S...D
16-08-2006, 23:41
klik...klak....klik...klak...
Ik staar naar buiten en volg de regendruppels die naar beneden vallen... Net zoals mijn tranen blijven ze stromen tot ze uiteindelijk de grond raken...
Ik hoor mijn naam wel honderden keren vallen in de eindeloze discussie over wiens fout het was.
Ik voel aan me neus, ... auuww, het doet nog steeds zon pijn.
Me nieuwe witte kleedje hangt vol met bloed, en me schoenen heb ik ergens beneden uitgegooid in een poging weg te lopen.
IK voel rillingen over heel me lichaam als ik me naam hoor, ...
<Ze heeft niets gedaan, jij verkeist gewoon je man boven je dochter omdat zij een pad heeft gekozen die jou onbekend is, ... Je bent bang je dochter kwijt te spelen aan het in jou ogen onderdrukte geloof, maar hoe meer je je angsten uit op deze manier hoe meer je haar wegduwd zus, ... wat wil je hiermee bereiken? >
<IK kan ze niet in huis houden zo, ikheb nog kinderen, het lukt me niej>
IK hoor de deur sluiten, en me tante de trap op komen.
<Hej lieverd, ben je ok? >
IK barst in onophoudelijke tranen uit.
<Het doet pijn, ... Het doet echt pijn...>
IK kijk in de spiegel en trek me hoofddoek nog een goed.
IK bekijk mezelf heel lang en kijk mezelf diep in de ogen.
IK doe de hoofddoek terug uit en bekijk mezelf weer van ko tot teen. Vervolgens doe ik hem weer aan en begin te lachen.
<Seg, ben je er bijna , we moeten vertrekken hoor...>
<Jah tante, ik ben er bijna>
SNel trek ik me schoenen aan en loop naar beneden.
IK werp nog een laatste blik naar de spiegel en stap dan in de auto.
IK krijg al meteen een opmerking van me neef die achterin zit.
<Ej je gaat de auto toch niej laten ontploffen he, want dan wacht je beter tot volgende week, dan heb ik test>
Juist als ik wil antwoorden zet mijn tante de radio op en laat zo merken dat ik moet zwijgen.
Ik staar naar buiten en volg de regendruppels die naar beneden vallen... Net zoals mijn tranen blijven ze stromen tot ze uiteindelijk de grond raken...
Ik hoor mijn naam wel honderden keren vallen in de eindeloze discussie over wiens fout het was.
Ik voel aan me neus, ... auuww, het doet nog steeds zon pijn.
Me nieuwe witte kleedje hangt vol met bloed, en me schoenen heb ik ergens beneden uitgegooid in een poging weg te lopen.
IK voel rillingen over heel me lichaam als ik me naam hoor, ...
<Ze heeft niets gedaan, jij verkeist gewoon je man boven je dochter omdat zij een pad heeft gekozen die jou onbekend is, ... Je bent bang je dochter kwijt te spelen aan het in jou ogen onderdrukte geloof, maar hoe meer je je angsten uit op deze manier hoe meer je haar wegduwd zus, ... wat wil je hiermee bereiken? >
<IK kan ze niet in huis houden zo, ikheb nog kinderen, het lukt me niej>
IK hoor de deur sluiten, en me tante de trap op komen.
<Hej lieverd, ben je ok? >
IK barst in onophoudelijke tranen uit.
<Het doet pijn, ... Het doet echt pijn...>
IK kijk in de spiegel en trek me hoofddoek nog een goed.
IK bekijk mezelf heel lang en kijk mezelf diep in de ogen.
IK doe de hoofddoek terug uit en bekijk mezelf weer van ko tot teen. Vervolgens doe ik hem weer aan en begin te lachen.
<Seg, ben je er bijna , we moeten vertrekken hoor...>
<Jah tante, ik ben er bijna>
SNel trek ik me schoenen aan en loop naar beneden.
IK werp nog een laatste blik naar de spiegel en stap dan in de auto.
IK krijg al meteen een opmerking van me neef die achterin zit.
<Ej je gaat de auto toch niej laten ontploffen he, want dan wacht je beter tot volgende week, dan heb ik test>
Juist als ik wil antwoorden zet mijn tante de radio op en laat zo merken dat ik moet zwijgen.