Het bloedende Hart....

[moslima_17]

Bismillah Rahman Rahiem, Wa salaam aleikoem wr wb Mensen, Zij zou er nooit overheen komen en dat wist ze. Starend uit het raam in de donkere koude nacht pikte ze een traantje weg..Wat kon het leven toch soms gemeen zijn dacht ze...waarom moest zij dit allemaal meemaken? Had het verleden haar dan niet genoeg gekweld dat dit er nog bij moest komen?Tranen ,tranen en nogmaals tranen vloeiden over haar wangen... Ze wist het niet meer..het deed zo een pijn en niemand die haar wilde begrijpen..het maakte haar zo koud en afstandelijk van binnen en niemand die dat kon begrijpen.. Het verscheurde haar hart en niemand die dat kon zien. Wordt vervolgd (straks)

[John]

As Salaam Aleikoem, zusje Ik ben benieuwd, wist dat je mooi kan schrijven maar nu maak je me nieuwsgierig, het is al straks hoor :D Beslama

[moslima_17]

Bismilah Rahman rahiem, wa aleikoem salaam wr wb, Ze voelde zich weer's verlaten in deze duistere nacht..en de Pijn nam het van haar over...Wat deed het toch een pijn. Ze keek naar de hemel in de hoop wat troost te kunnen vinden in de schitterende sterren die zo ver weg leken van alle ellende. Alles flitste door haar hoofd..allerlei beelden van haar verleden zag ze voor zich..alles wat ooit een litteken heeft achtergelaten in haar hart zag ze voor zich heen flitsen... De tranen konden nu niet stoppen..voordat ze het wist begon ze ietsje harder te snikken...O Allah waarom...waarom zo veel leed en verdriet voor mij? Ze wist dat ze niet bepaalde de ideale moslima was,noch dat ze er maar in de buurt ervan kwam..maar al deze ellende in haar korte leven kon ze niet begrijpen.. Ze wist dat ze de dag begon met een zonde en eindigde met een zonde...ze wist dat haar leven een en al een zonde was...maar wist Allah dan niet dat ze diep van binnen alles achter zich wilde laten?Dat ook zij een goede moslima wilde zijn?Dat ook zij de rust in haar leven wilde ervaren en dat ook zij maar's een keertje voor echt glimlachen kon? Ze wist zelf ook dat het een beetje aan haar lag...waarom kon ze het verleden niet laten rusten?Waarom moest ze zich ook altijd kwellen?En waarom..O waarom toch kon ze niet gewoon afstand nemen van deze leventje...waarom kon ze niet de weg van de Islam nemen? Ze wist dat er veel voor terug moest doen,maar had ze het er voor over?Had ze het er voor over om al haar onzekerheid achterwege te laten?Om haar angsten niet langer te verbergen onder een grote glimlach en mannen te misleiden met haar lichaam en uiterlijk? Wat had ze er voor over om deze verdoemde leventje achter zich te laten wat overigens een en al een een grote leugen was..alles aan haar leven was nep...haar manier van lopen waarachter een grote onzekerheid verborgen lag,haar glimlach en knetterende ogen die vele harten deed smelten en die haar angsten goed verborg,haar hartje waar vele van zeiden dat die goud waard was alleen maar om de hoeveelheid goedheid die haar hartje bezat zeiden ze..maar wisten zij veel? Haar hartje was Vol..vol van verdriet en allerlei onzuiverheden...en wisten zij veel daarvan..? Daarom zeg ik jou,haar leven was een en al een leugen..maar zag zij zelf dat ook?En begrepen de mensen dat ook? Oh de mensen weer..waarom moest ze weer aan de mensen denken..hadden zij al niet genoeg kapot gemaakt door hun roddels?Waarom liet ze haar leven toch zo erg beinvloeden door mensen van buitenaf? Haar gedachten werden verstoord door haar gsm die op dat moment overging...Yezus hey dacht ze..het is half 4 in de ochtend..welke idioot gaat mij nog bellen? Tja ze hoeft niet naar een antwoord te graaien..want ze had al een vermoeden wie het kon zijn... Snel pakte ze haar gsm van haar bureau...die een ongeloofelijk geluidje maakte..ze haatte die trilfunctie..was eerder een boormachine dan een trilfuctie..ongeloofelijk gewoon! Ze keek naar haar gsm en zag dat het oproep anoniem was..zal ze opnemen of niet?Wat nou als het X. was?Kon ze hem nog wel te woord staan?Ze bleef naar haar gsm in haar handen te kijken zonder zich maar te veroeren... Ze vergat haast voor eventjes haar zwijgende gsm met die rot trilfunctie..ze was ver weg met haar gedachten nu..en een beslissing had ze al genomen..ze zou niet opnemen.. Ze dacht nog aan X. en aan de afgelopen zomer..hoe ze de hele zomer samen hadden gebracht..hoe gelukkig ze was met hem en hoe hij haar het gevoel gaf dat zij de hele wereld waard was..Wat hield ze toch zielsveel van die jongen... Nog steeds eigenlijk..maar dat kon ze niet kwijt,niet bij hem in ieder geval.. Ze ging weer voor het raam zitten en keek weer naar buiten..ze had besloten om wakker te blijven ,ze zou toch over een paar uur naar school moeten gaan en slaap kon ze toch niet vatten dus wat maakte het uit? Ze ging verder met haar gedachten met waar ze was...Ze dacht aan de mooie herringeringen die ze met X. had..hoe ze mekaar hadden leren kennen,hun ontmoeting..hoe hij haar altijd zo verliefd aan kon kijken en hoe gelukkig ze leek te zijn. .Ze dacht aan al datgene wat een en al bedrog was en haar ogen vulden zich weer met tranen... Wordt nog Later vervolgd Insha'allah :zwaai:

[ikramnadoria]

nou, ik wil je alsnog zeggen dat je heel goed kan schrijven, laat alsjeblieft niet langer op je wachten met schrijven. dikke kus

[Zeldzaam]

toppieeeeeeeeee ya go girl heb k toch niet voor nix de hele tijd aan je hoofd lopen zeuren..hahah geintjuuuuh..je bent echt een talentje hoor petje af..in mijn geval hoofddoekie af..:) koezzieeeee MIJ :zwaai: :zwaai:

[moslima_17]

Waarom had hij dit gedaan toch? Hij wist toch dat ze van hem hield?Waarom liet hij anderen zo gemakkelijk tussen hen komen?En had ze hem niet gewaarschuwd hiervoor? Haar gedachten en wraakgevoelens gingen naar zijn vriend en haar vriendin. Die de oorzaak van al dit verdriet waren. Ze voelde al gauw weer de haatgevoelens tegenover zijn vriend opkomen.Ze wist dat ze dit niet ongedaan kon laten en ze zou hem beslist terugpakken en haar wraak was altijd zoet geweeest dus zal het ook dit keer het geval zijn. Ze wist dat hij nog gevoelens voor haar had, gevoelens die zij goed kon gebruiken.Ze had namelijk een relatie met hem gehad maar al gauw had ze er een eind aan gemaakt toen ze erachter kwam dat hij cirkelde in het drugscircuit.Hij had het haar wel eerlijk verteld sinds de eerste dag dat ze wat met mekaar hadden.Maar wat zij niet wist is dat hij verder ging dan alleen maar effe onschuldig wat drugs voor zijn cafe kopen die hij zogenaamd runde met zijn neef. Hij heeft haar dit zo kwalijk genomen en haar dit nooit vergeven. Ze wist dit en verbrak het contact dus ook met hem en bleef ver weg van hem dit omdat zij wist hoe gevaarlijk en gek hij kon , ze wist van zijn connecties met dwalende mensen en ze kon nooit zijn dreigementen en blik vergeten toen ze zei dat het over was. Maar waarom dacht ze nu aan hem?Was hij het waard?Neen dacht ze!Haar gedachten gingen weer terug naar X. net zoals het verdriet... Ze wist dat ze niet om hem moest huilen..Ze wist dat hij het niet waard was..Tenminste dat werd haar gezegd. Ze vroeg zich af wat hij nu aan het doen was of hij spijt had en ook aan haar dacht.Ze wist dat ze zichzelf gek maakte...Hij zal haar vast wel vergeten zijn dacht ze. Ze wilde niet aan hem denken,ze wilde geen seconde aan hem meer besteden..maar hoe..hoe kon ze dat voor mekaar krijgen?Hoe kon ze het doen nu haar hoofd vol stond met hem? Ze probeerde van deze gedachten af te komen en zichzelf af te leiden.Ze stond op en liep naar bureau en pakte haar lievelingsboek die ze al meer dan 10 keer had gelezen.Ze voelde iets knobbeligs in het boek en sloeg die pagina open waar iets tussen zat.Tot haar grote verdriet zag ze de foto van haar nicht en diens afscheidsbrief... Haar hart vervulde zich met spijt had ze het boek maar niet gepakt!En had ze haar nicht maar nooit op zo een manier toegesproken..Ze dacht aan haar nicht en haar laatste woorden. "Oh lieve Naima...waarom heb je het toch gedaan..Lieve schat ik mis je" zei ze , terwijl de tranen over haar wangen gleden en op de foto terecht kwamen. Ze had haar nicht nu al een paar maanden niet gezien en ze twijfelde of ze haar ooit nog zou zien. Haar nicht was haar steun en toeverlaat.Zij was een van de weinige die haar begreep..maar zij was er nu niet meer en nu was er ook niemand die haar begreep.Haar nicht was nu al een tijdje van huis en zij kon het verdriet daar nog steeds niet van verdragen..ze wist dat zij de oorzaak was.Zij had haar ernaartoe gezet.En dat zou ze zichzelf nooit vergeven. Haar nicht was die avond in haar kamer en ze zaten gezellig te kwebbelen over alerlei "meidendingen".Zij lachte en geinde en deed alsof er niks aan de hand was.Ze deed alsof ze zoals altijd zo gelukkig was.Doen alsof ze gelukkig was kon ze als geen ander en zodoende lukte het haar ook die avond goed haar verdriet verborgen te houden. Tot op een gegeven moment zij plots in tranen uitbrak..."Naima..ik moet je wat vertellen" zei ze met een snikkende stem...geschrokken keek haar nicht haar aan.Wat zou er toch zijn dacht zij? "Meissie wat is er toch,is er iets gebeurd waar ik niks vanaf weet?" vroeg ze voorzichtig... Met grote ogen vol tranen keek zij haar nicht aan.."ik weet niet meer wat ik moet doen Naima..ik ben niet gelukkig..alles zit tegen..het hele leven en alsof dat niet genoeg is heb ik een hele leuke jongen leren kennen..Naima ik ben gek op die jongen,ik hou van hem zoals ik nog nooit van iemand heb gehouden..hij is zo speciaal en anders en wij willen dolgraag verder het leven in samen..maar weet je?Wij weten dat dat niet zal kunnen..en dat is zo frustrerend lieverd..ik lig er wakker van..ik breng de nachten door als een uil en de dagen als een zombie..ik sleep mezelf door het leven".Zei ze aan een stuk door zonder maaar pauze te nemen of om normaal adem te halen. Haar nicht Naima keek haar zwijgend aan..ze begreep het niet..wat kon het probleem zijn als je van iemand houdt en met diegene wilt trouwen?Voorzichtig vroeg ze verder...'Meid wat is het probleem dan als jullie serieus met elkaar willen trouwen?" Piepend van het huilen antwoorddde ze zonder haar nicht aan te kijken.."Was het maar zo gemakkelijk Naima..was het maar zo hoe jij het vertelde en ging het maar op de manier waaraan jij nu denkt" Naima keek haar nicht geschrokken aan.."Nee he..je bedoelt toch niet dat je...nou je weet wel bent.." "Nee Naima,het is niet wat jij denkt..zover zijn we nooit geweest..hij is een goede jongen weet je..het probleem ligt ergens anders Meid." Naima begreep het maar niet..wat zou het probleem zijn..dus vroeg ze verder. "Lieverd vertel het nou,je weet dat je mij kan vertrouwen en dat ik nooit over jou zal oordelen?" Zij wist dat haar nicht Naima de waarheid sprak en nooit haar vertrouwen zou beschamen..aarzelend keek ze haar nicht aan.."weet je Naima..Hij is niet Marokkaans,en je weet hoe het zit in de familie..het wordt zo nooit wat..Ze maken me af als ze erachter komen en hem ook..lieverd,wat moet ik en wat kan ik doen?"Al gauw toen ze dit zei draaide ze zich weer om en keek weer naar buiten, zo probeerde ze de blik van haar nicht te ontwijken.Ergens was ze toch bang dat haar nicht haar niet zou begijpen dit keer en veroordelen. Terwijl ze naar buiten keek wachtte zij op een antwoord van haar nicht Naima...Maar er kwam niks. Ze draaide zich om en keek Naima aan..tot haar vebazing zag ze haar huilen..."liefje wat is er,heb ik iets verkeerds gezegd?" Naima kon haar gevoelens niet langer nog in de hand houden en liet zich gaan... "Ik doormaak nu hetzelfde mee,ook ik heb iemand leren kennen,hij is ook geen Marokkaan,maar ook geen moslim..Ik wilde het je niet vertellen,omdat ik niet wist hoe je erop zou reageren" Barstte ook zij los. Zij,Nicht van Naima voelde zich al gauw niet lekker.Ze voelde een brok in haar keel....maar hoe,hoe kon Naima een vriend hebben???Ze was al Verloofd!!! "Naima,hoe zit het met Samir dan" vroeg ze voorzichtig...'jullie zouden toch volgende aar trouwen'? Naima schoot nu al helemaal los... WORDT VERVOLGD INSHA'ALLAH :zwaai:

[Zeldzaam]

eeeeey sallaam 3alaiki tbarkellah 3lik........ :lol: :verliefd: :zwaai:

[moslima_17]

Origineel gepost door Zeldzaam eeeeey sallaam 3alaiki tbarkellah 3lik........ :lol: :verliefd: :zwaai: wa salaam wr wb Lieverd, Thanx... ;) wa salaam wr wb

[John]

Salaam Wr Wb, lief zusje Ik zit op het vervolg te wachten :( Beslama

[Chaimae]

vervolg vervolg vervolg plz plz plz kussies daaaaaaaaaag

[Sweet_Chic]

Wat een mooi inspirerend verhaal.... Ga zo door!!!! Kizzzzzzzz, Sweet_chic

[moslima_17]

Tranen vielen over de wangen van Naima zoals nooit van tevoren.Ze wilde dingen uitleggen,maar wist niet waar ze kon beginnen , ze wilde zeggen waar het op stond ,maar ze kon alleen maar een piepend geluidje achterlaten, ze wilde haar tranen stoppen, maar er kwamen alleen maar meer tranen . Ze was duidelijk in de war en kapot. Haar nicht kon dit niet langer meer toezien en kneep haar ogen stijf dicht alsof ze de snikkende geluiden van Naima nu niet meer kon horen,alsof ze niet wist dat het verdriet dat naima’s hart verteerd ook haar hartje verteerde. Ze wist gewoonweg geen juiste houding aan te nemen. Hoe kon ze weten wat ze moets doen nu ze haar nicht Naima nooit in zo een toestand heeft gezien… Naima die huilde en verdriet had?Naima die in de problemen zat?Was dat niet onmogelijk?Was Naima niet de rolmodel in haar leven en was zij niet perfect in alles?Stond Naima er niet altijd voor haar en wist ze haar niet altijd op te vrolijken? Zo ja, wie is deze Naima dan die ze voor zich had? Was dit werkelijk haar Lieve nicht Naima waar zij zo zielsveel van hield? Was zij werkelijk het sterke meisje die alles aan kon in het leven? Dolgraag had ze iets zinnigs willen zeggen,maar ze kon gewoon niet.Ze werd overvallen door de reactie van Naima en haar woorden.Dit had ze nooit kunnen verwachten. Voorzichtig stak ze haar hand uit en streelde het mooie haar van haar nicht Naima terwijl ze haar aandachtig bekeek ,maar tegelijkertijd haar gedachten ver weg waren. Ze merkte dat Naima er een stuk rustiger van werd en een golf van medelijden overspoelde haar dat ze ook zij nu in tranen sprong en haar nicht Naima omhelsde. Samen huilden ze verder en na een paar minuten waren ze gelijk wat rustiger.Zij stond op,kuste haar nicht Naima op haar voorhoofd en liep de kamer uit zonder wat te zeggen. Niet eens een minuut later kwam ze de kamer in met een glas water die ze aan Naima overhandigde. Sloompjes dronk naima het water en na elke slok nam ze weer pauze terwijl ze voor zich keek.Ze keek zo diep en leek verloren. Haar nicht ging op haar bureau zitten terwijl ze Naima nauwkerig bekeek.Ze had zo een medelijden met haar en hield zoveel van haar dat ze het niet kon verdragen dat ook haar nicht Naima verdriet had. Ze voelde de tranen weeropkomen,maar wilde dit keer niet weer huilen.Niet nu Naima net rustig is geworden. Ze probeerde aan wat leuke dingen te denken in de hoop dat dit haar tranen zal tegenhouden.En dit lukte zeer zeker.Sterker nog ze had een idee hierdoor gekregen.Ze had namelijk gedacht aan de vorige avonden dat Naima bij haar logeerde.Ze maakten er altijd een feestje van , hoe de omstandigheden ook wel niet waren op dat moment. Dus waarom nu niet schoot de gedachte als een duivel door haar hoofd. Met een glimlach keek ze nu haar nicht aan en zei “Ik heb een fantastische idee,een momento Mijne lieve vrouwe” terwijl ze er een knipoog achter vervolgde en een buiging voor haar nicht.Gelijk daarna sprong ze de kamer uit en liet Naima alleen achter. Naima begreep het niet,maar moest wel een beetje lachen om haar gekke nicht.Wat was zij toch onvoorspelbaar! Een kwartier later kwam ze de kamer weer binnen met haar armen vol. Wordt weer vervolgd insha'allah :zwaai:

[moslima_17]

Met een ondeugende glimlach keek ze Naima aan.Naima schoot in de lach toen ze haar nicht zo zag met haar armen vol allerlei lekkere dingen. Ze zette de muziek aan en beloofde Naima om er een leuke avond van te maken.

[moslima_17]

Samen hadden ze een hoop lol die avond en zorgden ze ervoor dat het een onvergetelijke avond werd..Zeer zekers voor haar werd het een onvergetelijke avond tot de dag van vandaag.Ze lachten aan een stuk door tot dat de tranen van vreugde over hun wangen rolden. Na heel wat vernederende herringeringen naar voren te hebben gehaald van het verleden en ze er niet meer verder om konden lachen van de buikpijn van al het lol viel de stilte tussen hen beiden. Ze lagen gekruist over mekaar heen en luisterden naar mekaars ademhaling...

[lekkerding]

Echt een top verhaal. Maar ik heb wel een vraag: hoe heet de ik-persoon? lATERZZZZ