De profeet (vzmh) als pedagoog en bruggenbouwer [deel 1]

[hetgordijn]

Door politieke excessen, zoals de recente cartoonrellen, verschijnt Mohammed ten onrechte als Profeet van geloofsfanatici en extremisten. Wie zijn denkbeelden bestudeert, ontdekt dat Mohammed als toonbeeld van gematigdheid zijn volgelingen de gulden middenweg wijst. Zijn ideeën over opvoeding en onderwijs zijn bovendien verrassend eigentijds.
Zo wordt de leerplicht als een islamitisch beginsel beschouwd. "Van de wieg tot het graf" heeft de Profeet Mohammed gezegd.
Twee bijzonderheden tonen het pedagogisch talent van de profeet:
- zijn aandacht voor individuele verschillen bij mensen
- en het gebruik van de kracht van de herhaling.
Voor niet-moslims blijft Mohammed een grote onbekende, terwijl veel islamitische opvoeders – ouders, leerkrachten en godsdienstonderwijzers – zich ook in Nederland laten inspireren door het profetisch voorbeeld van Mohammed. Zelfs voor moslims die daar geen bewuste getuigenis van afleggen, fungeert hij door zijn wijze woorden en zijn leven als pedagogisch ‘rolmodel’ .
In feite betekende de openbaring van de Koran een alfabetiseringscursus voor Arabieren. De profetische manier en vorm van kennisoverdracht is één van de belangrijkste aanwijzingen voor de taal en de ziel van de Islam. De pedagogische taakomschrijving van de profeet in de Koran luidt als volgt:

Hij is

een getuige: het woord 'getuige' zegt ons in deze tijd niet veel. Dat zou een nieuwe betekenis moeten krijgen als: bekendmaker van ethiek en een rolmodel. Ethiek betekent onderscheid kunnen maken tussen goed en kwaad. In een tijd dat een aantal ‘westerse‘ journalisten en politici suggereren dat ‘kwaad voor het westen goed voor de islam is’, is het belangrijk duidelijk te maken dat we [wij: moslims en niet-moslims] een overeenkomstige ethiek hanteren;
een brenger van goed nieuws: herstellen van de menselijkheid: - geen moslimsuperioriteit maar gelijkwaardige menselijkheid prediken! De belangrijkste taak van de onderwijzer, leraar of docent is mensen op ‘mensniveau’ brengen.
een waarschuwer: als u zo doorgaat! Dan… Dit is een bekende pedagogische functie die in alle culturen aanwezig is. Het oranje verkeerslicht is er een voorbeeld van.
uitnodiger tot Allah swt: niet zelf- maar godbenoemd. Hij (God) heeft nog interesse in de mensheid en vindt het de moeite waard om tot in de eeuwigheid tot Zichzelf te blijven uitnodigen in alle talen en met veel liefde.
een stralend licht: dat de weg toont.
min anfoesikoem: een mens zoals u – een mens als wij, daarom herkenbaar op mensenniveau. Het is daarbij onze taak als moslim te laten zien dat we kunnen omgaan met kritiek op de Profeet, maar dat we genoeg kennis van hem hebben om hem als ons ideaal te blijven zien.
hij gaat gebukt onder de enorme verantwoordelijkheid van uw zorgen;
1. het is hard voor hem wat u pijnigt: mededogen is spiritualiteit
2. en hij is bezorgd om uw welzijn; als een moeder en haar kinderen
3. liefderijk en barmhartig voor de gelovigen .
net als Rahmân, bilâ istisnâ… Dat wil zeggen dat hij net als de zon opkomt boven de gelovigen en ongelovigen. Hier gebruikt de Koran eigenschappen voor de profeet die alleen aan God zelf worden toegekend. Raoef en Rahiem… Om de algemene menselijkheid van de Islam duidelijk te maken, dienen we deze eigenschappen ‘zonder onderscheid des persoon’ toe te passen.Voor elke student pedagogie van de Islam vormen deze drie Koranpassages de kern van een belangrijk studiegebied.
Er zijn veel definities van pedagogie. De principes, methoden en professionaliteit van leren en onderwijzen, is een eenvoudige omschrijving. De profeet werd in feite door Allah swt onderwezen en hij bevestigt dit met de woorden: “Mijn Heer heeft mij onderwezen en Hij is de beste onderwijzer.” Toch bad hij regelmatig “O Heer onderwijs mij!”
De wisselwerking tussen kennisleer, ethische concepten, geloof en onderwijs zou je karakteristiek voor de Islam kunnen noemen. Dat is niet zomaar een pretentie. De Koran begon veertien eeuwen geleden als volgt:
Lees! In naam van je Heer.
Die jou heeft geschapen.
Hij schiep de mens uit een klonter
Lees! En je Heer is de edelste.
Die de mens door middel van de pen onderwees.
En aan de mens leerde wat hij niet wist. (96:1-5)
Het is opvallend dat de tekst niet aanspoort tot bidden en vasten, maar tot lezen, leren en onderwijs. In feite betekende de openbaring van de Koran een alfabetiseringscursus voor Arabieren. Wanneer we het over de bronnen van de Islamitische leer en opvoedingspraktijk hebben, staan de Ahadith (de literatuur over de profetische traditie) op een goede tweede plaats.
Mohammed deed interessante uitspraken over opvoeding en onderwijs en fungeerde zelf vaak als leraar. In zij kindertijd onderscheidde hij een drietal fasen die verrassend veel lijken op de ontwikkelingsfasen die Piaget veertien eeuwen later zou onderscheiden: de eerste zeven levensjaren zijn er om te spelen (la'b); de tweede zeven levensjaren zijn er om op te voeden (ta'dieb); de derde zeven jaar zijn er om te studeren en socialiseren (istishâb).
De overgangen tussen de perioden zijn uiteraard niet abrupt, maar geleidelijk. Niet elke pedagogische benadering past bij elke leeftijdsgroep. Jonge kinderen moeten spelend leren. Zij staan open voor de initiatieven van volwassenen, nemen die kritiekloos aan en volgen hun voorbeeld. Oudere kinderen kunnen meer discipline opbrengen. Van hen kan meer worden verwacht – ordelijkheid en gehoorzaamheid – maar zij uiten langzamerhand meer kritiek op handelen en uitspraken van volwassenen. Na een bepaalde leeftijd heeft het dan ook geen zin meer om kinderen te dwingen. Zij gaan zich een eigen mening vormen.
Veel ouders van de eerste generatie moslimmigranten hebben misschien laten zien dat hun opvoedkundige kwaliteiten niet optimaal waren en dat zij geen goede relatie met de school onderhielden. De islam adviseert echter kinderen te begeleiden en te stimuleren. Nogmaals: lifelonglearning wordt als een islamitisch beginsel beschouwd.
In de komende afleveringen van deze artikelenreeks hoop ik verschillende aspecten van de profetische persoonlijkheid als pedagoog en bruggenbouwer tussen religies en culturen duidelijk te maken.
Lees ook deel 2 van deze artikelenreeks

[hetgordijn]

De soenna zou je het navolgenswaardig voorbeeld van de Profeet Mohammed (vzmh) kunnen noemen. De verhalen waaruit we de Profeet kennen leggen een basis voor de do’s and don’ts van de Islam, maar zij geven ook inzicht in zijn methode van kennisoverdracht. De daden en woorden van de Profeet vormden zijn methode.
Vanaf het begin van de openbaring is de vertaling van de tekst naar de praktijk echter een probleem geweest. Hoe komt het dat een tekst gaat leven? Wanneer een uitnodiging voor een lezing of bijeenkomst niet werkt, zoeken we naar een oorzaak. Er was een bruiloft, er was voetballen op de televisie, of er was een tegenbeweging die niet wil dat wij bij elkaar komen… Waarom zijn de eerste bedoeïenen gaan doen wat de Profeet deed? Waarom deden ze wat hij zei? Omdat hij het zelf deed.

Een vrouw van de Profeet (vzmh) heeft hem die hikma (wijsheid in de werking) van kennisoverdracht gedemonstreerd. Op cruciale momenten in het leven van de Profeet (vzmh), hebben vrouwen hem belangrijke adviezen gegeven. Hij liet hen duidelijk deel uitmaken van zijn leven. Zowel in zijn strijd als tijdens zijn momenten van vrede waren zij aan zijn zijde. Dit wordt ook duidelijk uit de volgende overlevering:
Toen de Profeet met zijn metgezellen naar Mekka was gereisd om daar de kleine bedevaart (‘umra) te verrichten, werd hij door de Mekkanen tegengehouden. Hij sloot een vredesverdrag met hen en besloot daarna te handelen alsof de bedevaart was verricht. Hij gaf daarom tot driemaal toe opdracht te offeren en het hoofd kaal te scheren. Omdat de meeste van zijn volgelingen het vredesverdrag als een nederlaag beschouwden, gaven ze geen gehoor aan zijn opdracht.
Hij was niet kwaad, maar bedroefd en ging naar zijn tent. Daar sprak hij met zijn vrouw Umm Salama. Zij adviseerde hem zijn eigen hoofd te laten scheren en zijn offer te bren¬gen. De Profeet stond op, liet zich kaalscheren en offerde zijn kameel. Toen zijn metgezellen zagen wat de Profeet deed, gaven zij het aan iedereen door. Vervolgens lieten allen zich kaalscheren en brachten hun offers.
Veel momenten, met onder meer Aisha, Umm Salama en andere vrouwen laten zien dat hij vrouwen tot zijn volwaardige metge¬zellen rekende en hun advie¬zen serieus nam.
Twee principes van de ‘Methode Mohammed’ zijn belangrijker dan andere onderdelen:
Evenwichtigheid en Vergemakkelijking
Indien de geboden, adviezen en aanwijzingen van de Koran en de soenna juist worden geïnterpreteerd, zou er evenwicht moeten zijn

tussen lichaam en geest,
tussen hart en verstand,
de wereld en het hiernamaals,
tussen gelijkenis en realiteit,
theorie en praktijk,
het uiterlijke en het innerlijke,
tussen vrijheid en verplichtingen,
individu en collectief,
mannen en vrouwen,
en zelfs tussen moslims en niet-moslims.Het principe van evenwichtigheid schrijft een gulden middenweg voor. Dat wil zeggen: Een weg tussen nalatigheid en extremisme. Vooraanstaande metgezellen van de Profeet hadden soms de neiging tot het uiterste te gaan: De één beweerde de rest van zijn leven vastend te willen doorbrengen, een ander zei dat hij alle nachten wilde waken en bidden en de derde zei dat hij geen vrouwen meer zou aanraken. Op deze voornemens reageerde de Profeet nuchter maar beslist:
‘Ik ben van u degene die zich God het meest bewust is. Maar ik vast en verbreek mijn vasten. Soms bid ik ’s nachts en soms slaap ik. En ik trouw met vrouwen. Hij die zich van mijn soenna afwendt, behoort niet tot mij.’
Over extremisme zei Mohammed:
‘Hij die – in religie – onnodige hardheid of gewelddadigheid vertoont, gaat ten onder.’ En hij herhaalde dat tot drie keer toe.
‘De Islam is gemakkelijk. Wie van u daar extremisme in brengt, zal daardoor worden overweldigd. Kies daarom voor de middenweg. Volbreng waartoe je in staat bent en blijf opgewekt. En vraag om Allah’s hulp in de ochtend en in de avond en in een deel van de nacht.’ In een andere versie herhaalde de Profeet: ‘Wees gematigd, wees gematigd! Wanneer je niet in staat bent het beste te doen, probeer dan te doen waartoe je in staat bent of wat daarbij in de buurt komt. Blijf gematigd en u zult uw doel bereiken.’
Een andere overtuigende tekst over evenwichtigheid in de methode luidt:
‘Jij hebt recht op jezelf, je lichaam heeft recht op rust, je gezin heeft recht op jou en de gast heeft recht op jou. Probeer een ieder te geven waarop hij of zij recht heeft.’
Die voorkeur voor de gulden middenweg komt ook tot uiting in de volgende Korantekst:
‘Houdt rekening met de aard van de mens(...)’. Letterlijk staat er: ‘Accepteer hetgeen makkelijk uit de menselijke natuur voortkomt.’ Kortom: ‘Aanvaardt de mens zoals hij is, maar moedig aan tot het goede en verlaat degenen die ervoor kiezen onwetend te blijven(...)’
Volledig in overeenstemming met deze grondhouding van de Islam is het algemene principe van chudz al-‘afw: ‘Praktiseer religie met hetgeen moeiteloos uit u voortkomt en maak dingen makkelijk voor uzelf en anderen, en vermijdt het religie onnodig moeilijk te maken’.
Ook de volgende verzen:
TâHâ – ‘Wij (Allah) hebben de koran niet geopenbaard om u ongelukkig te maken’ en ‘Allah wil slechts het makkelijke voor u’ en ‘Hij wenst u niet in moeilijkheden te brengen’, wijzen erop dat de Islam de mens spiritueel en moreel eigenlijk alleen aanmoedigt tot wat inherent is aan zijn menszijn. Vanuit zijn beperking contact zoeken met het onbeperkte, onbegrensde: God. De Profeet heeft hierover bij wijze van toelichting gezegd:
‘Religie is makkelijk (te praktiseren). Hij die religie moeilijk (uitvoerbaar) wil maken zal eraan ten ondergaan. Wees dus gematigd.’
Deze oproep om op de liefde van Allah te vertrouwen, komt voort uit het godsbeeld dat Mohammed schetst. Hierin verschijnt het ‘Goddelijke genade’-principe als veelomvattender dan het ‘Goddelijke rechts’-principe, zoals tot uiting komt in de bekende overlevering waarin Allah volgens de Profeet over Zichzelf zegt:
‘Waarlijk Mijn genade en barmhartigheid overvleugelen Mijn toorn!’
Lees ook deel 1 van deze artikelenreeks.
Lees ook deel 3 van deze artikelenreeks.

[hetgordijn]

Het grootste geschenk dat wij van Allah hebben ontvangen is gezond verstand (al ‘aql)
Het lijkt wel alsof Descartes eerst de overleveringen van de Profeet Mohammed (vzmh) las voordat hij Discours de la méthode schreef. Over de methode hoe zijn verstand goed te gebruiken en de waarheid te achterhalen in de wetenschappen .
Nadat de profeet dit duidelijk had gemaakt, vinden we een stroom van uitspraken die het vergaren van kennis aanmoedigen.
Een greep hieruit:
“Laat de aanwezige, kennis overdragen aan de afwezige.“ (dat kan ook slaan op de aanwezige in de zin van iemand die oplet en de afwezige in de zin van iemand die aan andere dingen denkt)
“Het woord van wijsheid is het eigendom van de gelovige. Dus, waar hij/zij het ook vindt, heeft hij/zij er recht op.” De betekenis hiervan is ondermeer dat moslims zich niet dienen op te stellen als irritante betweters maar als mensen die naar de essentie van kennis zoeken: wijsheid.
“Mensen zijn als goud- of zilvermijnen; zij die in hun dagen van onwetendheid uitblonken zullen uitblinken in de islam, wanneer zij tot begrip komen.”
‘Ilm vertalen met het woord 'kennis' betekent dat je eigenlijk geweld doet aan de vele aspecten van het concept ‘ilm in de koran. Het bevat zeker elementen van wat we nu kennis of wetenschap noemen. Tegelijkertijd heeft het componenten van wat we traditioneel gesproken wijsheid noemen.'
Het concept ‘ilm is in de koran verbonden met veel andere begrippen:

‘ilm-ibâdah: je dienend opstellen tegenover Allah door kennis te vergaren;
'ilm-chilâfah: je verantwoordelijkheid neemt toe naarmate je kennis toeneemt;

‘ilm-âchirah: het religieuze aspect van ‘ilm houdt in: kennis van het hiernamaals;
‘ilm-ma’loem/âlim: de verhouding tussen de ‘kenner’ en het ‘gekende’ wordt in de koran behandeld;
‘ilm-ma’rifah: een belangrijk aspect van ‘ilm is ‘gnosis’ of kennis van God;
‘ilm-ihâtah: het aspect van ‘omvatten’ of ‘bevatten’ van kennis;
‘ilm-masj’ûran: tot besef komen, kennis als bewustwordingsproces.Verder worden in de koran behandeld:

‘ilm als proces van ‘mentaal’ begrijpen;
‘ilm als proces van verheldering en verklaring, leidend tot besluitvorming;
‘ilm als onderscheidingsvermogen om dingen en mensen naar waarde te kunnen schatten;
‘ilm als kwaliteit of vermogen (bijvoorbeeld: associatievermogen) en het proces van kennisvergaring versterkt het geheugen en het voorstellingsvermogen;
‘ilm wordt in de koran gedefinieerd in relatie tot de dagelijkse praktijk: ‘ilm en amal;
‘ilm als product van introspectie, wat betekent dat ‘kritisch zelfonderzoek’ even hoog wordt ingeschat als onderzoek tot aan de ‘verste horizon’, zoals de koran het uitdrukt.De Profeet (vzmh) gebruikte een aantal methoden om in zijn tijd en omstandigheden kennis over te dragen aan de mensen in zijn omgeving. De meest bekende hiervan zijn:

Vraag & antwoord - (Soâ’l wa djawâb)
Lezingen, verhandelingen, preken - (Dars Wa’z wa Chitabah)
Gebruik van educatieve hulpmiddelen - (Alât)
Voorbeelden, gelijkenissen, symboliek - (Darb al-masal)
Verhalen, wijsheid, humor - (Maw’izatan hasanatan, Hikma, Mizâdj)
Demonstratie - (Tadjroba wa tatbiqat)
Stapsgewijs - (Tadriedjan).Tussen haakjes is de Arabische terminologie vermeld, zoals die al eeuwenlang in de bronnen staat.
Het bijzonder pedagogische talent van de Profeet (vzmh) blijkt ondermeer uit twee opvallende bijzonderheden. Hoewel 14 eeuwen geleden toegepast, doen ze nogal eigentijds aan.
1) Aandacht voor individuele verschillen bij mensen en
2) het gebruik van de kracht van de herhaling.
Vanwege de lengte van elke aflevering worden hier slechts twee aspecten van de eerste genoemde methode: ‘het vraag en antwoordspel’ behandeld.
De profeet kreeg ontelbare keren dezelfde vraag voorgeschoteld en antwoordde steeds verschillend, omdat hij rekening hield met degene die de vraag stelde. ‘Wat is een goede moslim?’ is misschien een van de meest gestelde vragen. Zijn antwoorden hierop luidden:

‘Het hoort tot iemands goede islam, dat hij zich niet bemoeit met datgene wat hem niet aangaat.‘
‘Niemand gelooft werkelijk totdat hij voor zijn broeder wenst wat hij voor zichzelf wenst.’
‘Ik zei: ‘O, boodschapper van Allah, vertel me iets over de islam wat ik van niemand anders dan u kan vernemen.’
Hij zei: ‘Zeg, ik geloof in Allah en handel ernaar’.‘
‘Een man vroeg aan de profeet: ‘Geef me goede raad!’
Hij zei: ‘Word niet boos’.
De man herhaalde zijn vraag diverse malen en de profeet zei steeds:
‘Word niet boos!’’Niet alleen heeft de Profeet Mohammed (vzmh) zich gedurende de drieëntwintig jaar van zijn profeetschap voortdurend laten bevragen, hij gebruikte ook zelf de vraag als een educatief middel.

De profeet vroeg: “Er is een boom die lijkt op een gelovige omdat zijn bladeren niet afvallen. Welke boom is dat?”
Op de dag van de Hadj vroeg de profeet aan zijn volgelingen: “Welke dag is het vandaag? …Welke stad is dit?… Welke maand is het?…”
Hij bedoelde daar niet mee dat iemand hem de kalender moest voorlezen, maar dat mensen zich bewust moesten worden van dat moment en die plaats.
De profeet zei: “Religie is oprechtheid.” Sommigen vroegen: ‘Ten opzichte van wie?’
‘Ten opzichte van Allah, Zijn boek, Zijn boodschapper, de moslimleiders en hun gemeenschap (de gewone man).’”
De profeet vroeg: “Wie is de sterkste?” Sommigen antwoorden: ‘Degene die door niemand kan worden gevloerd.’ Hij wachtte en zag langzamerhand de instemming met dit antwoord bij de rest van de groep op hun gezichten. Daarna zei hij: “Nee, dat is degene die zijn kwaadheid overwint op het moment van drift.’”Lees ook deel 2 van deze artikelenreeks.
Lees ook deel 4 van deze artikelenreeks.

[hetgordijn]

Rekening houden met het bevattingsvermogen van de leerling, dat wil zeggen aandacht voor individuele verschillen.
Zowel de profeet Mohammed (vzmh) als zijn metgezellen hanteerden het principe van spreken en onderwijzen naar het begripsvermogen van de leerlingen of toehoorders. In het Arabisch: ‘Alâ qadri oqoeliha – naar hun verstandelijke vermogens.
De profeet heeft aangegeven dat het belangrijk is te weten tegen wie je praat. Leeftijd, achtergrond, karakter, intelligentie spelen daarbij allemaal een belangrijke rol. "Behandel een ieder naar zijn niveau”, en: “geef uw bedienden opdrachten die zij in staat zijn te begrijpen”, zijn voorbeelden van rekening houden met tegen wie je het hebt.

De profeet heeft een vers van soera TâHâ als methode van ta’dieb toegelicht:
(...) spreekt tot Firawn op zachtmoedige wijze opdat hij er een les in ziet en ontzag toont. (20:44)
Volgens zijn uitleg bereik je meer met honing dan met azijn. Toen een prediker eens wilde laten zien dat hij niet bang was voor het gezag van Kalief Ma’moen, ging hij steeds hardere dingen tegen hem zeggen. Op een bepaald moment kreeg de kalief hier genoeg van en zei:
"Man! Kom tot jezelf. Het kan wel wat minder. Heb je niet gehoord dat Allah Mozes heeft gezonden, die een groter man was dan jij en dat hij de Farao heeft geschapen, die een stuk slechter was dan ik, terwijl Hij Mozes toch heeft geboden zachtmoedig met hem om te gaan!"
De profeet was gewoon te zeggen: “de beste van u zijn degenen met het beste karakter”.
Er kwam een man bij de profeet en hij vroeg: “O boodschapper van Allah! Wie heeft het meeste recht op mijn plezierige gezelschap?”
De profeet antwoordde: “Je moeder”.
De man vroeg: “En wie daarna?”
De profeet zei: “Je moeder”.
De man vroeg weer: “En wie daarna?”
De profeet zei weer: “Je moeder”.
De man vroeg weer: “En wie daarna?”
Waarop de profeet zei: “En dan je vader”.
De vanzelfsprekende moederliefde wordt in een andere uitspraak van de profeet gelijk gesteld aan de genade van Allah: “De rahima (baarmoeder) is van de Rahmân (de Barmhartige) afgeleid. Daarom heeft Allah – tegen de rahima - gezegd: ‘Hij die zijn banden versterkt met u, versterkt daarmee zijn banden met Mij! Maar hij die zijn banden met u losser maakt, verzwakt daarmee zijn banden met Mij!’”
Er kwam een woestijnarabier bij de profeet en zei: U kust kinderen (eigenlijk: sibyân = zuigelingen!), maar wij doen zoiets niet. De profeet antwoordde: “Wat kan ik eraan doen wanneer Allah het mededogen uit uw hart heeft verwijderd?”
De profeet nam eens een baby in zijn armen, waarbij hij het verhemelte van de baby met gekauwde dadel inwreef (hanaka = een gebruik dat daarna tot de profetische gebruiken (soenna) is gaan behoren) en de baby plaste op zijn kleding en hij liet water komen en spoelde het daarmee af.
Aswad zei, ik vroeg aan Aysjah wat de profeet deed als hij thuis was. Ze zei: “Hij hielp zijn vrouw.“ Dat wil zeggen, hij deed werk voor zijn vrouw.
Anas ibn Mâlik was op zijn tiende aan de profeet ‘gegeven’ om van hem te leren en hem te dienen. Hij zei: Ik diende de profeet tien jaar lang en hij zei nooit zelfs maar iets als ‘foei’ tegen mij. Zelfs niet: waarom heb je dit gedaan of waarom heb je dat niet gedaan?
In de overgang van zeven jaar naar ouder, wordt het steeds noodzakelijker kinderen te corrigeren. Het is de vraag met welke methode van correctie de ouders of leerkrachten het meeste succes boeken. Men heeft het wel over de pedagogische tik die soms wonderen verricht, maar vooraanstaande geleerden als Imam Sjafi’i, Bayhakî, Ibn Miskawayh en Ibn Chaldoen, hebben zich met zoveel woorden op religieuze en sociale gronden tegen lijfstraffen voor kinderen uitgelaten. In de Koran, noch in de soenna komt ook maar een enkele aanwijzing voor om lijfstraffen voor kinderen te rechtvaardigen. Wanneer we alle overleveringen waarin de verhouding van de profeet tot kinderen wordt behandeld doornemen komen we de volgende centrale stelregel tegen:
“Yassiroe wa lâ to’assiroe, habbiboe wa lâ tonaffiroe” [maak het makkelijk en niet moeilijk, roep liefde op en geen afkeer].
Tofail ibn ‘Amr al-Dausî kwam met zijn metgezellen bij de profeet en zei: “O boodschapper van Allah! De Daus (zijn stamgenoten) hebben (de islam) geweigerd en zijn ongehoorzaam, bid tot Allah, opdat Zijn straf over hen kome! En er werd al gezegd: de Daus hebben zichzelf ten gronde gericht!”
Maar de profeet zei:
“O Allah! Schenk Uw leiding aan de Daus en breng hen (tot zichzelf). (De profeet weigerde dus om straf te bidden, zelfs bij mensen die ongehoorzaam waren).
De boodschapper van Allah zei: “Allah schenkt geen genade aan degene die geen mededogen heeft voor mensen”. En hij zei: “Degene die geen mededogen heeft voor onze kleinen (de kinderen) en geen respect heeft voor onze groten (de volwassenen) is er niet een van ons!”
Anas heeft gezegd dat de profeet nooit schold, vloekte of obscene taal gebruikte. Wanneer hij iemand van ons wilde terechtwijzen zei hij: wat is er met hem aan de hand, moge zijn voorhoofd uitbundig met aarde in aanraking komen. (De profeet gebruikt hier een metafoor en bedoelt: Laat hem veel het gebed verrichten, dan verandert hij wel).
Ook bij het beantwoorden van de vraag van een Bedoeïen gebruikte de profeet een voorbeeld dat deze kon begrijpen. De bedoeïen vertelde de profeet dat zijn vrouw een zwarte baby ter wereld had gebracht terwijl hij noch zijn vrouw zwart waren. Hij wilde het kind verstoten. De profeet vroeg hem: “Heb je kamelen?”
De man zei: “Ja.”
De profeet vroeg hem: “Wat voor kleur hebben ze?”
Hij antwoordde: “Roodachtig geel.”
De profeet zei: “Zijn er een paar bij die zwart of donker zijn?”
De man bevestigde dit.
Hierop vroeg de profeet: “Hoe zijn zij aan die kleur gekomen?”
De man stelde een retorische wedervraag: “Zouden ze dat op de een of andere manier hebben geërfd?”
Waarop de profeet zei: “Op dezelfde manier heeft jouw kind die kleur van zijn voorvaderen geërfd.”

[hetgordijn]

Dit artikel is geschreven door onze broeder Abdulwahid van Bommel.

[hetgordijn]

heyyy foresking_gump, kerst vieren doe je toch gezellig met je fammilie en naasten! Verspil je tijd toch niet hier terwijl je met je naasten kan zijn.

[hetgordijn]

Citaat door Abu_AbdulWahhab:

Je sufi ga weg en blijf bij jouw http://sunni.nl/ jij wilt gewoon met jou dwaling de Waarheid en het valse gelijk aan elkaar maken (Ahloes-Soennah met Ahloel-bid’ah)!

Als je geen inhoudelijk bijdrage kan leveren in dit onderwerp blijf er dan uit, en als je wilt praten over Ilm'tassawuf of een andere Islamitisch onderwerp waar jij van beweerd dat fout is. Open een nieuw topic.

[hetgordijn]

Open een _nieuw_ topic.

[hetgordijn]

up .. voor de geintereseerden onder ons.

[hetgordijn]

.

Citaat door hetgordijn:

up .. voor de geintereseerden onder ons.

[shanice]

Citaat door Abu_AbdulWahhab:

Wat doen sufis met kerst?



Of dansen. http://www.dailymotion.com/tag/Madina/video/xlla4_

Jij bent geen haar beter als die man op de foto,want jij doet het zelfde alleen je doet het bij levende wezens,jou Saudie Arabie 7ukaam

[shanice]

Citaat door hetgordijn:

Het grootste geschenk dat wij van Allah hebben ontvangen is gezond verstand (al ‘aql)
Het lijkt wel alsof Descartes eerst de overleveringen van de Profeet Mohammed (vzmh) las voordat hij Discours de la méthode schreef. Over de methode hoe zijn verstand goed te gebruiken en de waarheid te achterhalen in de wetenschappen .
Nadat de profeet dit duidelijk had gemaakt, vinden we een stroom van uitspraken die het vergaren van kennis aanmoedigen.
Een greep hieruit:
“Laat de aanwezige, kennis overdragen aan de afwezige.“ (dat kan ook slaan op de aanwezige in de zin van iemand die oplet en de afwezige in de zin van iemand die aan andere dingen denkt)
“Het woord van wijsheid is het eigendom van de gelovige. Dus, waar hij/zij het ook vindt, heeft hij/zij er recht op.” De betekenis hiervan is ondermeer dat moslims zich niet dienen op te stellen als irritante betweters maar als mensen die naar de essentie van kennis zoeken: wijsheid.
“Mensen zijn als goud- of zilvermijnen; zij die in hun dagen van onwetendheid uitblonken zullen uitblinken in de islam, wanneer zij tot begrip komen.”
‘Ilm vertalen met het woord 'kennis' betekent dat je eigenlijk geweld doet aan de vele aspecten van het concept ‘ilm in de koran. Het bevat zeker elementen van wat we nu kennis of wetenschap noemen. Tegelijkertijd heeft het componenten van wat we traditioneel gesproken wijsheid noemen.'
Het concept ‘ilm is in de koran verbonden met veel andere begrippen:

‘ilm-ibâdah: je dienend opstellen tegenover Allah door kennis te vergaren;
'ilm-chilâfah: je verantwoordelijkheid neemt toe naarmate je kennis toeneemt;

‘ilm-âchirah: het religieuze aspect van ‘ilm houdt in: kennis van het hiernamaals;
‘ilm-ma’loem/âlim: de verhouding tussen de ‘kenner’ en het ‘gekende’ wordt in de koran behandeld;
‘ilm-ma’rifah: een belangrijk aspect van ‘ilm is ‘gnosis’ of kennis van God;
‘ilm-ihâtah: het aspect van ‘omvatten’ of ‘bevatten’ van kennis;
‘ilm-masj’ûran: tot besef komen, kennis als bewustwordingsproces.Verder worden in de koran behandeld:

‘ilm als proces van ‘mentaal’ begrijpen;
‘ilm als proces van verheldering en verklaring, leidend tot besluitvorming;
‘ilm als onderscheidingsvermogen om dingen en mensen naar waarde te kunnen schatten;
‘ilm als kwaliteit of vermogen (bijvoorbeeld: associatievermogen) en het proces van kennisvergaring versterkt het geheugen en het voorstellingsvermogen;
‘ilm wordt in de koran gedefinieerd in relatie tot de dagelijkse praktijk: ‘ilm en amal;
‘ilm als product van introspectie, wat betekent dat ‘kritisch zelfonderzoek’ even hoog wordt ingeschat als onderzoek tot aan de ‘verste horizon’, zoals de koran het uitdrukt.De Profeet (vzmh) gebruikte een aantal methoden om in zijn tijd en omstandigheden kennis over te dragen aan de mensen in zijn omgeving. De meest bekende hiervan zijn:

Vraag & antwoord - (Soâ’l wa djawâb)
Lezingen, verhandelingen, preken - (Dars Wa’z wa Chitabah)
Gebruik van educatieve hulpmiddelen - (Alât)
Voorbeelden, gelijkenissen, symboliek - (Darb al-masal)
Verhalen, wijsheid, humor - (Maw’izatan hasanatan, Hikma, Mizâdj)
Demonstratie - (Tadjroba wa tatbiqat)
Stapsgewijs - (Tadriedjan).Tussen haakjes is de Arabische terminologie vermeld, zoals die al eeuwenlang in de bronnen staat.
Het bijzonder pedagogische talent van de Profeet (vzmh) blijkt ondermeer uit twee opvallende bijzonderheden. Hoewel 14 eeuwen geleden toegepast, doen ze nogal eigentijds aan.
1) Aandacht voor individuele verschillen bij mensen en
2) het gebruik van de kracht van de herhaling.
Vanwege de lengte van elke aflevering worden hier slechts twee aspecten van de eerste genoemde methode: ‘het vraag en antwoordspel’ behandeld.
De profeet kreeg ontelbare keren dezelfde vraag voorgeschoteld en antwoordde steeds verschillend, omdat hij rekening hield met degene die de vraag stelde. ‘Wat is een goede moslim?’ is misschien een van de meest gestelde vragen. Zijn antwoorden hierop luidden:

‘Het hoort tot iemands goede islam, dat hij zich niet bemoeit met datgene wat hem niet aangaat.‘
‘Niemand gelooft werkelijk totdat hij voor zijn broeder wenst wat hij voor zichzelf wenst.’
‘Ik zei: ‘O, boodschapper van Allah, vertel me iets over de islam wat ik van niemand anders dan u kan vernemen.’
Hij zei: ‘Zeg, ik geloof in Allah en handel ernaar’.‘
‘Een man vroeg aan de profeet: ‘Geef me goede raad!’
Hij zei: ‘Word niet boos’.
De man herhaalde zijn vraag diverse malen en de profeet zei steeds:
‘Word niet boos!’’Niet alleen heeft de Profeet Mohammed (vzmh) zich gedurende de drieëntwintig jaar van zijn profeetschap voortdurend laten bevragen, hij gebruikte ook zelf de vraag als een educatief middel.

De profeet vroeg: “Er is een boom die lijkt op een gelovige omdat zijn bladeren niet afvallen. Welke boom is dat?”
Op de dag van de Hadj vroeg de profeet aan zijn volgelingen: “Welke dag is het vandaag? …Welke stad is dit?… Welke maand is het?…”
Hij bedoelde daar niet mee dat iemand hem de kalender moest voorlezen, maar dat mensen zich bewust moesten worden van dat moment en die plaats.
De profeet zei: “Religie is oprechtheid.” Sommigen vroegen: ‘Ten opzichte van wie?’
‘Ten opzichte van Allah, Zijn boek, Zijn boodschapper, de moslimleiders en hun gemeenschap (de gewone man).’”
De profeet vroeg: “Wie is de sterkste?” Sommigen antwoorden: ‘Degene die door niemand kan worden gevloerd.’ Hij wachtte en zag langzamerhand de instemming met dit antwoord bij de rest van de groep op hun gezichten. Daarna zei hij: “Nee, dat is degene die zijn kwaadheid overwint op het moment van drift.’”Lees ook deel 2 van deze artikelenreeks.
Lees ook deel 4 van deze artikelenreeks.

Up,masha'Allah moge Allah u belonen

wa ''alaikoem as salam

[hetgordijn]

Neen, Moge Allah U belonen.

Shokran voor het uplen

assaalaamoe alaykoem wa raghmatoelahi wa barakathu