waar aan heeft zij dit aan te danken. ze ging kapot

[AMSTERDAMMERTJE]

dit is een echt gebeurd verhaal dit is met mijn beste vriendin gebeurd, ik heb wel de namen de namen veranderd.

personage
samira 18 jaar
mo 11 broertje van samira
nadia vriendin van samira 18
said vriend van samira 22

ik schrijf in een ik vrom

PIEP PIEP PIEP de wekker van mijn telefoon ging af ik (samira) zocht mijn telefoontje in mijn bed nadat ik met moeite en gevloek die telefoontje had gevonden stond ik op.
ik liep heel zachtjes na de kamer van mijn broertje " mo sta op, je moet na school" mo staat met moeite op en rent na de douche doet wat gel in zijn haren en en drinkt wat en scheld samira uit als xxxxx en rent snel de deur uit.

ik ruimde snel het huis op, haar moeder kon dat niet ze kan niet meer ze heeft zo'n last van haar rug maar ik samira was het al gewend dat ik het huishouden deed en mijn moeder het eten. ik voelde me al een volwassene vrouw was, terwijl ik dat helemaal niet wou. "samira gebieba hezie" melkie a mama. mijn dochter wil je voor mij een warme kuik bij me rug leggen. ik ging kapot als ik mijn moeder daar zo lag liggen waga a mama belettie wacht. ik rende snel na beneden en maakte snel een warme kuik voor me moeder. en deed te gelijk ook van alles snel in het huishouding ik zag dat ik nog 20 min had om mijn trein te halen. mijn vader meskien zag mijn zo heen en weer rennen door het huis. en zei samira ga maar mijn vogeltje ik doe de rest wel. mijn vader had het heel zwaar. hij heeft het zo zwaar gehad en nu nog steeds. ik gaf hem snel een kus. en rende na het station

ik was net op tijd. "he nadia sorry zina ik moest even wat doen voor mama" maakt niet uit lieverd. en hoe gaat het met je moeder zei nadia. "ik weet niet maar nadia ik kan er niet meer tegen, ze heeft zo veel pijn, en artsen zeggen dat het hernia is en dat ze alleen rustig aan moet doen" maar lieverd allah sta bij jullie, de pijn gaat inshalla wel over oke. ik hoop het zei ik. en hoe is het met said zegt nadia. "ja" zeg ik hij steunt me heel erg hij baalt alleen dat hij me niet zo vaak ziet. maar hij begrijpt dat ik het zwaar heb met mijn moeder.

de lessen waren begonnen. ik voelde me telefoon trillen, ik kan niet op nemen want die trut voor de klas heeft het al op gemunt. ik leg me telefoon gewoon terug in de tas. eindelijk de bel ging ik liep na nadia die al op me stond te wachten. toen dacht ik aan me telefoon ik ging kijken wie mij gebeld had ik had 15 oproepen gemist van mijn vader. toen begon mij hart te bonsen. ik weet niet ik kreeg zo'n heel bang gevoel."samira wat is er" samira he ik praat tegen je. ik weet niet wat er is maar pa heeft mij 15 keer gebeld. en nu heb ik zo'n slecht gevoel, zo'n bang gevoel. samira misschien moest hij je gewoon wat vragen, bel hem gewoon terug. nee nadia ik durf niet te bellen, verdomme samira ik bel. oke oke ik bel.

tuuuuuut tuuuuuuuuuuuuuuut tuuuuuuuuuuuuut hallo. ja ba waarom had je gebeld mijn hart begonnen nog harder te kloppen. samira vogeltje van me je ............


he als ik verder moet gaan hoor ik het wel oke,

[RIF_CHICKIE]

zeg ben je heelemaal gek geworden!!!!!
dat hoef je toch niet te vragen, tuurlijk moet je veredr gaan met schrijven, ik wil het VERVOLGGGGGGGGGGG

alvast bedankt, kuzzie

[hlady4]

tuurlijk moet je het afmaken eens begonnen dan wel afmaken en je bent gestopt waar het spannend werd. schrijf verder.

[AMSTERDAMMERTJE]

ewa a ba wat is er, gebieba hezie je moeder ligt in het ziekenhuis. toen hij dat zei rende ik na het station om het eerste beste trein te pakken. samira wat is er, samira wacht. nee nadia niks ma ligt in het ziekenhuis en de tranen bleven maar stromen. ik rende na het station verdomme ik had me trein gemist. ik werd kwaad. ik moest 20 min wachten. "he schoonheid is er iets" ik keek opzij en zag een hele nette goed uitziende jongen. ik zei nee walloe. ik heb gewoon de trein gemist. "dus jij jankt omdat je de trein hebt gemist" zei hij en begon te lachen. toen werd ik kwaad "ik zit te janken omdat mijn moeder in het ziekenhuis ligt, en ik wil na haar toe gaan maar ik heb de trein gemist" he meid smehlie oke, sorry zal ik je brengen. nee hoef niet. "he ik wil je alleen maar helpen ik heb echt geen bij bedoeling" oke is goed breng me maar. "wacht hier zei hij"

en een paar minuten later kwam hij aanrijden in een hele mooie zwarte audi a6. stap in zei hij. ik stapte. "ik zou dat normaal nooit doen, maar ik moet na me moeder" ik zat nog steeds te janken. "he meid niet janken het komt allemaal goed. "hoe kun dat nou zeggen je weet niet wat ze heeft begon ik tegen hem te schreeuwen. hij zei niks. "he sorry ik weet dat je het lief bedoelde maar ik ben bang. hij keek me aan veegde een traan weg is goed meid. ik heet kamal zei hij. oh sorry ik samira aangenaam.

tzzzzzzzzzz.tzzzzzzzzzz de telefoon ging het is anoniem. ja hallo "he schatje, het was said. he hoe gaat ie zei ik. ja gaat ik mis je alleen schatje van me. he samira lieverd wat ben je stil. ja ma ligt in het ziekenhuis. "he lieverd moet ik na je toe komen" nee hoef niet. "waar ben je nu" ik zit in de auto. "bij je vader zei said" nee "oh bij wie dan" shit dacht ik, hij wordt kwaad als ik zeg dat ik bij een vreemde jongen in de auto zit. "toen hoorde ik hard "samira met wie zit je in de auto" ik zei met kamal en wie is kamal "ja dacht ik bij me zelf wie is kamal, een jongen die me na het ziekenhuis brengt. "en wie is die jongen dan, waar ken je hem van" ik zei said op ditmoment heb ik hier geen zin in toen hoorde ik tuuut tuut. die schoft had opgehangen. stik maar dacht ik val kapot mijn moeder is nu belangerijker

he ik heb toch geen problemen veroorzaakt toch. nee kamal helemaal niet. ik keek na hem hij was zo beleefd. zo relax. ik zag het ziekenhuis mijn hart begon weer nog sneller te kloppen. en nog sneller. "he meid je bent er" ik hoorde niet wat hij zei. samira je bent er zei kamal. "oh euh ja" ik bleef zitten he je durft niet he" kamal ik ben bang voor slecht nieuws. nee meid zo moet je niet denken. oke zei ik ga na binnen. hij zei mag ik je nr zo dat ik kan vragen hoe het met je moeder gaat. ja vond dat wel goed hij heeft me ten slotte gebracht. en hij was heel beleefd dus ik gaf hem het nummer. he meid succes. dank je kamal oke doei.

ik liep na de ingang de ingang leek zo ver van me vandaan. ik liep en liep het was net alsof een kilometer moest lopen. ik keek achter om ik zag kamal kijken hij zag hoe ik trilde. maar ik liep door ik ging na de receptie. hoi zei die mevrouw. kan ik je helpen. euh euh ja ik zoek me moeder ik gaf haar de naam van me moeder en ze bracht me. ik zag me broertje al zitten op een bankje alleen. ik zag dat hij jankte. ik rende na hem toe. he waar is ma. ze zijn met haar binnen. wat is er gebeurd. ze kreeg heel erg last van haar rug weer zo erg dat ze na het ziekenhuis moest. YA RABBI LAAT HET NIET ERG ZIJN YA RABBI LAAT HET NIET ERG ZIJN. SAMIRA zei me broertje. ja "ze gaat niet dood he" en hij begon te janken. "nee lieverd nee en ik omhelzde hem. nadat we elkaar 10 minuten niet hebben los gelaten keek ik na de deur en zag me vader. hij zat al een tijd na ons te kijken en ik zag een traan. hij kwam na ons toe........

[True_angel]

vertel verder laat ond niet langer in spaning zitten.

[Kahina]

Ewa.
Ga verder met verhaal. Die moeder gaat toch niet dood.
Snel een VERVOLG!!!!!!
kusjes Kahina

[AMSTERDAMMERTJE]

dank je wel voor jullie reactie's. (ik schrijf dit verhaal met tranen in mijn ogen want ik mis haar (mijn vriendin)

he kinderen van me kom maar kijken na jullie moeder. toen mijn vader dat zei vloog mo na binnen, ik bleef staan. (verdomme dacht ik bij me zelf waarom ben ik zo'n schijterd) ik liep na binnen, me moeder lag daar ze lachte toen ze ons zag mijn vader had een arm om mijn schouders. ik gaf mama een kus. a binti waarom huil je. ik begon nog harder te huilen. me vader zei safie a vogeltje van me. ik zei wat zeiden de dokter, me vader zei. samira gieba je moeder heeft een ontsteking in haar ruggewervel. maar zei ik er zit een maar aan he papa. ja lieverd ze hebben een oplossing maar je moeder wilt dat niet. ik zei en dat is. me vader zei ze kunnen die onsteking weg halen. dus ik zuchte. maar ik zag dat hij de andere kant op keek. papa wat is er ze kunnen dat toch weg. ja maar binti dan raakt ze wel verlamd, nee kan niet zei ik. dat mag niet mama ze is nog 38 ze is nog jong. ik begon te janken. maar ik was blij dat ze nog leefde. ik kuste haar. toen zei me moeder samira ik wil dat niet. ik zei wat a mama. ze zei gebieba ik doe dat niet ik wil niet. maar mama je kunt zo niet verder. ik zei wat zeiden de arsten. me vader zeiden dat ze haar morfine zouden geven voor de pijn. na een paar dagen mocht ze na huis. als ze de morfine kreeg ging het wat beter. ik had een week vrij genomen ik was toch gezakt ik ben zo vaak thuis gebleven voor me moeder. maar ik had het voor haar over.

said had die avond van het ziekenhuis nog gebeld. hij bood z'n excusses en vroeg hoe het met mijn moeder ging. ik had hem uitgelegd wat er was. ik miste said. ik had behoefte aan iemand die me stevig kon vast houden. ik had over een week met hem afgesproken.
ik deed als de was. koken, dweilen, strijken. me moeder wassen. alles me moeder sliep in de woonkamer. we hadden voor haar een bed gekocht. en ergste was dat er allerlei familie aan de deur kwamen. nadia die kwam me altijd helpen. meskiena. elke familie lid die bij ons kwam zeiden tegen me ouders dat ze na imaans in marokko moest gaan om daar te genezen.

dus zo gezegd zo gedaan. mijn ouder hadden een ticket gekocht en vertrokken na marokko. ik en mo bleven alleen achter. dat moest.
ik hoopte dat het beter zou gaan met me moeder. haar rug begon pijn te doen tijdens haar zwangerschap van mij. toen ik was geboren kreeg ze lichtelijke pijn. maar als ze een paar pijnstillers nam ging het wel weer. na 6 jaar besloot ze weer toch maar weer zwanger te raken, terwijl de dokters zeiden dat ze dat niet moest doen. anders ging haar rug alleen maar kapotter. maar me moeder was eigenwijs dus kregen we mo erbij. en inderdaad sindsdien is het alleen maar slechter gegaan.

paar weken later
ik zit eindelijk na dat ik alles schoon had gemaakt en eten had gekookt. ik was alleen thuis. mo was na karate. ik keek na de muur. en begon te denken. ik begon te janken. waarom heb ikhet zo zwaar. ik kreeg zo'n gevoel. net alsof mijn gevoel me wou zeggen van. meid dit is nog niks het word nog veel moeilijker. ik belde said op ik miste hem ikhad hem van middag nog gezien. we hadden het over trouwen. hij wou me ten huwelijk vragen. ikwou ook maar niet in dit toestand. maar ik had afgesproken met hem dat hij met zijn ouders mocht komen als mijn ouders terug kwamen. ik had al een hele mooie ring gehad. ik hield van hem. nadia die kwam vaak slapen dat mocht van haar ouders. en kamal. ja kamal was zo lief hij belde af en toe. said was daar eerst niet mee eens maar hij heeft er nu vrede mee. maar hij vroeg alleen hoe het ging en metme moeder en soms gaf hij me ook complimentjes dat ik een mooie meisje was en dat said geluk met mij had.

maar mijn ouders kwamen na 5 weken weer terug ik zag dat mijn moeder was aangekomen dat deed me goed. he ging iets beter met haar zei ze. ze moest wel vaker terug na marokko. dat vond ik niet erg als ze maar beter werd.

said wou komen maar ik hield hem tegen het ging goed thuis we kregen weer rust we konden weer lachen gingen winkelen en naar dierentuinen. me moeder ging dan wel in een rolstoel omdat ze niet lang kon lopen. maar ik genoot er van als ik haar zag lachen. ze zei ook ik ben zo blij dat allah mij twee kinderen heeft geschonken.. en mijn vader. ja mijn vader was heel erg afgevallen. hij had het heel zwaar. maar in iedere geval alles liep goed. het was juni mijn ouders zouden naar marokko gaan. met de vliegtuig weer. met de auto was te zwaar. en wij mochten ook mee maar dat was duur. ik had liever dat ze het geld gebruikte voor me moeder.

dus daar gingen ze weer. ik voelde me heel vaak eenzaam. ik had geen leven meer. dacht ik. mijn hele familie woont in belgie. het eninge wie ik hier heb is said, nadia, en mo. dat waren mijn enige dierbaren nog hier.

said ging niet op vakantie, nadia wel. maar said nam mij en mo altijd mee we zijn over al geweest. hij wou dat we gelukkig waren. we leken wel een gezin. mo kon het ook heel goed met hem vinden.
mensen begonnen te roddelen. van oh de dochter van die gaat altijd met een jongen weg. en dit en dat. dus ik had besloten als me ouders terug kwamen. dat hij mag komen met z'n ouders.

paar maanden later

mijn ouder kwamen terug ik was blij alles ging goed (ten minste dat dacht ik, de hel begon nu echt)

[Msattia]

wat erg
ja vertel verder, laat me niet in spanning.
snel een vervolg pleaseeeeee

[wardaroosje]

salam amsterdammertje

alles goed?
please schrijf snel verder
alvast bedankt
liefs warda

[doha]

Salaam Amsterdammetje,

Wat erg wat je vriendin allemaal mee heeft gemaakt, maar ga snel verder, ik zie dat je online bent dusssss opschieten...

Ma3a salama

[amel1]

hey meid je bent onn line please schrijf door!

[turkiya]

ja ga alsjeblieft verder is een hele mooie verhaal ciao

[AMSTERDAMMERTJE]

het is een mooie september dag, de school was weer begonnen. ik had me zelf beloofd om dit jaar me school te halen. ik heb in de zomervakantie echt een beetje aan me zelf gedacht. ik had van said een 10 dagen spoed curcus rijbewijs gehad. dus ik had me rijbewijs gehaald. en als ik na marokko belde was ook alles goed.

als ik mijn moeder sprak door de telefoon. hoorde ik aan haar stem dat ze het goed had daar. ze had haar echte familie om haar heen haar zussen haar moeder mijn oma. ze zei ook mijn dochter gebieba het komt goed het gaat beter. ze ging allemaal na imaams en die deden allemaal van die kruiden en dat soort dingen. maar ze zei dat ze er beter van werd. terwijl ik dat allemaal bull schit vindt.

ik stond op, vandaag zou ik mijn ouders ophalen van het vliegveld, ze weten niet dat ik me rijbewijs heb gehaald. ik was heel blij mo had ook een dagje vrij genomen. ik had het huis schoon gemaakt. ik had had kip uit de vriezer gehaald. en om 13.00 vertrokken we na schiphol.

ze kwamen om 3 uur aan. ik zag mijn moeder glinsteren van blijschap, ik was zo blij dat ik haar zag. wat had ikhaar gemist. mijn broertje vloog om de nek van me vader. mo was altijd papa's kindje. a bintie waar is SI ALLAL (mijn buurman die kwam me ouders met de auto op halen) ik zei hoezo. ewa hoe moeten we na huis zijn mijn vader. ik zei hezie we liepen na de parkeergarage. \

ik zag dat me moeder veel beter kon lopen. het deed me goed. en ik wees na mijn vaders auto. hij zei a bintie wat doet mijn auto hier. ik zei a ba ik heb mijn rijbewijs. mijn ouders waren blij me moeder begon te janken. me vader wou rijden. me broertje ging voor zitten en vertelde me vader allemaal van die wijze verhalen wat hij had meegemaakt.

je kon zien dat mijn vader mo echt had gemist. ik zat achter met me moeder, me moeder keek me aan en begon te janken. a mama melkie, wat is er. a gebieba ik heb je verwaarloosd kijk hoe erg je bent afgevallen je nog dunner dan dat je al was. ik zei nee mama ik wou zelf afgevallen. (dat loog ik, ik was inderdaad heel erg afgevallen.) mijn moeder kuste mijn. en vroeg mij om vergevenis. maar ma er valt niks te vergeven. ik had alles voor haar over.

dat maand verliep heel lekker mijn moeder ging heel vaak na de sauna want dat vond ze lekker dat deed ze in marokko ook.

ma ik moet je wat vertellen. melkie a bintie. zit je ergens mee. nee ik werd rood. ik keek haar aan ik zei "ik heb een jongen leren kennen en die wilt mijn ten huwelijk vragen" ze was geschrokken. maar ze zei tegen mij wil je hem. hou je van hem. ja mama ik hou van hem. waga a lieverd dan hou ik jou niet tegen.

maar mama we hebben hier een huis aangevraagd we gaan niet bij hem wonen. ikwil vlakbij jou wonen. die avond hebben we alleen over said gepraat. ik vond het fijn me moeder begon me zelfs bang te maken. over het huwelijks nacht hoe pijn dat zou doen en dit en dat. maar we hebben gelachen.

said had gebeld. "he lieverd hoe is ie met je ma" (dat was altijd wat hij als eerste vroeg) ja goed zei ik het gaat beter. lieverd, said ikheb het verteld. wat heb je verteld. ik heb tegen mijn moeder gezegd dat we met elkaar hebben..... Hoe heeft ze reageerd....
ja wel goed, ze was blij voor me.

het is zaterdag, vandaag was de grote dag vandaag zou said met zijn ouders komen. dus mijn moeder had de moeder van nadia uitgenodigd die kwam ook heel vaak. ze stonden die dag al vroeg in de keuken met z'n tweee. het was half 9 ik liep in mijn pyama na beneden en gaf me moeder een kus en geltie fatima (moeder van nadia) ook. ik belde nadia op. "he trut slaap je nog" ja samira mag ik tegewoordig ook niet op zaterdag uitslapen........ja maar lieverd said komt vandaag. "ja en zei nadia hij komt voor jou niet voor mij" ........ trut op staan oke zei ze ik ben over een half uur bij je. ik ging na boven en ik had snel gedoucht.

nadia zat al met me moeder en haar moeder te ontbijten beneden. "hoi lieverd ik hou vanje" zei ik tegen nadia. "schiet nou maar op.

mama safie we gaan. waar ga je na toe. we gaan na de kapper snel. ik wou me haar verven ik had het kastanje rood geverfd. maar ik wou het nu helemaal marhonie hebben. ik liet mijn laagjes bij knippen. nadia deed meteen ook haar haar.

en snel gingen we weer na huis. ze waren er nog niet. me moeder en geltie fatima zaten in de tuin ze hadden alles al klaar gemaakt. ik en nadia gingen boven ons opmaken. en trok mijn zwarte pantalon aan met mijn blauwe wikkel bloesje en deed mijn haren los.

en om 2 uur ging de bel. ik hoorde mijn vader de mensen groeten. mijn ouders konden het heel goed met de ouders van said vinden. ikhad mijn schoonmoeder al gegroet enzijn zusje. de avond liep goed.

dus ik was dus nu verloofd. ikwas in de zevende hemel. alles ging goed. mijn moeder voelde zich ook beter.

er ging weer eenmaand voorbij, op een dag kwam mijn tante uit belgie (ik wou dat ze nooit was gekomen) ze zei tegen mijn moeder dat ze een imaam kende in tanger dat ze daar heen moest gaan. en hij honderd procent zou genezen. dus me vader zei weer tegen mijn moeder kom we gaan daar heen. mijn vader meskien had alles voor mijn vader over. maar ze hadden geen geld voor de vliegtuig. ik gaf mijn studiefinanciering maar daar hadden ze nog steed niet genoeg aan. dus ze hadden besloten dat ze met de auto gingen. ik was daar eerst niet mee eens. maar ze deden het toch.

paar dagen daarna vertrokken ze 's ochtends vroeg om 5 uur 's ochtends. ik nam afscheid. (ik wou dat ik toen nog harder had geknuffeld) en ik zwaaide nog en zonder dat ik wist dat dat de laaste keer was dat ik hun zou zien.

ik had geen slaap meer ik had het huis opgeruimd. ik had zo'n slecht gevoel. die dag bleef ik thuis. MO ging na school.
er is iets niet goed, ik weet niet wat maar er is iets. ik belde said op om te vragen of er niks met hem aan de hand was...........nee lieverd er is niks wat moet er zijn. ik zei nee niks maar ik heb zo'n raar gevoel. ..........dat is vast niks joh. oke zei ik, ik ga nadia even bellen. en met haar was ook niks

die avond was zo lang ik zat in de keuken met mijn broerje te eten. en opeens ging de deurbel. mo vloog na de deur we dachten dat het zijn vriend was. ................
mo riep " samira politie" ik zei mo wat heb je gedaan.
mogen wij even binnen komen. ze waren met ze tweeen. ja natuurlijk zei ik. we liepen na de woonkamer en we gingen zitten mo ging naast me zitten. we hebben slecht nieuws zei dat vrouwtje mijn hart ging te keer. ik zei wat is er dan.
de politie agent zei dat ze een telefoontje hebben gehad van hun franse collega's ik zei ja en.

toen zei hij je ouders hebben....................wat hebben mijnouders zei ik vertel. ik begon te schreeuwen............................je ouders hebben' in lille een ongeluk gehad met een vrachtwagen........ze hebben het niet gehaald. en toen hoorde ikniks meer ik zag hun lippen wel bewegen maar ik hoorde niks. ik keek naar mo zijn ogen keken mij bang aan zijn ogen waren vol met tranen. ik keek na de agente ik zag dat zij ook begon te janken................



(ik ga zo verder. heel het toestenbord is nat van de tranen. sorry jongens, ik schrijf zo verder oke)

[doha]

maskiena neem je tijd meid, niemand neemt het je kwalijk....

Ma3a salama

[AMSTERDAMMERTJE]

samira hallo he gaat het. ik keekhaar aan het was net alsof ik 5 min buiten bewustzijn was. zag de vrouwelijke agente voor me staan met een glas. "moet ik iemand voor jullie bellen zei de vrouwelijke agente" ik keek haar aan " nee zouden jullie alsjeblieft weg willen gaan" ik bel zelf wel iemand. "maar jonge dam zei de agente er moet echt op dit moment iemand bij jullie zijn" ik begon te schreeuwen ik schreeuwde dat ze weg moesten gaan. ze vertrokken ze zouden morgen weer langs komen.

mo waar ben je ik, ik zag mo niet meer. en daar zat hij snikkend achter de deur te janken. hij sloeg zich zelf. ik ging knielend voor hem zitten. met mijn hoofd tegen zijn hoofd aan. "dit is gewoon een droom he toch samira, toch" nee lieverd ze zijn er niet meer.

maar papa zei nog tegen mij dat hij terug is voor de karate wedstrijd om te kijken. .................... weet ik, weet. hij omhelzde me. hij jankte . ik had geen gevoel me. ik voelde me leeg............ YA RABBI WAT MOET IK DOEN. YA RABBI WAT HEB IK GEDAAN. WAT HEEFT MO GEDAAN. HIJ IS NOG MAAR 12. YA RABBI WIE MOET VOOR ONS ZORGEN.

er gingen allemaal dingen door mijn hoofd "dingen zo als pak een mes en snij je polsen. ga voor een auto springen" zulke dingen spookte door mijn hoofd.

en daar zaten ik en mo 5 uur lang. toen stond ik op. ik keek na mo had vel rooie ogen van het janken en krassen op z'n gezicht. hij had zich zelf lopen krassen. ik moet iemand bellen................ wie moet ik bellen..... had ik maar een oude broer of een oudere zus. .....waarom moet ik dit nou doen.......................waarom. ik belde said....ye lieverd zei hij. ..he schatje wat is er....samira....ik praat tegen je....said, ja lieverd..........ma en pa zijn dood.... verdomme samira waarom zeg je dat. wat xxx je nou.... nee said ze hebben een ongeluk gehad....schatje ik kom er aan.

ik belde me oom in belgie, de broer van me vader......hij zou ook meteen komen. ik had nadia gebeld endie was gekomen samen met haar ouders.

ik werd gek, dat huis ik had onze huis alles deed mij denken aan mijn ouders schreeuwde ik tegen nadia.......rustig lieverd zei nadia snikkend......het was 4 uur 's nachts iedereen ging na huis behalve mijn oom en mijn tante.... ik haatte mijn tante op dat moment zei was de gene die tegen mijn ouders zei dat ze naar marokko moesten gaan. (maar uit eindelijk besefte ik dat zij juist mijn moeder wou helpen van de pijn)

die nacht moesten we gaan slapen ende volgende ochtend zou mijn oom kijken hoe we dat gingen regelen.
ik en mo wouden in het bed van me ouders slapen. die geur de kussen. ik begon te huilen. "samira" zei mo. ja wie gaat voor ons zorgen. niemand gaat van ons houden he. ze doen wel aardig en zo maar na een tijdje willen ze ons toch. niet. nee mo ze gaan ons niet alleen laten.
mo doe je ogen dicht ga slapen ik draaide mij om. ik wou niet voor hem janken. ik hoorde hem nog snikken

er ging van alles door mijn hoofd,, zoals mo zei wie gaat er voor ons zorgen. niemand gaat van ons houden. ik kan niet voor mo zorgen a ya rabbi ik ben zelf nog een kind. waarom ik heb geen leven.




(sorry ik zo verder