meisje1987
15-08-2006, 22:28
Van verliefdheid tot obsessie
Verliefdheid is een groot begrip. Door een lach en een traan leer je elkaar beter kennen, leer je dichterbij elkaar te komen, tot je hart zich aansluit bij het andere hart, en het samen als 1 hart verder zal kloppen.
Dagen lang denkend aan die persoon, tot je er moe van word, en zelfs dan kan je nog niet slapen door alle herinneringen die in je hoofd blijven spoken, en waneer je niet de juiste persoon tegen komt, zal je toch nog altijd voor die gene willen blijven vechten. Je staat je eer, je gevoel, je hart en je leven voor diegene af. Juist omdat je zoveel voor hem voelt, misschien wel te veel. Het word een verslaving voor je, iemand van wie je geen afstand meer kan nemen, door al die gevoelens. Je leeft je leven op den duur niet meer, want je wordt geleefd door al je gevoelens voor 1 persoon. Je hoopt dat diegene je nooit zal verlaten, ondanks al die tranen en ondanks al die pijn. Teleurstellingen komen vaker, en je ziet je zelf meer naar beneden gaan, dan omhoog.
Ergens weet je de feiten wel, en weet je dat deze persoon niet goed voor je is, maar door de hoop die je hebt, blijf je je afvragen of er toch niet een betere dag komt. Door die hoop blijf je bij iemand, en zal je op den duur je grenzen gaan verleggen, en alleen dat door de liefde en je gevoel. Op den duur ben je alle tranen gewend, en huil je je zelf maar in slaap, omdat je door alle gedachte alleen nog maar bij die persoon bent.
Je wilt je zelf niet zo opgeven, maar door elke illusie waar diegene je mee heeft in gepalmd, gebeurt alles automatisch. Hoe hard je je er ook tegen wilt verzetten, de tijd was er niet voor, het allemaal los te laten.
Aan de andere kant wil je het gevoel niet loslaten, omdat je weet dat je dan de leegte gaat voelen. Zogenaamd vult hij je leven op, is hij je leven, je hart en je ziel, maar voor diegene leefde je ook, dus waarom zonder hem dan niet?.
Het is een verslaving waar je denkt nooit vanaf te kunnen komen, echter moet je de wil er voor hebben deze persoon los te leren laten, want je wordt nooit gelukkig met een jongen die je nachten lang laat huilen, die je eer wegneemt, en je lach…
Als je leert open te staan voor de positieve dingen in het leven, zal je ook het positieve met geduld krijgen.
Liefde kan mooi zijn, maar zodra een persoon misbruik maakt van jou en elke situatie, en jij alles accepteert, zal je geobsedeerd worden, en alles voor diegene over hebben, nog meer tranen en nog meer pijn, terwijl je dat niet wilt, en niet aankunt.
Een vrouw zal altijd sterker uitkomen, welke relatie ze ook mee maakt. De vraag is soms waar je de kracht vandaan kunt en mag halen. Is dit van uit je zelf, of vanuit je geloof, of door de liefde van hem, waar op je op dit moment leeft? Er zijn zoveel vragen, ergens ook een antwoord, maar dat antwoord is momenteel nog te ver gezocht. Dit enkel omdat het de tijd er niet voor is.
Maar het is wel de tijd hem los te laten..omwille van je zelf, want hoe verliefd je ook op die geve bent. Op een dag heb je geen keuze..kies voor zijn liefde, of kies voor de liefde in je zelf.
En je hart zal altijd zeggen, kies voor hem, kies voor zijn lach, zijn hart en zijn liefde, maar vraag je af of hij die tranen voor jou zal laten die jij nachten lang huilt? Zal hij die nummers luisteren, met de text: schatje het spijt me, kom bij me terug, want ik mis je zo. Zal hij elke dag worden herinnerd aan alle mooie dingen, aan de mooie tijden, die jullie samen hebben meegemaakt. Als hij echt van je hield…zou je je die vragen niet hoeven te stellen. Want als een man echt van je houdt, zal hij je nooit laten huilen!
Soms hou je van iemand, maar soms kan je ook te veel van iemand houden, dat het lijd van verliefdheid tot een obsessie!
Verliefdheid is een groot begrip. Door een lach en een traan leer je elkaar beter kennen, leer je dichterbij elkaar te komen, tot je hart zich aansluit bij het andere hart, en het samen als 1 hart verder zal kloppen.
Dagen lang denkend aan die persoon, tot je er moe van word, en zelfs dan kan je nog niet slapen door alle herinneringen die in je hoofd blijven spoken, en waneer je niet de juiste persoon tegen komt, zal je toch nog altijd voor die gene willen blijven vechten. Je staat je eer, je gevoel, je hart en je leven voor diegene af. Juist omdat je zoveel voor hem voelt, misschien wel te veel. Het word een verslaving voor je, iemand van wie je geen afstand meer kan nemen, door al die gevoelens. Je leeft je leven op den duur niet meer, want je wordt geleefd door al je gevoelens voor 1 persoon. Je hoopt dat diegene je nooit zal verlaten, ondanks al die tranen en ondanks al die pijn. Teleurstellingen komen vaker, en je ziet je zelf meer naar beneden gaan, dan omhoog.
Ergens weet je de feiten wel, en weet je dat deze persoon niet goed voor je is, maar door de hoop die je hebt, blijf je je afvragen of er toch niet een betere dag komt. Door die hoop blijf je bij iemand, en zal je op den duur je grenzen gaan verleggen, en alleen dat door de liefde en je gevoel. Op den duur ben je alle tranen gewend, en huil je je zelf maar in slaap, omdat je door alle gedachte alleen nog maar bij die persoon bent.
Je wilt je zelf niet zo opgeven, maar door elke illusie waar diegene je mee heeft in gepalmd, gebeurt alles automatisch. Hoe hard je je er ook tegen wilt verzetten, de tijd was er niet voor, het allemaal los te laten.
Aan de andere kant wil je het gevoel niet loslaten, omdat je weet dat je dan de leegte gaat voelen. Zogenaamd vult hij je leven op, is hij je leven, je hart en je ziel, maar voor diegene leefde je ook, dus waarom zonder hem dan niet?.
Het is een verslaving waar je denkt nooit vanaf te kunnen komen, echter moet je de wil er voor hebben deze persoon los te leren laten, want je wordt nooit gelukkig met een jongen die je nachten lang laat huilen, die je eer wegneemt, en je lach…
Als je leert open te staan voor de positieve dingen in het leven, zal je ook het positieve met geduld krijgen.
Liefde kan mooi zijn, maar zodra een persoon misbruik maakt van jou en elke situatie, en jij alles accepteert, zal je geobsedeerd worden, en alles voor diegene over hebben, nog meer tranen en nog meer pijn, terwijl je dat niet wilt, en niet aankunt.
Een vrouw zal altijd sterker uitkomen, welke relatie ze ook mee maakt. De vraag is soms waar je de kracht vandaan kunt en mag halen. Is dit van uit je zelf, of vanuit je geloof, of door de liefde van hem, waar op je op dit moment leeft? Er zijn zoveel vragen, ergens ook een antwoord, maar dat antwoord is momenteel nog te ver gezocht. Dit enkel omdat het de tijd er niet voor is.
Maar het is wel de tijd hem los te laten..omwille van je zelf, want hoe verliefd je ook op die geve bent. Op een dag heb je geen keuze..kies voor zijn liefde, of kies voor de liefde in je zelf.
En je hart zal altijd zeggen, kies voor hem, kies voor zijn lach, zijn hart en zijn liefde, maar vraag je af of hij die tranen voor jou zal laten die jij nachten lang huilt? Zal hij die nummers luisteren, met de text: schatje het spijt me, kom bij me terug, want ik mis je zo. Zal hij elke dag worden herinnerd aan alle mooie dingen, aan de mooie tijden, die jullie samen hebben meegemaakt. Als hij echt van je hield…zou je je die vragen niet hoeven te stellen. Want als een man echt van je houdt, zal hij je nooit laten huilen!
Soms hou je van iemand, maar soms kan je ook te veel van iemand houden, dat het lijd van verliefdheid tot een obsessie!