Citaat:
Origineel gepost door MaPrem
Haroun,
Het kan zijn dat het nu niet meer verboden is in Marokko. Ik heb een al wat oudere uitgave in mijn bezit. Dus, jij hebt met hem gesproken. Is hij veranderd sinds hij naar school is gegaan en al die aandacht heeft gekregen voor zijn werk? Hij had een nogal zinnelijk leven in het boek.
Hij schrijft behoorlijk gedetailleerd over zijn sexleven, dat was iets wat mij enigszins tegenstond in dat boek, verder kom je wel een ander kant van Marokko tegen, alhoewel ik niet denk dat het representatief genoeg is. Dat gedeelte dat hij voor xxxx speelde vind ik maar heel klein, en hij baalde er zelf ook van, het was meer een wanhoopsdaad en hij begreep het zelf ook niet helemaal. Het zegt meer over de wereld waarin hij leefde dan over hemzelf, vind ik. Het is er in elk geval een kant van Marokko die men niet graag wilde tonen aan de buitenwereld.
He als je het leuk vind, zou je dan wat meer willen vertellen over die tijd? In welke mate dat representatief was e.d.? Ik zou het zeer op prijs stellen.
MaPrem
Beste Maprem,
Heel leuk dat je zo positief in derde wereld literatuur geïnteressseerd bent en zo'n goede analyse van het boek van Shukri geeft...! !
Dat leek me op deze site weinig voor te komen, mensen die die lastige Marokkaanse boeken durven te lezen zonder vooroordeel.
Daarom choqeerde ik meteen maar even om de koppensneller zoeloes met hun capsones weg te jagen. Dat stupide gescheld kennen we hier nu wel en daar besteed ik verder geen aandacht aan.
Kijk die seksverhalen moet je zien in de situatie van de jeugd van Shukri. Dat was een strijd om te overleven als migrant van het platteland naar de stad Tanger en dan gebeuren dat soort dingen...
Zijn bedoeling was om zonder versieringen het leven van gewone mensen uit de armste laag van de maatschappij weer te geven. Dat is in de arabische literatuur iets heel bijzonders dat je aandacht besteed aan arme verschoppelingen.. Kijk maar naar de soapseries op de Egyptische tv...!
Mensen uit beter milieu als Benjelloun uit Fes doen dat dus niet. Hun verhalen zijn heel mooi en boeiend maar geromantiseerd. Zo vertelde Benjelloun mij dat hij een grote afkeer had van zijn werkelijke ervaringen in de medina van Fes waar hij zijn jeugd doorbracht. Maar daarom bewondert hij Shukri des te meer omdat die alle taboes doorbreekt...
Naima Azough probeert dat hier bij ons ook. Zij gaf bij ons heel pakkend het betoverd zijn van vrouwen door jenoun weer, zelfs met verhalen over verkrachtingen waar zij voor Marokkanen lezingen over geeft. Net als Saida Hantali dat in Amsterdam probeert te doen. Ik stelde Naima vorig jaar zelfs voor als bestuurslid van de AEl, maar de broeders waren door haar laatste boek te veel geschokt... O ja, ze wil een babbel met me maar dan moet het weer zo zijn om een lange broek aan te doen - zo'n lieve schrijfster moet ik toch in stijl ontvangen,
Shukri leidt nu natuurlijk een normaal leven. In een tweede boek zet hij zijn biografie voort.
De Maghreb heeft een heel rijke literatuur waardoor je je eigen roots goed leert kennen... Veel is vertaald en met wat moeite nog te vinden. Eigenlijk moet je frans kunnen lezen om er een goed beeld van te krijgen! Er is ook fantastisch Marokkaans theater geschreven in het arabisch - niet enkel maar bzizz...
Alle boeken van Paul Bowles over Marokko zijn ook vertaald. Over één van zijn boeken is een prachtige film gemaakt van een engelse vrouw die in Marokko verdwaald raakt en door die andere wereld in verwarring raakt... De titel is "sheltering skies".. Fantastische opnames van het landschap. Ook soms op NL-tv...
In de jaren zestig zat ik nog op de middelbare school - het zou te ver voeren om over die tijd te vertellen. Wel waren de Marokkanen toen ontzettend aardig, gastvrij en zonder enige vorm van racisme zoals je dat nu merkt... En zeker ook zonder al die capsones die ze nu later hier hebben gekregen...
Dat boek van Malika Oufkir is iets heel anders. Haar vader pleegde een aanslag op Hassan. Met Oufkir had Hassan seksorgiën met diens vrouw - zie Perrault's "Onze vriend de koning"... Dat boek blijft natuurlijk nog steeds in Marokko verboden... Malika vertelt dat natuurlijk niet, maar ze weet alles van het palleis... op belofte dat ze haar mond stijf dichthield kwam ze vrij!
Hoewel Abraham Serfati - ook in dat boek - adviseur van de koning werd na jaren gevangenis en ballingschap.... Benjelloun schreef trouwens een boek over Tazmamart - de gevangenis-hel voor de recruten van berber generaal-minister Oufkir die Hassan eigenhandig door het hoofd schoot na hem ontboden te hebben op het paleis...
Kun je in het frans lezen?
Haroun.