_BOA_
25-12-2006, 23:56
Je bent rechts, islamosceptisch en je wilt wat... Een uitkering?
De Eerdmans-controverse
De blogosfeer blijft een avontuur. Telkens als je denkt dat je het wel gezien hebt opent er zich onder je voetzolen een nieuw spelonk. Zoals bij de vorige column van Joost Eerdmans. Zijn pleidooi "Armoede is een keuze" legde een breuk bloot die kennelijk dwars door rechts Nederland loopt.
Dat linkse mensen niet zaten te wachten op zelfredzaamheid was geen verrassing. De winst van de SP betekent dat steeds meer mensen politici willen die hun een rib uit eigen lijf voorschotelen. Maar dat ook veel rechtse lieden kiezen voor een maatschappij die zichzelf kannibaliseert kwam als een donderslag bij heldere hemel. Bij Geen Stijl lieten veel bezoekers negatieve reacties achter op Eerdmans' column. Maar ook op het Vrije Volk waren afkeurende geluiden te horen. De breuklijn tussen voor- en tegenstanders van de gulle staat bevindt zich kennelijk niet tussen links en rechts, maar geheel op rechts grondgebied.
En toch zijn de nadelen van de verzorgingsstaat op de rechtse blogs duidelijk naar voren gebracht. Landen met veel verzorgingsstaat trekken parasieten aan van buiten, terwijl landen met weinig verzorgingsstaat juist talentvolle, bijdragende immigranten aanzuigen. Landen met veel verzorgingsstaat kweken zelf ook parasieten omdat mensen zich niet in hoeven te stellen op een werkend bestaan. Het nut van aardig zijn, hard leren, en ambitie tonen raakt op de achtergrond als je vanaf je twintigste toch wel met pensioen kunt.
Iets dergelijks geldt voor immigranten. In Amerika moet immigranten zichzelf bedruipen. Dat kunnen ze alleen als ze zich volop richten op de Amerikaanse maatschappij. In het gepamperde West-Europa stimuleert de verzorgingstaat juist dat immigranten zich isoleren of zelfs afkeren van de samenleving. Hadden we in Nederland in de jaren 70, 80 en 90 geen verzorgingsstaat gehad, dan waren de honderdduizenden moslims in Nederland nu ofwel succesvol geweest ofwel weer vertrokken. Mohammed Bouyeri zou nooit de tijd, de middelen of zelfs de behoefte hebben gehad om te escaleren in gewelddadige godsdienstwaanzin. Wellicht was hij niet eens in Nederland opgegroeid. Het is mij daarom een raadsel waarom mensen die strijden tegen de islamisering van Nederland toch boos worden als Eerdmans de verzorgingsstaat bekritiseert. De verzorgingsstaat en de islamisering van Nederland gaan hand in hand.
Bovendien is armoede in Nederland wel degelijk een keuze. Een goede opleiding is nergens in de wereld zo makkelijk te krijgen als in Nederland. Het enige wat je hoeft te doen voor een goed bestaan is een beetje meedobberen op school. Studeren kan op kosten van de staat. Ik durf zelfs te stellen dat het nog nooit in de geschiedenis van de mensheid zo simpel was om je eigen kont te leren redden als hier en nu. Maar dat hoor je nooit. Wat je wel al veertig jaar lang dag in dag uit hoort is het zalvende gewauwel over solidariteit met de zwakkeren en het insluiten van kwetsbare groepen. Het is daarom een verademing dat het Eerdmans gelukt is om een barst te slaan in de ondoordringbare muur van propaganda voor de verzorgingsstaat. En dan ook nog helder verwoord en voor een groot publiek. Wat wil de rechtse mens nog meer?
Bron
De Eerdmans-controverse
De blogosfeer blijft een avontuur. Telkens als je denkt dat je het wel gezien hebt opent er zich onder je voetzolen een nieuw spelonk. Zoals bij de vorige column van Joost Eerdmans. Zijn pleidooi "Armoede is een keuze" legde een breuk bloot die kennelijk dwars door rechts Nederland loopt.
Dat linkse mensen niet zaten te wachten op zelfredzaamheid was geen verrassing. De winst van de SP betekent dat steeds meer mensen politici willen die hun een rib uit eigen lijf voorschotelen. Maar dat ook veel rechtse lieden kiezen voor een maatschappij die zichzelf kannibaliseert kwam als een donderslag bij heldere hemel. Bij Geen Stijl lieten veel bezoekers negatieve reacties achter op Eerdmans' column. Maar ook op het Vrije Volk waren afkeurende geluiden te horen. De breuklijn tussen voor- en tegenstanders van de gulle staat bevindt zich kennelijk niet tussen links en rechts, maar geheel op rechts grondgebied.
En toch zijn de nadelen van de verzorgingsstaat op de rechtse blogs duidelijk naar voren gebracht. Landen met veel verzorgingsstaat trekken parasieten aan van buiten, terwijl landen met weinig verzorgingsstaat juist talentvolle, bijdragende immigranten aanzuigen. Landen met veel verzorgingsstaat kweken zelf ook parasieten omdat mensen zich niet in hoeven te stellen op een werkend bestaan. Het nut van aardig zijn, hard leren, en ambitie tonen raakt op de achtergrond als je vanaf je twintigste toch wel met pensioen kunt.
Iets dergelijks geldt voor immigranten. In Amerika moet immigranten zichzelf bedruipen. Dat kunnen ze alleen als ze zich volop richten op de Amerikaanse maatschappij. In het gepamperde West-Europa stimuleert de verzorgingstaat juist dat immigranten zich isoleren of zelfs afkeren van de samenleving. Hadden we in Nederland in de jaren 70, 80 en 90 geen verzorgingsstaat gehad, dan waren de honderdduizenden moslims in Nederland nu ofwel succesvol geweest ofwel weer vertrokken. Mohammed Bouyeri zou nooit de tijd, de middelen of zelfs de behoefte hebben gehad om te escaleren in gewelddadige godsdienstwaanzin. Wellicht was hij niet eens in Nederland opgegroeid. Het is mij daarom een raadsel waarom mensen die strijden tegen de islamisering van Nederland toch boos worden als Eerdmans de verzorgingsstaat bekritiseert. De verzorgingsstaat en de islamisering van Nederland gaan hand in hand.
Bovendien is armoede in Nederland wel degelijk een keuze. Een goede opleiding is nergens in de wereld zo makkelijk te krijgen als in Nederland. Het enige wat je hoeft te doen voor een goed bestaan is een beetje meedobberen op school. Studeren kan op kosten van de staat. Ik durf zelfs te stellen dat het nog nooit in de geschiedenis van de mensheid zo simpel was om je eigen kont te leren redden als hier en nu. Maar dat hoor je nooit. Wat je wel al veertig jaar lang dag in dag uit hoort is het zalvende gewauwel over solidariteit met de zwakkeren en het insluiten van kwetsbare groepen. Het is daarom een verademing dat het Eerdmans gelukt is om een barst te slaan in de ondoordringbare muur van propaganda voor de verzorgingsstaat. En dan ook nog helder verwoord en voor een groot publiek. Wat wil de rechtse mens nog meer?
Bron