Bekijk volle/desktop versie : Mooie verhaal...



Pagina's : [1] 2

23-08-2006, 17:37
Assalamoe3leikoem,

Enkele jaren geleden strafte een vader zijn driejarig dochtertje, omdat
zij
overbodig gebruik had gemaakt van mooi verguld cadeau-papier.
Geld was er niet in overvloed en hij kon niet verdragen dat zij dit
duur
papier gebruikte om een cadeautje in te pakken en onder de
kerstboom te leggen.

De volgende morgen bracht het kindje het verguld cadeautje naar haar
vader
en zei: "Hier, papa, voor jou !" Met stomheid verslagen en
aangegrepen door het voorval, bekloeg de vader zich zijn sterke
reactie van
de dag voordien. Het dochtertje aanvaardde zijn excuses maar al te
graag.

Hij opende de doos,maar ontdekte dat er in de doos helemaal niets
inzat. Hij
schreeuwde naar haar! : "Weet je dan niet dat het heel dom is om iemand
een
lege doos te geven, er moet altijd iets in zitten!"
Het meisje
kreeg tranen in de ogen en zei: "Maar papa, de doos is niet
leeg, ik heb haar gevuld met kusjes, enkel voor jou!".

De vader was volledig van de kaart, omarmde zijn dochter en hoopte dat
zij
hem ooit zijn opwindende reactie zou kunnen vergeven.
Enige tijd later wordt het meisje door een ziekte getroffen en sterft.
De
vader heeft de doos nog steeds bij zich, dichtbij zijn bed. Elke keer
dat
het verdriet de overhand neemt, neemt hij de doos vast en neemt een
verbeelde kus uit de doos en herinnert zich de grote liefde die zijn
dochter
in het cadeau had gestoken.
Tot slot herinnert ons dit verhaal aan het feit dat iedereen als mens
zo een
vergulde doos zou moeten bezitten, vol met onvoorwaardelijke liefde en
kusjes van onze familie en vrienden.

Bestaat er eigenlijk wel een beter cadeau? U heeft nu
twee
mogelijkheden:
geeft deze boodschap door aan vrienden of U negeert en
wist dit bericht, alsof het verhaal u niet geraakt heeft. Het is
duidelijk
dat ik voor de eerste optie heb gekozen.

23-08-2006, 17:40


Prachtig

23-08-2006, 18:13
prachtig gewoon egt mooi..

Liefs,,,

23-08-2006, 19:33
sohh moooiii men

23-08-2006, 19:34


ik had vorige keer ook eentje gelezen over een vader die elke dag dronken thuis komt enzo en ze dochter ziet dat.dat d8 zegt dan een boodscha volgende is ze dood.moooii memnn

23-08-2006, 19:55
wauw prachtig..

23-08-2006, 20:19

Citaat door kiss_14:
ik had vorige keer ook eentje gelezen over een vader die elke dag dronken thuis komt enzo en ze dochter ziet dat.dat d8 zegt dan een boodscha volgende is ze dood.moooii memnn
Volgens mij bedoel jij onderstaand verhaal? Barak Allahoe fikoem voor alle reacties sisters : )

Mijn dochter is de reden

Dit is een verhaal van een jongeman die op een zeer mooie maar tegelijkertijd tragische manier geleid is door Allah.
Hij vertelt: “ Ik was een persoon die graag bij zijn vrienden was.
Wij waren altijd samen, altijd op zoek naar manieren om onszelf bezig te houden met verwerpelijk vermaak
en verdorven zaken,
waar we onze dagen mee vulden en onze nachten mee doorbrachtten.
Dit terwijl mijn lieve arme vrouw thuis eenzaam haar dagen voorbij zag gaan.
Zij klaagde steeds vaker over de eenzaamheid en de dagelijkse ellende waarin zij leefde maar ik had daar geen oor voor,
en negeerde het.
Op een nacht kwam ik, zoals gewoonlijk in die tijd, rond een uur of drie thuis. Mijn vrouw en dochter lagen al
lang te slapen. Ik ging naar de woonkamer en zette mijn verdorven gedrag waar ik net van thuiskwam gewoon binnenshuis
voort door wat
vieze films te gaan kijken. Plotseling ging de deur van de kamer open !!! Daar zat ik dan,oog in oog met mijn vijfjarige
dochter. Ik keek haar recht in de ogen, aan de andere kant werd er tot mijn grote verdriet teruggekeken met een
teleurgestelde en trieste blik. Verstijfd was ik, elke poging om iets te zeggen op dat moment stokte al bij de eerste klank.
Na een seconde of wat die in mijn verlamde situatie als een eeuwigheid voelde bereikten de eerste klanken mijn bewustzijn.
Het was haar lieve stem waarmee ze zei: “Papa, je zou je moeten schamen, ben je niet bang voor Allah…
Heb toch vrees voor Allah!” en zij zei dit drie maal, deed de deur dicht en ging terug naar haar kamer. Ik bleef onthutst
achter en wist niet hoe te reageren. Een tijd lang zat ik als door de bliksem getroffen stil en bewegingsloos voor me uit
te staren met open mond. Toen ik een beetje uit mijn toestand begon te raken irriteerde ik mij gelijk mateloos aan de
verachtelijke beelden die nog steeds speelden en die er nu opeens heel anders uitzagen. Ik stond op, deed de tv uit en
begon na te denken over de gebeurtenis die mij voor de rest van mijn leven haarscherp zou bijblijven, uit nervositeit
begon ik door de kamer te ijsberen. Haar woorden hadden mij heel diep geraakt. Zij riepen bij mij een gevoel op dat ik
tot dan toe nooit had ervaren. Ik besloot voor mijzelf dat het het beste was om naar haar kamer toe te gaan, dus ik
begaf mij zenuwachtig die kant op terwijl ik nog klampachtig zat te bedenken wat ik zou zeggen. Eenmaal daar aangekomen,
zag ik dat zij weer in slaap was gevallen. Ik ging kapot van binnen en dacht dat ik gek werd. In het holst van de nacht
zat ik mijzelf op te vreten terwijl ik niks dan de stilte hoorde. Ik voelde mij ellendig als nooit tevoren, maar wat
moest ik doen? Wat kon ik doen Ineens werd de oorverdovende stilte onderbroken door een geluid dat alles veranderde,
een geluid dat ik altijd al heb gehoord maar waar ik nooit naar heb geluisterd, een geluid waar ik de laatste jaren
liever mijn oren voor sloot en pas blij was als die afgelopen was. Het was de oproep tot het ochtendgebed. Een rustig
gevoel kwam over mij en ik begon na te denken. Aarzelend besloot ik om de kleine wassing te gaan verrichten, toen ik
daar klaar mee was besloot ik mij op weg te begeven naar de moskee. Ik had niet veel zin om te gaan maar de woorden
van mijn kleine dochter bleven mij achtervolgen. De Imam opende het gebed en las een aantal verzen uit de Koran. Op
het moment dat hij knielde en ik hem volgde, barstte ik spontaan in tranen uit. Ik kon mij niet inhouden al zou ik het
gewild hebben. Dit was de eerste keer in zeven jaar dat ik weer voor Allah stond om het gebed te verrichten. De huilbui
deed mij goed. Ik was opgelucht en het voelde alsof alle ongeloof, hypocrisie en verdorvenheid die ik in mij had, samen
met de tranen bij mij wegstoomden. Thuis aangekomen, ging ik zitten en wachtte totdat het tijd was om naar mijn werk te gaan.
Nog steeds zat ik mij te verwonderen om de reeks gebeurtenissen. Toen ik op mijn werk kwam, zag ik mijn collega verbaasd en
vreemd naar mij kijken. Het was natuurlijk een vreemde gewaarwording voor hem dat ik zo vroeg binnen was, terwijl ik daarvoor
door mijn levensstijl vaak ofwel altijd laat was. Hij wilde meteen het fijne ervan weten. Ik vertelde hem wat mij overkwam,
waarna hij zei: “Wees Allah dankbaar voor het geven van zo’n dochter die jou aan het denken heeft gezet en wees Hem ook
dankbaar voor het niet sterven in de toestand waarin je verkeerde.” Ik voelde mij na een tijdje werken onwijs vermoeid
(ik had namelijk nog steeds niet geslapen) en vroeg om een halve dag vrij te nemen om de rest van de dag uit te rusten.
Ik verlangde ook naar het zien van mijn kleine dochter. Ik kon gaan, dus vol goede moed ging ik onderweg naar huis.
Ik keek er zo naar uit om mijn dochtertje te spreken, mijn excuses aan te bieden, haar te bedanken en te omhelzen.
Er stond mij heel wat anders te wachten. Toen ik het huis binnenliep, kwam mijn vrouw in paniek en huilend op mij af.
Mijn hart begon sneller te bonzen, ik vreesde al het ergste. Ik vroeg angstig wat er aan de hand was en zij overdonderde
mij met precies dat ergste waar ik voor vreesde. Ze was dood, mijn vijfjarige bloempje, waar ik sinds de nacht ervoor
nog meer van was gaan houden, was overleden. Ik kon het niet geloven. Haar woorden die mij zo diep hadden geraakt
waren de laatste die ik van haar gehoord heb. Een onbeschrijfelijk heftige pijn kwam over mij.
Ik kon mijzelf niet meer beheersen en tranen begonnen wild te stromen.
Ik besefte mij na een tijdje dat dit een beproeving van Allah was om mijn geloof op de proef te stellen,
en wist dat ik mij sterk moest houden. Ik belde mijn collega op en vertelde moeizaam wat er gebeurd was.
Toen ik hem vroeg of hij kon komen om mij te helpen met het wassen en begraven van mijn dochter, gaf hij hier
meteen gehoor aan. Wij verrichtten het gebed voor haar en droegen haar naar de begraafplaats.
Op de begraafplaats zei mijn collega tegen mij: “Het is niet gepast dat een ander dan jij jouw dochter in hetgraf plaatst.”
Ik pakte haar met tranen in mijn ogen en legde haar voorzichtig in het graf terwijl ik dacht; ik ben niet mijn dochter aan
het begraven maar het licht dat mij weer naar Allah heeft geleid."

23-08-2006, 20:38
waaaaw
machaallah egt een heel mooie verhaal
ik krijg egt tranen in me ogen.
ga zo door zuster egt mooi wollah

24-08-2006, 19:56
Asalaam wa alaikoum wrb...

Broeders en zusters lees dit machaAllah mooie stuk...



Het raam



Twee mannen, beide ernstig ziek, lagen op dezelfde

ziekenhuiskamer. Eén man mocht elke middag een uur rechtop in

zijn bed zitten om de vloeistof van zijn longen te laten

druppelen. Zijn bed stond naast het enige raam in de kamer. De

andere man moest de hele tijd plat op zijn rug liggen.



De mannen praatten uren aan een stuk. Ze praatten over hun

vrouwen en families, hun huizen, hun werk, hun deelname aan de

militaire dienst, hun vakantiebestemmingen.



Elke middag wanneer de man in het bed bij het raam rechtop kon

zitten, bracht hij de tijd door met alles wat hij kon zien door

het raam aan zijn kamergenoot te omschrijven.



De man in het andere bed begon te leven voor dat ene uurtje

waarin zijn wereld uitgebreid zou worden en opgeleefd door alle

activiteiten en kleuren van de buitenwereld.



Het raam keek uit op een park met een prachtig meer. Eenden en

zwanen speelden in het water terwijl kinderen hun modelbootjes

lieten rondzeilen. Jonge geliefden liepen arm in arm tussen de

bloemen in alle kleuren en een mooi uitzicht op de skyline van de

stad kon in de verte gezien worden.



Terwijl de man bij het raam dit alles tot in details beschreef,

sloot de man aan de andere kan van de kamer zijn ogen en

verbeelde zich dit schilderachtige tafereel.



Op een warme middag beschreef de man bij het raam een parade die

langs kwam. Ook al kon de andere man de band niet horen - hij kon

het zien in zijn gedachte doordat de man bij het raam het met

woorden beschreef.



Dagen en weken gingen voorbij. Op een ochtend kwam de zuster

water brengen om ze te wassen en vond het levenloze lichaam van

de man bij het raam die vredig gestorven was in zijn slaap. Ze

was verdrietig en belde de ziekenhuishelpers om het lichaam weg

te laten halen.



Zodra het gepast leek, vroeg de andere man of hij verplaatst kon

worden naar het raam. De zuster wilde dit graag doen en nadat ze

er zeker van was dat hij comfortabel lag, liet ze hem alleen.



Langzaam en pijnlijk drukte hij zichzelf omhoog op een elleboog

om zijn eerste blik in de ware buitenwereld te werpen. Hij spande

zich in om langzaam uit het raam naast het bed te kijken. Het

raam keek uit op een witte muur.



De man vroeg de zuster wat zijn overleden kamergenoot er toe had

kunnen drijven zulke mooie dingen buiten dit raam te omschrijven.

De zuster antwoordde dat de man blind was en de muur niet eens

kon zien. Ze zei, "Misschien wilde hij je gewoon aanmoedigen."



Er zit een enorm geluk in het gelukkig maken van anderen,

ongeacht je eigen situatie. Gedeeld leed is half leed, maar

wanneer je geluk deelt, verdubbelt het.

Als je je rijk wil voelen, tel dan alles op wat je hebt dat je

met geld niet kunt kopen.



Vertaald door AlMutaqqun.tk


24-08-2006, 20:17
Echt mooi ..

24-08-2006, 20:20
Barak Allahoe fikie,

Dit verhaal is ook mooi mascha Allah:

In de Naam van Allah de Barmhartige de Genadevolle

Assalamoe3leikoem wa ra7matu Allahi wa Barakatuhu,

Niet lang geleden, kwamen drie vrienden naar New York City. Ze besloten om in
een hotel te verblijven gedurende hun bezoek. Zo gebeurde het dat ze een kamer
kregen op de 60ste verdieping. Het beleid van het hotel was dat iedere nacht na
12 uur 's nachts de liften gesloten werden vanwege de veiligheidsredenen. Dus de
volgende dag, huurden de drie vrienden een auto en gingen uit om de stad te
verkennen. Ze genoten van films, concerten en andere dingen de hele dag door. Op
een gegeven moment, herinnerden zij dat ze terug moesten gaan naar het hotel
voor middernacht. Toen ze aankwamen, was het al over twaalven. De liften waren
gesloten. Er was geen andere weg om terug naar hun kamer te gaan behalve de trap
op helemaal tot de 60ste verdieping. Plotseling kreeg een vriend een idee. Hij
zei, "De eerste 20 verdiepingen, zal ik grapjes vertellen om ons bezig te
houden. Dan kan een ander verhalen met wijsheid vertellen de volgende 20
verdiepingen. Uiteindelijk kan de laatste persoon 20 verdiepingen met droevige
verhalen vullen." Dus, één van de vrienden begon met de grappen. Met gelach en
plezier, bereikten zij de 20ste verdieping. daarna begon een andere vriend
verhalen te vertellen vol met wijsheid. Dus leerden zij heel wat, terwijl zij de
40ste verdieping bereikten. Nu was het tijd voor de droevige verhalen. Dus de
derde vriend begon, "Mijn eerste droevig verhaaltje is dat ik de kamersleutel in
de auto heb achtergelaten."

wat is het moraal van dit verhaal? Dit verhaal lijkt op ons levenscyclus. De
eerste twintig jaren van ons leven spenderen wij de tijd met grappen en genieten
van wat dan ook. Dan nadat we 20 zijn geworden, gaan wij werken, trouwen,
krijgen kinderen en dit is de tijd dat wij onze wijsheid gebruiken. en als we 40
zijn geworden, zien we uiteindelijk de witte haren en beginnen we te denken dat
ons leven aan een eind is gekomen en de droefheid/spijt begint.

Het is beter dat we het begin van ons leven starten met de dood te herinneren
dan dat we op het eind van ons leven ons erop voorbereiden wanneer weinigen van
ons nog de energie hebben om Allah volledig te gehoorzamen

25-08-2006, 14:36
machaallah ik heb geen worden hier voor.
egt een top verhaal
baraka allahoe fieki.
egt en dat zeg ik van uit mijn hart.

25-08-2006, 15:00


Prachtig:

25-08-2006, 19:10

Citaat door saartje17:
machaallah ik heb geen worden hier voor.
egt een top verhaal
baraka allahoe fieki.
egt en dat zeg ik van uit mijn hart.
Wa Fikie Barak Allah oegty,het is een verhaal met een ijzersterk moraal Mascha Allah met dank aan degene die het heeft geschreven.

Moge Allah swt ons leiden tot Zijn Gehoorzaamheid en onze fouten en tekortkomingen vergeven Allahoema Amien...

~7ayaakie Allah~

Wa Salaamoe3leikoem

25-08-2006, 19:34
Hij herinnerde nog wat zijn oma tegen hem zei kleinzoon verricht je gebed op tijd en stel het niet steeds uit! De oma....die als ze de athaan hoorde meteen op stond om het gebed te gaan verrichten was 70 jaar oud. Maar haar kleinzoon,......Sub7aana Allah hij stelde het uit....en als hij het gebed dan ging verrichten deed hij het zo snel mogelijk om er vanaf te kunnen zijn, niet realiserend dat hij voor Allah Sub7aana wa Ta3aalaa stond.

Denkend aan de woorden van zijn oma stond hij op om te kijken hoe laat het was hij zag dat er nog 15 minuten over waren voordat het Salaat Isha was hij verrichtte snel de woedoe en ging snel het maghrib gebed bidden, tijdens het gebed dacht hij aan wat zijn oma hem had gezegd hij kwam bij de soedjoed en hij bleef op de grond niet bewegend hij was erg moe hij was naar school geweest en had een zware dag achter de rug, hij nog steeds in soedjoed niet bewegend. Het was de DAG DES OORDEELS!!

Toen hij nog in leven was had hij zoveel vragen over Yaum al Qiyaamah. Maar dat leek alsof het heel lang geleden was de angst met wat er met hem zou gebeuren was zo groot. Dat hij zich niet kon voorstellen dat die angst wel bestond en ineens werd zijn naam genoemd 2 armen grepen hem en sleurde hem mee naar voren hij liep met veel zorgen aan z'n hoofd vooruit. Hij opende zijn ogen en het enige wat hij zag was een ander wereld. Hij zag allerlei mensen heel behulpzaam andere mensen helpen hij zag zijn moeder die gasten uitnodigde om bij haar te komen eten.


En de tafel werd gedekt Hij wist dat alles wat hij in zijn leven had gedaan veel minder was dan wat Allah verdiende om te krijgen. Hij zweette heel erg en hij rilde over zijn hele lijf. Hij wachte op zijn uitslag wat zal het worden. Uiteindleijk was de keuze gemaakt er kwamen 2 engelen op hem af ze begonnen te lezen wat de uitslag was. De engelen begonnen te lezen wie Janaah zouden betreden zijn naam zat er niet bij, toen begonnen de engelen de namen van Jahannam te lezen de 2e naam die genoemd werd was de zijne Hij viel op zijn knieen en kon nie geloven dat hij Jahannam in zou gaan de 2 engelen kwamen op hem af en sleurde hem mee Jahannam binnen. Hij schreeuwde en vroeg zich af of iemand hem zou kunnen helpen Hij begon te schreeuwen MIjn gebeden MIjn gebeden/!! In de hoop dat hij de Jahannam niet ingegooid zou worden hij keek voor de laatste keer naar de engelen en zag dat hij niets meer kom doen.

Een van de engelen duwde hem de Hel in..Hij voelde dat hij viel en dacht dat alles voorbij was en dat hij daar voor eeuwig zou blijven, toen hij een paar meter gevallen was, grepen 2 handen hem Hij keek omhoog en zag dat er een man stond met een lange witte baard. De jongen vroeg wie ben je? De oude man zei ik ben je gebeden De jongen vroeg waarom ben je zo laat??? Ik was bijna in het vuur terecht gekomen. Je hebt me op het laatste nippertje gered de oude man lachte en zei: weet je nog je verrichtte je gebeden altijd op het laatste moment of ben je het vergeten?'
Hij hoorde de athaan voor salaat Isja en ging de woedoe verrichten om zijn gebed dit keer wel op tijd te verichten.

END

Pagina's : [1] 2