dienislaam
28-12-2006, 14:44
Wat heb je voorbereid voor Islaam; wat heb je allemaal gedaan voor je geloof?
Heeft je hart dan niet bewogen, moet dan iets ergs gebeuren
voordat je dan als een vulkaan gaat bewegen?
Waarom doe je niet iets nuttigs voor je geloof?
ook al was het alleen maar een hoopvolle glimlach schenken aan een verdrietige zuster?
Wanneer ga je Islaam serieus nemen, zonder er een spel van te maken?
Wanneer ga je de verantwoordelijkheid oprecht dragen?
Heb je er niet genoeg van gekregen dat iedereen ons geloof uitlacht?
Doet je hart niet pijn dat Muslims' meningen geen mosterdzaadjes meer wegen?
Huilen je ogen niet broeder, wanneer je ziet dat je zuster
beledigd wordt om het dragen van haar hoofddoek?
Huilen je ogen niet zuster, wanneer je ziet dat je broeder
diep in zijn hart geraakt wordt, omdat hij een terrorist wordt genoemd
en dit alleen maar om met het dragen van zijn baard?
Waarom mogen de joden dan dat wel dragen en bekende sterren
zonder er een stempel op te drukken?
Maar wat hebben we werkelijk voor Islaam gedaan
waar we zo trots op kunnen zijn dat we onze hoofden kunnen heffen?
Niets, totaal niets op dit moment! De hele Muslimgemeenschap, slaapt in een diep coma.
Analfabetisme woont in onze harten, terwijl wij vroeger het geleerde volk waren.
Wij vertonen grof gedrag, terwijl wij vroeger mensen manieren leerden.
Wij zijn ontwetend en volgen maar iedereen. Wij zijn slaven geworden van rare ideeën,
terwijl wij vroeger kennis vergaarden en deze opdronken als pure melk.
De Islaam leerde ons hoe wij van de slavernij af moesten stappen.
En wat doen we nu? We nemen elke afgedwaalde theorie blindelings aan.
Muslims van tegenwoordig twijfelen zelfs aan waar ze vandaan komen.
Het is toch te gek voor woorden dat we moeten geloven dat we van apen afstammen,
terwijl wij de waarheid tot onze beschikking hebben;de Qur'aan.
Hoe lang moeten we blijven volgen, braaf en zonder stemrecht,
zonder naar de gevolgen te kijken.
Wordt het niet tijd dat we de bron van kennis weer opgraven,
en onze ziel daarmee schoonspoelen en onze dorst lessen?
Ik blijf de vraag stellen, keer op keer totdat we gaan veranderen.
Wat heb je voorbereidt voor Islaam; wat heb je allemaal gedaan voor je geloof?
Heeft je hart dan niet bewogen, moet er dan iets ergs gebeuren,
voordat je dan als een vulkaan gaat bewegen?
Waarom doe je niet iets nuttigs voor je geloof, iets waar de hele ummah iets aan heeft,
ookal was het alleen maar een hoopvolle glimlach
schenken aan een verdrietige zuster?
Iedereen leeft nu in een doolhof van angsten en twijfels.
We kunnen er niet aan ontkomen, dit zijn zware tijden.
Maar de vraag blijft zich herhalen: wat heb je voor je geloof gedaan
waar jij zo trots op bent, waar jij zo overtuigd van bent?
Je zal hier op de Dag des oordeels over gevraagd worden,
maar ik stel het nu uit interesse.
Ik wil weten of je echt van Islaam houdt, met heel je hart en ziel?
Want Muslim zijn betekent niet dat je alleen Allaah aanbidt
wanneer het jou uitkomt, in je eentje.
Nee dat is Islaam niet: alleen jezelf redden.
Islaam betekent ook dat je midden in de nacht klaar moet zijn
om je gehoor te geven aan Allaah.
Muslim zijn betekent niet dat je een paar uur per dag beschikbaar moet zijn,
maar dat je jouw hele leven wijdt aan Allaah de Almachtige,
en met plezier je leven daarvoor opgeeft,
zonder je te bekommeren om dit leven.
Als Islaam niet stroomt in je aderen, zoals bloed dat doet,
als Islaam niet net zo belangrijk is, als de adem die je inhaalt,
als je niet net zoveel geeft om Islaam zoals je dat doet voor een
dierbaar kind, moeder, of man op het moment dat ze ziek zijn,
dan zou ik zeggen:blijf nog even slapen, blijf dan gewoon slapen,
en word wakker wanneer alle mensen op een plek verzameld worden.
Maar dan is het te laat en heeft het geen zin om een antwoord te geven.
Dan is het toch te laat om je liefde voor Islaam kenbaar te maken.
Dan is het te laat om jezelf te bewijzen, wat voor zin heeft het dan?
Ik kan beter nu maar vragen wat je voor Islaam voorbereidt hebt?
Wat heb je oprecht voor Islaam gedaan, iets waar jij trots op bent?
Heeft je hart dan niet bewogen, moet dan iets ergs gebeuren
voordat je dan als een vulkaan gaat bewegen?
Waarom doe je niet iets nuttigs voor je geloof?
ook al was het alleen maar een hoopvolle glimlach schenken aan een verdrietige zuster?
Wanneer ga je Islaam serieus nemen, zonder er een spel van te maken?
Wanneer ga je de verantwoordelijkheid oprecht dragen?
Heb je er niet genoeg van gekregen dat iedereen ons geloof uitlacht?
Doet je hart niet pijn dat Muslims' meningen geen mosterdzaadjes meer wegen?
Huilen je ogen niet broeder, wanneer je ziet dat je zuster
beledigd wordt om het dragen van haar hoofddoek?
Huilen je ogen niet zuster, wanneer je ziet dat je broeder
diep in zijn hart geraakt wordt, omdat hij een terrorist wordt genoemd
en dit alleen maar om met het dragen van zijn baard?
Waarom mogen de joden dan dat wel dragen en bekende sterren
zonder er een stempel op te drukken?
Maar wat hebben we werkelijk voor Islaam gedaan
waar we zo trots op kunnen zijn dat we onze hoofden kunnen heffen?
Niets, totaal niets op dit moment! De hele Muslimgemeenschap, slaapt in een diep coma.
Analfabetisme woont in onze harten, terwijl wij vroeger het geleerde volk waren.
Wij vertonen grof gedrag, terwijl wij vroeger mensen manieren leerden.
Wij zijn ontwetend en volgen maar iedereen. Wij zijn slaven geworden van rare ideeën,
terwijl wij vroeger kennis vergaarden en deze opdronken als pure melk.
De Islaam leerde ons hoe wij van de slavernij af moesten stappen.
En wat doen we nu? We nemen elke afgedwaalde theorie blindelings aan.
Muslims van tegenwoordig twijfelen zelfs aan waar ze vandaan komen.
Het is toch te gek voor woorden dat we moeten geloven dat we van apen afstammen,
terwijl wij de waarheid tot onze beschikking hebben;de Qur'aan.
Hoe lang moeten we blijven volgen, braaf en zonder stemrecht,
zonder naar de gevolgen te kijken.
Wordt het niet tijd dat we de bron van kennis weer opgraven,
en onze ziel daarmee schoonspoelen en onze dorst lessen?
Ik blijf de vraag stellen, keer op keer totdat we gaan veranderen.
Wat heb je voorbereidt voor Islaam; wat heb je allemaal gedaan voor je geloof?
Heeft je hart dan niet bewogen, moet er dan iets ergs gebeuren,
voordat je dan als een vulkaan gaat bewegen?
Waarom doe je niet iets nuttigs voor je geloof, iets waar de hele ummah iets aan heeft,
ookal was het alleen maar een hoopvolle glimlach
schenken aan een verdrietige zuster?
Iedereen leeft nu in een doolhof van angsten en twijfels.
We kunnen er niet aan ontkomen, dit zijn zware tijden.
Maar de vraag blijft zich herhalen: wat heb je voor je geloof gedaan
waar jij zo trots op bent, waar jij zo overtuigd van bent?
Je zal hier op de Dag des oordeels over gevraagd worden,
maar ik stel het nu uit interesse.
Ik wil weten of je echt van Islaam houdt, met heel je hart en ziel?
Want Muslim zijn betekent niet dat je alleen Allaah aanbidt
wanneer het jou uitkomt, in je eentje.
Nee dat is Islaam niet: alleen jezelf redden.
Islaam betekent ook dat je midden in de nacht klaar moet zijn
om je gehoor te geven aan Allaah.
Muslim zijn betekent niet dat je een paar uur per dag beschikbaar moet zijn,
maar dat je jouw hele leven wijdt aan Allaah de Almachtige,
en met plezier je leven daarvoor opgeeft,
zonder je te bekommeren om dit leven.
Als Islaam niet stroomt in je aderen, zoals bloed dat doet,
als Islaam niet net zo belangrijk is, als de adem die je inhaalt,
als je niet net zoveel geeft om Islaam zoals je dat doet voor een
dierbaar kind, moeder, of man op het moment dat ze ziek zijn,
dan zou ik zeggen:blijf nog even slapen, blijf dan gewoon slapen,
en word wakker wanneer alle mensen op een plek verzameld worden.
Maar dan is het te laat en heeft het geen zin om een antwoord te geven.
Dan is het toch te laat om je liefde voor Islaam kenbaar te maken.
Dan is het te laat om jezelf te bewijzen, wat voor zin heeft het dan?
Ik kan beter nu maar vragen wat je voor Islaam voorbereidt hebt?
Wat heb je oprecht voor Islaam gedaan, iets waar jij trots op bent?