oudia
08-07-2002, 17:47
Het is nu drie jaar geleden, als ik er op terug kijk denk ik nog steeds het was toch het beste voor haar. Maar dat het pijn deed op dat moment, dat ontken ik niet.
Het was net nieuwjaar geweest. De volgende week zou het el a3id elkabir zijn (grote slachtfeest). Het was dus 1 januari en er was niets te doen. Iedereen sliep van de drukke nieuwjaarsnacht. Ik kon niets anders doen dan slenteren op straat en besloot om maar naar Laila toe te gaan. Ze woonde om de hoek en was 1 van mijn beste vriendinnen. Bij Laila thuis was het net of ik bij mij thuis was. Ze waren zo gastvrij enze had van die lieve ouders. Je zou er gewoon jaloers op worden. Laila en ik gingen naar haar kamer, want het was te koud om buiten te blijven staan. "Mmoet je kijken Loubna, gisteren van Driss gehad, lief he." "Ja heel mooi, maar wat ga je tegen je ouders zeggen, van wie je het hebt gehad." "Nou gewoon, zelf gekocht." Laila was erg eigenwijs, dat zou toch niemand geloven, een gouden dikke ketting voor je zelf gekocht op oudejaardavond. Maar haar ouders vertrouwden haar volledig, dus het kwam niet een in ze op dat ze een vriend zou hebben. En al helemaal geen metalsie. Daar waren haar ouders helemaal op tegen. Ze vonden dat soort maar tuig. Allemaal een pot nat, allemaal drugsdealers. En daar hadden ze in dit geval dan wel gelijk in, hij dealde. Als ik haar vertelde dat het geen goede jongen was en dat het geld niet voor altijd zou blijven, dan vertelde zij mij dat ze van hem hield en ze hem voor niemand zou verlaten. Ik kwam zelfs een keer met bewijs dat hij vreemd ws gegaan met een Nederlands meisje. Ze werd boos op mij inplaats van op hem. Hij kwam met een smoesje en had het zo weer goed gepraat.
Maar een relatie kan je niet voor altijd verbergen. Niet als je serieus verder wil gaan met elkaar. Je ouders moeten er toch mee in stemmen. Maar Laila stelde het het liefst zo veel mogelijk uit. In het begin dacht ik dat zij het niet aan haar ouders durfde te vertellen. Maar op een dag ving ik een telefoon gesprek op. "Nassar ik kan het echt niet langer verbergen, me ouders krijgen echt vermoedens hoor. je moet echt komen met je moeder en vader. Je wilt toch wel met me trouwen?" Dan gaf hij weer een antwoord dat zijn ouders in Marokko waren of dat haar ouders maar eerst moesten wennen aan de gedachte dat hij metalsie was. Kortom allemaal bull shit. Ik als buitenstaander vertrouwde hem voor geen cent, maar zij was smoorverliefd. Hij kocht haar om met dure kadootjes en etentjes. Wat een man he. Ik zou hem niet willen, voor geen miljoen.
We zaten nog steeds op haar kamer en ik hoorde de telefoon overgaan. Het was Laila's telefoon. Ze ging al 7 maanden met hem en hij werd een beetej ongeduldig al je begrijpt wat ik bedoel. Ze hadden afgesroken voor morgen en zouden wat leuks gaan doen. Ik besloot maar om naar huis te gaan, het werd al laat.
Laila kwam de volgende dag vroeg bij me langs. Ze kwam me laarzen lenen, deed ze wel vaker, iets van mij lenen of ik van haar. "Wat gaan jullie vandaag doen Laila?" "Ik weet niet, hij had het over een verrassing ergens in zuid" Ik dacht al, hij en zijn verrassingen, daar komt niet veel goeds van. "Laila, wel oppassen he, niet zomaar ergens met hem meegaan in je eentje!" "Hallo ik ben geen klein kind meer, ik ben 16 en ik vertrouw hem." "Ja maar Laila, hij is 22. Bel me gewoon als je er bent oke, dan maak ik me niet zo'n zorgen om jouw" ze vertrok en gaf me een kus op de wang,"wees maar niet bang" Ik heb gewacht en gewacht op haar telefoontje. Het enige telefoontje dat ik kreeg was van haar moeder om 11 uur s'avonds. "Ah bintie, is Laila bij jouw, ze is vanmorgen weg gegaan en heb sindsdien niets meer van haar gehoord." Toen ze dat zei viel de grond onder me vandaan. Waar moet ze zijn, wat heeft hij met haar gedaan? Maar ik moest sterk blijven en haar moeder een logisch antwoord geven. Ik verzon snel wat dat ze me iets vertelde over een werkstuk bij een klasgenoot dat na de vakantie ingeleverd moest worden. "Waga, Shoekran eh bintie" Ik pakte mijn telefoon en belde haar op, bleef bellen en bellen en bellen.
willen je meer lezen, moet jullie het maar zeggen.
Het was net nieuwjaar geweest. De volgende week zou het el a3id elkabir zijn (grote slachtfeest). Het was dus 1 januari en er was niets te doen. Iedereen sliep van de drukke nieuwjaarsnacht. Ik kon niets anders doen dan slenteren op straat en besloot om maar naar Laila toe te gaan. Ze woonde om de hoek en was 1 van mijn beste vriendinnen. Bij Laila thuis was het net of ik bij mij thuis was. Ze waren zo gastvrij enze had van die lieve ouders. Je zou er gewoon jaloers op worden. Laila en ik gingen naar haar kamer, want het was te koud om buiten te blijven staan. "Mmoet je kijken Loubna, gisteren van Driss gehad, lief he." "Ja heel mooi, maar wat ga je tegen je ouders zeggen, van wie je het hebt gehad." "Nou gewoon, zelf gekocht." Laila was erg eigenwijs, dat zou toch niemand geloven, een gouden dikke ketting voor je zelf gekocht op oudejaardavond. Maar haar ouders vertrouwden haar volledig, dus het kwam niet een in ze op dat ze een vriend zou hebben. En al helemaal geen metalsie. Daar waren haar ouders helemaal op tegen. Ze vonden dat soort maar tuig. Allemaal een pot nat, allemaal drugsdealers. En daar hadden ze in dit geval dan wel gelijk in, hij dealde. Als ik haar vertelde dat het geen goede jongen was en dat het geld niet voor altijd zou blijven, dan vertelde zij mij dat ze van hem hield en ze hem voor niemand zou verlaten. Ik kwam zelfs een keer met bewijs dat hij vreemd ws gegaan met een Nederlands meisje. Ze werd boos op mij inplaats van op hem. Hij kwam met een smoesje en had het zo weer goed gepraat.
Maar een relatie kan je niet voor altijd verbergen. Niet als je serieus verder wil gaan met elkaar. Je ouders moeten er toch mee in stemmen. Maar Laila stelde het het liefst zo veel mogelijk uit. In het begin dacht ik dat zij het niet aan haar ouders durfde te vertellen. Maar op een dag ving ik een telefoon gesprek op. "Nassar ik kan het echt niet langer verbergen, me ouders krijgen echt vermoedens hoor. je moet echt komen met je moeder en vader. Je wilt toch wel met me trouwen?" Dan gaf hij weer een antwoord dat zijn ouders in Marokko waren of dat haar ouders maar eerst moesten wennen aan de gedachte dat hij metalsie was. Kortom allemaal bull shit. Ik als buitenstaander vertrouwde hem voor geen cent, maar zij was smoorverliefd. Hij kocht haar om met dure kadootjes en etentjes. Wat een man he. Ik zou hem niet willen, voor geen miljoen.
We zaten nog steeds op haar kamer en ik hoorde de telefoon overgaan. Het was Laila's telefoon. Ze ging al 7 maanden met hem en hij werd een beetej ongeduldig al je begrijpt wat ik bedoel. Ze hadden afgesroken voor morgen en zouden wat leuks gaan doen. Ik besloot maar om naar huis te gaan, het werd al laat.
Laila kwam de volgende dag vroeg bij me langs. Ze kwam me laarzen lenen, deed ze wel vaker, iets van mij lenen of ik van haar. "Wat gaan jullie vandaag doen Laila?" "Ik weet niet, hij had het over een verrassing ergens in zuid" Ik dacht al, hij en zijn verrassingen, daar komt niet veel goeds van. "Laila, wel oppassen he, niet zomaar ergens met hem meegaan in je eentje!" "Hallo ik ben geen klein kind meer, ik ben 16 en ik vertrouw hem." "Ja maar Laila, hij is 22. Bel me gewoon als je er bent oke, dan maak ik me niet zo'n zorgen om jouw" ze vertrok en gaf me een kus op de wang,"wees maar niet bang" Ik heb gewacht en gewacht op haar telefoontje. Het enige telefoontje dat ik kreeg was van haar moeder om 11 uur s'avonds. "Ah bintie, is Laila bij jouw, ze is vanmorgen weg gegaan en heb sindsdien niets meer van haar gehoord." Toen ze dat zei viel de grond onder me vandaan. Waar moet ze zijn, wat heeft hij met haar gedaan? Maar ik moest sterk blijven en haar moeder een logisch antwoord geven. Ik verzon snel wat dat ze me iets vertelde over een werkstuk bij een klasgenoot dat na de vakantie ingeleverd moest worden. "Waga, Shoekran eh bintie" Ik pakte mijn telefoon en belde haar op, bleef bellen en bellen en bellen.
willen je meer lezen, moet jullie het maar zeggen.