Bekijk volle/desktop versie : Toen ik de waarheid vertelde deed het pijn


04-10-2006, 11:02
Ok ik probeer het nog een keer ..
Ik ben geen prof schrijver dus verwacht niet zoveel.

Dit verhaal gaat over Arslan, de hunk van zijn school..
Arslan is een18 jarige student. Hij is slim, populair en een goede uiterlijk..




---


"Hey Arslan!! Ars! Yo, waar was je al die tijd man? Ik heb je overal gezocht", riep Umar.
Umar is de beste vriend van Arslan.
"Haha hey Umar, hoe is het? Ik was effe hier buiten aan het roken man", zei Arslan. "Kom op kill, het feest is al begonnen! schiet op!
Arslan nam haastig de laatste hijsjes en liep met Umar naar binnen.

Er werd een X-MeSS Party gehouden, dat zonder Arslan natuurlijk nooit compleet zou zijn.

"Ey Ars hoestie? Kom je weer je moves showen?", riep een van zijn vrienden die bij de ingang van de zaal stond te hangen..
Er zaten veel marokanen bij hem op school.
Hij liep iedereen groetend naar binnen en zag de lege dansvloer. Iedereen stond gewoon aan de zijkant te staren alsof er op de dansvloer spoken aan het breakdancen waren.

"Ey luister dan", riep Arslan tegen zijn groep. "Kom wij starten dit keer weer, is goed.."
"Is goed maar regel wel eerst regeaton mix, dan komen we", antwoordde Ali, een vriend van Arslan.
Arslan liep naar DJ en praatte een kwartier met hem. Manni (manjeet) was de DJ. Hij is een close sikh friend van Arslan.
"Is geregeld", kwam Arslan met een blije gezicht zeggen. "Hij gaat zo reageaton mixes draaien"..

Arslans groepje begon juichend naar de dansvloer dansen en ze begonnen moves experimenteren..


"Hey Arslan..". Arslan voelde getik op zijn schouder en keek om.
"Sorry dat ik je stoor maar Ayesha wacht buiten op jou", schreeuwde Manisha in zijn oor.
Manisha en Ayesha zijn 2 hartsvriendinnen die samen met Arslan dezelfde opleiding studeerden.

"WATT??!? Hoevaak moet ik het jullie duidelijk maken dat ik hier geen zin in heb!", schreeuwde arslan boos terug. "Vertel haar maar dat je mij niet kon vinden ofzo"
Manisha keek hem zuur aan. "Ze wacht al bijna een half uur op jou buiten in de kou helemaal in d'r eentje! Ik weet niet wat jij gaat doen maar ze verwacht jou buiten en wacht desnoods de hele avond op buiten op jou!", riep Manisha en liep boos weg..

"Gozer, ga tenmisnte even checken wat er aan de hand is man. Zo erg kan het toch niet zijn.." riep manni zingend die opeens uit het niets kwam en meteen weer zingend weg liep, "Zindagi we gham, assi khushi naal jeenee yeh.."

Misschien moet ik toch maar even gaan kijken, een paar minuten mis ik dit feestje heus niet, dacht Arslan even en liep naar buiten..


Dit was het dus vertel wat jullie ervan vinden dan ga ik verder
04-10-2006, 19:48


dus hij is nit goed?
05-10-2006, 10:24
Okay hier heb ik n og een vervolgje voor de lezers lees ze
Anderen het is zeker de moeitje waard

Arslan liep naar buiten en zag Ayesha op het pleintje op een bank zitten.
"Boeh!", probeerde hij haar te laten schrikken waarop zij niet reageerde..
Arslan was verbaasd dat zij niet erop reageerde.. Hij stond achter de bank waar ze zat en begon te praten over hoe het feestje was enz... "Waarom wacht je op mij? Manisha vertelde me dat je mij wilde spreken?", vroeg hij Ayesha. "Als het maar niet over de afgelopen dagen gaat, want je weet al wat ik erover denk. Ik wil niet meer met jou te maken hebben!". Hij keerde zijn rug naar Ayesha toe. "Arslan ik... ik ben.. Ik.." hoorde hij haar met een trillende stem fluisteren. "Ik wist het! Je wilt maar niet ophouden he! Hoevaak moet ik het jou nog duidelijk maken dat ik het NIET wil! Mijn antwoord is NEE! Welk deel van NEE begrijp jij niet!? Ik wil mijn tijd niet aan deze bullshit verdoen. Ik ga naar binnen, kom ook tenzij je hier in de kou wilt sterven!" Hij gooide alles eruit dat hij maar kon zeggen en liep kwaad terug naar binnen...
Manisha zag Arslan en zijn vrienden close dansen met de 'school sletjes' en kreeg medelijden met Ayesha. "Waarom moest zij perse Arslan kiezen om verliefd op te worden!?!", dacht ze. "Hoe zal het gegaan zijn?", dacht Manisha en liep haastig naar buiten waar Ayesha zat. Ze zag haar rug en liep snel daar d'r toe. "Hey Ayesha! Hey..", riep ze terwijl ze liep. Aangekomen bij Ayesha kreeg ze nog steeds geen antwoord, "Hey hoe was het gegaan dan? Hey Aysh!". Ze tikte op de achterhoofd van Ayesha. Opeens viel Ayesha voor over op de grond. Manisha was verbaasd en geschrokken tegelijkertijd. Ze wilde op de bank zitten naast waar Ayesha gezeten had, waar ze opeens voelde dat de bank wat nattig was. Ze keek goed wat het was, en het bleek bloed te zijn! "Aaaaaaah!!! Ayeshaa!!", begon ze in paniek te schreeuwen en huilen. Een paar studenten die in de gang zaten te chillen kwamen naar buiten rennen. 1 minuut later was de plein vol met studenten, buurtbewoners en ambulance. Arslan, Manni en Umar kwamen aanrennen. Aangekomen keek Arslan geschrokken naar wat er gebeurd was en liep langzaam achteruit.
Hij hoorde de vriendinnen van Ayesha en andere studenten huilen.
Arslan botste tegen Umar die ook mond open geschrokken toe stond te kijken en keek hem schrokken aan. "Wat is er gebeurd? Waar is Ayesha? Waarom huilen ze? Zeg hun te kappen! Yaara, waar is ze?", vroeg Arslan hem met een trillende stem. Umar keek naar de grond en draaide om. Arslan rende naar de bank waar hij Ayesha had gepreekt. Hij zag de bank vol met bloed met daarnaast Ayesha op de grond liggen. Manisha die naast haar zat huilde met haar hoofd boven de hoofd van Ayesha in haar schoot. Ze zag Arslan en keek hem aan met een zuure blik en negeerde hem daarna. Hij ging naast haar zitten en raakte Ayesha's gezicht aan en aaide haar rustig. "Wat is er gebeurd? Hoe..?", vroeg hij Manisha. Ze vertelde hem dat zij door iemand was neergestoken en beroofd. Niemand weet door wie. Al haar ringen en kettingen zijn weg.. "Alles komt door jou! Waarom ging je niet meteen toen ik je riep!? Als jij bij haar bleef zou dit nooit gebeurd zijn! Jij bent de verantwoordelijke", begon ze te huilen. "Ga weg van hier! Ik wil je nooit meer zien! Jij bent haar niet waard en zult het ook nooit zijn!". Hij zag de dikke tranen van haar bloed rode ogen op haar wangen vallen. Hij stond op en liep rustig achteruit en zat op de bank waar Ayesha had gezeten. Ayesha en Manisha werden in de ambulance meegenomen. Het pleintje begon leger te worden. Hij bleef daar zitten denken hoe het kon gebeuren en kreeg schuld gevoel. "Ik hoefde alleen wat eerder te komen...", dacht hij. Hij hoorde Ayesha's stem door zijn hoofd: "Arslan.. Arslan ik.. ik ben..". "Ik hoefde alleen maar te luisteren naar haar, dat ze mij probeerde te zeggen dat ze neer was gestoken! Ze sterfde voor mij, en ik had het niet eens door! Ik liet haar sterven!!". Arslan begon te huilen. Umar omhelsde hem en probeerde hem te troosten. "Nee, je moet geen schuld gevoel krijgen. Wat gebeuren moest, is gebeurd.. Het is hoe Allah'tallah het gewild heeft, misschien is het een lesje.. rustig nou maar Gozer.." troostte hij Arslan..
05-10-2006, 10:29
like it? ik plaats zo nog een vervolgje
05-10-2006, 10:37


De dagen gingen voorbij zonder Ayesha, en na een tijdje verdween Manisha ook opeens. "Sinds dat incident heb ik een vreemd gevoel. Ik wil Ayesha zien en iets voor haar doen om het goed te maken. Door mij is alles gebeurd", jammerde Arslan in de kantine waar hij met Manni en Umar aan een tafel zat. Hij wilde het niet toegeven maar hij miste haar ontzettend. Ze was een en al vrolijk heid zag er leuk uit had gevoel voor humor en was alles wat een jongen kon bedenken: "Heb je nog wat gevonden waar ze misschien is, of iets over Manisha gehoord?", vroeg Umar. "Nee man". "Ik hoorde Manisha, toen ik haar laatst zag, praten over ene verhuizinf ofzo...", antwoordde Manni daarop. De dagen gingen zo voorbij en Arslan begon met moeite te vergeten wat er allemaal gebeurd was. Hij wilde en kon haar niet vergeten. Waarom gedroeg hij zich die dag dan als een kip zonder kop en was hij kwaad op haar? Als hij een kans zou krijgen zou het goed maken met haar beloofde hij zichzelf.
Oud en Nieuw kwam eraan en iedereen maakte nieuwjaars planningen... Arslan slaagde voor zijn rij-examen en kreeg zijn rijbewijs binnen. Om het te vieren stelde Manni voor dat Arslan hem en Umar zou moeten trakteren. "Is goed, we gaan volgende week naar Beverwijk en daarna naar Amsterdam. Ik betaal voor alles." De week vloog voorbij. "Denk je dat hij echt kom?", vroeg Manni aan Umar die samen op Arslan wachtten. "Jawel joh, Arslan is een man van zijn woorden", antwoordde Umar. 10 Minuten zagen ze iemand aankomen rijden. "Saaaang, je hebt je vaders slk gepakttt!!? Mocht je wel zomaar??", begon Manni juichend te roepen. "Yawel joh, waarom zou het niet gemogen? Ik heb een rijbewijs toch.", riep Arslan stoer terug. Ze stapten in en reden de snelweg op. Het was rond half 6 in de ochtend. De hele dag was druk gepland. "Yaara, zet de volume harden dan..", vroeg Manni Arslan,"en geef wat gas man!". "Ben je gekk!?", riep Umar boos. "Hey chill man, niemand is hier. Wat kan er nou gebeuren?", antwoordde Arslan op zijn vraag en begon de snelheid op te voeren tot 140 km/u.
De snelwegen waaren zowat leeg. In de verte zagen ze een vette auto aankomen, het was een uitgebouwde m3 (bmw). Binnen enkele tellen reden ze naast elkaar. Wat een moordwapen is dat .." riep Manni met een big smile. Manni zat naast Arslan vooraan in de auto. "Haha auto hoertje, kijk wat er in zit dan!" Riep Arslan terug. 2 Beeldschone dames lachten terug naar Manni die zijn mond vervolgens wijder opendeed. Ze gaven hem een seintje om hun bij te houden... als ze mans genoeg waren.. "Een uitdaging? No way man!", schreeuwde Umar die nog steeds boos achter zat. "Arslan, grijp deze kans, please gozer, blaaz ze uit! Voor mij,?", smeekte Manni ARslan als een 10 jarige."Ik weet het niet man, 140 is niet niets..", antwoordde Arslan. "Kom op man, je hebt een slk, je kunt makkelijk tot 280. Je blaast ze makkelijk uit man!", riep Manni opstokend. "Is goed, er is toch niemand hier in de buurt.", Arslan accepteerde de uitdaging en begon bij hun te bumper kleven. Umar voelde de snelheid toenemen en begon zich ongemakkelijk te voelen. Hij keek naar de speedometer en zag dat ze bijna op de 200 reden. Hij keek naar buiten en zag hoe ze op de dubbelbaan weg heen en weer om de dames raceden. Manni zette de volume op maximaal en Umar voelde de bass in zijn hele lichaam bonsen. Hij keek naar buiten en zag de bomen voorbij vliegen. Ze reden naast een bos achtig gebied. Hij zag een vrachttanker in de verde achter de bomen rijden. "Arslan, pas op.. Er komt zo een vrachtwagen invoegen", riep Umar schreeuwend waaarop Arslan niet wilde reageren. Hij was te druk begin met indruk proberen te maken op die dames.
Umar zag dat ze op 220 reden en probeerde Manni en Arslan te waarschuwen dat het genoeg was. Hij zag de damens op de linker baan opeens afremmen en Arslan en Manni verbaasd lachen dat zij gewonnen hebben. Het duurde niet lang voor totdat Arslan zich op de weg concertreerde en opeens de vrachtwagen voor zich zag. Hij trapte zo hard mogelijk op de rem en draaide met zijn stuur paniekerig heen en weer. Umar zag alles in slowmotion gaan en realiseerde dat Arslan ,die alles probeerde om een botsing te voorkomen, hopeloos achter de stuur zat. Umar zag hun auto steeds meet op z'n zij glijden en zag de achterbumper van de tanker op hem afkomen………………& #8230;……