Bekijk volle/desktop versie : Ik had geen keuze....een verhaal van een jonge meisje



Pagina's : 1 [2] 3 4 5

27-06-2002, 14:51
Drie maanden later sinds mijn moeders dood…

Er is een leegte in mijn leven….ik liep in ons huisje….vol herinneringen….. Mijn moeder is weg, mijn eer is weg…..ik heb niemand meer. Amira en Nora lieten mij niet alleen, maar ik miste mijn moeder. Waarom?? Waarom heb je je mij verlaten. Ik heb alles opgegeven. Mijn eer, mijn leven, mijn lichaam, mijn geest….
Ik voel me verschrikkelijk, ik ben vies….ik ben slecht. Waarom mama..ik had gehoopt als je weer beter werd om me in je armen te nemen. Ik mis je moeder….3lish a rabi….

Ik ging naar Riyana….ik hing daar rond….ik had nergens zin in. Volgens mij hing ik daar nog rond omdat ik mezelf wou straffen. Ik wou mezelf kwellen….een ander gevoel kende ik niet meer.
Op een avond werd er keihard gebonkt op de deur. Riyana deed de deur open. De politie stormde naar binnen en arresteerde ons allemaal. Dit mocht niet, je mocht geen bordeel hebben. Het was strafbaar.
Op het politiebureau werden dossiers gemaakt. We kwamen allemaal aan de beurt. Ik was niet bang meer, het kon me niks meer schelen. Ik was slecht, dit is wat ik verdiende.
Amal….Amal Abdelhamid….riep een agent. Je mag naar huis. Je borgsom is betaald. Ik keek naar Amira en Nora….misschien is het je vader zei Nora. Ya rab zei Amira.
Deze kant uit mevrouw. De man die voor je betaald heeft zit samen met de inspecteur op je te wachten. Amal liep de kamer binnen en keek naar de grond. Amal….een zachte stem zei haar naam. Ik keek op en ik zag hem. Het was die onbekende man. Amal Abdelhamid….je moet hier tekenen.
Ik tekende en ik keek de onbekende man aan. Kom Amal…kom we gaan. Ik liep achter hem aan.
Buiten stopte ik….waarom heb je voor me betaald. Kom je mij weer beledigen…Nee Amal….kom mee naar een cafeetje en ik zal alles uitleggen. Ik ging met hem mee, ik had toch niks meer te verliezen.

We gingen in een cafeetje zitten. Luister Amal….ik wil je mijn excuses aanbieden. Ik heb me die avond slecht gedragen. Toen ik je sloeg haatte ik mezelf. Ik was dronken die avond en ik ben nog nooit in zo’n huis geweest als die van madame Riyana. Een vriend nam me mee en het was een andere wereld voor mij. Je trok me aan. Je zat daar in je eentje….en je praatte met niemand.
Het spijt me en gecondoleerd met je moeder. Ik keek hem aan…..wat nu vroeg ik. Tegen de tijd dat ik weer vrij kon nemen ging ik naar de huis van Riyana. De portier vertelde mij dat jullie vastzaten.

Kijk ik kan je het geld niet terugbetalen. Dus breng me terug naar het gevangenis en neem je geld, zei ik onbeschoft. Nee Amal dat doe ik niet.
Luister meneertje… ik ga niet met je naar bed. Ik heb gezworen om dat nooit te doen. En ook niet met jou. Dus breng gewoon naar huis. Amal….geloof je in tweede kans…Ik begon te huilen….nee niet huilen Amal. Je gaat met mij mee naar huis. Kijk ik woon samen met een vriend. Je mag bij ons wonen. Wij werken voor de marine. We zijn vaak weg van huis. Wat ik van je vraag is om bij ons te blijven, je kan voor ons zorgen…
Ik keek hem aan en voor het eerst in een lange tijd gebeurde er iets positiefs. Trouwens voordat ik akkoord ga….wat is je naam….Oh ja, maar natuurlijk……Ik ben Achmad Abdelali..
Ok…ik ga met je mee, zei twijfelend.

Toen we bij zijn huis aankwamen zag het er niet uit. Het was 1 grote puinhoop. Er lagen overal etensresten….wat is dit….woon je hier in deze zwijnenstal, zei ik lachend. Ja, sorry mijn huisgenoot is heel slordig.
Hahahaaaa….ik moest echt lachen. Loop maar mee, dan laat ik jou je kamer zien…. We gingen naar een kamer. Kijk Amal dit is mijn kamer en dit wordt nu jouw kamer. En jij?? Ik slaap wel bij Moestafa op de kamer. Achmad….nee ik wil je niet tot last zijn. Ik zoek morgen wel iets. Nee Amal je blijft hier. Geen discussie verder ok.
Hij deed de kast open en pakte een pyjama. Dit is voor jou. Het is een mannenpyjama, maar dit is tijdelijk. Morgen gaan we nieuwe kleren voor je kopen.
Ok….ga nu maar slapen want het is laat. Amal hier heb je de sleutel van je kamer. Doe de deur op slot zodat je je veilig voelt. Ik keek hem aan….ik heb deze sleutel niet nodig, ik vertrouw jou.
Ok…slaap lekker….Achmad gaf mee een knipoogje en liep weg.

Ik lag op de bed. Is dit echt. Oh Allah…..betekend dat je me hebt vergeven voor wat ik gedaan heb?? Is Achmad een goede man. Heb ik de juiste beslissing genomen?
Met die gedachte viel ik in slaap. S’nachts hoorde ik een geluid. Iemand kwam aanlopen. Plotseling ging de deur van mijn kamer open….Oh nee….he…
Hij wilt toch niet…ik draaide me snel om en ik keek in de spiegel die tegenover de bed lag. Ik kon zo zien wat hij deed. Als hij me wilt pakken dan sla ik hem met die lamp.
Ik wachtte af….hij kwam steeds dichterbij….hij keek naar me….en ik keek stiekem in de spiegel…hij kwam steeds dichterbij….Oh mijn god nee…ik kan niet meer….Maar toen plotseling deed hij iets wat ik niet verwachtte…hij pakte de wekker van de nachtkastje en liep weg.
Opgelucht draaide ik me weer om…..hij wou z’n wekker zei ik lachend….ik voelde me gelukkig…..er is toch nog hoop….ik kreeg weer vertrouwen in de mensheid….

27-06-2002, 15:16


verder verder nog verder gaan hoor

27-06-2002, 15:16
Willen jullie nog meer?? Er gaat nog veel meer gebeuren.....

27-06-2002, 15:21
tuurlijk willen wij nog meer laat ons niet langer in spanneng

27-06-2002, 15:24


Waga el hbieba....maar ik heb ook nog een baan.....hahaha....ik doe mijn best om vandaag nog stukje te maken

27-06-2002, 15:31
natuurlijk willen we meer, je moet het ni vragen, gewoon verder schrijven!! het lijkt me echt een bangelijk verhaal, zeker verder schrijven!!

bisous


27-06-2002, 15:34
ik begrijp het wel doe maar lekker op je gemakje. Ja ik heb nu mijn handen vrij vandaar dat ik op je verhaal wacht. Mijn zoontje is lekker aan het spelen ik heb een beetje tijd over hahaha

27-06-2002, 15:55
De volgende dag werd ik wakker en ik ging het huisje verkennen. Het was echt een zwijnenstal, ik overdreef niet. Overal lagen kleren…stof…verrotte eten…Ik begon het huis op te ruimen. Is wel het minste wat ik kan doen.
Ik boende en schrobde…ik stofte…ik deed de kleren in de was….hing alles weer op….
Tegen de middag was alles schoon. Het zag er heel anders uit. Ik had de meubels verplaatst. Plantjes gefatsoeneerd. Perfect.
Ik ging nog in de kamer van Moestafa….ik keek onder het bed….en er lagen allemaal boekjes. Gewone tijdschriften….ik had lezen gemist. Ik viel toen gewoon in slaap…onder het bed!

Later kwam Achmad en Moestafa. Ze opende de deur en schrokken. Heee dit is onze huis niet….we zitten in een verkeerde appartement, zei Moestafa luidt. Nee, dit is onze huis, kijk maar naar de foto van mijn moeder en mijn zusje. Oh ja riep Moestafa luidt. Amal heeft haar best gedaan. Kom ik ga je aan haar voorstellen. Amal…Amal….maar niemand gaf een antwoord. Wacht even…eerst kloppen, sukkel….zei Achmad streng…
Hier ook niemand….ze gingen naar hun slaapkamer… Waar is ze nou….?? Misschien is ze iets gaan kopen, ze zal wel sterven van de honger. Dat zal een probleem zijn, ze kent de buurt niet en misschien verdwaald ze. En bovendien heeft ze geen geld.
Weet je wat het is Achmad, zei Moestafa lachend, volgens mij is ze geschrokken van je lelijke face.
Ik was inmiddels al wakker en lag onder de bed te luisteren. Hee Achmad, je hebt toch niks bij haar geprobeerd he? Nee man….dat zou ik nooit doen. Ik moet je toegeven, ze is een hele aantrekkelijke mooie meid…zo lief, zo schattig….mooie figuurtje….maar ik zou noooooit zoiets doen.
Waar is ze dan?? Misschien wou ze niks met ons te maken hebben en heeft ze als dank het huis schoongemaakt en is ze weer terug van waar ze kwam. Ik werd een beetje pissig en kneep de voet van Moestafa….Besmelihi rahmani rahim….wat vroeg Achmad?? Iets kneep me…Wat?? Er is iets onder het bed. Achmad bukte en zag mij liggen. Hij lag in een deuk….hahahaaa…wat doe je daar??
Ikke ik…ik wou onder de bed opruimen….alleen ik was zo moe dat ik in slaap viel….
Hahahaaaa….jij kleine..We dachten dat je weg was….ik hoorde alles zei ik lachend. Amal ik wil je voorstellen aan deze zwijn….mijn vriend Moestafa.
Dank je wel vriend….ik ben Moestafa….je bent een beeldige schepsel zei hij verlegen.

Achmad pakte heel veel pakjes….kijk eens Amal….dit is voor jou….kleren, ondergoed…ik heb van alles gekocht. Ik hoop dat mijn smaak je bevalt. Dank je Achmad….dit is echt te veel….en weer stroomde mijn tranen….luister zei Moestafa….Amal vanaf vandaag heb je een nieuwe leven. Zie ons als je broers. We gaan voor je zorgen. Achmed glimlachte knikkend.

Ok jongens….

27-06-2002, 16:56
De maanden gingen voorbij….

Ik voelde me thuis. Ik kookte….ik zorgde voor de twee mannen. Het was altijd gezellig. Moestafa vertelde mij over de zusje van Achmed. Hij wou met haar trouwen. Maar zij wou niet.
Tijdens het ontbijt vertelde Achmed dat hij naar zijn moeder en zusje ging. Ik ben al maanden niet meer langsgeweest. Zijn ouders woonde in een andere stad.
We gaan je missen zei ik. Moestafa jij neemt Amal mee naar de bioscoop. Hoe lang blijf je weg vroeg ik?? Een weekje…

Achmed vertrok….

27-06-2002, 16:57
Beste lezers,

Ik maak morgen insha allah het verhaal af.

Tot morgen!!

27-06-2002, 21:47
heel mooi, echt waar. Maar ik vraag mij iets af. Schrijf jij die verhalen online? of doe je dat op voorhand en plaats je die dan hier?

ik vind het echt de max dat marokaanse meisjes zoveel schrijftalent hebben.

Ik wacht met spanning op het vervolg. Ik kom morgenavond terug zien. Hopelijk ben je dan al verder in het verhaal.

Dank je voor dit leesgenot

Groetjes merjem

28-06-2002, 11:06
Heee merjemke,

Dank je wel. Nee, ik schrijf die verhalen eerst in Word en dan plaats ik het hier.

Beslama

28-06-2002, 11:52


Bij Achmed’s Ouders….

Achmed’s moeder was een strenge rijke vrouw. Ik dacht dat je ons vergeten was, waar was je al die tijd vroeg ze streng. Leila de zusje van Achmed kwam er tussen…..Hee broer…ik heb je gemist. Ze omhelsde elkaar. Wacht even Leila. Achmed je kwam elke weekend naar huis. Waar was je al die tijd vroeg de moeder van Achmed boos. Je ben een paar maanden niet langsgeweest. Mama ik had het druk met mijn werk en binnenkort krijg ik een zware test. Daar moet ik voor leren. Zware test yek…is goed mijn zoon…
Ga maar met je zusje mee….ze kan niet wachten om met je te praten. Ik laat het eten klaarzetten.
Kom gekkie zei Leila vrolijk….vertel eens….wat heb je allemaal uitgespookt. En zeg geen werk want daar trap ik niet in. Trouwens mama ook niet.
Ok…ik ga je het vertellen…Achmad vertelde zijn zusje het verhaal….En weet je zeker dat ze een goede vrouw is Achmad….want haar verleden….Luister Leila…praat niet zo over haar. Ik ben verliefd op haar. Het is een goede mens. Ze heeft zoveel meegemaakt. Ik wil met haar trouwen. Rustig rustig broertje..ik geloof je….mijn excuses.
Leila….nu even over jou. Moestafa heeft weer naar je gevraagd. Waarom wil je hem niet. We kennen hem zo lang….Maar Achmad….ik ben niet verliefd op hem, zei Leila en hij is zo kinderachtig.
Luister Leila hij is een goede jongen….denk nog eens na en trek niet zo snel conclusies.Of heb je iemand in je leven vroeg Achmad streng….?? Ikke..ik..ik heb niemand in mijn leven. Tuurlijk niet broertje, zei Leila bang.

Ok ik ga naar mama….ik moet een beetje bij haar slijmen, want ze was heel kwaad.

Tring….tring…. Leila rende naar de deur van haar slaapkamer en deed hem dicht….Tring…tring.. Alo…zei Leila….Alo hoorde ze aan de andere kant van de lijn. Leila begon te glimlachen…dit was haar liefde….de man waarop ze gek is. Dit is de reden waarom ze Moestafa weigert.
Heb je me gemist….?? Tuurlijk zei Leila zacht.
Als je me mist dan moeten we elkaar zien…Ja, ik wil je ook zien….maar mama die houdt me in de gaten…ik kan niet zomaar weg zei Leila zacht…
Dan zeg je dat je naar de kapper gaat…of naar de naaister….en dan kunnen we elkaar zien…
Ja…ik zal het proberen, zei Leila…
Maar ik moet ophangen want ik hoor mijn moeder roepen…Is goed schoonheid….Leila’s geliefde hing op.

Het was tegen 01.00 uur toen Amal en Moestafa terugkwamen van de bioscoop.
Amal wat is er?? Waarom ben je stil? Er is niks Moestafa….ja ja….je gaat toch niet tegen mij liegen…. Mis je Achmad…Amal keek Moestafa verlegen aan. Ik wist het…Je bent verliefd op hem, he….
Ja, moestafa…maar ik verdien Achmad niet….hij verdiend een vrouw die schoon is. Ik ik ben maar een….maak je zin niet af Amal., zei Moestafa kwaad…. Jij bent een geweldige vrouw….en wij hebben heel veel respect voor je. Ik beschouw je als mijn zusje. Moestafa gaf Amal een kusje op haar wang. Ga maar slapen…en jij wat ga jij doen vroeg Amal. Ik ga even sigaretten halen…ik ben zo terug….
Moestafa liep weg….

Amal had nog geen slaap en ze zette muziek op. Heerlijk…Oum Koltoem….haar woorden over de liefde klonken als hemelse muziek in haar oren.
Opeens voelde Amal een hand op haar schouder…er is toch niemand thuis….Amal draaide zich om en keek in twee mooie bekende ogen. Het was Achmad.
Achmad wat doe jij hier, je zou toch bij je moeder blijven…?? Ja….maar ik kon niet…..ik kon niet zo ver van je blijven. Ik miste je Amal…..Achmad hoe lang ben je hier al…?? Al een tijdje….
Dus je hebt mijn gesprek met Moestafa gehoord….Ja Amal…luister schatje….ik hou van je….ik kan niet zonder je. Bij mijn moeder kon ik niet blijven…ik moest je zien….ik moest je stem horen….
Achmad zeg zulke dingen niet….Waarom niet Amal…..jouw verleden kan me niks schelen…..we leven nu….en ik wil je….
Ze stonden nu heel dicht bij elkaar…..Achmad raakte haar gezicht aan met zijn vinger…..Amal legde haar hand op zijn vinger….Mag ik je handen kussen, Amal? Hij pakte haar handen en begon die rustig te kussen…..Mag ik je lippen kussen?? Amal gaf geen antwoord….en plotseling begonnen ze hartstochtelijk te kussen. Dit heeft Amal nooit gevoeld. Hij trok een spoor van kusjes over haar hals, tot aan haar gevoelige kuiltje onderaan haar keel. Zijn hete adem schroeide tegen haar brandende huid, terwijl hij haar rug streelde. Amal kon niet langer logisch denken; ze kon alleen nog maar voelen. Dit was Achmads handen die haar lichaam aanraakten. Grote genade, ik verlang zo naar je…Hij kreunde. Ik wil je meer dan ik ooit iets of iemand heb gewild. Hij hief zijn hoofd op, om met ogen vol passie op haar neer te kijken. Amal…wil je met mij trouwen…?
Amal maakte zich los. Met jouw trouwen? Ik zou niks anders willen, maar het kan niet.
Misschien als we elkaar hadden ontmoet in een andere tijd…een andere leven dan zou het slagen, maar nu kan het niet.
Luister Amal….we gaan trouwen…..maar je familie…je moeder…??
Die kunnen mij niks schelen zei Achmad bits. Ik praat wel met hen..
En wat is je antwoord…Ja, ik wil….Dat was mijn antwoord…een antwoord waarvan ik dacht het nooit tegen iemand te zeggen.
Ze kon niet meer en wilde niet meer denken….dit voelde goed….
Ik ga naar bed zei Amal….

Amal….ik ben overmorgen jarig….zei Achmad met een glimlach….we gaan het vieren..hier met z’n drietjes..
Is goed….slaap lekker!

28-06-2002, 11:55
Het wordt nog spannender jongens....ik zal een klein beetje verklappen...nu lijkt alles ok.....maar er komt nog een drastische moment....denk nog maar na en lees het eerste stukje van het verhaal....

28-06-2002, 12:29
kom aan, hou ons ni meer in de spanning. wajaw, ben echt benieuwd!!
kan al ni meer wachten!

bisous

Pagina's : 1 [2] 3 4 5