Aplat_
23-12-2006, 11:34
Te weinig vlouwelijke chinezen
De Chinese overheid komt binnenkort met een nieuw meerjarenplan voor een van ’s lands grootste sociale crises: het tekort aan vrouwen.
De samenleving dreigt volledig uit balans te raken, nu er landelijk op elke 100 vrouwen bijna 120 mannen zijn. In sommige plattelandsgemeenten zelfs 150. De oorzaak ligt deels verankerd in de mangerichte samenleving en deels in het hart van de Chinese politiek: het één-kind-beleid.
Meneer Ruan loopt dagelijks met zijn waterbuffel naar de akkers buiten het dorp. Het leven op het platteland van de provincie Fujian is zwaar, maar rechtvaardig, vindt hij. Ruan is trots op zijn mannengezin. Hij heeft twee zoons, die op hun beurt samen drie kleinzoons voortbrachten.
Eentje meer dan mag volgens de Chinese geboortebeperkingswet. Die schrijft voor dat stedelingen één kind mogen hebben en boeren twee, mits de eerste een meisje is.
Kracht
Maar opa Ruan heeft de boete er best voor over. Immers zal de extra kleinzoon later kunnen voorzien in meer inkomen voor de familie. “Het werk op de akkers vergt kracht”, vertelt hij. “Vrouwen zijn daar minder geschikt voor, omdat ze nu eenmaal minder sterk zijn.”
Het gezin Ruan is kenmerkend voor het Chinese platteland: Een dochter huwelijk je uit en ben je kwijt, maar een zoon biedt garanties voor de toekomst. Het gevolg is dat er jaarlijks ontelbare meisjes zogezegd ‘zoek raken’. Ze worden bij de geboorte niet geregistreerd, ze worden verstoten of ze worden helemaal niet geboren.
Echoscopie
“Veel mensen gaan over tot abortus als ze ontdekken dat hun ongeboren kind een meisje wordt,” zegt Huang Yu Lai, directeur van een lokale overheidscommissie voor familiezaken. “Ze kunnen het geslacht achterhalen door middel van een echoscopie in het ziekenhuis. Dat is een groot probleem.”
Om die reden is het maken van een echoscopie om niet-medische redenen dan ook streng verboden in China. Er zijn zelfs plannen om het een misdaad te maken. Maar het is bijna niet te voorkomen dat het in kleine afgelegen ziekenhuizen nog steeds op grote schaal gebeurt.
Subtiel
Omdat straffen alleen dus niet helpt, besloot de overheid in 2003 tot een meer subtiele aanpak. Het belang van vrouwen en dochters in de samenleving moest meer worden gepromoot. Het project ‘Zorg voor Meisjes’ werd geboren, waarin arme boeren met enkel dochters beloningen krijgen in de vorm van geld, kwijtschelding van schulden, een klein pensioen en in sommige gevallen zelfs een huis.”
Zoals in het dorp Cunsia in Fujian, waar de autoriteiten trots zijn op hun ‘Zorg voor meisjes’-woningen. Eén van de families heet ons verlegen welkom. De heer des huizes, een arme, ongeschoolde boer, vindt het moeilijk om over de kwestie te praten. Hij bekent dat hij eigenlijk niet zo goed weet waarom de overheid hem steunt.
“Ik krijg wat geld, omdat ik twee dochters heb. En ik moet me als modelburger gedragen. Zo moesten we beloven nooit meer kinderen te krijgen.”
Naar het ‘waarom’ en ‘hoe’ moet je de mensen hier niet vragen. Ondanks dat ze het middelpunt van deze demografische crisis zijn, ontgaat ze de ernst en omvang ervan. Ze zijn boer, punt uit.
Berekeningen
Dat de omvang enorm is, blijkt wel uit de cijfers. Volgens berekeningen zouden er twintig tot zestig miljoen vrouwen tekort zijn in China. Terwijl de verhouding man/vrouw twintig jaar geleden nog volkomen in balans was. De kentering kwam in 1979, het jaar waarin de eenkindpolitiek werd ingevoerd.
“In het verleden, vóór de geboortebeperkingswet, was de verhouding man/vrouw in China heel normaal”, geeft meneer Huang van de commissie van familiezaken toe. “Toen kwam het niveau overeen met dat van de rest van de wereld: zo’n 104 mannen op 100 vrouwen.”
En daarmee is min of meer bewezen dat de Chinese regering deze crisis deels zelf heeft gecreëerd. Juist dóór die één-kind-politiek besloten veel arme boeren noodgedwongen dat het enige kind dat ze mochten hebben, hoe dan ook een jongen moest worden. Met alle gevolgen van dien.
http://www.nos.nl/nosjournaal/artikelen/2006/12/23/231206_jongens_in_china.html
De Chinese overheid komt binnenkort met een nieuw meerjarenplan voor een van ’s lands grootste sociale crises: het tekort aan vrouwen.
De samenleving dreigt volledig uit balans te raken, nu er landelijk op elke 100 vrouwen bijna 120 mannen zijn. In sommige plattelandsgemeenten zelfs 150. De oorzaak ligt deels verankerd in de mangerichte samenleving en deels in het hart van de Chinese politiek: het één-kind-beleid.
Meneer Ruan loopt dagelijks met zijn waterbuffel naar de akkers buiten het dorp. Het leven op het platteland van de provincie Fujian is zwaar, maar rechtvaardig, vindt hij. Ruan is trots op zijn mannengezin. Hij heeft twee zoons, die op hun beurt samen drie kleinzoons voortbrachten.
Eentje meer dan mag volgens de Chinese geboortebeperkingswet. Die schrijft voor dat stedelingen één kind mogen hebben en boeren twee, mits de eerste een meisje is.
Kracht
Maar opa Ruan heeft de boete er best voor over. Immers zal de extra kleinzoon later kunnen voorzien in meer inkomen voor de familie. “Het werk op de akkers vergt kracht”, vertelt hij. “Vrouwen zijn daar minder geschikt voor, omdat ze nu eenmaal minder sterk zijn.”
Het gezin Ruan is kenmerkend voor het Chinese platteland: Een dochter huwelijk je uit en ben je kwijt, maar een zoon biedt garanties voor de toekomst. Het gevolg is dat er jaarlijks ontelbare meisjes zogezegd ‘zoek raken’. Ze worden bij de geboorte niet geregistreerd, ze worden verstoten of ze worden helemaal niet geboren.
Echoscopie
“Veel mensen gaan over tot abortus als ze ontdekken dat hun ongeboren kind een meisje wordt,” zegt Huang Yu Lai, directeur van een lokale overheidscommissie voor familiezaken. “Ze kunnen het geslacht achterhalen door middel van een echoscopie in het ziekenhuis. Dat is een groot probleem.”
Om die reden is het maken van een echoscopie om niet-medische redenen dan ook streng verboden in China. Er zijn zelfs plannen om het een misdaad te maken. Maar het is bijna niet te voorkomen dat het in kleine afgelegen ziekenhuizen nog steeds op grote schaal gebeurt.
Subtiel
Omdat straffen alleen dus niet helpt, besloot de overheid in 2003 tot een meer subtiele aanpak. Het belang van vrouwen en dochters in de samenleving moest meer worden gepromoot. Het project ‘Zorg voor Meisjes’ werd geboren, waarin arme boeren met enkel dochters beloningen krijgen in de vorm van geld, kwijtschelding van schulden, een klein pensioen en in sommige gevallen zelfs een huis.”
Zoals in het dorp Cunsia in Fujian, waar de autoriteiten trots zijn op hun ‘Zorg voor meisjes’-woningen. Eén van de families heet ons verlegen welkom. De heer des huizes, een arme, ongeschoolde boer, vindt het moeilijk om over de kwestie te praten. Hij bekent dat hij eigenlijk niet zo goed weet waarom de overheid hem steunt.
“Ik krijg wat geld, omdat ik twee dochters heb. En ik moet me als modelburger gedragen. Zo moesten we beloven nooit meer kinderen te krijgen.”
Naar het ‘waarom’ en ‘hoe’ moet je de mensen hier niet vragen. Ondanks dat ze het middelpunt van deze demografische crisis zijn, ontgaat ze de ernst en omvang ervan. Ze zijn boer, punt uit.
Berekeningen
Dat de omvang enorm is, blijkt wel uit de cijfers. Volgens berekeningen zouden er twintig tot zestig miljoen vrouwen tekort zijn in China. Terwijl de verhouding man/vrouw twintig jaar geleden nog volkomen in balans was. De kentering kwam in 1979, het jaar waarin de eenkindpolitiek werd ingevoerd.
“In het verleden, vóór de geboortebeperkingswet, was de verhouding man/vrouw in China heel normaal”, geeft meneer Huang van de commissie van familiezaken toe. “Toen kwam het niveau overeen met dat van de rest van de wereld: zo’n 104 mannen op 100 vrouwen.”
En daarmee is min of meer bewezen dat de Chinese regering deze crisis deels zelf heeft gecreëerd. Juist dóór die één-kind-politiek besloten veel arme boeren noodgedwongen dat het enige kind dat ze mochten hebben, hoe dan ook een jongen moest worden. Met alle gevolgen van dien.
http://www.nos.nl/nosjournaal/artikelen/2006/12/23/231206_jongens_in_china.html