abdulrachid
13-08-2003, 12:54
Leuk om het ook eens van anderen te horen! Geen wonder dat ze zo'n hekel aan de hoofddoek hebben! Echt heel interessant.
Vrouwen in beeld
Mijn dochter (20) is een essay aan het schrijven over het vrouwbeeld dat ons wordt voorgehouden door de tv. Ze merkt op dat ze "er misselijk van wordt" hoe vrouwen worden afgeschilderd en inventariseert hoe dat beeld er uitziet in reclame, actualiteitenprogramma's, muziekvideoclips en films. Haar bevindingen zijn dramatisch.
door José van Vught
Ik ergerde me er al geruime tijd aan hoe karig vrouwen er van af komen in de media en hoe ze geëxploiteerd worden als sekssymbool, maar realiseerde me niet hoe erg het feitelijk was. Ik kijk immers bewust naar het programma dat ik van tevoren heb gekozen. Er zit immers een aan- en uitknop aan mijn tv, aan sommige beelden raak je gewend en wegzappen kan heel snel - Kortom, ik stak onbewust mijn kop in het zand. Totdat ik van haar hoorde over een reclame over een salsasaus, die haar er toe aanzette haar essay over dit onderwerp te schrijven. Daarin worden kennelijk een paar draaiende bruine vrouwenbillen vertoond en zegt een mannelijke voiceover "Al het vlees wordt lekkerder met salsasaus". Ik kaartte dit aan bij andere vrouwen. Sommigen hadden de reclamespot gezien. De meesten vonden het verschrikkelijk, maar spraken er met een soort gelatenheid over: ach ja, die reclame.
Ik ben er eens voor gaan zitten, voor die tv, en dat bleek geen onverdeeld genoegen om maar eens een understatement te gebruiken.
In praatprogramma's en actualiteitenrubrieken zijn overwegend mannen aan het woord. Presentatoren en geïnterviewden zijn in meerderheid mannen. Alleen op straat worden vaker vrouwen geïnterviewd. Dan zijn de gesprekken minder diepgaand. Vrouwen worden meer als slachtoffer gehoord dan als deskundige. Mannen zijn langer aan het woord. Vrouwen worden aangesproken op hun uiterlijk en gevoel en (anno 2003 nog steeds!) over hoe zij toch zorg en werk combineren.
In veel informatieve programma's zijn vrouwen ondervertegenwoordigd of hebben nauwelijks inbreng van betekenis, behalve in de zogenaamde infotainmentprogamma's. Daar lijken jonge vrouwen het voor het zeggen te hebben over zaken als de huizenmarkt, woninginrichting, koken en mode. De in deze programma's geraadpleegde deskundigen zijn echter mannen: de makelaar, de binnenhuisarchitect, de kok en de modestylist. Vrouwen komen wel vaker dan mannen voor als spelletjeskandidaat bij spelprogramma's die niet veel kennis vereisen en door vrouwen gepresenteerd worden (Lingo, Get the Picture). Het aantal vrouwelijke kandidaten bij spelprogramma's met een iets hogere moeilijkheidsgraad, gepresenteerd door mannen, is nagenoeg nihil (Per Seconde Wijzer, Weekendmillionair).
Vrouwen die het journaal presenteren op diverse netten ogen doorgaans flitsend en jong en zijn flink in de verf gezet. Oud is voor vrouwen uit: Henny Stoel verdwijnt, Philip Frerichs blijft.
In reclames en muziekvideoclips is het vrouwbeeld schrikbarend en ongegeneerd neerbuigend. In deze videoclips (MTV, TMF, The Box) zijn voornamelijk jonge tot zeer jonge vrouwen te zien, die worden gereduceerd tot seksobjecten, zogenaamd vrijgevochten, maar uiteindelijk ondergeschikt aan mannen. De helft van de tijd kun je kijken naar zwermen halfnaakte meiden om één rapper of hiphopper, de laatsten gekleed in grote wijde broeken en shirts of maatpakken. Of omgekeerd, de schaars geklede zangeres laat tijdens het kreunen van haar song in wulpse bewegingen haar ultra korte rok opwippen en haar billen zien aan goedkeurend, geilende, aangeklede mannen.
In commercials komen vrouwen klaar onder de douche van hun douchegel of vergapen zich passief (zij, de etalageontwerpster, staat modebewust bij een etalagepop te dralen) aan een man die stoer in zijn cabriolet springt.
Kijk je laat op de avond tv dan word je, al zappend, doorlopend geconfronteerd met reclame voor sekslijnen of sms-sex-services: de ultieme beschikbaarheid van vrouwen in luttele seconden in beeld gebracht. Veronica, dat zichzelf opnieuw in de markt wil prijzen, zend webcamgirls uit, volgens programmadirecteur Bert van der Veer om kijkers te trekken (VPRO, R.A.M., april 2003) Zich af te trekken zal hij bedoelen...
Als je overal, met regelmaat, consequent op verschillende manieren ziet en hoort dat vrouwen er zijn voor de sexy aankleding van het leven, ga je bijna geloven dat het zo hoort. Onbewust ga je je zelf ernaar gedragen, al is het minimaal. Je draagt wel eens dat laag uitgesneden shirtje of laat van je blouse een knoopje extra open. Je stift je lippen of gebruikt dat crèmepje of luchtje.
De impact van het 'moderne'vrouwbeeld is waarschijnlijk des te groter nu het zo massaal wordt overgedragen. Niet alleen een avondje zappen op de tv levert talloze beelden van flirtende, halfnaakte jonge meiden en vrouwen of vrouwen in een ondergeschikte rol. Door de continue confrontatie met deze beelden, ook in andere massamedia, zoals reclamefolders, dag- en weekbladen (ook de zogenaamd serieuze pers) en de bioscoop wordt een eenzijdig vrouwbeeld gecommuniceerd van vrouwen die ondergeschikt en seksobject zijn. Vrouwen worden daarmee, op zijn zachtst gezegd, tekort gedaan.
Welk vrouwbeeld wordt ons voor jong en oud gepresenteerd?
Om als jonge vrouw geslaagd te zijn in het leven hoor je slank, sexy en rijk te zijn. Er wordt van je verwacht dat je zorg en arbeid soepel combineert en dat kun je want er zijn snel-klaar-maaltijden en perfecte was- en poetsmiddelen, waarmee je en passant ook nog eens mannen behaagt. Een enkele vrouw poetst haar man weg, maar ze heeft zo een ander als ze met de juiste kleding en zwoele blik maar het juiste kopje koffie of alcoholhoudende drankje drinkt.
Voor meisjes van 9 zijn er strings te koop en ze imiteren de sexy bewegingen van hun popidolen, die almaar jonger worden, zonder dat ze beseffen wat ze ermee communiceren. Het wordt al jong ingepeperd hoe je leven er uit moet zien, ook Barbie is sexy - schaars gekleed, mager was ze altijd al.
Oudere vrouwen horen er alles aan te doen jong en sexy te blijven. Daar zijn tientallen crèmes, haarkleuringen, diëten en fitnessoefeningen en -apparaten voor.
Ben je als vrouw pakweg 60 jaar geweest, dan ben je verworden tot een a-seksuele malloot, die zich afgesloofd en afgeleefd in de marge van de samenleving bevindt, zich potsierlijk kleedt en gedraagt of een oud hulpeloos omaatje is geworden, afgetroefd door de tomeloze energie van de (jongens)jeugd op haar verjaardagspartijtje. Soms is oma door haar incontinentieluier, gebitplakmiddel of speciale anti-verouderingscreme tegen vrije radicalen een 'meisje van 70'.
Dat vrouwen ook deskundig kunnen zijn of een mening kunnen hebben die er toe doet, wordt maar mondjesmaat getoond. Komen zij wel op die manier over het voetlicht dan worden ze al gauw als xxxxx beoordeeld. Soms hebben vrouwen dit verinnerlijkt en verontschuldigen ze zich er bij voorbaat voor. Zelfs Ciska Dresselhuijs, directeur van het feministische maandblad Opzij, zegt glimlachend in NOVA (22-04-2003) dat haar duidelijke mening over de vrouwonvriendelijkheid van de SGP haar gesprekspartner er wel toe zal zetten haar "straks achter de coulissen te gaan slaan". Ja, de grapjes komen van opzij.
Wij vrouwen moeten blijkbaar oppervlakkig, met plezier leven, van sensatie naar sensatie, flitsend en jong, flirtend en sexy, flemend en beschikbaar (Net 5, Beauty & Zo). Dat we ook wel eens na willen denken, een steekhoudende mening kunnen hebben, stil en ingetogen kunnen zijn, of wat minder tijd kunnen besteden aan ons uiterlijk en dat van andere vrouwen, lijkt niet aan de orde.
En al die modellen en filmsterren en andere celebrity's, die aan de commerciële normen voldoen, maar roepen dat ware schoonheid van binnen zit! Daar sta je dan met je niet zo opgepompte, niet glanzende, of weelderige haardos. Daar loop je in je confectiemaat 42, met je bril op je te grote neus en schoenmaat 41 met platvoeten, waardoor je geen pumps of andere schoenen met messcherpe reuzenneuspunten kunt dragen. Daar zit je in je niet zo strakke vel.
Ik ken geen enkele vrouw die het volkomen koud laat wat anderen van haar uiterlijk vinden. Zelfs vrouwen, die vinden dat het er meer toe doet wat haar mening is en wat zij voor anderen of de samenleving kunnen betekenen, laten zich verleiden aandacht aan haar uiterlijk te besteden. Je moet immers 'uitstraling' hebben om je boodschap te laten overkomen en ook nog aardig gevonden te worden?
Ik vrees dat als alle vrouwen zonder make-up, haarstukjes, push-up bh's en zonder schaars gekleed te zijn, gerimpeld en wel op de tv zouden verschijnen, dit medium zich snel uit de markt zou prijzen. Welke kijker wil van een welbespraakte, a-modieuze en onopgesmukte vrouw een serieuze, onderbouwde, deskundige mening horen? De kans is groot dat hij het niet langer dan twee minuten volhoudt en verder zapt.
Minder bekeken programma's leveren minder commercials en minder geld. De cosmetica-industrie, de fitnessbusiness en de sekslijnenexploitatie, om maar wat te noemen, zouden failliet gaan als vrouwen in tv programma's alleen maar in beeld kwamen zoals de doorsnee-vrouwen er in de dagelijkse werkelijkheid uitzien. Ze kunnen die doorsnee-vrouwen ook niet gebruiken voor hun reclamespotjes, tenzij om aan te tonen hoe het niet moet. Daarmee is de cirkel rond en blijkt dat vrouwen op de tv en in reclame gereduceerd worden tot commercieel middel.
Ik kan me herinneren dat in de 70er jaren veel vrouwen te hoop liepen tegen een reclamespot waarin vrouwen werden afgebeeld als twee domme pratende koeien. Er werd een klacht ingediend bij de Reclame Code Commissie. En die werd gegrond verklaard.
Wanneer gaan wij vrouwen ons organiseren en actie ondernemen tegen het vrouwbeeld dat heden ten dage van ons geschapen wordt in de media? Het zou niet alleen voor ons persoonlijk een verademing en rechtvaardiging betekenen, het mes zou langs meer dan twee kanten snijden. Jonge meisjes, onze kinderen en kleinkinderen, die nietsvermoedend een schijnwereld imiteren en zichzelf een onmogelijke ideaal stellen, kunnen weer kind zijn zonder minderwaardigheidscomplexen over hun figuur en uiterlijk en zonder identiteitscrisissen, omdat hun psychische ontwikkeling niet spoort met hetgeen ze aan gedrag verinnerlijken. Veel dierenleed blijft bespaart als we geen gebruik meer maken van de producten van de cosmetica-industrie. Alles draait om geld in deze commerciële wereld, waarin zelfs een oorlog amusement is geworden. Hier ligt een kans om die kapitalistische, commerciële cirkel te doorbreken. We houden tijd en geld over. Maar vooral: we zouden tijd hebben om het met elkaar eens over zaken te hebben die er werkelijk toe doen in dit leven en om met respect voor ieder een, ongeacht hoe zij er uit ziet, van gedachten te wisselen en de wereld te verbeteren. Vrouwen, begin bij jezelf!
Eventuele reacties op dit artikel graag naar 't Kleintje - Postbus 703, 5201 AS, DenBosch of kleintje@stelling.nl
http://www.nlmoslims.tk
groups.msn.com/nlmoslims
Vrouwen in beeld
Mijn dochter (20) is een essay aan het schrijven over het vrouwbeeld dat ons wordt voorgehouden door de tv. Ze merkt op dat ze "er misselijk van wordt" hoe vrouwen worden afgeschilderd en inventariseert hoe dat beeld er uitziet in reclame, actualiteitenprogramma's, muziekvideoclips en films. Haar bevindingen zijn dramatisch.
door José van Vught
Ik ergerde me er al geruime tijd aan hoe karig vrouwen er van af komen in de media en hoe ze geëxploiteerd worden als sekssymbool, maar realiseerde me niet hoe erg het feitelijk was. Ik kijk immers bewust naar het programma dat ik van tevoren heb gekozen. Er zit immers een aan- en uitknop aan mijn tv, aan sommige beelden raak je gewend en wegzappen kan heel snel - Kortom, ik stak onbewust mijn kop in het zand. Totdat ik van haar hoorde over een reclame over een salsasaus, die haar er toe aanzette haar essay over dit onderwerp te schrijven. Daarin worden kennelijk een paar draaiende bruine vrouwenbillen vertoond en zegt een mannelijke voiceover "Al het vlees wordt lekkerder met salsasaus". Ik kaartte dit aan bij andere vrouwen. Sommigen hadden de reclamespot gezien. De meesten vonden het verschrikkelijk, maar spraken er met een soort gelatenheid over: ach ja, die reclame.
Ik ben er eens voor gaan zitten, voor die tv, en dat bleek geen onverdeeld genoegen om maar eens een understatement te gebruiken.
In praatprogramma's en actualiteitenrubrieken zijn overwegend mannen aan het woord. Presentatoren en geïnterviewden zijn in meerderheid mannen. Alleen op straat worden vaker vrouwen geïnterviewd. Dan zijn de gesprekken minder diepgaand. Vrouwen worden meer als slachtoffer gehoord dan als deskundige. Mannen zijn langer aan het woord. Vrouwen worden aangesproken op hun uiterlijk en gevoel en (anno 2003 nog steeds!) over hoe zij toch zorg en werk combineren.
In veel informatieve programma's zijn vrouwen ondervertegenwoordigd of hebben nauwelijks inbreng van betekenis, behalve in de zogenaamde infotainmentprogamma's. Daar lijken jonge vrouwen het voor het zeggen te hebben over zaken als de huizenmarkt, woninginrichting, koken en mode. De in deze programma's geraadpleegde deskundigen zijn echter mannen: de makelaar, de binnenhuisarchitect, de kok en de modestylist. Vrouwen komen wel vaker dan mannen voor als spelletjeskandidaat bij spelprogramma's die niet veel kennis vereisen en door vrouwen gepresenteerd worden (Lingo, Get the Picture). Het aantal vrouwelijke kandidaten bij spelprogramma's met een iets hogere moeilijkheidsgraad, gepresenteerd door mannen, is nagenoeg nihil (Per Seconde Wijzer, Weekendmillionair).
Vrouwen die het journaal presenteren op diverse netten ogen doorgaans flitsend en jong en zijn flink in de verf gezet. Oud is voor vrouwen uit: Henny Stoel verdwijnt, Philip Frerichs blijft.
In reclames en muziekvideoclips is het vrouwbeeld schrikbarend en ongegeneerd neerbuigend. In deze videoclips (MTV, TMF, The Box) zijn voornamelijk jonge tot zeer jonge vrouwen te zien, die worden gereduceerd tot seksobjecten, zogenaamd vrijgevochten, maar uiteindelijk ondergeschikt aan mannen. De helft van de tijd kun je kijken naar zwermen halfnaakte meiden om één rapper of hiphopper, de laatsten gekleed in grote wijde broeken en shirts of maatpakken. Of omgekeerd, de schaars geklede zangeres laat tijdens het kreunen van haar song in wulpse bewegingen haar ultra korte rok opwippen en haar billen zien aan goedkeurend, geilende, aangeklede mannen.
In commercials komen vrouwen klaar onder de douche van hun douchegel of vergapen zich passief (zij, de etalageontwerpster, staat modebewust bij een etalagepop te dralen) aan een man die stoer in zijn cabriolet springt.
Kijk je laat op de avond tv dan word je, al zappend, doorlopend geconfronteerd met reclame voor sekslijnen of sms-sex-services: de ultieme beschikbaarheid van vrouwen in luttele seconden in beeld gebracht. Veronica, dat zichzelf opnieuw in de markt wil prijzen, zend webcamgirls uit, volgens programmadirecteur Bert van der Veer om kijkers te trekken (VPRO, R.A.M., april 2003) Zich af te trekken zal hij bedoelen...
Als je overal, met regelmaat, consequent op verschillende manieren ziet en hoort dat vrouwen er zijn voor de sexy aankleding van het leven, ga je bijna geloven dat het zo hoort. Onbewust ga je je zelf ernaar gedragen, al is het minimaal. Je draagt wel eens dat laag uitgesneden shirtje of laat van je blouse een knoopje extra open. Je stift je lippen of gebruikt dat crèmepje of luchtje.
De impact van het 'moderne'vrouwbeeld is waarschijnlijk des te groter nu het zo massaal wordt overgedragen. Niet alleen een avondje zappen op de tv levert talloze beelden van flirtende, halfnaakte jonge meiden en vrouwen of vrouwen in een ondergeschikte rol. Door de continue confrontatie met deze beelden, ook in andere massamedia, zoals reclamefolders, dag- en weekbladen (ook de zogenaamd serieuze pers) en de bioscoop wordt een eenzijdig vrouwbeeld gecommuniceerd van vrouwen die ondergeschikt en seksobject zijn. Vrouwen worden daarmee, op zijn zachtst gezegd, tekort gedaan.
Welk vrouwbeeld wordt ons voor jong en oud gepresenteerd?
Om als jonge vrouw geslaagd te zijn in het leven hoor je slank, sexy en rijk te zijn. Er wordt van je verwacht dat je zorg en arbeid soepel combineert en dat kun je want er zijn snel-klaar-maaltijden en perfecte was- en poetsmiddelen, waarmee je en passant ook nog eens mannen behaagt. Een enkele vrouw poetst haar man weg, maar ze heeft zo een ander als ze met de juiste kleding en zwoele blik maar het juiste kopje koffie of alcoholhoudende drankje drinkt.
Voor meisjes van 9 zijn er strings te koop en ze imiteren de sexy bewegingen van hun popidolen, die almaar jonger worden, zonder dat ze beseffen wat ze ermee communiceren. Het wordt al jong ingepeperd hoe je leven er uit moet zien, ook Barbie is sexy - schaars gekleed, mager was ze altijd al.
Oudere vrouwen horen er alles aan te doen jong en sexy te blijven. Daar zijn tientallen crèmes, haarkleuringen, diëten en fitnessoefeningen en -apparaten voor.
Ben je als vrouw pakweg 60 jaar geweest, dan ben je verworden tot een a-seksuele malloot, die zich afgesloofd en afgeleefd in de marge van de samenleving bevindt, zich potsierlijk kleedt en gedraagt of een oud hulpeloos omaatje is geworden, afgetroefd door de tomeloze energie van de (jongens)jeugd op haar verjaardagspartijtje. Soms is oma door haar incontinentieluier, gebitplakmiddel of speciale anti-verouderingscreme tegen vrije radicalen een 'meisje van 70'.
Dat vrouwen ook deskundig kunnen zijn of een mening kunnen hebben die er toe doet, wordt maar mondjesmaat getoond. Komen zij wel op die manier over het voetlicht dan worden ze al gauw als xxxxx beoordeeld. Soms hebben vrouwen dit verinnerlijkt en verontschuldigen ze zich er bij voorbaat voor. Zelfs Ciska Dresselhuijs, directeur van het feministische maandblad Opzij, zegt glimlachend in NOVA (22-04-2003) dat haar duidelijke mening over de vrouwonvriendelijkheid van de SGP haar gesprekspartner er wel toe zal zetten haar "straks achter de coulissen te gaan slaan". Ja, de grapjes komen van opzij.
Wij vrouwen moeten blijkbaar oppervlakkig, met plezier leven, van sensatie naar sensatie, flitsend en jong, flirtend en sexy, flemend en beschikbaar (Net 5, Beauty & Zo). Dat we ook wel eens na willen denken, een steekhoudende mening kunnen hebben, stil en ingetogen kunnen zijn, of wat minder tijd kunnen besteden aan ons uiterlijk en dat van andere vrouwen, lijkt niet aan de orde.
En al die modellen en filmsterren en andere celebrity's, die aan de commerciële normen voldoen, maar roepen dat ware schoonheid van binnen zit! Daar sta je dan met je niet zo opgepompte, niet glanzende, of weelderige haardos. Daar loop je in je confectiemaat 42, met je bril op je te grote neus en schoenmaat 41 met platvoeten, waardoor je geen pumps of andere schoenen met messcherpe reuzenneuspunten kunt dragen. Daar zit je in je niet zo strakke vel.
Ik ken geen enkele vrouw die het volkomen koud laat wat anderen van haar uiterlijk vinden. Zelfs vrouwen, die vinden dat het er meer toe doet wat haar mening is en wat zij voor anderen of de samenleving kunnen betekenen, laten zich verleiden aandacht aan haar uiterlijk te besteden. Je moet immers 'uitstraling' hebben om je boodschap te laten overkomen en ook nog aardig gevonden te worden?
Ik vrees dat als alle vrouwen zonder make-up, haarstukjes, push-up bh's en zonder schaars gekleed te zijn, gerimpeld en wel op de tv zouden verschijnen, dit medium zich snel uit de markt zou prijzen. Welke kijker wil van een welbespraakte, a-modieuze en onopgesmukte vrouw een serieuze, onderbouwde, deskundige mening horen? De kans is groot dat hij het niet langer dan twee minuten volhoudt en verder zapt.
Minder bekeken programma's leveren minder commercials en minder geld. De cosmetica-industrie, de fitnessbusiness en de sekslijnenexploitatie, om maar wat te noemen, zouden failliet gaan als vrouwen in tv programma's alleen maar in beeld kwamen zoals de doorsnee-vrouwen er in de dagelijkse werkelijkheid uitzien. Ze kunnen die doorsnee-vrouwen ook niet gebruiken voor hun reclamespotjes, tenzij om aan te tonen hoe het niet moet. Daarmee is de cirkel rond en blijkt dat vrouwen op de tv en in reclame gereduceerd worden tot commercieel middel.
Ik kan me herinneren dat in de 70er jaren veel vrouwen te hoop liepen tegen een reclamespot waarin vrouwen werden afgebeeld als twee domme pratende koeien. Er werd een klacht ingediend bij de Reclame Code Commissie. En die werd gegrond verklaard.
Wanneer gaan wij vrouwen ons organiseren en actie ondernemen tegen het vrouwbeeld dat heden ten dage van ons geschapen wordt in de media? Het zou niet alleen voor ons persoonlijk een verademing en rechtvaardiging betekenen, het mes zou langs meer dan twee kanten snijden. Jonge meisjes, onze kinderen en kleinkinderen, die nietsvermoedend een schijnwereld imiteren en zichzelf een onmogelijke ideaal stellen, kunnen weer kind zijn zonder minderwaardigheidscomplexen over hun figuur en uiterlijk en zonder identiteitscrisissen, omdat hun psychische ontwikkeling niet spoort met hetgeen ze aan gedrag verinnerlijken. Veel dierenleed blijft bespaart als we geen gebruik meer maken van de producten van de cosmetica-industrie. Alles draait om geld in deze commerciële wereld, waarin zelfs een oorlog amusement is geworden. Hier ligt een kans om die kapitalistische, commerciële cirkel te doorbreken. We houden tijd en geld over. Maar vooral: we zouden tijd hebben om het met elkaar eens over zaken te hebben die er werkelijk toe doen in dit leven en om met respect voor ieder een, ongeacht hoe zij er uit ziet, van gedachten te wisselen en de wereld te verbeteren. Vrouwen, begin bij jezelf!
Eventuele reacties op dit artikel graag naar 't Kleintje - Postbus 703, 5201 AS, DenBosch of kleintje@stelling.nl
http://www.nlmoslims.tk
groups.msn.com/nlmoslims