Citaat door Abudais:JA
En nu in 't Duits!
Het is niet af. En over het dikgedrukte gedeelte twijfel ik nog.
Citaat:
'De haren vervagen wanneer de borstel aan vervanning toe is'', stond op de verpakking van mijn pasgekochte tandenborstel.
Wat? Was dat alles! Wanneer ik een nieuwe tandenborstel heb, dan wil ook loze praatjes op de achterkant van de verpakking!
Ik poets dit keer mijn tanden met een nieuwe tandenborstel zonder de gedachte dat ik hierna hout kan zagen met mijn tanden,
of de kop van een klein kind eraf bijten. Mijn teleurstelling paste niet in de 1 bij 1,5 badkamer. Het was alsof ik in een ochtendspits-bus zat. Ik spuugde de tandpasta in de wasbak. Donkerwit tot grijs. Aan de kleur van uitgespuugde tandpasta zie ik of wel genoeg vuil heb verwijderd van mijn gebit. (Wat dit keer wel aan orde was). Mijn blik wendde zich naar de spiegel en het was alsof er tegenover mij een originele Picasso hing. Ik geloof dat de ei-en zaadcel die mij vormde je fanatieke abstracte, kunstenaars waren. Ik deed een bodycheck voor de spiegel; Alles was op zijn plaats, alleen mijn hart miste.....
Ik begon aan mijn ontbijt. De kamillethee-Die ik overigens alleen maar drink om de trend van het kruidenthee drinken te volgen-dreef rond in mijn mok met de tekst ‘‘world’s greatest son’’ erop, en keek mij aan alsof ik een griezel was die in bushaltes slaapt. (Wat maar één keer gebeurde omdat ik was vergeten dat de chauffeurs van die buslijn aan het staken waren).
Ik ging de deur uit, de wereld in. Ik liep alleen op de donkere stoeptegels, want de lichte zijn gemaakt van lava. Ik stap een café in om sigaretten te kopen, want sigaretten en lachen zijn de leukste dingen in het leven en aangezien ik het tweede niet meer doe, doe ik het eerste zo vaak mogelijk. In datzelfde café zit een meisje met een kop zwarte koffie-die waarschijnlijk haar eerst kop is, omdat ze vindt dat ze volwassen is geworden en volwassen mensen drinken zwarte koffie! Geen gefrats met meer met haar koffie! Ze leest het boek “Twee Vrouwen”. Ik raapte al mijn lef en charmes bij elkaar op, wat niet zo gek lang duurde want ik had daar toch niet veel van. Ik liep op haar af alsof ze een tandarts was, en ik een 6-jarig kind met gaatjes. “Moet je nou per se een boek van Harry Mullisch gaan lezen in een openbare ruimte! We hoeven niet allemaal te weten dat je ‘cultureel onderlegd’ bent. En wie probeer je nou te imponeren met je zwarte koffie? Drink wat je lekker vindt, mens!” Ik vond dit toch een betere opening dan “Ik heet Lars. 31 jaar. Mijn moeder is mijn beste vriend. Ik hou van roken.