Door Sheikh Muhammed Salih Al-Munajjid (http://www.islam-qa.com)
Vertaald door http://www.AlMutaqqun.tk
Dit is één van de kwesties waarover de geleerden (rahimahum Allah) van mening verschillen.
De meerderheid van de fuqahaa’ zegt dat het voor een vrouw haram is om Qur’aan te reciteren tijdens haar menstruatie, totdat ze weer taahir (rein) is. De enige uitzonderingen die ze maken is in het geval van dhikr (het gedenken van Allah) en woorden die niet als tilaawah (recitatie) bedoeld zijn zoals het zeggen van “Bismillahi’r-Rahmani’r-Rahim” of “Inna Lillahi wa inna ilayhi raaji’oen”, of andere zinnen uit de Qur’aan die als algemene du’aa’s herhaald worden.
Ze baseren hun bewijs voor het verbieden van de menstruerende vrouw om de Qur’aan te reciteren op verschillende dingen, waaronder het volgende:
Menstruatie wordt gezien als iets dat onder de regels valt die van toepassing zijn op degene die junub (in staat van onreinheid als gevolg van seksuele gemeenschap) is, omdat beide toestanden ghusl vereisen. Dit is gebaseerd op de hadith overgeleverd door ‘Ali ibn Abi Talib (radiAllahu ‘anhu), die vertelt dat de Boodschapper van Allah (sallAllahu ‘alayhi wa salaam) de Qur’aan onderwees en nooit iemand weerhield van het leren ervan, behalve degenen die in staat van janaabah (onreinheid) waren. (Overgeleverd door Abu Dawud, 1/281; al-Tirmidhi, 146; al-Nisaa’i, 1/144; Ibn Maajah, 1/207; Ahmad, 1/84; Ibn Khuzaymah, 1/104/ Al-Tirmidhi heeft gezegd: [het is een] sahih hasan hadith. Al-Hafiz ibn Hajar heeft gezegd: de waarheid is dat het een hasan hadith is die als bewijs kan worden gebruikt).
Volgens de hadith van Ibn ‘Umar (radiAllah ‘anhu) heeft de Profeet (sallAllahu ‘alayhi wa salaam) gezegd: “De menstruerende vrouw en degene die in staat van onreinheid (janaabah) is, zou niets van de Qur’aan moeten reciteren.” (Overgeleverd door al-Tirmidhi, 131; Ibn Maajah, 595; al-Daaraqutni, 1/117; al-Bayhaqi, 1/89. Dit is een da’ief hadith omdat het overgeleverd was door Isma’il ibn ‘Ayyash van de Hijaazis en zijn overleveringen zijn da’ief zoals welbekend is bij degenen die bekend zijn met de studie van hadith. Shaykh al-Islam Ibn Taymiyyah heeft gezegd (21/460): het is een da’ief hadith met de unanieme overeenstemming van de hadithgeleerden. Zie Nasb al-Raayah, 1/195; al-Talkhis al-Habir, 1/183)
Sommige geleerden zeggen dat het voor een menstruerende vrouw toegestaan is om Qur’aan te reciteren. Dit is de mening van Malik en een mening die overgeleverd is van Ahmad, waar Ibn Taymiyyah de voorkeur aan gaf en waarvan al-Shawkaani geloofde dat het correct was. De geleerden baseerden de volgende punten op deze mening:
Het principe is dat dingen toegestaan en toelaatbaar zijn tenzij er bewijs is van het tegenovergestelde. Dergelijk bewijs is er niet om te zeggen dat een menstruerende vrouw geen Qur’aan mag reciteren. Shaykh al-Islam Ibn Taymiyyah heeft gezegd: “Er is geen duidelijke sahih tekst die erop wijst dat het voor een menstruerende vrouw verboden is om Qur’aan te reciteren... Het is bekend dat vrouwen menstrueerden in de tijd van de Boodschapper van Allah (sallAllahu ‘alayhi wa salaam) en hij verbood hen niet om Qur’aan te reciteren of om Allah te gedenken (dhikr) en du’a te verrichten.”
Allah (Subhanahu wa Ta’ala) draagt (moslims) op om Qur’aan te reciteren. Hij prijst degene die dit doet en belooft hem (of haar) een grote beloning. Niemand is hiervan uitgesloten behalve degene voor wie sterk bewijs (dalil) over is en dergelijk bewijs is er niet in het geval van menstruerende vrouwen, zoals boven verklaard is.
De overeenkomst tussen de menstruerende vrouw en degene die in staat van janaabah is, wordt gemaakt ondanks het feit dat er verschillen tussen hen zijn. Degene die in staat van janaabah is, heeft in tegenstelling tot de menstruerende vrouw de mogelijkheid om de “barrière” te verwijderen door ghusl te verrichten. De menstruatie van een vrouw duurt meestal een bepaalde tijd terwijl een persoon die in staat van janaabah is, ghusl moet verrichten wanneer de tijd voor het gebed komt.
Een menstruerende vrouw verhinderen van het reciteren van Qur’aan, ontneemt haar de kans om een beloning te verdienen en ze zou iets van de Qur’aan kunnen vergeten of ze zou het moeten reciteren om te onderwijzen of te leren.
Van bovenstaande is het duidelijk dat het bewijs van degenen die een menstruerende vrouw toestaan om Qur’aan te reciteren sterker is. Als een vrouw aan de voorzichtige kant wil zijn, kan ze haar recitatie beperken tot de gedeeltes die ze vreest te vergeten.
Het is erg belangrijk om op te merken dat hetgeen we hier bespreken, beperkt is tot wat een menstruerende vrouw uit haar hoofd kan reciteren. Als het aankomt op het lezen van de Mus’haf (de Arabische tekst zelf), is een andere regel van toepassing. De correcte mening van de geleerden is dat het verboden is om de mus’haf aan te raken wanneer men in een staat van onreinheid is, want Allah zegt (interpretatie van de betekenis):
En voorwaar, dit is zeker de nobele Qur’aan. In een welbewaard Boek. Dat niemand aanraakt dan de gereinigden. (Al-Waqi’ah 56:79)
In een brief aan ‘Amr ibn Hazm, vertelde de Profeet (sallAllahu ‘alayhi wa salaam) de mensen van Jemen: “Niemand zou de Qur’aan aan moeten raken, behalve degene die taahir (rein) is.” (Overgeleverd door Malik, 1/199; al-Nisaa’i, 8/57; Ibn Hibbaan, 793; al-Bayhaqi, 1/87. Al-Hafiz ibn Hajar heeft gezegd: Een groep geleerden heeft deze hadith als sahih geclassificeerd omdat het zo welbekend is. Al-Shaafi’i heeft gezegd: Het is bewezen door hen dat het een brief was die gestuurd was door de Boodschapper van Allah (sallAllahu ‘alayhi wa salaam). Ibn ‘Abd al-Barr heeft gezegd: “Deze brief is bekend onder de geleerden van sirah en is welbekend onder de geleerden zodat het geen isnaad nodig heeft. Het is als tawaatur omdat de mensen het geaccepteerd en herkend hebben. Shaykh al-Albaani heeft gezegd dat het sahih is. Al-Talkhis al-Habir, 4/17. Zie ook: Nasb al-Raayah, 1/196; Irwaa’ al-Ghalil, 1/158)
(Haashiyat Ibn ‘Aabideen, 1/159; al-Majmoo’, 1/356; Kashshaaf al-Qinaa’, 1/147; al-Mughni, 3/461; Nayl al-Awtaar, 1/226; Majmoo’ al-Fataawaa, 21/460; al-Sharh al-Mumti’ li’l-Shaykh Ibn ‘Uthaymeen, 1/291)
En Allah weet het het