Bekijk volle/desktop versie : Wat Moet Ik hem Zeggen?!!!!?



08-12-2006, 23:47
Wat moet ik hem zeggen??!! [/SIZE][/FONT]

[FONT="Century Gothic"][SIZE="3"]>Een man genaamd Abu Abdullah vertelt: Ik weet niet hoe ik een
>ervaring die ik een tijdje geleden heb meegemaakt moet vertellen,
>een verhaal dat mijn hele leven op z'n kop heeft gezet. De waarheid
>is dat ik nooit besloten zou hebben om het te vertellen, ware het
>niet dat ik een verantwoordelijkheid voel tegen- over Allah. Een
>verantwoordelijkheid om met mijn verhaal de jonge mannen die Allah
>ongehoorzaam zijn te waarschuwen en als waarschuwing voor de jonge
>vrouwen die een valse droom of fantasie naleven "liefde" genaamd.
>Wij waren een groep van drie vrienden, het enige wat wij gemeen
>hadden was onge- hoorzaamheid (aan Allah) en dat we dwalende waren.
>Nou, eigenlijk waren we met vier, de shaytan was de vierde.
>
>Wij waren altijd op zoek naar de mooiste meiden, om ze vervolgens
>met onze vlotte babbel naar vergelegen boerderijen te lokken. Daar
>stonden zij altijd versteld dat we opeens in gevoelloze vossen waren
>veranderd die geen medelijden kenden, ongeacht wat ze zeiden of
>deden om ons op andere gedachten te brengen. We waren keihard en
>kenden geen schaamte. Dat is hoe we onze dagen en nachten
>doorbrachten; op boerderijen, kampen, auto's, en aan de kust. Tot de
>dag die ik nooit zal vergeten kwam.
>
>Als altijd gingen we weer naar de boerderij, alles stond klaar.
>Ieder van ons had zijn prooi, het vervloekte drank (alcohol) vloeide
>rijkelijk, maar we waren een ding vergeten; we hadden geen voedsel.
>Dus na een tijd, ging een van ons eten halen met zijn auto. Het was
>bijna 6 uur ’s ochtends toen hij vertrok.
>
>Uren verstreken zonder een spoor van onze vriend. Wij begonnen ons
>zorgen te maken. Ik begon al het ergste te vrezen en besloot om hem
>te gaan zoeken. Eenmaal onderweg zag ik al gauw uitslaande vlammen
>in de verte. Toen ik dichterbij kwam zag ik tot mijn grote schrik
>dat het de auto van mijn vriend was die in lichterlaaie stond
>terwijl hij gekanteld was en op z’n zij was terechtgekomen. Ik
>haastte me naar de auto om mijn vriend uit het brandende wrak te
>bevrijden.
>
>Ik schrok mij kapot toen ik zag dat de helft van zijn lichaam zo
>zwart als roet was geworden, maar was opgelucht om hem nog in leven
>aan te treffen. Ik haalde hem uit de auto en legde hem op de grond,
>en na een kleine minuut opende hij z’n ogen en zei:,, HET VUUR!!!
>HET VUUR!!!” Ik besloot om hem naar mijn auto te brengen en met hem
>naar het ziekenhuis te racen. Maar hij mompelde:,, Het heeft geen
>zin, ik haal het niet.”
>
>Tranen overvielen mij terwijl ik zag hoe mijn vriend voor mijn ogen
>aan het sterven was…..Plots schreeuwde hij:,, WAT MOET IK TEGEN HEM
>ZEGGEN?! WWATT ….. MOET IK TEGEN HEM ZEGGEN?! Stomverbaasd keek ik
>naar hem en vroeg:,,Wie?” Hij antwoordde met een zachte verre
>stem:,,Allah”
>
>Ik voelde hoe mijn lichaam overladen werd met angst en hoe ik begon
>te beven. Plotseling slaakte hij een kreet, waarvan de echo mij nog
>lang daarna heeft achtervolgd, en blies zijn laatste adem uit.
>
>De dagen vervlogen, maar ik kreeg het beeld van mijn goede vriend
>die door het vuur verteerd werd en zijn wanhopige schreeuw:,, WAT
>MOET IK TEGEN HEM ZEGGEN?! WWATT ….. MOET IK TEGEN HEM ZEGGEN?!”
>niet uit mijn hoofd. Ik merkte dat ik mijzelf constant afvroeg; en
>wat moet ik tegen Hem zeggen?!
>
>Mijn ogen liepen vol en ik voelde een raar gevoel van
>zachtmoedigheid die ik nooit eerder had gevoeld. Op datzelfde
>moment, hoorde ik de Mu’athien (de oproeper tot het gebed) de oproep
>tot Salat al-Fajr (het ochtendgebed) doen. Het voelde alsof het een
>oproep was die rechtstreeks aan mij persoonlijk gericht was, die mij
>vertelde om het boek van de donkere jaren van mijn leven te sluiten,
>en mij uitnodigde naar het juiste pad der leiding en gehoorzaamheid.
>Ik stond op, waste mijzelf en verrichtte de woedoe, zuiverde mezelf
>van de zonden waar ik bijna in verdronk, en verrichtte het gebed.
>Sinds die dag, heb ik mezelf tot Allah gekeerd, smekend om vergeving
>en berouw. Ik heb geen enkele verplichting nagelaten. Ik ben een
>totaal andere persoon geworden. Ik leef nu om een gehoorzame dienaar
>van mijn Schepper te zijn, mijn leven is totaal veranderd….
>
>De dag (zal komen) waarop de aarde en de hemel door een andere aarde
>en hemel zullen worden vervangen; en zij (de mensen) allen voor
>Allah, de Ene, de Opperste zullen verschijnen.

(Vertaling van de Koran, Ibrahiem14:48)