RIF_CHICKIE
10-07-2003, 00:37
Ik droom mijzelf, zie mijzelf, mijn hele wezen
Een meer ben ik hier, door bergen omgeven
De zee mijn ziel
Wie daarin viel
Zou kunnen verdrinken
Peilloos diep zinken
Wie ooit door de bergen weet te raken
Ondoordringbaar welhaast, hoe vind je de weg?
Het pad raak je hier wel gemakkelijk kwijt
Mijn zieltje verscholen, en nog niet bevrijd
Rimpelloos is het water, en stilte heerst
Kalm en vreedzaam, de nacht loopt ten einde
Nieuwe dag, breekt aan
Lost op, de Maan
Zonnelicht
Ogen nog dicht
Aan ginder horizon, verschijnt er daar iets?
In de lucht slechts een stipje, maar groter allengs
Hoog boven de bergen, een vogel vliegt daar
Mijn zee tegemoet, maar ik voel geen gevaar
Een gitzwarte raaf, scheert dit domein binnen
Jou herken ik. Jij, wat breng je teweeg?
Gevleugelde gratie
Stille sensatie
Hier ben je dan plots,
Zo mooi, zo trots
Krachtig klapwiekend, vlieg je over de zee
Je schoonheid weerspiegeld in voorheen nog kalm water
Waar stilte was raakt nu alles in beroering
Hoe kan ik ook anders? ik Schrik op, geheel in vervoering
Het water woest, van verrukking golvend
Terwijl jij daar cirkels draait, boven mijn ziel
Met elke vleugelslag
Oh! Wat jij vermag!
In extase geraakt
Mijn hart ontwaakt
Speels klatert het water tegen bloeiende oevers
Een storm raast hier ritmisch, door heel mijn lijf
Zo intens is dit alles, ik voel mij verloren
Nog nooit, Raaf, wist iemand mij zo te bekoren
En als je dan verder vliegt, weg weer van hier
Zal rust wederkeren, in deze streken?
Blijf denken aan jou
Mijn mooie arif
Wil graag geloven
Kan jij beloven?
Dat je terugkeren zal, vanwaar je kwam?
Hier weer in al je pracht, zal willen vertoeven?
Vol hoop wacht dit landschap, verrukt én verward
Jouw charmes, in sierletters, gegrift in mijn hart
Een meer ben ik hier, door bergen omgeven
De zee mijn ziel
Wie daarin viel
Zou kunnen verdrinken
Peilloos diep zinken
Wie ooit door de bergen weet te raken
Ondoordringbaar welhaast, hoe vind je de weg?
Het pad raak je hier wel gemakkelijk kwijt
Mijn zieltje verscholen, en nog niet bevrijd
Rimpelloos is het water, en stilte heerst
Kalm en vreedzaam, de nacht loopt ten einde
Nieuwe dag, breekt aan
Lost op, de Maan
Zonnelicht
Ogen nog dicht
Aan ginder horizon, verschijnt er daar iets?
In de lucht slechts een stipje, maar groter allengs
Hoog boven de bergen, een vogel vliegt daar
Mijn zee tegemoet, maar ik voel geen gevaar
Een gitzwarte raaf, scheert dit domein binnen
Jou herken ik. Jij, wat breng je teweeg?
Gevleugelde gratie
Stille sensatie
Hier ben je dan plots,
Zo mooi, zo trots
Krachtig klapwiekend, vlieg je over de zee
Je schoonheid weerspiegeld in voorheen nog kalm water
Waar stilte was raakt nu alles in beroering
Hoe kan ik ook anders? ik Schrik op, geheel in vervoering
Het water woest, van verrukking golvend
Terwijl jij daar cirkels draait, boven mijn ziel
Met elke vleugelslag
Oh! Wat jij vermag!
In extase geraakt
Mijn hart ontwaakt
Speels klatert het water tegen bloeiende oevers
Een storm raast hier ritmisch, door heel mijn lijf
Zo intens is dit alles, ik voel mij verloren
Nog nooit, Raaf, wist iemand mij zo te bekoren
En als je dan verder vliegt, weg weer van hier
Zal rust wederkeren, in deze streken?
Blijf denken aan jou
Mijn mooie arif
Wil graag geloven
Kan jij beloven?
Dat je terugkeren zal, vanwaar je kwam?
Hier weer in al je pracht, zal willen vertoeven?
Vol hoop wacht dit landschap, verrukt én verward
Jouw charmes, in sierletters, gegrift in mijn hart