Citaat:
Mijn boomringen
Het huisje staat oud te worden,
alleen en al 20 jaar lang.
Voor niets al die ‘te-koop’ borden,
en verschillende voetafdrukken op haar mooie betreden gang.
Twintig bomen voor het huisje,
bladeren vallen naar beneden,
en het gefluister van dat muisje,
over het mooie nostalgische verleden.
Al die bomen zijn niet nodig,
ze kunnen allemaal naar hun eigen bos.
Want negentien zijn overbodig,
daarom laat ik die allemaal los.
Het is lastig, maar misschien toch wel fijn.
De keuze die gemaakt moet worden,
is als een mes door mijn ader, innige pijn.
Het maakt niet uit, voor jou negentien moorden.
Eine kedicht.