Rachid_Breda
15-01-2007, 14:18
Dat maakt het nou zo mooi om een NAC supporter te zijn..vorige seizoen was het enorm dramatisch en degradeerde we bijna en nu zijn we met onze sterkte reeks in uitwedstrijden bezig in 43 jaar
Citaat:
Citaat:
Maandag 15 januari 2007 - TILBURG – Om kampioen te worden, moet je ook de slechte wedstrijden winnen. Nou zal NAC niet de titel pakken, maar als je duels zoals gisteren in Tilburg wint ga je heel ver komen deze competitie.
De 0-2-zege bij aartsrivaal Willem II was aanleiding voor een spontaan supportersfeest in Breda toen de spelersbus terug kwam bij het stadion.
De overwinning markeert ook de definitieve begrafenis van de herinneringen aan het recente verleden en de angsten voor de nabije toekomst. „We zullen niet meer degraderen”, grijnsde coach Ernie Brandts met het nodige gevoel voor understatement na de wedstrijd. De oefenmeester wil de doelstelling (minimaal vijftiende) nog steeds niet wijzigen. Het personeel dat al wat langer bij NAC zit wees – door schade en schande wijs geworden – tot gisteren op het feit dat de ploeg niet veilig is zolang er geen 35 punten binnen zijn.
Maar na 29 punten uit twintig duels sprak Danny Mathijssen klare taal. „Toen ik kwam, heb ik al geroepen dat we voor de negende plek of meer moeten gaan. Je hoort intern nog steeds mensen die naar beneden kijken. Maar waarom zou deze club er niet vol voor gaan?”
Zo is het maar net, want het aantal excuses wordt steeds minder. Criticasters vreesden dat de Bredanaars met het vertrek van Leonardo een onherstelbare aderlating hadden ondergaan. Maar met zijn vervanger Glen Salmon ziet het veldspel er een stuk vlotter en logischer uit. „Je krijgt met hem meer voetbal en meer structuur in de ploeg”, wist ook Brandts. Tegelijkertijd bleek ook een groot aantal blessures (onder andere Arne Slot en de onvervangbaar geachte Rob Penders) geen probleem. Al was daar in de eerste helft weinig van te zien, want die was van beide kanten zo gruwelijk slecht dat met één reactie daaraan genoeg aandacht is besteed. „We lieten ons inzakken en hadden heel veel problemen met de positiewisselingen van Imschoot, Boutahar en Messoudi. Daardoor hadden zij een mannetje meer op het middenveld”, verklaarde Mathijssen de povere confrontatie voor rust. Maar Willem II kon met het kleine overwicht nauwelijks kansen creëren. „Omdat we heel goed op de nul kunnen spelen”, wist Brandts. „Bovendien scoren we heel vaak in de slotfase, dat is geen toeval meer.” Dat doelpunt was het logische gevolg van de omgekeerde verhoudingen na de rust. De Bredanaars hadden de organisatie beter voor elkaar en bleken nog steeds heel behoorlijk te kunnen voetballen. Met het inbrengen van Maceo Rigters voor de geblesseerde Brian Pinas kwam meer balvastheid in het team. Anouar Diba verscheen ook vaker in de as van het veld, waar zijn creatieve invallen niet altijd begrepen werden door Salmon.
De Zuid-Afrikaan kreeg na 73 minuten wel de grootste kans, maar zijn gekraakte schot eindigde op de paal. Uiteindelijk scoorde hij alsnog de beslissende treffer, tien minuten later. Mathijssen stak het veld over en stuurde de spits weg. Diens schot was niet onhoudbaar, maar de Belgische doelman Björn Sengier liet de bal over zijn handen tergend langzaam in de hoek stuiteren. Vervolgens had NAC het geluk van een kampioen toen invaller Geert den Ouden de bal niet over goalie Edwin Zoetebier lobde. Waardoor Mike Zonneveld, die verder niet zijn beste dag had, in blessuretijd de 0-2 kon aantekenen na een sterk blok van Rigters. Het zorgde voor stralende gezichten bij de Bredanaars in de catacomben. Ook bij Mathijssen, al hield de oud-Willem II’er een dubbel gevoel over aan de zege. „Het is niet leuk dat Willem II nu onderin staat. Ik hoop ook dat ze in de eredivisie blijven, het is een te mooie club om te degraderen.”
Beste seizoen
Maar goed, daar kon hij gisteren geen rekening mee houden en daar zullen ook weinig Bredase fans om malen. Met vijf zeges in tien uitbeurten beleeft NAC het beste seizoen in uitwedstrijden in 43 jaar. Alleen de thuisbalans is nog niet geweldig, maar daar kan volgende week tegen die ‘andere aartsrivaal’ Feyenoord ook werk van worden gemaakt.
De 0-2-zege bij aartsrivaal Willem II was aanleiding voor een spontaan supportersfeest in Breda toen de spelersbus terug kwam bij het stadion.
De overwinning markeert ook de definitieve begrafenis van de herinneringen aan het recente verleden en de angsten voor de nabije toekomst. „We zullen niet meer degraderen”, grijnsde coach Ernie Brandts met het nodige gevoel voor understatement na de wedstrijd. De oefenmeester wil de doelstelling (minimaal vijftiende) nog steeds niet wijzigen. Het personeel dat al wat langer bij NAC zit wees – door schade en schande wijs geworden – tot gisteren op het feit dat de ploeg niet veilig is zolang er geen 35 punten binnen zijn.
Maar na 29 punten uit twintig duels sprak Danny Mathijssen klare taal. „Toen ik kwam, heb ik al geroepen dat we voor de negende plek of meer moeten gaan. Je hoort intern nog steeds mensen die naar beneden kijken. Maar waarom zou deze club er niet vol voor gaan?”
Zo is het maar net, want het aantal excuses wordt steeds minder. Criticasters vreesden dat de Bredanaars met het vertrek van Leonardo een onherstelbare aderlating hadden ondergaan. Maar met zijn vervanger Glen Salmon ziet het veldspel er een stuk vlotter en logischer uit. „Je krijgt met hem meer voetbal en meer structuur in de ploeg”, wist ook Brandts. Tegelijkertijd bleek ook een groot aantal blessures (onder andere Arne Slot en de onvervangbaar geachte Rob Penders) geen probleem. Al was daar in de eerste helft weinig van te zien, want die was van beide kanten zo gruwelijk slecht dat met één reactie daaraan genoeg aandacht is besteed. „We lieten ons inzakken en hadden heel veel problemen met de positiewisselingen van Imschoot, Boutahar en Messoudi. Daardoor hadden zij een mannetje meer op het middenveld”, verklaarde Mathijssen de povere confrontatie voor rust. Maar Willem II kon met het kleine overwicht nauwelijks kansen creëren. „Omdat we heel goed op de nul kunnen spelen”, wist Brandts. „Bovendien scoren we heel vaak in de slotfase, dat is geen toeval meer.” Dat doelpunt was het logische gevolg van de omgekeerde verhoudingen na de rust. De Bredanaars hadden de organisatie beter voor elkaar en bleken nog steeds heel behoorlijk te kunnen voetballen. Met het inbrengen van Maceo Rigters voor de geblesseerde Brian Pinas kwam meer balvastheid in het team. Anouar Diba verscheen ook vaker in de as van het veld, waar zijn creatieve invallen niet altijd begrepen werden door Salmon.
De Zuid-Afrikaan kreeg na 73 minuten wel de grootste kans, maar zijn gekraakte schot eindigde op de paal. Uiteindelijk scoorde hij alsnog de beslissende treffer, tien minuten later. Mathijssen stak het veld over en stuurde de spits weg. Diens schot was niet onhoudbaar, maar de Belgische doelman Björn Sengier liet de bal over zijn handen tergend langzaam in de hoek stuiteren. Vervolgens had NAC het geluk van een kampioen toen invaller Geert den Ouden de bal niet over goalie Edwin Zoetebier lobde. Waardoor Mike Zonneveld, die verder niet zijn beste dag had, in blessuretijd de 0-2 kon aantekenen na een sterk blok van Rigters. Het zorgde voor stralende gezichten bij de Bredanaars in de catacomben. Ook bij Mathijssen, al hield de oud-Willem II’er een dubbel gevoel over aan de zege. „Het is niet leuk dat Willem II nu onderin staat. Ik hoop ook dat ze in de eredivisie blijven, het is een te mooie club om te degraderen.”
Beste seizoen
Maar goed, daar kon hij gisteren geen rekening mee houden en daar zullen ook weinig Bredase fans om malen. Met vijf zeges in tien uitbeurten beleeft NAC het beste seizoen in uitwedstrijden in 43 jaar. Alleen de thuisbalans is nog niet geweldig, maar daar kan volgende week tegen die ‘andere aartsrivaal’ Feyenoord ook werk van worden gemaakt.