Jucca
01-09-2006, 15:42
Marokkaanse politie agente
Ali wordt gebeld op zn mobiele nummer of hij om twaalf uur vanmiddag een arrestant wil bijstaan op het lijbaansgracht. Een nieuwe secretaresse is vandaag begonnen en volgens mij moet ze nog wennen aan Ali die partner is bij een chique joodse advocatenkantoor te Amsterdam. Ali is een vertoning die mensen niet snel vergeten. Met z’n huidskleur overeenkomend met het zand uit de Sahara en zn indrukwekkende bruine ogen. Er lopen niet veel partnes van Marokkaanse afkomst rond in Nederland. Ali is dan ook een bekende in het wereldje en wordt vaak gevraagd voor toespraken en televisieoptreden. Vooral na de dood van Van Gogh. Zowel in de Nederlandse als in de Marokkaanse gemeenschap wordt allen met lof gesproken over Ali. Het telefoontje komt binnen op zn carkit en de secretaresse geeft de boodschap stotterend door. Wie is het en wat heeft hij gedaan. Het is een meisje Aicha en ze is 19 jaar oud, zij is vanochtend gearresteerd in de Bijenkorf. Ze is op heterdaad betrapt bij het ontvreemden van een lippenstift. Ik zal er zijn en Ali hangt op.
Wat een drama; denkt Ali; net vader van een dochtertje Ibtisam. De overwinning, Ali heeft erzo genoemd omdat hij en ze vrouw een moeilijke periode hebben afgesloten waarbij het huwelijk lange tijd aan een zijde draadje heeft gehangen. De geboorte wordt ook gezien als een overwinning. Kijkend op dashboard het is pas half elf en echt veel zin in kantoor heeft hij niet. Even snel bij mn ouders binnen wandelen en wie weet zijn er nog overblijfselen van een warme Harrachia of zacht Marokkaans brood met olijfolie. Sinds vader met pensioen is, begint het ontbijt om tien uur stipt. Zowel Pa als Ma moeten verplicht van de dokter iedere dag 5km lopen om de gevolgen van de hevige suikerziekte te onderdrukken. Die ziekte lijkt als een plaag van sprinkhanen over de Marokkaanse oudjes heen te gaan. Ali heeft nog sleutels van het ouderlijke huis maar belt altijd aan. Zijn ouders willen niet verhuizen, want de moskee is op loopafstand. Ali heeft zn ouders geboden om een huis voor ze te kopen in het rustige Buitenveldert maar zodra Pa begon over rente en joden, is Ali gestopt met pushen over verhuizen. In de gang staan de loopschoenen van PA, witte adidas schoenen met restanten van modder en gras.
In de woonkamer zitten Pa en Ma te genieten van een kop koffie en een hard Marokkaanse Ftira gemaakt van volkoren tarwe die de ouders ieder jaar meenemen uit het geboortedop. Deze foto brengt Ali terug in de tijd toen hij nog student was en zondag kwam ontbijten bij zn ouders.
Zijn vader begint mensen die hebben gestudeerd hebben het wel makkelijk, om tien uur zijn ze nog niet begonnen. Ali weet dat zn vader trots op hem is. Zn moeder vraagt heb je nog Marokkaanse cliënten? Ali verteld over de dame in kwestie die hij straks moet gaan opzoeken op het bureau. En zn vader begint meteen met Alleen god kent de mensheid aan en zn moeder begint direct te klagen over een groep Marokkaanse meisjes die vanochtend op hun looproute aan het roken waren.
Aangekomen bij het bureau controleert Ali of zn outfit nog in orde is. Zijn eerste baas was een eerlijke man en die vertelde hem; Ali je bent een Marokkaan en je staat daarom 1-0 achter- ali schrikte daarvan toen hij dat voor het eerst hoorde. Op de universiteit werd hem verteld dat hij alleen op kennis werd beoordeeld. Zn begeleider gaf hem een tip; Ali zorg ervoor dat je er altijd toppie eruit ziet dan sta ja vanzelf 1-0 voor. Dat heeft hij in zn oren geknopen en bespaarde daarom nooit op zn pakken, overhemden of stropdassen.
Ali wordt gebeld op zn mobiele nummer of hij om twaalf uur vanmiddag een arrestant wil bijstaan op het lijbaansgracht. Een nieuwe secretaresse is vandaag begonnen en volgens mij moet ze nog wennen aan Ali die partner is bij een chique joodse advocatenkantoor te Amsterdam. Ali is een vertoning die mensen niet snel vergeten. Met z’n huidskleur overeenkomend met het zand uit de Sahara en zn indrukwekkende bruine ogen. Er lopen niet veel partnes van Marokkaanse afkomst rond in Nederland. Ali is dan ook een bekende in het wereldje en wordt vaak gevraagd voor toespraken en televisieoptreden. Vooral na de dood van Van Gogh. Zowel in de Nederlandse als in de Marokkaanse gemeenschap wordt allen met lof gesproken over Ali. Het telefoontje komt binnen op zn carkit en de secretaresse geeft de boodschap stotterend door. Wie is het en wat heeft hij gedaan. Het is een meisje Aicha en ze is 19 jaar oud, zij is vanochtend gearresteerd in de Bijenkorf. Ze is op heterdaad betrapt bij het ontvreemden van een lippenstift. Ik zal er zijn en Ali hangt op.
Wat een drama; denkt Ali; net vader van een dochtertje Ibtisam. De overwinning, Ali heeft erzo genoemd omdat hij en ze vrouw een moeilijke periode hebben afgesloten waarbij het huwelijk lange tijd aan een zijde draadje heeft gehangen. De geboorte wordt ook gezien als een overwinning. Kijkend op dashboard het is pas half elf en echt veel zin in kantoor heeft hij niet. Even snel bij mn ouders binnen wandelen en wie weet zijn er nog overblijfselen van een warme Harrachia of zacht Marokkaans brood met olijfolie. Sinds vader met pensioen is, begint het ontbijt om tien uur stipt. Zowel Pa als Ma moeten verplicht van de dokter iedere dag 5km lopen om de gevolgen van de hevige suikerziekte te onderdrukken. Die ziekte lijkt als een plaag van sprinkhanen over de Marokkaanse oudjes heen te gaan. Ali heeft nog sleutels van het ouderlijke huis maar belt altijd aan. Zijn ouders willen niet verhuizen, want de moskee is op loopafstand. Ali heeft zn ouders geboden om een huis voor ze te kopen in het rustige Buitenveldert maar zodra Pa begon over rente en joden, is Ali gestopt met pushen over verhuizen. In de gang staan de loopschoenen van PA, witte adidas schoenen met restanten van modder en gras.
In de woonkamer zitten Pa en Ma te genieten van een kop koffie en een hard Marokkaanse Ftira gemaakt van volkoren tarwe die de ouders ieder jaar meenemen uit het geboortedop. Deze foto brengt Ali terug in de tijd toen hij nog student was en zondag kwam ontbijten bij zn ouders.
Zijn vader begint mensen die hebben gestudeerd hebben het wel makkelijk, om tien uur zijn ze nog niet begonnen. Ali weet dat zn vader trots op hem is. Zn moeder vraagt heb je nog Marokkaanse cliënten? Ali verteld over de dame in kwestie die hij straks moet gaan opzoeken op het bureau. En zn vader begint meteen met Alleen god kent de mensheid aan en zn moeder begint direct te klagen over een groep Marokkaanse meisjes die vanochtend op hun looproute aan het roken waren.
Aangekomen bij het bureau controleert Ali of zn outfit nog in orde is. Zijn eerste baas was een eerlijke man en die vertelde hem; Ali je bent een Marokkaan en je staat daarom 1-0 achter- ali schrikte daarvan toen hij dat voor het eerst hoorde. Op de universiteit werd hem verteld dat hij alleen op kennis werd beoordeeld. Zn begeleider gaf hem een tip; Ali zorg ervoor dat je er altijd toppie eruit ziet dan sta ja vanzelf 1-0 voor. Dat heeft hij in zn oren geknopen en bespaarde daarom nooit op zn pakken, overhemden of stropdassen.