misz_elhaddi0ui
08-09-2006, 18:21
Een man was aan het lopen door de marktplaats op een namiddag, en
op dat
ogenblik was een muezzin bezig met het oproep tot het gebed, zijn
ogen staarde
naar een vrouw der achterkant.
Ze was vreemd aantrekkelijk, alhoewel ze helemaal zwart was
gekleed, en geheel
bedekt was, inclusief gezichtsluier, ze draaide
zich om net alsof
ze wist dat ze
bekeken werd, en ze gaf hem een ja knik net voordat ze de hoek om
ging.
Alsof hij werd geraakt door de bliksem, werd zijn aandacht aan haar nog
sterker,
zijn hart werd een gevangene van haar teken die zij gaf, hij had
nog even last
Van een stemmetje die zei `is het niet tijd om te bidden? Maar het
gebed was al
voorbij dacht hij, dus er zat niets op dan haar te achtervolgen.
Hij haastte zich om haar bij te houden, ze was snel en hij zag er
van ver vele
straten verder kwam hij dichterbij en zag er, ze liep een stukje
terug, en de
man dacht dat hij haar glimlach zag onder haar sluier of was dat
zijn fantasie?
De man ging met
zichzelf praten
De arme man zei tegen zichzelf `wie is zij? Is ze de dochter van
een rijke
familie? Wat wilt ze van me?' Ze ging weer een hoek van een straat
om en toen de
man snel de hoek om ging, zag hij haar niet meer, na een tijdje
zoeken zag hij
haar weer maar nu was ze nog sneller dus de man dacht
misschien is ze bang of
boos. De man bleef haar volgen en eindigde opeens buiten de stad.
De zon ging onder en ze liep wat langzamer, en daar bleef ze even
stil staan en
keek naar de man, ze was aangekomen op een begraaf plaats, al zou
deze man
normaal denken zou hij bang zijn maar zijn gedachtes waren ergens
anders. Dit
vond hij een echte liefdes plek waar de liefdesparen in het geheim
komen dacht hij bij zichzelf.
Ze waren drie meter van elkaar vandaan en ze keek nog naar hem, en
liep daarna
verder, ze liep een kelder in en liep de trap af naar beneden waar
een oude bronzen deur was die ze opende, de man achtervolgde haar.
Hij stapte naar binnen en zag dat het een grote kamer was. Van
buiten was dit
niet te zien er waren zelf kaarsen aan de muren die de ruimte
verlichten. En daar zat de vrouw op een aantal oude kussens nog steeds
helemaal bedekt
De vrouw zei met een fluisterende stem `doe de deur op slot en
breng de sleutel`
Hij deed de deur op slot en wilde de sleutel brengen maar ze zei
gooi de sleutel maar.
De man gooide de sleutel maar die viel in een put.
Toen begon de man bang te worden en zag de wolken boven zich hangen
en hij hoorde haar lachend zeggen `ga door want je vond het ook niet erg
om je gebed te missen toch?`
De man was nu stil en zei niets.
"De tijd voor het avond gebed is ook al voorbij," zei ze met een
valse lach
"Waarom ben je zo stil? kom hier bij me en neem mij ! dat is toch
hetgeen
waarvoor je achter me aan kwam?"
Hij werd bang en zijn buik draaide rond van de zenuwen
’Het is tijd om me te laten zien `zei ze en ze deed haar
gezichtsluier af en het was geen gezicht van een jonge dame, maar een
oud en griezelig wezen, dat de man nog nooit heeft gezien.
Ze zei `Kijk goed naar me! Mijn naam is Dunya, (deze wereld). Ik
ben je geliefde, jij spendeert je tijd aan het achtervolgen van mij, en nu
heb je me bereikt, in je graf . Welkom Welkom!`
ze begon te lachen en te lachen, totdat ze uitspatte in stof en
verging in schaduw en de kaarsen aan de muur gingen één voor één uit......
op dat
ogenblik was een muezzin bezig met het oproep tot het gebed, zijn
ogen staarde
naar een vrouw der achterkant.
Ze was vreemd aantrekkelijk, alhoewel ze helemaal zwart was
gekleed, en geheel
bedekt was, inclusief gezichtsluier, ze draaide
zich om net alsof
ze wist dat ze
bekeken werd, en ze gaf hem een ja knik net voordat ze de hoek om
ging.
Alsof hij werd geraakt door de bliksem, werd zijn aandacht aan haar nog
sterker,
zijn hart werd een gevangene van haar teken die zij gaf, hij had
nog even last
Van een stemmetje die zei `is het niet tijd om te bidden? Maar het
gebed was al
voorbij dacht hij, dus er zat niets op dan haar te achtervolgen.
Hij haastte zich om haar bij te houden, ze was snel en hij zag er
van ver vele
straten verder kwam hij dichterbij en zag er, ze liep een stukje
terug, en de
man dacht dat hij haar glimlach zag onder haar sluier of was dat
zijn fantasie?
De man ging met
zichzelf praten
De arme man zei tegen zichzelf `wie is zij? Is ze de dochter van
een rijke
familie? Wat wilt ze van me?' Ze ging weer een hoek van een straat
om en toen de
man snel de hoek om ging, zag hij haar niet meer, na een tijdje
zoeken zag hij
haar weer maar nu was ze nog sneller dus de man dacht
misschien is ze bang of
boos. De man bleef haar volgen en eindigde opeens buiten de stad.
De zon ging onder en ze liep wat langzamer, en daar bleef ze even
stil staan en
keek naar de man, ze was aangekomen op een begraaf plaats, al zou
deze man
normaal denken zou hij bang zijn maar zijn gedachtes waren ergens
anders. Dit
vond hij een echte liefdes plek waar de liefdesparen in het geheim
komen dacht hij bij zichzelf.
Ze waren drie meter van elkaar vandaan en ze keek nog naar hem, en
liep daarna
verder, ze liep een kelder in en liep de trap af naar beneden waar
een oude bronzen deur was die ze opende, de man achtervolgde haar.
Hij stapte naar binnen en zag dat het een grote kamer was. Van
buiten was dit
niet te zien er waren zelf kaarsen aan de muren die de ruimte
verlichten. En daar zat de vrouw op een aantal oude kussens nog steeds
helemaal bedekt
De vrouw zei met een fluisterende stem `doe de deur op slot en
breng de sleutel`
Hij deed de deur op slot en wilde de sleutel brengen maar ze zei
gooi de sleutel maar.
De man gooide de sleutel maar die viel in een put.
Toen begon de man bang te worden en zag de wolken boven zich hangen
en hij hoorde haar lachend zeggen `ga door want je vond het ook niet erg
om je gebed te missen toch?`
De man was nu stil en zei niets.
"De tijd voor het avond gebed is ook al voorbij," zei ze met een
valse lach
"Waarom ben je zo stil? kom hier bij me en neem mij ! dat is toch
hetgeen
waarvoor je achter me aan kwam?"
Hij werd bang en zijn buik draaide rond van de zenuwen
’Het is tijd om me te laten zien `zei ze en ze deed haar
gezichtsluier af en het was geen gezicht van een jonge dame, maar een
oud en griezelig wezen, dat de man nog nooit heeft gezien.
Ze zei `Kijk goed naar me! Mijn naam is Dunya, (deze wereld). Ik
ben je geliefde, jij spendeert je tijd aan het achtervolgen van mij, en nu
heb je me bereikt, in je graf . Welkom Welkom!`
ze begon te lachen en te lachen, totdat ze uitspatte in stof en
verging in schaduw en de kaarsen aan de muur gingen één voor één uit......