soufyan74
09-08-2006, 00:47
Ullamaa-systeem in Saoedie Arabie[/SIZE]
[SIZE="4"]Ulama, of de Islamitische godsdienstige leiders, dienden een unieke rol door godsdienstige legitimiteit voor Saoedi-arabische regel te verstrekken. Behalve Iran, waar ulama direct aan overheid deelnam, was Saudi-Arabië het enige Moslimland in wie ulama een dergelijke invloedrijke politieke macht vormde. Ulama van het koninkrijk omvatte godsdienstige geleerden, qadis (rechters), advocaten, seminary leraren, en de gebedleiders (imams) van de moskees. Als groep, omvatten ulama en hun families geschatte 7.000 tot 10.000 personen. Nochtans, slechts oefenden de dertig tot veertig meest hogere geleerden onder hen aanzienlijke politieke invloed uit. Deze prominente geestelijkheid vormden de leden van de Raad van Hogere Ulama, een officieel lichaam dat door Faisal in 1971 wordt gecreeerd als forum voor regelmatig overleg tussen de monarch en de godsdienstige onderneming te dienen. Fahd zette het precedent voort dat door Faisal en Khalid van vergadering wekelijks met de Raad van Hogere leden Ulama wordt geplaatst die in Riyadh verbleven.
De Raad van Hogere Ulama had een symbiotische verhouding met de Saoedi-arabische overheid. In ruil daarvoor voor officiële erkenning van hun speciaal godsdienstig gezag, verstrekte het leiden ulama stilzwijgende goedkeuring en, wanneer gevraagde, openbare sanctie voor potentieel controversieel beleid. Omdat de Saoedi-arabische koningen hun Islamitische geloofsbrieven als beheerders van de heilige steden van Mekka en Medina achtten, beschouwden zij ulama als steun kritiek. Bijvoorbeeld, in 1979 ondertekenden de leden van de Raad van Hogere Ulama het godsdienstige bevelschrift (fatwa) dat het gebruik van kracht sanctioneerde om bewapende dissidenten te onderwerpen die de Grote Moskee in Mekka hadden bezet, Islam's heiligste heiligdom. In 1990 alarmeerde het besluit om duizenden van het militaire personeel van Verenigde Staten uit te nodigen om basissen in het noordoostelijke deel van het land op te zetten sommige godsvruchtige Moslims die geloofden dat de aanwezigheid van zo vele niet-moslims op Saoedi-arabische grond de heiligheid van het heilige land overtrad. Fahd maakte dergelijke zorgen door ulamagoedkeuring van onschadelijk de militaire aanwezigheid van Verenigde Staten te verkrijgen.
Historisch, handhaafde de koninklijke familie dichte banden met ulama, vooral met leden van de Al as Shaykh. De Al as Shaykh omvatte de honderden directe mannelijke nakomelingen van al Wahhab van Abd van de achttiende-eeuw godsdienstige hervormer. De Al Saud dynastieke stichter, Muhammad ibn Saud, had een dochter van Abd al Wahhab gehuwd, en het verdere gemengde huwelijk tussen de twee families versterkte hun politieke alliantie. De moeder van Koning Faisal, bijvoorbeeld, was de dochter van een Al qadi van asshaykh die een directe nakomeling van al Abd Wahhab van Muhammad ibn was. De superioriteit van de Al as Shaykh kwam zo niet alleen uit zijn reputatie voor godsdienstige eruditie maar ook uit zijn positie als deel van de beslissende elite van het land voort. In 1992 het meest van Al waren de mensen van asshaykh geen lid van de geestelijkheid maar namen zeer belangrijke standpunten in overheid, onderwijs, de veiligheidsdiensten, de strijdkrachten, en privé zaken in. Niettemin, overheerste Al ulama van asshaykh de invloedrijke administratieve instellingen van het koninkrijk zoals de Raad van Hogere Ulama, de Hogere Raad van Qadis, en het Beleid van Wetenschappelijke Studie, Wettelijke Adviezen, Islamitische Propagatie, en Begeleiding. Bovendien werd het meest hogere godsdienstige bureau, grote mufti (belangrijkste rechter), traditioneel gevuld door een lid van Al as Shaykh.
Niet behoorde ulama van het elk van koninkrijk tot de Al as Shaykh. Ulama van minder prominente families neigde om, gewoonlijk persoonlijk, de hogere geestelijkheid, vooral na 1975 te kritiseren. De verhoging van aantallen studenten in seminaries leidde tot een groter aantal geestelijkheid bereid om de rol van hogere ulama uit te dagen en hun steun van overheidsbeleid te kritiseren. In December 1992, ondertekende een groep ulama die met de conservatieve godsdienstige tendens Salafi wordt geassocieerd een openbare brief persoonlijk kritiserend Koning Fahd voor het er niet in slagen om te begrijpen dat de geestelijkheid een godsdienstige plicht had om alle believers -- met inbegrip van de koninklijke familie -- van hun verplichting te adviseren om door de principes van de God te verblijven. Een deze ongekende actie veroorzaakte een majoor beweegt in Saudi-Arabië. De koning berispte de ulamaonderneming en verwierp verscheidene hogere geestelijkheid van hun officiële posities. Gegevens vanaf December 1992
[SIZE="4"]Ulama, of de Islamitische godsdienstige leiders, dienden een unieke rol door godsdienstige legitimiteit voor Saoedi-arabische regel te verstrekken. Behalve Iran, waar ulama direct aan overheid deelnam, was Saudi-Arabië het enige Moslimland in wie ulama een dergelijke invloedrijke politieke macht vormde. Ulama van het koninkrijk omvatte godsdienstige geleerden, qadis (rechters), advocaten, seminary leraren, en de gebedleiders (imams) van de moskees. Als groep, omvatten ulama en hun families geschatte 7.000 tot 10.000 personen. Nochtans, slechts oefenden de dertig tot veertig meest hogere geleerden onder hen aanzienlijke politieke invloed uit. Deze prominente geestelijkheid vormden de leden van de Raad van Hogere Ulama, een officieel lichaam dat door Faisal in 1971 wordt gecreeerd als forum voor regelmatig overleg tussen de monarch en de godsdienstige onderneming te dienen. Fahd zette het precedent voort dat door Faisal en Khalid van vergadering wekelijks met de Raad van Hogere leden Ulama wordt geplaatst die in Riyadh verbleven.
De Raad van Hogere Ulama had een symbiotische verhouding met de Saoedi-arabische overheid. In ruil daarvoor voor officiële erkenning van hun speciaal godsdienstig gezag, verstrekte het leiden ulama stilzwijgende goedkeuring en, wanneer gevraagde, openbare sanctie voor potentieel controversieel beleid. Omdat de Saoedi-arabische koningen hun Islamitische geloofsbrieven als beheerders van de heilige steden van Mekka en Medina achtten, beschouwden zij ulama als steun kritiek. Bijvoorbeeld, in 1979 ondertekenden de leden van de Raad van Hogere Ulama het godsdienstige bevelschrift (fatwa) dat het gebruik van kracht sanctioneerde om bewapende dissidenten te onderwerpen die de Grote Moskee in Mekka hadden bezet, Islam's heiligste heiligdom. In 1990 alarmeerde het besluit om duizenden van het militaire personeel van Verenigde Staten uit te nodigen om basissen in het noordoostelijke deel van het land op te zetten sommige godsvruchtige Moslims die geloofden dat de aanwezigheid van zo vele niet-moslims op Saoedi-arabische grond de heiligheid van het heilige land overtrad. Fahd maakte dergelijke zorgen door ulamagoedkeuring van onschadelijk de militaire aanwezigheid van Verenigde Staten te verkrijgen.
Historisch, handhaafde de koninklijke familie dichte banden met ulama, vooral met leden van de Al as Shaykh. De Al as Shaykh omvatte de honderden directe mannelijke nakomelingen van al Wahhab van Abd van de achttiende-eeuw godsdienstige hervormer. De Al Saud dynastieke stichter, Muhammad ibn Saud, had een dochter van Abd al Wahhab gehuwd, en het verdere gemengde huwelijk tussen de twee families versterkte hun politieke alliantie. De moeder van Koning Faisal, bijvoorbeeld, was de dochter van een Al qadi van asshaykh die een directe nakomeling van al Abd Wahhab van Muhammad ibn was. De superioriteit van de Al as Shaykh kwam zo niet alleen uit zijn reputatie voor godsdienstige eruditie maar ook uit zijn positie als deel van de beslissende elite van het land voort. In 1992 het meest van Al waren de mensen van asshaykh geen lid van de geestelijkheid maar namen zeer belangrijke standpunten in overheid, onderwijs, de veiligheidsdiensten, de strijdkrachten, en privé zaken in. Niettemin, overheerste Al ulama van asshaykh de invloedrijke administratieve instellingen van het koninkrijk zoals de Raad van Hogere Ulama, de Hogere Raad van Qadis, en het Beleid van Wetenschappelijke Studie, Wettelijke Adviezen, Islamitische Propagatie, en Begeleiding. Bovendien werd het meest hogere godsdienstige bureau, grote mufti (belangrijkste rechter), traditioneel gevuld door een lid van Al as Shaykh.
Niet behoorde ulama van het elk van koninkrijk tot de Al as Shaykh. Ulama van minder prominente families neigde om, gewoonlijk persoonlijk, de hogere geestelijkheid, vooral na 1975 te kritiseren. De verhoging van aantallen studenten in seminaries leidde tot een groter aantal geestelijkheid bereid om de rol van hogere ulama uit te dagen en hun steun van overheidsbeleid te kritiseren. In December 1992, ondertekende een groep ulama die met de conservatieve godsdienstige tendens Salafi wordt geassocieerd een openbare brief persoonlijk kritiserend Koning Fahd voor het er niet in slagen om te begrijpen dat de geestelijkheid een godsdienstige plicht had om alle believers -- met inbegrip van de koninklijke familie -- van hun verplichting te adviseren om door de principes van de God te verblijven. Een deze ongekende actie veroorzaakte een majoor beweegt in Saudi-Arabië. De koning berispte de ulamaonderneming en verwierp verscheidene hogere geestelijkheid van hun officiële posities. Gegevens vanaf December 1992