Bekijk volle/desktop versie : Love WILL Always WIN!



03-09-2006, 15:28
Heey, ik wil een waargebeurd verhaal schrijven..
Over een getrouwd stel...
Het is een kort verhaal het is binnen een week of eerder af...
Ik hoop dat jullie interesse hebben...



Anouar: Lieverd dit is mijn leven.. ik wil kinderen..
We hebben het al zo vaak geprobeerd…
En het lukt niet..
En daarom vind ik dat we moeten scheiden..

Samira: met tranen in mijn ogen keek ik hem aan…
Ik doorzocht me tas met 1 hand..
En ik vond het bewijs..
Wat ik vandaag bij de dokter heb gekregen..
Ik gaf het aan hem….

Anouar: wat is dit?
Samira: dit is wat je wou hebben toch…
Je krijgt wat je wilt..
Wat we beiden wouden..
Anouar: is dit echt?? Ik bedoel..
Ben je echt zwanger…?
Samira: ja Anouar..
Ik wou het je vanavond pas vertellen..
Maar nu moest ik het eerder vertellen…

Anouar stond nu recht voor Samira…
Anouar: ik weet niet wat ik moet zeggen..
Of wat ik moet doen..

Samira: je mag je spullen pakken…
En vertrekken..
Anouar: Nee, we krijgen een kind…
Samira: Nee, ik krijg een kind..
Je wou toch scheiden …
Dan scheiden we…
Anouar die deinsde een beetje naar achteren
Anouar: Nee, ik bedoelde dat niet..
Ik hou van je…
SAmira: je houd niet van mij..
Je houd van het kind..
Anouar : dat is niet waar…
Samira: waarom zei je het dan..
Waarom deed je alsof ik niks voor je betekende …
Anouar: omdat…
Samira: je hoeft hier geen antwoord op te geven…
Je hebt me beloofd bij me te blijven is voor en tegenspoed…
Ik raakte niet zwanger en het eerste wat jij wou doen is van me scheiden…
Lieverd… ik weet nu hoe je werkelijk bent…
Je houd niet van mij…
Je houd van het kind dat in me groeit…
Ga nu weg…
Ik moet nadenken..
Anouar: Nee, we gaan dit samen doen..
Ik beloof het je…
Samira: ANOUAR OPROTTEN..
Ze schreeuwde heel luid…
Anouar schrok daarvan….
En liep de deur uit..
Boos?
Nee hij was verdrietig.. en teleurgesteld in zichzelf..

Anouar was door zijn moeder overgehaald haar te verlaten…
Ze kraakte Samira altijd af..
Ze was volstrekt tegen hun huwelijk…
Samira wist dat niet…
Aangezien de moeder van Anouar altijd heel aardig tegen haar deed…
De moeder heeft altijd gedacht dat ze geen kind kon baren…
Maar integendeel…
Ze was zwanger..
Daardoor kreeg Anouar spijt hij had naar zijn moeder geluisterd..
Ze had hem overgehaald….
Maar nu was Samira zwanger…
En kon Anouar haar niet verlaten en diep in zijn hart wilde hij dat ook niet!



03-09-2006, 15:33


gaa verder mooi begin..

03-09-2006, 15:35
ga verder!!


sabah

03-09-2006, 16:12
Hey, ik plaats zo een bericht..
Dank jullie wel voor het lezen..

Saaraa,

03-09-2006, 17:53





Samira: ik ging liggen op bed..
Niet te geloven dat ik al 6 weken zwanger ben…
Ik heb niks gevoeld..
Ik weet eigenlijk ook niet wat ik moet voelen…
Het enigste wat ik nu voel.. is liefde en haat…
Haat tegenover mijn man..
En liefde tegenover mijn baby die in me groeit..

Ik stond op ..
Liep naar de badkamer en waste mijn gezicht met koud water…
Ik liep daarna naar de keuken..
En ging maar wat eten koken voor het avond eten…
Nadat ik klaar was…
Ging ik zitten op de bank..
Ik plaatste mijn handen op mijn buik en nam een diepe zucht..

Ik fluisterde zachtjes: we hebben lang op je gewacht engeltje..
Echt heel lang..
Ik had nooit gedacht dat dit werkelijk zou komen…
Ik had de hoop opgegeven…

Je bent een engeltje..
Mijn engeltje..
En als het moet voed ik je alleen op…
IK zal je al mijn liefde geven…
Ik zal alles voor je doen….
Alles…
Ik hou van je…

Ze stond op en liep naar de kast..
Ze pakte een bord en schepte haar eten op en verwarmde het in de magnetron…
Ze liep naar de eettafel en ging daar eten

Na het eten liep ze naar boven en nam heerlijke warme bad..
Dat haar deed ontspannen..
Ze dacht geen moment aan Anouar..
Na ongeveer een anderhalf uur in het warme bad te hebben gelegen werd het water wat kouder en besloot ze maar uit bad te gaan..
Ze spoelde zich af…
En trok haar pyjama aan…

Toen ze halverwege de trap stond hoorde ze huissleutels in de voordeur…
Hij was thuis..

Ze stond stil…
En zag hoe hij binnen kwam…
Hij keek haar aan diep in haar ogen..
Dat gene wat maar 10 seconde duurde bleek als uren te duren..

Ze liep verder naar beneden en liep langs hem naar de woonkamer..
Ze ging zitten en deed de tv aan..
De tv stond wel aan maar ze keek er geen moment naar..
Ze was diep in haar gedachten..
Aan het nadenken over Anouar

Hij beloofde haar plechtig dat hij haar bij zou staan..
Maar dat deed hij niet..
Hij liep ervan weg…
Maar waarom dacht Samira..
Was hij bang?

Ze hoorde de douche kraan open gaan boven..
Hij zal wel zijn gaan douchen dacht ze…
Ze pakte een bord en schepte zijn eten op…
En deed het in de magnetron..
Het moment dat hij naar beneden kwam was het eten klaar..
Ze legde het op tafel voor hem en wou weglopen..
Hij trok haar zachtjes aan haar arm naar achteren waardoor ze op zijn schoot terecht kwam..
Anouar fluisterde in haar oor
Anouar: wil je niet eten…
Ze keek hem in zijn ogen aan…
Ze was gevangen door zijn blik..
En gaf geen antwoord op zijn vraag…
Anouar: Nou?
Samira: ik heb al gegeten…
Ze stond op en liep weg…
Ze ging op de bank zitten en ging maar wat zappen….


Anouar was klaar met eten en deed het eten in de vaatwasser..
En liep naar boven…
Samira was aardig moe en volgde hem…
Ze pakte haar kussen en pakte een deken uit de kast en liep naar de logeer kamer…

Paar seconde later hoorde ze voetstappen achter haar..
Anouar: wat ga je doen?
Samira: ik slaap niet meer naast jou…
Ik hoop dat je de scheidingspapieren zo snel mogelijk kunt regelen!
Anouar: Nee, het was een fout..
Samira: het was zeker een fout…
Ik regel de papieren zelf wel..
Het enige wat je moet doen is tekenen…
Anouar: ik zal nooit maar dan nooit die papieren tekenen…
Samira: waarom niet Anouar?
Als ik dit kind niet in me had dan had je het allang getekend..

08-09-2006, 20:21
gaa verder toppiee