Zal dit alles minder erg worden bij de afrekening van Allah (Hoog en Verheven is Hij!) vanwege ‘persoonlijke overtuiging’?

`Abbasi: (Voor een ogenblik was hij stil, en zei toen) “Hoe dan ook, de voorbeelden waar u over vraagt zijn allemaal fantasieën die niet voorkomen.”

Bouti: Het zijn geen fantasieën, hoe vaak komen ze wel niet voor, of hoe vaak komen nog vreemdere zaken wel niet voor? Een jongeman zonder enige kennis van de Islam, het Boek en de Sunnah, hoort of leest toevallig dit vers en begrijpt datgene eruit wat iedere Arabier eruit zou begrijpen uit de blijkbare bedoeling ervan, namelijk dat het niet erg is dat iemand maar in iedere richting bidt die hij wilt, ondanks dat hij ziet dat anderen in de richting van de Ka’ba bidden in plaats van in een iedere andere richting. Dit is een allerdaagse kwestie, zowel in theorie als in de praktijk, zolang er Moslims bestaan die niets van de Islam weten. Hoe dan ook, u heeft over deze zaak, denkbeeldig of reëel, een oordeel vervaardigd die niet denkbeeldig is, en heeft beoordeeld dat ‘persoonlijke overtuiging’ het beslissende criterium in alle gevallen is. Dit is in tegenspraak met uw onderverdeling van mensen in drie groepen mensen: volgers van geleerden zonder het bewijs kennend (muqallids), volgers van het bewijs van geleerden (muttabi`s) and mujtahids.

`Abbasi: “Zo’n persoon is verplicht te onderzoeken. Heeft hij dan geen enkele Hadīth of andere Koranvers gelezen?”

Bouti: Hij had geen enkel referentiewerk tot zijn beschikking, net zoals u dat niet had toen u uw fatwa uitvaardigde over de vraag naar de [drievoudige] scheiding. En hij had niet de mogelijkheid iets anders te lezen dan dit vers, in relatie tot het bidden richting de qibla en de verplichting ervan. Houdt u nog steeds vol dat hij zijn persoonlijke overtuiging moet volgen en het consensus van de Imams moet negeren?

`Abbasi: “Ja. Als hij niet in staat is om verder te evalueren en te onderzoeken, dan wordt hij geëxcuseerd en is het genoeg voor hem om op zijn eigen conclusies te vertrouwen waartoe zijn onderzoek en evaluatie leidde.”

Bouti: Ik ben van plan deze opmerkingen van u te publiceren. Ze zijn gevaarlijk en vreemd.

`Abbasi: “Publiceer wat u wilt. Ik ben niet bang.”

Bouti: Hoe zou u bang voor mij kunnen zijn als u niet eens bang bent voor Allah (Hoog en Verheven is Hij!), en nadrukkelijk de volgende woorden van Allah (Hoog en Verheven is Hij!) negeert: “Vraag het aan de bezitters van kennis, indien jullie het niet weten.” (Koran, Sūrat al-Nahl 16:43)

`Abbasi: Mijn broeder, die Imams zijn niet goddelijk beschermd van fouten (ma`sūm). Wat betreft het vers dat de persoon volgde [met zijn bidden in een willekeurige richting], dat is het woord van Hij die beschermd is van alle fouten, Hoog en Verheven is Hij! Hoe kan hij [de persoon] het goddelijk beschermde verlaten en zich binden aan diegene die niet goddelijk beschermd is?

Bouti: Beste man, goddelijk beschermd van fouten is de ware betekenis die Allah (Hoog en Verheven is Hij!) bedoelde met, “Aan Allah behoort het Oost en het Westen”, en niet het begrip van de jongeman die zo onwetend als maar mogelijk is van de Islam, de regelgeving en de aard van de Koran. Hiermee bedoel ik te zeggen dat de vergelijking die ik u vraag te maken, een vergelijking is tussen twee begrippen: het begrip van deze onwetende jeugdige, en het begrip van de mujtahid Imams. Geen van beiden zijn goddelijk beschermd van fouten, maar één ervan is gevestigd in onwetendheid en oppervlakkigheid, en de ander is gevestigd in onderzoek, kennis en nauwkeurigheid.

`Abbasi: “Allah (Hoog en Verheven is Hij!) maakt iemand niet verantwoordelijk voor meer dan waar hij toe in staat is.”

Bouti: Beantwoord mij dan deze vraag. Een man heeft een kind dat lijdt aan bepaalde infecties, en onder behandeling is bij alle dokters in de stad die er over eens zijn dat hij bepaalde medicijnen nodig heeft, en zijn vader waarschuwen om hem geen penicilline-injectie te geven en dat als hij dat wel doet hij het leven van het kind blootstelt aan de ondergang. Nu weet de vader door het lezen van een medisch artikel dat penicilline in het geval van een infectie helpt. Dus hij vertrouwt op zijn eigen kennis over penicilline, negeert het advies van de dokters aangezien hij het bewijs niet kent voor wat zij beweren, volgt zijn persoonlijke overtuiging en dient het kind penicilline toe, waardoor het kind komt te overlijden. Zou een dergelijk persoon vervolgd moeten worden en is hij schuldig aan een onrecht voor hetgeen hij gedaan heeft, of niet?

`Abbasi: (Hij dacht voor een ogenblik na, en zei toen) “Dit is niet hetzelfde als dat.”

Bouti: “Het is precies hetzelfde. De vader heeft het unanieme oordeel van de doktoren gehoord, net zoals de jongeman het unanieme oordeel van de Imams heeft gehoord. De één volgt één enkele tekst die hij las in een medisch artikel, en de ander volgt één enkele tekst die hij las in Het Boek van Allah (Hoog en Verheven is Hij!). Dit was volgens persoonlijke overtuiging, en dat ook.

`Abbasi: “Broeder, de Koran is Licht. Licht. Zowel in zuiverheid als bewijs. Is licht hetzelfde als andere woorden?”

Bouti: En wordt het licht van de Koran begrepen door ieder willekeurig persoon die erin kijkt en ervan reciteert, zodat hij het begrijpt als licht, zoals Allah (Hoog en Verheven is Hij!) het bedoelde? Wat is dan het verschil tussen de ‘bezitters van kennis’ en alle anderen, als ze allemaal dit licht kunnen benutten? De twee gegeven voorbeelden zijn daarom vergelijkbaar, er is totaal geen verschil tussen hen. U moet mij antwoorden: volgt de onderzoekende persoon, in beide voorbeelden, zijn eigen persoonlijk overtuiging of volgt hij de specialisten?

`Abbasi: “Persoonlijke overtuiging is de basis.”

Bouti: Hij gebruikte zijn persoonlijke overtuiging en dat resulteerde in de dood van het kind. Draagt dit enige verantwoordelijkheid met zich mee, moreel of wettelijk?

17-02-2007, 17:49
`Abbasi: “Het draagt geen enkele verantwoordelijkheid met zich mee.”

Bouti: Laat wij dan het onderzoek en de discussie hier stoppen met deze laatste opmerking van u, daar het de weg naar een gedeeld uitgangspunt tussen ons om er een discussie op te baseren, afsluit. Het is voldoende met dit bizarre antwoord van u, dat u het consensus van de gehele Islamitische religie heeft verlaten. Bij Allah, er is geen betekenis op de gehele aarde voor afschuwelijk fanatisme, als het niet datgene is wat jullie mensen bezitten.

Ik begrijp dan ook niet waarom deze mensen ons niet onze eigen ‘persoonlijke overtuiging’ laten gebruiken, namelijk dat iemand die onwetend is over de regels van de religie en de bewijzen hiervoor, zich moet vasthouden aan één van de mujtahid Imams en hem moet navolgen, omdat de laatstgenoemde zich meer bewust is van het Boek van Allah (Hoog en Verheven is Hij!) en de Sunnah van Zijn Profeet (vrede en zegeningen zij met hem) dan hijzelf. Wat de fout dan ook moge zijn in deze mening volgens hen, laat het dan het algemene excuus van ‘persoonlijke overtuiging’ gegeven worden, zoals in het voorbeeld van diegene die zijn rug keert naar de qibla en zijn gebed dan geldig blijft, of diegene die een kind doodt en het doden is dan ‘ijtihād’ en ‘medische behandeling’.

http://www.sunni.nl