Citaat door lieve_meiske:tegen mij meid?heb t idd op google gezocht, mare kan t dus nie vinde
..
DNA-diagnostiek bij familiaire mediterrane koorts
Familiaire mediterrane koorts (FMF, MIM 249100) is een autosomaal recessief overervende ziekte die zich kenmerkt door koortsaanvallen die meestal gepaard gaan met pijn in de buik door ontstekingen van het buikvlies. Daarnaast kunnen pijn op de borst door ontsteking van het borstvlies en artritis voorkomen. Sommige patiënten ontwikkelen amyloidosis, hetgeen kan leiden tot ernstig nierfalen. Op dit moment is de enige behandeling de toediening van colchicine. Hierdoor kunnen de frequentie en de ernst van de aanvallen gereduceerd worden. Het stellen van de diagnose gebeurt door het herkennen van deze terugkerende aanvallen en door laboratoriumdiagnostiek met invasieve testen. DNA-diagnostiek voor FMF is nu door de identificatie van het MEFV gen mogelijk geworden.
Het MEFV gen (~10 kb) is gelegen op de korte arm van chromosoom 16 (16p13) en is opgebouwd uit 10 exonen die coderen voor een mRNA van 3700 nucleotiden (The French Consortium (1997)). Het eiwit bestaat uit 781 aminozuren en wordt pyrine of marenostrine genoemd. De functie van het eiwit is nog niet opgehelderd: het eiwit zou bij schade aan de serosa kunnen fungeren als activator van de biosynthese van een onbekende inactivator, mogelijk van complement factor C5a. Door een tekort aan pyrine/marenostrine ontstaat er een tekort aan inactivator, waardoor C5a langer aanwezig blijft in de serosa. Vervolgens worden door de langere aanwezigheid van C5a neutrofielen aangetrokken, die onder andere een enzym uitstoten dat betrokken is bij de aanmaak van C5a (Babior BM, Matzner Y (1997)). Uiteindelijk resulteert dit in een ontstekingsreactie die karakteristiek is voor FMF.
De ziekte komt met hoge frequentie voor in bevolkingsgroepen die afkomstig zijn uit het Middellandse Zee (Mare Nostrum) gebied (Turken, Armeniërs Arabieren en niet-Ashkenazi Joden). FMF heeft in deze populaties een frequentie van een op honderd tot een op tweehonderd personen. De frequentie van dragerschap van een defect FMF gen is dan ook zeer hoog en varieert van 1:5 tot 1:7. Een beperkte groep van missense mutaties in exon 10 van het MEFV-gen is verantwoordelijk voor de grote meerderheid van de FMF-allelen (The French Consortium (1997)). Zogenaamde founder-haplotypen zijn geïdentificeerd voor de verschillende mutaties. Dit wijst op een oude gemeenschappelijke voorouder. Daarnaast is de hoge frequentie van de FMF allelen in het Mediterrane gebied suggestief voor een ‘fitter’ zijn van heterozygoten bijv. ten opzichte van ziekteveroorzakende organismen mogelijk door een versterkte ontstekingsreactie. Homozygotie voor een van deze mutaties n.l. M694V lijkt vaker voor te komen in associatie met amyloidosis en artritis. Homozygotie voor V726A komt daarentegen voor in groepen waarin amyloidosis minder frequent is. De mutaties zijn echter niet beperkt tot dit gebied (Bernot A et al.(1998)). Met name in FMF patiënten van niet-mediterrane herkomst of patiënten met een milder fenotype worden ook mutaties in de andere exonen gevonden.
In Nederland zijn tot nu toe 101 FMF-probanden onderzocht op veranderingen in het MEFV gen. De probanden zijn in meerderheid afkomstig uit het mediterrane gebied. De analyse beperkt zich tot een basenvolgordebepaling van exon 10. Meer dan 95% van de gekarakteriseerde FMF allelen toont in dit exon een afwijking (zie tabel). Bij 45% van de probanden kon geen afwijking gevonden worden. Uit onderzoek van alle tien MEFV-exonen door (Bernot A et al.(1998)), bleek al dat zelfs bij een vrijwel volledige genanalyse, 38% van de allelen niet gekarakteriseerd kon worden. Het is nog niet duidelijk of dit veroorzaakt wordt door de beperkte sensitiviteit van de DNA-test, door genetische heterogeniteit of door onjuiste klinische diagnose.
DNA-diagnostiek aan het MEFV gen is nu een belangrijk hulpmiddel bij bevestiging van de klinische diagnose FMF. Hierdoor kan onnodige behandeling met colchicine voorkomen worden. Daarnaast kan misschien in de toekomst bij een heldere genotypenfenotype relatie een prognose gedaan worden van het verloop van de ziekte.
GOOGLE DOET WONDEREN MEID , zo waren er nog duizende sites erover