sa_mira
25-11-2006, 13:03
Ik keek naar je toen je opstond vanmorgen. Ik hoopte dat je tegen
me zou praten ook al waren het maar een paar woorden om naar mijn
mening te vragen of om me te bedanken voor iets dat gisteren in je
leven was gebeurd. Maar ik merkte dat je te druk bezig was om uit
te zoeken wat je het beste voor vandaag kon aantrekken. Toen jij
door het huis heen en weer liep om je klaar te maken, wist ik dat
je maar een paar seconden nodig had om te stoppen en hallo te
zeggen, maar jij had het te druk. Op een gegeven moment moest je
wachten, een kwartiertje lang, op een stoel zitten was het enige
wat je deed. Ik dacht dat je eindelijk tegen me zou praten, maar
nee, je stond plotseling weer op en je rende naar de telefoon om
je vriend te bellen voor de laatste roddels. Geduldig, keek ik de
hele dag naar je. Ik keek naar alles wat je deed, blijkbaar had je
het te druk om ook maar iets tegen me te zeggen.
Ik merkte op dat je voor de lunch om je heen keek, misschien was
je te verlegen om tegen me te praten, en misschien boog je daarom
je hoofd niet. Snel keek je drie of vier tafels verderop en je
merkte dat sommige van je vrienden voor het eten kort wat tegen me
zeiden, maar dat deed jij niet. Maar dat gaf niet. Er was nog
genoeg tijd over en ik hoopte dat je toch nog iets tegen me zou
zeggen. Maar je ging naar huis, het leek erop alsof je nog heel
veel dingen te doen had. Maar nadat je klaar was met een paar van
die dingen, deed je de televisie aan. Ik wist niet of je wel of
niet van tv hield, maar bijna alles was op tv te zien en jij
bracht dan ook elke dag veel tijd voor de tv door, zonder ook maar
aan iets te denken en gewoon aan het genieten van wat er vertoond
werd. Weer wachtte ik geduldig af ,toen je naar de tv keek en toen
je aan het eten was, maar je zei weer niks tegen me.
Bedtijd, volgens mij was je te moe om wat tegen me te zeggen. Want
nadat je welterusten zei tegen je familie, sprong je gelijk in bed
en viel je meteen in slaap. Dat geeft niet, want volgens mij
realiseer je niet dat ik er altijd voor je ben. Ik heb geduld, je
kunt je niet bedenken hoeveel. Ik wil jou zelfs leren hoe je
geduldig moet zijn, bij jezelf en bij anderen.
Ik hou zoveel van je dat ik elke dag wacht op een knik, gedachte,
gebed of een dankbaar deel van je hart. Het is heel moeilijk om
een één richting gesprek te voeren met iemand. Maar goed, je staat
weer op en weer zal ik wachten, met niets dan liefde voor je.
Hopend dat je vandaag wat tijd aan me zult besteden. Maar goed,
nog een fijne dag!
Je vriend,
Allah...
me zou praten ook al waren het maar een paar woorden om naar mijn
mening te vragen of om me te bedanken voor iets dat gisteren in je
leven was gebeurd. Maar ik merkte dat je te druk bezig was om uit
te zoeken wat je het beste voor vandaag kon aantrekken. Toen jij
door het huis heen en weer liep om je klaar te maken, wist ik dat
je maar een paar seconden nodig had om te stoppen en hallo te
zeggen, maar jij had het te druk. Op een gegeven moment moest je
wachten, een kwartiertje lang, op een stoel zitten was het enige
wat je deed. Ik dacht dat je eindelijk tegen me zou praten, maar
nee, je stond plotseling weer op en je rende naar de telefoon om
je vriend te bellen voor de laatste roddels. Geduldig, keek ik de
hele dag naar je. Ik keek naar alles wat je deed, blijkbaar had je
het te druk om ook maar iets tegen me te zeggen.
Ik merkte op dat je voor de lunch om je heen keek, misschien was
je te verlegen om tegen me te praten, en misschien boog je daarom
je hoofd niet. Snel keek je drie of vier tafels verderop en je
merkte dat sommige van je vrienden voor het eten kort wat tegen me
zeiden, maar dat deed jij niet. Maar dat gaf niet. Er was nog
genoeg tijd over en ik hoopte dat je toch nog iets tegen me zou
zeggen. Maar je ging naar huis, het leek erop alsof je nog heel
veel dingen te doen had. Maar nadat je klaar was met een paar van
die dingen, deed je de televisie aan. Ik wist niet of je wel of
niet van tv hield, maar bijna alles was op tv te zien en jij
bracht dan ook elke dag veel tijd voor de tv door, zonder ook maar
aan iets te denken en gewoon aan het genieten van wat er vertoond
werd. Weer wachtte ik geduldig af ,toen je naar de tv keek en toen
je aan het eten was, maar je zei weer niks tegen me.
Bedtijd, volgens mij was je te moe om wat tegen me te zeggen. Want
nadat je welterusten zei tegen je familie, sprong je gelijk in bed
en viel je meteen in slaap. Dat geeft niet, want volgens mij
realiseer je niet dat ik er altijd voor je ben. Ik heb geduld, je
kunt je niet bedenken hoeveel. Ik wil jou zelfs leren hoe je
geduldig moet zijn, bij jezelf en bij anderen.
Ik hou zoveel van je dat ik elke dag wacht op een knik, gedachte,
gebed of een dankbaar deel van je hart. Het is heel moeilijk om
een één richting gesprek te voeren met iemand. Maar goed, je staat
weer op en weer zal ik wachten, met niets dan liefde voor je.
Hopend dat je vandaag wat tijd aan me zult besteden. Maar goed,
nog een fijne dag!
Je vriend,
Allah...