SUPER_MAROC
11-08-2006, 14:44
Het aantal werklozen in Marokko is voor het eerst in 13 jaar gedaald tot onder de één miljoen mensen, zo heeft de regering bekend gemaakt. Er waren eind juni 879.000 mensen geregistreerd werkloos, dat is 7,7% van de actieve bevolking van 15 jaar en ouder. Een jaar eerder was dat nog 11,1% ofwel 1.23 miljoen werklozen.
De textielindustrie heeft het zwaar. Er verandert veel door de opkomst van Azië. Om grote merken zoals Levi Strauss, Diesel en Zara aan te moedigen om van Marokko een van hun belangrijke leveranciers te maken, biedt de regering hulp bij financiering van nieuwe investeringen, en heeft belasting op import van ruw materiaal en accessoires verlaagd.
Behalve het hypnotiserende geluid van naaimachines, zijn er weinig problemen in een stille en efficiënte atmosfeer in Abdelkhalek Chraibi's broekenfabriek in een buitenwijk van Casablanca. Rijen vrouwen in lichtblauwe overalls, met hun haren onder witte kapjes gestopt, naaien in sneltempo strippen beige materiaal.
Chraibi zegt dat zijn bedrijf nog nooit zo efficiënt heeft gelopen, maar er is geen tijd om te relaxen. De tijden zijn moeilijker sinds de Europese markt vorig jaar geopend is voor Aziatische kleding exporteurs. die hebben klanten weggelokt bij Marokkaanse rivalen, ondermijnd door zwakkere logistiek, betrouwbaarheid en kosten.
Nieuwe computergestuurde naaimachines in Chraibi's fabriek stikt de stoffen aan elkaar in een recordtijd. Zijn werknemers zijn getraind om minstens vijf verschillende taken uit te voeren, zodat zijn productiemethodes meer flexibel zijn en voorkomt hij dat door ziekteverzuim zijn productie moet stoppen.
"Een keer had ik 12 meiden die 100 broekzakken naaiden per uur" zei Chraibi, "nu heb ik er zelf eentje die er 200 per uur doet."
Maar van zijn omzetstijging van 35 miljoen naar 45 miljoen dirham ($4 miljoen naar $5,2miljoen) jaarlijks, zegt Chraibi dat maar rond de 5 tot 7% overblijft als winst. In het verleden was zijn winstmarge zo hoog als 30%.
Marokkaanse textielexport kreeg het vorig jaar moeilijk toen de Europese quotas voor Afrikaanse producten, die in weze een limiet stelden aan de Aziatische export naar de Europese markt, voor het grootste deel werden opgeheven.
Deze moeilijkheden toonden Marokko's afhankelijk van Europa aan, die 92% van haar textiel afneemt, en men vreesde voor de toekomst van een sector die 40% van de productie-export op zich neemt, en werk biedt aan 40% van de manufacturing work force.
De textielsector in Marokko staat voor 9 miljard dirhams, ofwel 4% van het nationaal product.
In recente maanden herstelt de export zich, omdat afnemers zoals Groot-Brittannië, Spanje en Frankrijk weer naar Marokko kijken om haar dichtbijheid.
"China kan geen net-op-tijd orders voor Europa voldoen, want het ligt te ver weg en brandstofkosten (voor vervoer) zijn te hoog," zegt Lamiya Ismaeli, directeur voor textiel en leder bij het ministerie van industie en handel.
Chraibi, die ook het hoofd is van institutionele en sociale relaties van de nationale textiellobby Amith, zegt: "Iedereen jaagt op de minuut dat risico's ingeperkt worden, iedere seconde. Iedereen wordt zich steeds meer bewust van reactiviteit."
Om grote merken zoals Levi Strauss, Diesel en Zara aan te moedigen om van Marokko een van hun belangrijke leveranciers te maken, biedt de regering hulp bij financiering van nieuwe investeringen, en heeft belasting op import van ruw materiaal en accessoires verlaagd.
De meeste Marokkanen werken illegaal in de textielindustrie en ontvangen salaris in contanten van bedrijven die geen salarisadministratie bijhouden. Dit wordt een steeds groter concurrentie-nadeel omdat Westerse consumenten meer en meer kijken naar wie hun kleding heeft gemaakt, en onder welke omstandigheden ze gemaakt worden.
Aan de andere kant klagen bedrijven die de nationale wetten en regels naleven over tijdverslindende administratieve procedures en onbuigzame arbeidsregels. Twee jaar geleden verhoogde Marokko het minimumloon en verkorte de werkweek.
"Daarna zullen ze een verplichte ziektekostenverzekering invoeren die 5% op je overheadkosten toevoegt" zegt John Reynolds, een partner in JC Services, die een klein bedrijfje heeft dichtbij Rabat, waar specialistische kleding gemaakt wordt zoals kokspakken.
Bron The International Herald Tribune[/SIZE][/FONT]
[FONT="Arial"]
[SIZE="2"]Foto komt van m-e-online en is niet van Chraibi's bedrijf.
De textielindustrie heeft het zwaar. Er verandert veel door de opkomst van Azië. Om grote merken zoals Levi Strauss, Diesel en Zara aan te moedigen om van Marokko een van hun belangrijke leveranciers te maken, biedt de regering hulp bij financiering van nieuwe investeringen, en heeft belasting op import van ruw materiaal en accessoires verlaagd.
Behalve het hypnotiserende geluid van naaimachines, zijn er weinig problemen in een stille en efficiënte atmosfeer in Abdelkhalek Chraibi's broekenfabriek in een buitenwijk van Casablanca. Rijen vrouwen in lichtblauwe overalls, met hun haren onder witte kapjes gestopt, naaien in sneltempo strippen beige materiaal.
Chraibi zegt dat zijn bedrijf nog nooit zo efficiënt heeft gelopen, maar er is geen tijd om te relaxen. De tijden zijn moeilijker sinds de Europese markt vorig jaar geopend is voor Aziatische kleding exporteurs. die hebben klanten weggelokt bij Marokkaanse rivalen, ondermijnd door zwakkere logistiek, betrouwbaarheid en kosten.
Nieuwe computergestuurde naaimachines in Chraibi's fabriek stikt de stoffen aan elkaar in een recordtijd. Zijn werknemers zijn getraind om minstens vijf verschillende taken uit te voeren, zodat zijn productiemethodes meer flexibel zijn en voorkomt hij dat door ziekteverzuim zijn productie moet stoppen.
"Een keer had ik 12 meiden die 100 broekzakken naaiden per uur" zei Chraibi, "nu heb ik er zelf eentje die er 200 per uur doet."
Maar van zijn omzetstijging van 35 miljoen naar 45 miljoen dirham ($4 miljoen naar $5,2miljoen) jaarlijks, zegt Chraibi dat maar rond de 5 tot 7% overblijft als winst. In het verleden was zijn winstmarge zo hoog als 30%.
Marokkaanse textielexport kreeg het vorig jaar moeilijk toen de Europese quotas voor Afrikaanse producten, die in weze een limiet stelden aan de Aziatische export naar de Europese markt, voor het grootste deel werden opgeheven.
Deze moeilijkheden toonden Marokko's afhankelijk van Europa aan, die 92% van haar textiel afneemt, en men vreesde voor de toekomst van een sector die 40% van de productie-export op zich neemt, en werk biedt aan 40% van de manufacturing work force.
De textielsector in Marokko staat voor 9 miljard dirhams, ofwel 4% van het nationaal product.
In recente maanden herstelt de export zich, omdat afnemers zoals Groot-Brittannië, Spanje en Frankrijk weer naar Marokko kijken om haar dichtbijheid.
"China kan geen net-op-tijd orders voor Europa voldoen, want het ligt te ver weg en brandstofkosten (voor vervoer) zijn te hoog," zegt Lamiya Ismaeli, directeur voor textiel en leder bij het ministerie van industie en handel.
Chraibi, die ook het hoofd is van institutionele en sociale relaties van de nationale textiellobby Amith, zegt: "Iedereen jaagt op de minuut dat risico's ingeperkt worden, iedere seconde. Iedereen wordt zich steeds meer bewust van reactiviteit."
Om grote merken zoals Levi Strauss, Diesel en Zara aan te moedigen om van Marokko een van hun belangrijke leveranciers te maken, biedt de regering hulp bij financiering van nieuwe investeringen, en heeft belasting op import van ruw materiaal en accessoires verlaagd.
De meeste Marokkanen werken illegaal in de textielindustrie en ontvangen salaris in contanten van bedrijven die geen salarisadministratie bijhouden. Dit wordt een steeds groter concurrentie-nadeel omdat Westerse consumenten meer en meer kijken naar wie hun kleding heeft gemaakt, en onder welke omstandigheden ze gemaakt worden.
Aan de andere kant klagen bedrijven die de nationale wetten en regels naleven over tijdverslindende administratieve procedures en onbuigzame arbeidsregels. Twee jaar geleden verhoogde Marokko het minimumloon en verkorte de werkweek.
"Daarna zullen ze een verplichte ziektekostenverzekering invoeren die 5% op je overheadkosten toevoegt" zegt John Reynolds, een partner in JC Services, die een klein bedrijfje heeft dichtbij Rabat, waar specialistische kleding gemaakt wordt zoals kokspakken.
Bron The International Herald Tribune[/SIZE][/FONT]
[FONT="Arial"]
[SIZE="2"]Foto komt van m-e-online en is niet van Chraibi's bedrijf.