TemmeGhymmes
31-01-2007, 18:17
Het is me opgevallen dat veel van de schrijvers hier in deze rubriek vrouwen zijn. Ik als man wilde ik ook mijn verhaal schrijven, ik heb het echt zelf meegemaakt... maar ik weet niet of er geinterreseerden zijn..? Lees even dus..
Van zoete droom tot nachtmerrie
Twee jaar terug begon het allemaal. Ik kon geen opleiding kiezen, dus ging ik naar de hogeschool van utrecht om daar de opleiding SJD te gaan doen. SJD boeide me niet, totaal niet...alleen daar zaten twee vrienden waarmee ik het goed kon vinden. Tenslotte was het ons doel om alledrie onze P te halen, en zo door te stromen. De opleiding zou makkelijk zijn, maar 1 van de leerlingen van die bewuste SJD klas zou mij in grote dromen laten verkeren, in hemelen die ik nooit had gezien, in gevoelens die ik nooit heb gehad...
Ik geloofde nooit in de liefde, nooit. Ik was een jongen die wel eens een vriendinnetje had, that’s it. Ik kende de liefde van films en vond het allemaal te theatraal en overdreven.
Het was september 2004, ik was net terug van vakantie en lekker bijgekleurd. Mn haar was kort, ik had het niet opgeschoren of wat dan ook, maar het was allemaal even kort. Mn kleding was nieuw, want sinds jongs af aan had ik de gewoon om met het begin van een nieuw schooljaar nieuwe kleren te kopen (dit was iets wat ik van mijn ouders heb aangeleerd). Ik was laat met inschrijven, vandaar dat ik de introductiedagen had gemist. Dat was niet erg, introductiedagen waren onzin vond ik.
Mn eerste dag op die school, begon dus meteen met een les. Ik ging achterin zitten met mijn twee vrienden. Ik liet mijn ogen door de klas gaan en ‘analyseerde’ onze klas. Ik wist dat het jaar zou gaan bestaan uit samenwerken met groepen en al die bullshit...
De klas zag er gewoon uit.. ik telde de buitenlanders, dat waren er zes. Een daarvan zat twee tafels voor mij.. haar gelach viel me op... het klonk me als muziek in de oren, ze zat naast een jongen...en met het gelach van haar trok ze de aandacht van de hele klas eigelijk. Toen de docente de les begon, werd het stil... de les werd saai en mijn gedachten dwaalden af naar de vakantie waar ik net van terug was. Ik fantaseerde over hoe ik een simpel leven zou leiden daar, in mijn eigen land.. Ik had dit jaar een uitgebreide verkenningstocht gemaakt door het land, gewoon met het openbaar vervoer. Niks geen cabrio’s en dikke auto’s voor mij. Ik wilde het land zien zoals het was. Ik gedroeg me als de lokale bevolking daar, mijn kleren was niet nieuw, en het enige was ik bij me had was wat geld, een paar kleren en een telefoon. Ik heb er prachtige dingen gezien, en ik zat te denken aan mijn lieve tante hoe zij huilde bij mn vetrek van daar, alsof ze me nooit meer zou zien. Mn gedachten sprongen naar de dood, en een zin de ik ooit heb gelezen: ‘het maakt niet uit hoe lang je leeft als je weet dat er een einde is’. Ik kreeg kippevel toen het bij me opkwam dat iedereen die ik zag, die in het lokaal zat op een dag zou sterven...mijn gedachten die ver waren afgedwaald werden plots onderbroken door haar gelach...Ik vond het vreemd dat zij mijn aandacht nu trok, terwijl iedereen nu aan het praten was. Ik merkte dat de docente het lokaal al was uitgelopen en dat de les ten einde was..ik had haar gezicht niet gezien, maar ik was er reuze benieuwd naar... Ik pakte mn collegeblok in, en ritste mijn eastpack dicht..ik liep snel om de tafels heen naar voren om haar te zien. En daar zag ik haar gezicht voor het eerst... Het leek alsof de tijd een stopwatch was, en dat iemand op de knop had gedrukt om alles even stil te leggen. Voorzeker, het is een cliche, maar het was liefde op het eerste gezicht. Dat besefte ik op dat bewuste moment niet, maar steeds weer als ik eraan terugdenk dat weet ik dat het dat moet zijn geweest.
Lange wimpers had ze, ze was lichtbruin met een prachtige smetteloze gladde huid met grote donkere ogen...haar oren waren klein.. en haar gebit was prachtig wit en recht, en ze had een brede glimlach met twee diepe kuiltjes in haar wangen. Haar haar was lang, vol en glanzend.. en ze had een moedervlek op haar rechterwang..haar wangen waren deels bedekt met een rode gloed...ze was in 1 woord: prachtig. Ik weet tot de dag van vandaag niet of het aan mij heeft gelegen, maar ik vond haar opvallend mooi... ik had veel vrouwen gezien...maar deze vrouw, heeft mijn getrokken zoals nooit een ander dat heeft gedaan...
Inmiddels was ze opgestaan en het was haar duidelijk opgevallen dat ik naar haar aan het staren was... ze sprak haar eerste woorden vervolgens tegen mij: ‘waarom kijk je zo vies naar mij?’ Het kwam er zacht en lief uit, niet gemeen en aanvallend. Mijn antwoord op die woorden liet lang op zich wachten, haar woorden weerklonken in mijn oren, maar ik besefte op de een of andere manier niet dat ze het tegen mij had...toen viel het kwartje eindelijk. ..en zei ik langzaam en alsof ik het nederlands niet goed beheerste: ‘eeeuhhh ik ik, keek niet vies..’ Ze antwoorde zacht met een kleine glimlach waardoor haar kuiltjes weer zichtbaar werden: ‘oke..’
Toen liep ze om me heen en verdween uit mijn ooghoek omdat ik niet om durfde te kijken... Ik voelde meteen daarna een ruk aan mn arm met een harde jongensstem: ‘kom je nou nog ofniet!’ Het was 1 van mijn vrienden......
Deze dag zal ik nooit meer vegeten...evenals de dagen en jaren die zouden volgen...
Van zoete droom tot nachtmerrie
Twee jaar terug begon het allemaal. Ik kon geen opleiding kiezen, dus ging ik naar de hogeschool van utrecht om daar de opleiding SJD te gaan doen. SJD boeide me niet, totaal niet...alleen daar zaten twee vrienden waarmee ik het goed kon vinden. Tenslotte was het ons doel om alledrie onze P te halen, en zo door te stromen. De opleiding zou makkelijk zijn, maar 1 van de leerlingen van die bewuste SJD klas zou mij in grote dromen laten verkeren, in hemelen die ik nooit had gezien, in gevoelens die ik nooit heb gehad...
Ik geloofde nooit in de liefde, nooit. Ik was een jongen die wel eens een vriendinnetje had, that’s it. Ik kende de liefde van films en vond het allemaal te theatraal en overdreven.
Het was september 2004, ik was net terug van vakantie en lekker bijgekleurd. Mn haar was kort, ik had het niet opgeschoren of wat dan ook, maar het was allemaal even kort. Mn kleding was nieuw, want sinds jongs af aan had ik de gewoon om met het begin van een nieuw schooljaar nieuwe kleren te kopen (dit was iets wat ik van mijn ouders heb aangeleerd). Ik was laat met inschrijven, vandaar dat ik de introductiedagen had gemist. Dat was niet erg, introductiedagen waren onzin vond ik.
Mn eerste dag op die school, begon dus meteen met een les. Ik ging achterin zitten met mijn twee vrienden. Ik liet mijn ogen door de klas gaan en ‘analyseerde’ onze klas. Ik wist dat het jaar zou gaan bestaan uit samenwerken met groepen en al die bullshit...
De klas zag er gewoon uit.. ik telde de buitenlanders, dat waren er zes. Een daarvan zat twee tafels voor mij.. haar gelach viel me op... het klonk me als muziek in de oren, ze zat naast een jongen...en met het gelach van haar trok ze de aandacht van de hele klas eigelijk. Toen de docente de les begon, werd het stil... de les werd saai en mijn gedachten dwaalden af naar de vakantie waar ik net van terug was. Ik fantaseerde over hoe ik een simpel leven zou leiden daar, in mijn eigen land.. Ik had dit jaar een uitgebreide verkenningstocht gemaakt door het land, gewoon met het openbaar vervoer. Niks geen cabrio’s en dikke auto’s voor mij. Ik wilde het land zien zoals het was. Ik gedroeg me als de lokale bevolking daar, mijn kleren was niet nieuw, en het enige was ik bij me had was wat geld, een paar kleren en een telefoon. Ik heb er prachtige dingen gezien, en ik zat te denken aan mijn lieve tante hoe zij huilde bij mn vetrek van daar, alsof ze me nooit meer zou zien. Mn gedachten sprongen naar de dood, en een zin de ik ooit heb gelezen: ‘het maakt niet uit hoe lang je leeft als je weet dat er een einde is’. Ik kreeg kippevel toen het bij me opkwam dat iedereen die ik zag, die in het lokaal zat op een dag zou sterven...mijn gedachten die ver waren afgedwaald werden plots onderbroken door haar gelach...Ik vond het vreemd dat zij mijn aandacht nu trok, terwijl iedereen nu aan het praten was. Ik merkte dat de docente het lokaal al was uitgelopen en dat de les ten einde was..ik had haar gezicht niet gezien, maar ik was er reuze benieuwd naar... Ik pakte mn collegeblok in, en ritste mijn eastpack dicht..ik liep snel om de tafels heen naar voren om haar te zien. En daar zag ik haar gezicht voor het eerst... Het leek alsof de tijd een stopwatch was, en dat iemand op de knop had gedrukt om alles even stil te leggen. Voorzeker, het is een cliche, maar het was liefde op het eerste gezicht. Dat besefte ik op dat bewuste moment niet, maar steeds weer als ik eraan terugdenk dat weet ik dat het dat moet zijn geweest.
Lange wimpers had ze, ze was lichtbruin met een prachtige smetteloze gladde huid met grote donkere ogen...haar oren waren klein.. en haar gebit was prachtig wit en recht, en ze had een brede glimlach met twee diepe kuiltjes in haar wangen. Haar haar was lang, vol en glanzend.. en ze had een moedervlek op haar rechterwang..haar wangen waren deels bedekt met een rode gloed...ze was in 1 woord: prachtig. Ik weet tot de dag van vandaag niet of het aan mij heeft gelegen, maar ik vond haar opvallend mooi... ik had veel vrouwen gezien...maar deze vrouw, heeft mijn getrokken zoals nooit een ander dat heeft gedaan...
Inmiddels was ze opgestaan en het was haar duidelijk opgevallen dat ik naar haar aan het staren was... ze sprak haar eerste woorden vervolgens tegen mij: ‘waarom kijk je zo vies naar mij?’ Het kwam er zacht en lief uit, niet gemeen en aanvallend. Mijn antwoord op die woorden liet lang op zich wachten, haar woorden weerklonken in mijn oren, maar ik besefte op de een of andere manier niet dat ze het tegen mij had...toen viel het kwartje eindelijk. ..en zei ik langzaam en alsof ik het nederlands niet goed beheerste: ‘eeeuhhh ik ik, keek niet vies..’ Ze antwoorde zacht met een kleine glimlach waardoor haar kuiltjes weer zichtbaar werden: ‘oke..’
Toen liep ze om me heen en verdween uit mijn ooghoek omdat ik niet om durfde te kijken... Ik voelde meteen daarna een ruk aan mn arm met een harde jongensstem: ‘kom je nou nog ofniet!’ Het was 1 van mijn vrienden......
Deze dag zal ik nooit meer vegeten...evenals de dagen en jaren die zouden volgen...