Bekijk volle/desktop versie : Secret Love.



05-09-2006, 16:59

Secret Love.


Ik was net klaar met werken,


05-09-2006, 17:00


Ik was net klaar met werken en liep naar mijn auto toe, waar Faysel leunend tegen aan stond.. Kwaad keek ik hem aan en voor ik er wat over kon zeggen, duwde hij zich van mijn auto af en legde hij zijn vinger tegen mijn lippen aan.. 'Sttt. Ik raak je auto al niet meer aan.. Je ogen doen me aan donderwolken, die alle lichtstralen wegnemen denken!' zei hij observerend.. Keek ik dan echt zo kwaad naar hem? 'Misschien dat je ze zou moeten versluieren met die lange wimpers van je. Anders zou je de mensen angst kunnen aanjagen met je humeur..' Als hij zijn glimlach niet had laten zien, had ik hem de woestheid van de storm in mij laten zien.. Maar ik had me al eens eerder gerealiseerd dat ik door het verliezen van mijn goede humeur en zelfbeheersing in een nadelige positie kwam te staan en daarom in plaats van hem de kans te geven mij weer in die val te lokken, schonk ik hem een spottend glimlachje, terwijl ik hem meedeelde dat ik in de laatste plaats noch zijn advies noch zijn commentaar over mijn voorkomen wilde horen.. Faysel, jij hebt geen enkel gewetensbezwaar en geen enkel principe - je bent totaal immoreel! En, met mijn verontschuldigingen dat ik geen blad voor mijn mond neem, jij bent het laagste van het laagste - dat heb je me al verscheidene malen bewezen.. Slijm, daar doe je me aan denken'.. Toen de emoties me leken te overweldigen, nam ik aan dat ik er nogal verhit uizag, maar dat was nog geen enkel excuus voor zijn krachtige en luide lachaanval, waardoor personen die buiten stonden opeens zwegen en naar ons keken.. 'Slijm?' antwoordde Faysel met een verstikte stem.. 'Nee, nee, dat is te veel! Ze hebben me al heel wat namen gegeven, maar nooit, slijm!' Daarna kreeg hij tot mijn grote ergenis weer een lachaanval, waardoor ik het bloed naar mijn wangen voelde stijgen, nog voor ik de lachrimpeltjes in zijn oog- en mondhoeken zag verschijnen, terwijl hij zijn hoofd schudde en opnieuw vol verbazing 'Slijm!' zei.. 'Zo is het wel genoeg!' zei ik zachtjes, maar toen ging ik kwaad verder.. 'Misschien kun je je geamuseerdheid lang genoeg in toom houden om je je te herinneren dat.... dat!' Ik was niet in staat mijn woede verder te onderdrukken.. Sissend zei ik: 'Iedereen staat naar ons te kijken terwijl jij... jij mij tegenhoudt. terwijl jij zowel van jezelf als van mij een spektakelstuk maakt.. jij... jij...!' Hij begon weer te lachen, maar dit keer zachtjes.. 'Ik denk dat ze zo staan te staren omdat je een schoonheid in haar ware gedaante bent..' Een ogenblik had ik me ingebeeld dat heel even de geamuseerdheid uit zijn stem was verdwenen en plaats had gemaakt voor een bijna gejaagd fluisteren. Hij hield er slechts van om me te treiteren, om wrede spelletjes met me te spelen... zodat hij kon lachen als hij erin slaagde me mijn goede humeur en zelfbeheersing te doen verliezen.. Waarom moesten onze ogen elkaar op dat ogenblik ontmoeten? Of waarom had ik juist op dat ogenblik het gevoel dat ik mij onder een diep groen door de zon beschenen wateroppervlak bevond? Waarom voelde ik de vlinders in mijn buik fladderen? Wat een flauwekul, zei ik tegen mezelf. Ik probeer me alleen te beheersen, terwijl hij me provoceert, zodat ik me onevenwichtig ga voelen! Waarom zou ik anders fluisterend en bevend kunnen zeggen dat ik verliefd op hem was.. Daar waren toch geen redenen voor? En welke uitleg kon gegeven worden aan het vreemde, verlammende gevoel dat mij gevangen hield.. Alsof ik verstrikt was geraakt toen ik zijn vingers onder mijn kin, waarmee hij mijn gezicht omhoog tilde, voelde - alsof hij van plan was mij te kussen.. Hij keek me eerst heel doordringend aan en drukte toen zijn lippen op de mijne.. En ik... ik beantwoordde zijn kus.. Zijn kus die me liet vliegen, een hartverwarmende kus.. Maar niet voor lang.. Ik keerde gelukkig tot de werkelijkheid terug en rukte zijn hand weg waar hij mijn gezicht mee vast had.. Ik kon de aanraking van zijn vingers op mijn brandende huid niet langer verdragen.. nee, geen seconde langer!

Ik draaide me om en met tranen in mijn ogen vestigde ik mijn blik op de grond.. Wat bezielde mij in godsnaam.. Hoe heb ik zijn kus kunnen beantwoorden.. Ik voelde een lichte maar op de één of andere manier stevige hand op mijn schouder.. 'Safae..' zei Faysel met hetzelfde gejaagd fluisterende stem.. Ik draaide me om en mijn ogen werden door de zijne gevangen genomen.. 'Ik hou van je, Safae..' Hoevaak had ik dit wel niet gehoord.. Ik keek recht voor me uit, het was al schemerig aan het worden.. 'Kom met me mee naar huis.. We drinken alleen wat en ik wil goed met je praten, Safae?' Het leek alsof ik niet meer rechtop kon staan.. Alsof mijn knieën het zouden begeven.. Ik had een zwakte voor Faysel.. Hij was de gene die mijn hart sneller kon laten kloppen.. Hij was de gene die mij in vuur en vlam kon laten staan.. Hij, hij.. 'Kom op Safae.. Je bent zo vaak bij me thuis geweest.. Er gebeurt niets, je vertrouwt me toch? Het enige wat er kan gebeuren is dat jij je goede humeur kwijt raakt en mij weereens uit maakt voor - weet ik veel wat..' Ik schoot in de lach en keek hem ondeugend aan.. 'Nou, goed dan, Faysel..'

05-09-2006, 17:02
Heel Mooi!!!

05-09-2006, 17:03
Heel erg bedankt!!

05-09-2006, 17:09


mooi,, ga gauww verder

05-09-2006, 17:24
Thank you..

Ik wacht op nog meer lezers.
(fans) vind ik zo een 'stom' woord..
Alsof de lezers om je handtekening komen vragen..

05-09-2006, 17:36
Up!


05-09-2006, 17:43

Citaat door Nouhtje!:
Thank you..

Ik wacht op nog meer lezers.
(fans) vind ik zo een 'stom' woord..
Alsof de lezers om je handtekening komen vragen..
hahaha nou kzou het niet erg vinden hoor,, handtekeningvan je te krijgen

05-09-2006, 17:46
Ben Nieuwe Fan Ga Verderrrrrr

05-09-2006, 17:47

05-09-2006, 19:54
ga verder.....